Groepstherapie voor je eetstoornis

Groepstherapie, het woord zegt het eigenlijk al, is therapie met meerdere mensen in één groep. Door samen therapie te volgen, met elkaar te praten over problemen en ervaringen te delen, kun je elkaar helpen en steunen.

De behandeling wordt vaak geleid door sociotherapeuten, psychologen en soms is er ook een ervaringsdeskundige die meeloopt in de groep. Naast de groepsbehandeling is de mogelijkheid er om gesprekken te hebben met een psychiater of arts. De groep bestaat meestal uit zo’n 6 tot 10 cliënten.

Je hebt één of meerdere vaste dagen dat er behandeling is. Deze dagen bestaan uit verschillende therapieonderdelen. Het kan zijn dat je in de ochtend of juist in de middag al begint.

Je begint na het weekend meestal met het bespreken van je weekend en stelt voor de komende week doelen op. Je krijgt hierbij niet alleen complimenten of advies van de aanwezige therapeut maar ook van je groepsleden. Daarnaast kan een groepsbehandeling bestaan uit eetmomenten, zoals de lunch, tussendoortjes of de avondmaaltijden. Ook word je meestal eens per week gewogen om je gewicht in de gaten te houden.

Tijdens mijn herstel heb ik in een groep gezeten waarmee ik deeltijd behandeling volgde. Voor mij was dit een goede ervaring, ik heb er veel aan gehad. Door samen te praten over je eetstoornis en de problemen die daarbij komen kijken, leerde ik mijzelf beter begrijpen en snapte ik steeds beter hoe mijn eetstoornis in elkaar zat. Natuurlijk waren er ook momenten dat ik het even helemaal gehad had met mijn groepsleden, of dat er dingen gebeurden waarbij ik mij niet goed voelde, maar toch heb ik ook juist daardoor weer dingen geleerd.

De eerste dag van de behandeling vond ik vreselijk. Het liefste stopte ik direct weer met deze therapie. Ik weet nog goed dat ik mijn vriend smste: ‘’Het was verschrikkelijk. Ik moet mega veel eten en iedereen bemoeit zich ermee!”

Het was inderdaad zo dat andere meiden mij probeerden aan te moedigen de maaltijd naar binnen te krijgen, maar dit was juist helpend. Zij hadden hetzelfde meegemaakt en dezelfde steun nodig gehad. Ik had de eetlijst gezien en was mij wild geschrokken. In mijn ogen was het absurd veel, terwijl het gewoon een gezonde eetlijst was. Ik heb gelukkig niet meteen op de rem getrapt die dag, maar heb mezelf de tijd gegeven aan de groep en de regels te wennen. Meiden uit de groep vertelden mij ook bang te zijn geweest voor dezelfde dingen, dat gaf mij weer wat vertrouwen. 

Je kan elkaar dus positief beinvloeden in de groep. Helaas kan ook het omgekeerde gebeuren. Er kan bijvoorbeeld een naar soort van concurrentie in een kliniek ontstaan. Het is dan aan jou en aan de groep hier iets aan te doen. Het is in een groep altijd lastig om jezelf niet te gaan vergelijken met anderen. In het begin durf je misschien nauwelijks ruimte in te nemen omdat ‘anderen het toch veel zwaarder hebben’. Dit is iets wat iedereen denkt, maar waar je zelf niets mee opschiet. Je bent daar voor jezelf, niet voor de problemen van de ander. Jij moet met jezelf de toekomst in, niet met de ander. Stop dus met vergelijken en werk aan je eigen problemen.

“Ik vond het doodeng om ineens in een groep mijn verhaal te moeten doen. Ik wilde nooit in een groep. Ik wilde gewoon individuele gesprekken. De instantie waar ik een intake deed, kon me dat echter niet bieden en was ervan overtuigd dat dit goed voor me zou zijn. Naast de groepstherapie kreeg ik met enige regelmaat wel een individueel gesprek. Achteraf gezien hadden ze wel gelijk. Juist door het groepsproces wat onstond, de dingen die ik tegenkwam in mijn contact met de groep en mensen individueel, leerde ik veel over mezelf. Ik kreeg bergen aan feedback en werd regelmatig met mijzelf geconfronteerd. Ik leerde meer open te zijn over mezelf en niet enkel tegen 1 persoon, zoals ik mijn hele leven al deed. Ik vond het lastig om mezelf te vergelijken, maar leerde op den duur juist hierdoor dat ik dat niet meer moest doen, omdat problemen en geschiedenissen van mensen niet te vergelijken zijn. Eigenlijk gebeurde er binnen groepstherapie hetzelfde wat er in mijn dagelijks leven gebeurde en juist dat zorgde ervoor dat ik kon oefenen en erachter kon komen wat er regelmatig mis ging en wat mijn rol hierin was.” Yana

