Grenzen aangeven, een lekker afgezaagd onderwerp waar we allemaal wel eens mee te maken krijgen. Je weet dat je het moet doen, omdat het beter voor je is, maar ondertussen zie je beren op de weg. Je durft niet of weet gewoon echt niet hoe je het moet aanpakken.
Ik heb dat ook lange tijd gehad. En als ik dan toch mijn grenzen aangaf, vond ik de reactie van de ander soms zo moeilijk te verdragen dat ik me een volgende keer wel bedacht. Ik wilde niet dat mensen mij een kattenkop of aansteller vonden. Ik wilde gewoon alleen maar laten weten dat het teveel voor me is en een keer ‘Nee’ zeggen, zonder dat ik me er van te voren, maar ook erna rot over voelde.
Grenzen aangeven is misschien ook wel een hele kunst op zich. Je moet niet te bot zijn. Nee, je moet het wel een beetje leuk verpakken. En je moet weten waar je grens ligt, terwijl je daar vaak achter komt terwijl je er al overheen bent. Best ingewikkeld nog, om gewoon een beetje te zeggen dat je geen zin, energie of tijd hebt.
Om niemand te kwetsen en toch duidelijk te maken dat iets te ver voor jou gaat, is het belangrijk om jouw grenzen om te zetten in wensen. Dat betekent eigenlijk dat je gaat kijken wat jij anders zou willen in de situatie. Bijvoorbeeld:
In de ochtend moet je van 8:30u tot 13:00u naar school, tussendoor moet je thuis lunchen en daarna heb je een belangrijke afspraak. In de avond heb je afgesproken om een vriendin te komen helpen. Een dag van te voren schiet je in de stress. Je ziet het eigenlijk helemaal niet zitten om ‘savonds te gaan behangen en verven bij die vriendin. Waarschijnlijk ben je doodmoe na die afspraak en school. Maar die vriendin verwacht nu dat je komt! Wat nu?
Oke, ten eerste vallen dit soort dingen achteraf altijd mee. Je zit op het moment dat het je allemaal te binnen schiet en teveel voor je is misschien met klotsende oksels te bedenken hoe je het op gaat lossen. Maar wanneer je vriendin zegt: ‘’Ik snap het wel, dat zou ik ook hebben. Kun je dan vrijdag?” valt het allemaal wel mee.
Verder is het belangrijk om niet te gaan zitten twijfelen. Als jij weet dat iets te ver voor jou gaat, het niet haalbaar is, of jij je er gewoon niet fijn bij voelt, zeg dat dan. Bel in dit geval die vriendin op en zeg niet meteen dat je niet kunt komen omdat je moe bent, maar ligt het toe. Anders weet ze namelijk niet waardoor het komt en begrijpt ze het misschien niet goed. Zet je grens om in een wens en zeg: ‘’Ik zou je heel graag komen helpen, maar kan het ook vrijdag? Morgen komt mij eigenlijk niet zo goed uit omdat ik er dan al een hele drukke dag op heb zitten.” Zo laat je weten wat jij graag zou willen; wat jouw wens is.
Dit is eigenlijk nog best een gemakkelijke situatie. Wanneer iemand veelvuldig onaardig tegen jou praat en je daar wat van zou willen zeggen, is dat misschien wel wat anders. Je wilt er wat van zeggen, omdat het over je grenzen heen gaat, maar vindt het best wel eng omdat je niet weet hoe de ander zal reageren.
Denk daarom goed na over wat jij vervelend vindt aan het gedrag van de ander. Schrijf dat bijvoorbeeld op. Bedenk ook wat je anders zou willen en formuleer daarmee een wens. Bijvoorbeeld: ‘’Ik zou het fijn vinden als je mij op een rustigere manier uitlegt wat ik fout heb gedaan.” In plaats van; “Waarom praat je zo tegen mij?”
Door te vertellen wat je liever zou willen, wijs je het gedrag niet direct af, maar laat je wel weten wat je graag anders wilt.
Grenzen aangeven is belangrijk. Probeer voor jezelf op te staan en niet altijd rekening te houden met wat de ander ervan vindt. Vind jij dat een ander teveel van jou vraagt, dan kun je het maar beter uitspreken, voordat ze helemaal niets meer aan je kunnen vragen, toch?
Heb jij moeite met het aangeven van grenzen?
Geef een reactie