“Anorexia…dat zijn toch die graatmagere meiden die niks eten?” “Als je weer gewoon eet ben je toch weer beter?” “Maar je eet toch?” “Kom op, we zijn nu toch veel verder?” Dit zijn dingen die ik het afgelopen jaar veel heb gehoord. Stereotypen, dat zijn het. Mensen hebben een vooroordeel over eetstoornissen. Eetstoornissen, ze zijn er in verschillende “soorten en maten” en niet te vergeten, in verschillende stadia.
Drie jaar geleden heb ik verschillende opnames gehad voor mijn eetstoornis Anorexia Nervosa. Ik heb in het ziekenhuis gelegen met sondes, monitors, bedrust en al die shit. Ik heb ook verschillende klinische opnames gehad. Nu, nu is het anders. Nu eet ik, ja ook gewoon brood en volle yoghurt. Nu ga ik naar school, ja gewoon hele dagen. Nu sport ik, ja gewoon de hele training meedoen. Ja, nu heb ik een gezond gewicht.
Ja ik heb nou weer een redelijk normaal leven, maar ik ben nog lang niet beter. Ik ben nog steeds in therapie voor anorexia en mijn depressie. Ik heb nog steeds paniekaanvallen. Ik vind nog steeds dingen eng. Ik heb nog steeds een heel laag zelfbeeld. Waarom denkt iedereen dan dat ik nu opeens weer beter ben? Omdat mensen het niet snappen. Veel mensen snappen niet dat het niet om gewicht en getallen draait.
Veel mensen snappen niet dat er buiten anorexia ook andere eetstoornissen bestaan. Veel mensen snappen niet dat het niet om eten gaat. Veel mensen snappen niet dat het een ziekte is. Veel mensen snappen niet dat het geen schreeuw om aandacht is…. Een eetstoornis is niet leuk, nee je bent er niet trots op. Het is niet je eigen keus. Het is je hoofd. Waarin stemmen en gedachtes tegen je schreeuwen wat je moet doen. Het is moeilijk om er tegenin te gaan en het voelt als onmogelijk. Vergeet niet, als er niets zeker is, is alles nog mogelijk.
Ja ik heb anorexia. Nee je verwacht het misschien nu niet, maar ik heb het wel. Je ziet het inderdaad niet, het zit in mijn hoofd. Ik ben niet de enige. Er zijn veel jongens en meiden die ik ken die met het zelfde struggelen. Beoordeel mensen niet op hun uiterlijk, je weet niet wat er achter zit. Je kan er mensen mee kwetsen. Mensen zijn mensen. Er zijn verschillende kleuren, soorten en maten. Dat maakt ons mens. Dat maakt ons uniek. Het maakt hoe we zijn wie we zijn. En dat is mooi.
Ik wens iedereen een gelukkig 2018! Elk jaar weer nieuwe kansen.
Famke.
Geef een reactie