In groepstherapie gebeurt wat er in het echte leven ook gebeurt. Heb je in het echte leven veel conflicten, dan zal dit op den duur – als je je op je gemak voelt – ook in therapie gebeuren. Plaats je je in het echte leven vaak buiten de groep, dan zal je hier in groepstherapie ook mee geconfronteerd worden. Irriteren mensen zich vaak aan je in het echte leven, dan zal dit in groepstherapie ook gebeuren. Het voordeel bij groepstherapie is, is dat het een veilige omgeving is waarbinnen je kan oefenen. Er gebeurt niets als je iets fout doet in het contact. Je bespreekt het met elkaar en kan het opnieuw doen, je kan ander gedrag gaan oefenen. Durf je niet in discussie te gaan, dan kan je het in groepstherapie oefenen….etc etc. Dat maakt groepstherapie juist zo interessant en fijn!

Door niet helemaal alleen je therapie te volgen, ben je minder eenzaam. In ieder geval, zo voelde het voor mij. Samen volgden we therapie en samen probeerden we beter te worden. De groep wisselde zo af en toe van ‘leden’. Wanneer iemand klaar was of naar zijn vervolgbehandeling ging, kwam er een nieuw groepslid voor in de plaats. Doordat de één al langer in de groep zat dan de ander, waren sommige meiden een voorbeeld voor anderen of juist een steun, omdat zij wisten hoe moeilijk het was.

In groepstherapie leer je jezelf serieus nemen, o.a. omdat je ruimte in moet nemen voor je verhaal. Je moet aangeven dat je wat wilt vertellen, bespreken. Je leert omgaan met feedback omdat je dit heel veel krijgt en je leert feedback te geven. Bovendien leer je ook nog eens samen te werken binnen een groep. Om te zorgen dat de groep veilig en positief blijft moeten er soms bepaalde regels (non-contracten) worden afgesproken rondom destructief gedrag en gewicht.

Na de groepsbehandeling van vier dagen, heb ik een groepsbehandeling van drie dagen gevolgd. Deze was bij deze instelling iets intensiever en minder op het eten, maar meer op de achtergrond gericht. Daarna heb ik nog een eendaagse groepsbehandeling gevolgd ter afronding.

Tussendoor heb je om de zoveel tijd een evaluatiegesprek, waarin met jou en ook samen met de groep wordt gekeken waaraan je hebt gewerkt, wat goed en minder goed is gegaan en wat de doelen voor komende tijd worden.

Ik volgde in deze groepstherapie verschillende onderdelen. Zo volgde ik Psycho Motore Therapie (PMT), creatieve therapie, cognitieve therapie en psychotherapie. Ik heb er in ieder geval erg veel geleerd en heb groepstherapie als iets zeer positiefs ervaren. Je hebt een dagindeling, went aan de structuur en kunt aan de slag met sociale vaardigheden.

In groepstherapie kun je veel van elkaar leren, maar ben je toch een individu in jouw persoonlijke behandeling. Groepstherapie is er niet alleen voor mensen die het fijn vinden met anderen om te gaan, maar ook juist voor degene die daar moeite mee hebben of tegenop zien!

Wat vind jij positief aan groepstherapie?

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

14 reacties op “Groepstherapie voor je eetstoornis”

  1. De (h)erkenning vond/vind ik heel fijn!

  2. Ik heb in een groep gezeten afgelopen jaar.
    Ik vond het fijn dat je herkenning had, maar het was ook wel erg zwaar soms.
    Voor mij voelde het soms als een wedstrijd vanuit de anderen, maar ook vanuit mij zelf.
    Ik zou niet weer snel in een groep gaan, al heb ik er veel van geleerd.
    Ook bestond mijn groep uit 3 therapeuten, en met 2 kon ik niet heel goed overweg.
    Geen ruzie ofzo, maar ik trok me vaak terug en zei amper iets.
    Hier werd niet echt op gelet omdat de tijd kort was en de rest ook veel te vertellen had. Als ik zei; het gaat prima of het lukt niet altijd goed maar ik doe mijn best werd er niet veel over gezegd.
    Dit kan natuurlijk ook vanuit mijn ogen zo zijn 😉

    Je moet goed met mensen om kunnen gaan als je in een groep gaat, en je tijd goed kunnen verdelen en tijd hebben om naar anderen te luisteren 🙂

  3. Ik vond het maar niets. De erkenning is fijn, maar er was altijd te kort tijd om iedereen aan bot te laten komen. Daarnaast zat ik met Nao (en overgewicht) bij allemaal meiden met anorexia (en ondergewicht) waardoor ik mij totaal niet op mijn gemak voelde: “als ze zichzelf al zo dik vinden, wat moeten ze wel niet van mij denken”. Ondanks gesprekken met elkaar hier over, bleef dat gevoel. En voor mij speelde inderdaad ook mee dat ik 2 therapeuten had, waar ik mij beide niet prettig bij voelde. Ik ben toen dus ook overgestapt naar individuele therapie waarmee ik in 2 maanden (een half uur per week) al meer had bereikt als in het jaar in de groep (een ochtend in de week).

