Een eetstoornis hebben is niet eenvoudig: het consumeerde me meer dan het eten zelf, waar ik zo de focus op had. Iets wat voor mensen die zelf geen problemen met eten hebben gehad, soms lastig te begrijpen is. En heel eerlijk: ik geef ze geen ongelijk. Het is ook vreemd om je te ‘verzetten’ tegen iets natuurlijks, iets primitiefs. Eten is iets wat je nodig hebt: je kunt niet zonder. Hoe kan het dan, dat je daar zo mee aan het vechten bent?
In de tijd dat ik zelf worstelde met een eetstoornis, voelde ik dat wat ik dacht, voelde en deed, niet ‘normaal’ was. Dit was ook al zo toen ik nog geen diagnose had. Ik vertoonde niet alleen gestoord gedrag, ik voelde me ook daadwerkelijk gestoord. Veel dingen hield ik geheim, waardoor ik mezelf alleen maar meer in de knel werkte. Hoe meer ik in mijn hoofd zat, hoe minder gezonde feedback ik kreeg en hoe zieker en gestoorder ik daadwerkelijk werd.
Redenen om het niet te vertellen
Het is onnatuurlijk om iets op tafel te gooien, waar je zo voorzichtig mee bent. Waarbij je voelt: dit is kwetsbaar en hier kunnen mensen over oordelen. Zeker wanneer dit de kersttafel betreft: een feestelijk versierde tafel, waaraan gelukkige mensen ‘moeten’ zitten. Ja, de kans bestaat dat mensen gaan oordelen en dat was voor mij een grote drempel. Wat nou als ze zouden bevestigen dat ik raar doe of ben? Daar moest ik niet aan denken. Ik wilde helemaal geen eetstoornis, maar ik was te bang dat de reactie van anderen, het nóg erger zou maken.
Wat niet meehielp, is dat ik veel gedrag vertoonde waar ik me enorm voor schaamde. Ik was enorm angstig dat, zodra ik een stukje van het gordijn open deed, het hele gordijn opengetrokken zou worden en alles voor iedereen zichtbaar zou zijn.
Daarnaast vond ik mezelf een enorme aansteller en stemmingsverpester. Is er eindelijk een moment dat iedereen zich feestelijk voelt, verpest ik het weer met mijn gezeik. En ook al voelde ik aan alles dat ik daadwerkelijk een probleem had: het erkennen, dat was een ander verhaal. Ook al lag ik huilend wakker van de stress en paniek, ergens voelde het namelijk nog steeds alsof er niets aan de hand was en ik maar gewoon weer ‘even normaal moest doen’. Zodra ik anderen deelgenoot zou maken van die strijd, werd ook dat blootgelegd. Wat nou als zij eigenlijk ook vonden dat er niet veel aan de hand was en ik me niet zo moest aanstellen?
Redenen om het wel te vertellen
Redenen genoeg om alles voor me te houden. En toch, zijn er óók redenen te bedenken waarom je jouw onzekerheden en kwetsbaarheden wél op de kersttafel mag gooien. Toen ik het eenmaal aandurfde om een aantal mensen in vertrouwen te nemen, merkte ik dat die oordelen niet eens zo reëel waren als ik had gedacht. Natuurlijk waren er vragen en liepen we soms tegen onbegrip aan, maar dat waren thema’s waar we ook over konden praten. Eigenlijk bleken dat juist momenten te zijn waarop ik ook mezelf een beetje beter leerde begrijpen, want ineens werden er vragen gesteld die ik mezelf nog nooit had afgevraagd.
Daarnaast merkte ik vooral hoe fijn het eigenlijk was om niet alles meer alleen te hoeven dragen. Om, voor het kerstdiner, duidelijke afspraken te maken met de mensen om me heen, zodat ik me niet helemaal verloren voelde tijdens het eten.
Ook bleken mijn angsten dat ik de stemming zou deprimeren ongegrond. Ja, het is een serieus onderwerp, maar dat betekent niet dat de sfeer er direct helemaal door omslaat. Zeker wanneer je open het gesprek aan kunt gaan met elkaar, kan het juist – heel onverwacht misschien – zorgen voor wat meer nabijheid en verbinding. Zeker wanneer het alternatief geforceerde gezelligheid is.
Ik wil je niet zeggen wat je wel of niet moet doen. Iedere situatie is anders en misschien voel jij niet de openheid vanuit je omgeving om die ruimte ook daadwerkelijk te nemen. Mocht dat zo zijn: het spijt me dat het zo voor je voelt. Weet dat, ook op kerst, je welkom bent in de chats hier, mocht je de behoefte hebben om even te kletsen of te spuien. En weet ook: je bent niemand iets verplicht, maar hopelijk kun je bij jezelf te rade gaat wat jou het meeste gaat helpen.
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en diëtisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie