Groepsgenoten op Facebook

Als je in groepstherapie zit, leer je in korte tijd veel mensen kennen. Je maakt met elkaar veel mee, deelt hele persoonlijke zaken en het voelt dan gek om na een tijdje weer afscheid te moeten nemen. Elkaar nooit meer zien of spreken zou dan heel gek zijn. Gelukkig is er tegenwoordig social media waardoor je alsnog op de hoogte kunt blijven van elkaars leven. Je ziet elkaar dan niet meer zo vaak als in therapie, maar je kunt elkaar nog wel regelmatig spreken.

Door de jaren heen heb ik behoorlijk wat mensen in therapie leren kennen. Ik ben verschillende keren opgenomen geweest en tijdens opnames en behandelingen wisselde de groep constant, waardoor er telkens mensen vertrokken en weer bijkwamen. Hoewel ik me altijd voornam om me niet te veel te hechten, gebeurde dit uiteindelijk toch. Na mijn afscheid in de kliniek ging ik verder met individuele behandeling en hoewel ik het fijn vond om met oude groepsgenootjes contact te houden via bijvoorbeeld Facebook, had het ook een keerzijde.

De keerzijde was namelijk dat ik niet enkel zag welke mooie dingen al deze lieve mensen deden. Ik zag ook hoe snel sommige mensen weer afgleden, opnieuw opgenomen werden en hoe sommigen zichzelf kapot maakten. Ik zag ook hoe mijn oude groepsgenootjes het leuk hadden met elkaar, in de kliniek, waardoor ik terug verlangde naar die veilige plek. Ik vergeleek mezelf geregeld met anderen en door al die opnames, realiseerde ik me op een gegeven moment, dat het grootste deel van mijn vriendenlijst bestond uit ‘’zieke” mensen. Dit hielp mij totaal niet verder.

Recentelijk is er onderzoek gedaan naar het gebruik van Facebook door mensen die in het verleden groepsbehandeling hebben gehad voor een eetstoornis. Die behandeling kan zowel in een klinische setting zijn, als in een dagbehandeling, deeltijd of ambulante setting. In totaal namen 415 mensen deel aan dit onderzoek en gemiddeld hadden zij tien tot negentien vrienden op Facebook die zij hebben leren kennen tijdens een behandeling of door een andere eetstoornis-gerelateerde organisatie. Ook hadden zij gemiddeld meer dan een half uur per dag contact met deze mensen, via Facebook.

Voor deze studie werd met name gekeken in hoeverre de deelnemers zichzelf vergeleken met hun oude groepsgenoten, onder andere op het gebied van gewicht, eetgedrag, sport en uiterlijk. Hieruit bleek dat deelnemers die over het algemeen kampten met hevige eetstoornisklachten zichzelf een stuk meer vergeleken met de Facebook-vrienden waarmee zij in therapie hadden gezeten en dat er bovendien een link was tussen het maken van deze vergelijkingen en een verslechtering van de eetstoornis. Aan de andere kant was ook te zien dat interactie met oud-groepsgenoten voor een aantal deelnemers met wat mildere klachten, juist een positief effect had.

De patiënten die al lange tijd in behandeling zijn en ook meerdere behandelingen hebben gevolgd, hebben vaak (logischerwijs) veel Facebook-vrienden die zij hebben leren kennen uit een behandeling. In slechts 19,5 procent van de gevallen heeft een therapeut gevraagd naar de impact van contact via Facebook op de klachten van patiënten.

In sommige gevallen kan contact via Facebook een negatieve invloed hebben op het herstel van mensen die kampen met een eetstoornis. Het zou zelfs een terugval in de hand kunnen werken. Daarom is het van belang dat er binnen een behandeling meer aandacht is voor contact buiten therapie om en de eventuele voor- en nadelen hiervan, zodat patiënten hierop voorbereid zijn.

Toen ik me realiseerde dat een groot deel van mijn vriendenlijst bestond uit mensen die ik kende uit therapie, ben ik die lijst eens kritisch gaan bekijken en heb ik veel mensen verwijderd. Dat was best lastig, want ik vond het onaardig overkomen en stiekem was ik ook gewoon nieuwsgierig naar hoe het bepaalde mensen zou vergaan, terwijl ik eigenlijk wel wist dat dit niet echt positief zou zijn. 