  4. ik ga als het goed is binnenkort groepstherapie volgen. Ik hoop dat ik er wat aan heb (herkenning) & dat het natuurlijk gezellig wordt (;

  5. Ik heb wel veel geleerd in groepstherapie, hoewel ik het eerder echt niet zag zitten ;). Maar ik durfde echt nooit iets te zeggen in groepen en in 12 weken is daar voor eens en altijd verandering in gekomen. Ik durf nu wel in onbekende groepen te praten en te zeggen wat ik vind :). Niet dat het altijd simpel gaat, maar zo’n vooruitgang vergeleken met eerst.
    (Maar verder voelde ik me niet echt er thuis zeg maar, omdat eigenlijk niemand er echt vanaf wilde..)

  6. Voor mij was groepstherapie niet prettig. In de uitleg over groepstherapie hierboven staat dat het een weerspiegeling is van het echte leven. En dat is ook wel zo, maar dan met 1 groot verschil. In het echte leven hoef je niet tegenover mensen die je niet goed liggen je hele verhaal en problemen te vertellen. Als je in een echte leven moeite hebt met bepaalde mensen dan kan je ervoor kiezen om gewoon wat minder met die mensen om te gaan, daar is niks mis mee, dat doet iedereen. Ik een groepstherapie moet je open zijn, je problemen uiten, meedoen. Tegen dat “moeten” liep ik erg aan.
    De therapeuten zeiden altijd dat je vooral moest zeggen wat je denkt enzo, maar ik voelde toch dat je een bepaalde richting in werd gestuurd. Je moest feedback geven op anderen, ook als dat ten koste gaat van anderen. Als je maar open bent en je uit, daar ging het vooral om.
    En de ene persoon kreeg ook een stuk meer aandacht dan de andere…

  7. ik heb het jammergenoeg nooit gehad, want ik denk dat het me een stuk verder zou kunnen helpen! je leert lijkt mij, dat je er minder alleen voor staat! dat je er- en herkenning hebt, lijkt me ook fijn! tijdens mijn opnames was het juist ieder voor zich en dat werkte júist concurrerend, zeker ook omdat we onze gedachtes meer voor ons hielden, en er zo ook irritaties ontstonden, die je niet kon uiten.
    Een beetje openheid lijkt mij super fijn!

  8. Ik doe nu al bijna een jaar groepstherapie, een dag in de week.
    Daarnaast krijg ik ook individuele therapie.
    Het heeft mij wel geholpen, ik voelde me minder alleen.

  9. Ik heb een aantal maanden groepstherapie gehad, 2 uur per week. Niet voor mijn eetstoornis, maar voor het achterliggende. Maar eigenlijk heb ik er niet veel aan gehad, ik had totaal geen herkenning in andere meiden, want die gingen er heel anders mee om, en ik ging mijn eigen probleem vergelijken met die van de andere meiden (en de mijne was het minst erg), en ik nam bijna geen ruimte in waar de therapeuten ook niet veel aandacht aan besteedden.
    Ik heb eigenlijk niet echt veel gehad aan de groepstherapie, en dat vind ik heel jammer. Ik zie het eigenlijk een beetje als verspilde tijd dat ik die therapie heb gehad.

    (En ik wil anderen zeker niet afschrikken, want het kan natuurlijk ook goed zijn en wel helpen. Ik heb het denk ik gewoon niet getroffen, dat die meiden heel anders in elkaar zaten dan ik enz.)

  10. de herkenning vind ik echt het fijnste

  11. de eetstoornissen groep begint hier in september waarschijnlijk, ik wilde eigenlijk individuele gesprekken maar dat kan niet, misschien is het toch wel beter zoals in dit verhaal ook word gezegd.

  12. Ik vind het twee kanten hebben. Aan de ene kant is het fijn omdat je andere kan helpen en soms herkenning hebt in anderen. Aan de andere kant word ik vaak niet begrepen, waardoor ik alleen maar slechter ga voelen. Het meest positieve vnd ik dat je mensen leert kennen en echt een band met elkaar opbouwt, zodat iedereen sterker wordt

  13. Ik sta voor de keuze wel of geen groepstherapie te volgen.Ik begryp de voordelen wel een beetje,maar my lykt het een vooral probleemgerichte therapie.Ik ben op zoek naar een oplossingsgerichte therapie.In het verleden heb ik ook wel zon vorm meegemaakt,maar ik weet niet of het het echt helemaal was.Ik vond het toen vreselyk,alleen maar depressieve gezichten en nooit een positief geluid,ik voelde my daar totaaal niet op myn plek.

  14. afgelopen week voor het eerst gehad. ik vond het fijn maar ik voel me wel ontzettend rot. de rest van de vrouwen is echt veel dunner. ik denk constant dat ze me dik vinden. echt heel vervelend..

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *