Eerder schreef ik al over mijn hardloopgedrag tijdens mijn eetstoornis en mijn herstel. Ik gaf aan dat ik het best lastig vond om dit af te bouwen. Dit was echter wel nodig om te herstellen en op een gezonde manier om te gaan met eten en bewegen. Vandaag deel ik het vervolg van deze blog. Want hoe begin je – wanneer het weer verantwoord is – weer met sporten?
Herken jij de drang om te bewegen? Dan raad ik je aan om hier professionele hulp bij te zoeken. Ben je nog in behandeling? Overleg dan jouw sportgedrag dan altijd met jouw hulpverlener.
Begin rustig
Dit klinkt logisch, maar blijkt in de praktijk vaak nog best lastig. Dat merkte ik zelf ook. Ik had de ‘mazzel’ dat ik in een traject terecht kwam voor mijn reuma. Hierin werd ik begeleid door meerdere therapeuten, waaronder ook fysiotherapeuten. Zij keken met mij mee en maakten een schema dat voor mij haalbaar was. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. In het begin was het voor mij lastig om dit schema wat ‘losser’ te bekijken. Al snel werd het namelijk iets dat ik ook echt precies zo moest doen. Ook al vond ik het niet leuk; als ik die dag moest rennen, dan moest dat. Een hardloopschema begon mij destijds dus tegen te werken. Uiteindelijk heb ik dit aangegeven en is er een aanpassing gemaakt. Ik kreeg een schema voor hoe ik rustig kon beginnen, zonder dagen erbij wanneer ik moest hardlopen. Het was voor mij dus belangrijk om dit obsessieve gedrag in te zien en aan te geven. Dat was niet makkelijk. Maar het idee dat het voor mij helpend zou zijn, heeft mij hierbij wel geholpen.
Daarnaast vond ik het lastig om niet te veel te doen. Om tóch wat meer te rennen, tóch wat langer. Het ging toch goed? Maar daar ligt denk ik juist het gevaar. Dat het nu goed gaat, betekent niet dat je daar meteen ‘misbruik’ van moet maken. Je lichaam moet weer wennen aan deze vorm van intensieve beweging en ook al voelt het op een moment soms niet zo, het is echt belangrijk om je lichaam daar een beetje in te ontzien.
Waar ik het zelf persoonlijk moeilijk mee had, was het feit dat ik weer bij het begin moest beginnen. Ik was gewend om met gemak een stuk te rennen, maar dat was nu voorbij. Het was voor mij lastig om echt pas op de plaats te houden. Dat was niet wat ik gewend was. Ik zag mijn eigen ‘oude zelf’ als een rivaal die ik moest verslaan. Maar dat was helemaal niet relevant. En ook zeker niet helpend.
Zonder app of telefoon
Ik heb – tijdens mijn eetstoornis – nooit gerend zonder een app. Op die manier hield ik mijn snelheid bij, mijn tijden, mijn persoonlijke records… Alles stond hier netjes bij elkaar. Natuurlijk heel fijn, maar niet voor iedereen even helpend. Zo ook niet voor mij. Tijdens het opbouwen begon ik te lopen zonder app. Gewoon op gevoel. Dat was best even spannend. Alleen al het idee dat het nergens stond genoteerd, gaf me best wat spanning. Geen gezonde spanning. Hardlopen moet – voor mij – ontspanning zijn. Een manier om lekker buiten te zijn, mijn lichaam te bewegen en te genieten van de ervaring. Ik wil niet constant op mijn telefoon kijken, struikelen over boomstammen of die paddenstoelen missen. Ik wil het buiten-zijn ervaren. Mezelf ervaren. Natuurlijk kan je je telefoon ook thuislaten, maar ik vind het wel fijn om muziek of een podcast te luisteren. Ook ren ik vaak in het bos, waar struikelen zo kan gebeuren. Hierdoor vind ik het toch wel belangrijk om een telefoon bij me te hebben. Mocht er iets gebeuren, kan ik iemand bellen. Wat je dus prettig vind is voor iedereen anders, maar daag jezelf eens uit om dit te onderzoeken.
Ren een andere route
Eigenlijk heb ik dit kopje al eens toegelicht in mijn vorige blog over hardlopen, maar ik denk dat het ook voor opnieuw beginnen met hardlopen ook relevant kan zijn. Stap eens af van de route die je kent. Voor mij was dit erg fijn en zelfs een opluchting om uit mijn gewende banen te stappen. Ik ben best een gewoonte-mens. In principe is daar niks mis mee denk ik, maar ik weet van mezelf dat ik snel terug kan vallen in de gedachtes die ik destijds ervoer op diezelfde route. Alsof ik ineens weer terug was bij waar ik destijds was gebleven. Ik moest mezelf dus echt even loskoppelen van die gevoelens en de Lonneke van toen. Misschien is dit voor jou wat minder relevant, maar misschien is het ook wel een goed punt om bij jezelf alert op te zijn.
Geniet
Misschien cliché, maar zeker niet onbelangrijk. Geniet. Bedenk waarom jij weer wil beginnen met hardlopen. Voor mij is dit vooral om buiten te zijn. Te genieten van de heerlijke bosgeur, de lichte regen en het geluid van de vogels. Dit was en is mijn doel. Mijn lichaam bewegen op een manier waarop het voor mij goed voelt. Alle bovenstaande kopjes maken dat het voor mij fijn voelt. Ik hoef er alleen maar van te genieten. Zonder dwangmatige gedachtes. Zonder stemmen die roepen dat ik sneller moet. Dat het beter moet. Ik hoef niemand te verslaan, ik hoef niet van mezelf te winnen. En daar wil ik best wel van genieten.
Heb jij nog aanvullingen?
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en diëtisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2020.
Geef een reactie