Toch vroeg ik me bij iedereen af waarom ik met diegene bevriend was, of ik die persoon ooit nog in het echt zou zien en of het me verder ging helpen om met deze persoon bevriend te blijven op Facebook. Inmiddels heb ik alleen nog maar mensen op Facebook die ik ook echt leuk vind en dat zorgt ervoor dat ik me niet meer op een vervelende manier hoef te vergelijken met anderen.

Heb jij veel mensen uit therapie op Facebook?

Bron

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

11 reacties op “Groepsgenoten op Facebook”

  1. Dat deed ik eigenlijk nooit, ik wilde naast therapie niet met eetstoornissen bezig zijn en geconfronteerd worden, zo dat ik zelf meer in het leven ging staan, en terug echte interesses ging opnemen.

  2. Ik heb een aantal mensen vanuit therapie op Facebook maar dit zijn wel echt vriendinnen die ik ook in het echt zie en vaker spreek. Ervaar het juist als steunend en dat is heel fijn. Ben door mijn eetstoornis veel vriendinnen verloren en door therapie is die vriendenkring uitgebreid en heb ik echte vriendschappen kunnen sluiten. Alleen daarvoor al heel dankbaar😊

  3. Heel herkenbaar! Ik heb zelf best wat mensen verwijderd ondertussen omdat zij een negatieve invloed op mij hadden. Toch ga ik soms hen weer opzoeken op facebook omdat ik wel benieuwd ben naar hoe het met hen gaat.
    Op dit moment heb ik nog vooral motiverende ex-groepsgenoten in mijn lijst staan, behalve eentje. Haar verwijderen vind ik nog te moeilijk omdat ik bang ben dat ze zich helemaal laat gaan als ik haar loslaat.

  4. Eerlijk gezegd deel ik dit soort dingen nooit op facebook, alleen vaak nieuws over dieren, paar profielfoto’s en soms wat over opleidingen en werk en vriendschap. Maar nooit over ziekte, opname etc.
    Ik heb wel een paar vrienden met een eetstoornis op facebook, maar die delen daar ook niet veel of niets over.

  5. Heb gelukkig geen facebook meer
    Kreeg er alleen maar stress van

  6. Ik heb één keer een vriendschap afgekapt omdat die persoon me constant app’jes bleef sturen met triggerende opmerkingen en dingen bleef delen waar ik eigenlijk niets mee kon; werd me niet in dank afgenomen, en ik voelde me er ook wel rot over, maar het is uiteindelijk wel beter geweest…

  7. Ik heb nog wel ex-groepsgenoten van mijn opnames op Facebook maar eigenlijk heb ik geen contact meer met hen. Ik zit ook niet zoveel op Facebook over het algemeen

  8. Toen ik opgenomen was (10 jaar geleden) was facebook nog niet zo groot. Had misschien een paar groepsgenoten op hyves. En heb nu 2 mensen nog van die tijd op facebook.

  9. Ik heb nooit groepstherapie of een opname gehad. Ik heb op Facebook een paar mensen als vriend die ik in het Leontienhuis heb leren kennen. Zij posten net als ik nooit wat over hun eetstoornis, hoewel een bericht er wel aan gerelateerd kan zijn, als je een foto ziet van een etentje.

  10. Bij ons op therapie mag je mensen pas toevoegen als je allebei uit therapie bent. Ik heb wel veel mensen die ik van opnames en behandelingen ken op Facebook. Maar dat was allemaal voor depressie/persoonlijkheidsstoornis, niet voor een eetstoornis. De meesten posten ook niet echt veel over hun problemen, hebben het gewoon over de dagelijkse/leuke dingen. En ik word sowieso niet zo snel getriggerd. Het is niet dat ik nou nog heel veel contact met ze heb, of nog met ze afspreek. Maar ik vind het wel leuk om hun leven nog een beetje te kunnen volgen zo.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *