Voel jij je altijd gehaast? Kan je maar geen rust vinden in je lijf en in je hoofd? Voel je je vaak opgejaagd, opgefokt en angstig? Heb je het gevoel altijd achter de feiten aan te lopen? Voelt niks wat je doet als genoeg en ben je bang om niet mee te komen met… tja, met wat eigenlijk? Ik weet het zelf soms ook niet zo goed, maar toen iemand mij voor het eerst vertelde over de term ‘hurry sickness’ voelde dat pijnlijk herkenbaar. Oei, Irene. Een tandje minder zou misschien best fijn en ook gewoon oké zijn!
Ik mag dan wel hersteld zijn van mijn eetstoornis, maar daarmee krijg je niet automatisch een nieuw hoofd. Te veel hooi op mijn vork nemen, hoge verwachtingen hebben, veel willen doen en mezelf overwerken – praktisch, maar zeker ook mentaal – is iets dat tijdens mijn therapie vaak ter sprake kwam. Een heel groot gedeelte hiervan komt vanuit mijn passies, interesses en enthousiasme, maar ook komt een gedeelte vanuit een gevoel nooit genoeg te zijn en te doen. De angst om achter de feiten aan te lopen en niet mee te komen. Iets dat in de huidige maatschappij waarin ik leef, zeker met sociale media, alleen maar versterkt lijkt te worden. Het is niet zo dat ik hieronder gebukt ga. Ik voel me mentaal gezond en sta gelukkig in het leven, maar dit is wel iets waar ik bij mezelf op mag letten. Een valkuil van mij. Hurry sickness…
Wat is hurry sickness?
Hurry sickness is geen officiele diagnose. Het is meer een term die kan helpen aanduiden van welk gedrag je last hebt. Dat kan helpen bij wat meer bewustzijn. Als je de volgende punten herkent, kan het je misschien wel goed doen om hier eens op te letten. Want hurry sickness kan een hoop stress en angst met zich meebrengen, terwijl dat eigenlijk niet nodig is. We leven al in een wereld die zo snel gaat en die onmogelijk bij te benen voelt, vind ik zelf. Dan is het best welkom om wat manieren te vinden om een beetje te onthaasten. Daar bewust van worden, al dan niet met zo’n modieuze term, is voor mij zelf al stap één.
Als je last hebt van hurry sicknes vind je het moeilijk om één ding tegelijk te doen. Zo neem ik bijna nooit de tijd om rustig mijn tanden te poetsen. Ik ben altijd tegelijkertijd bezig mijn gezichtscrème aan te brengen of nog even snel iets in te tikken op de computer. Niet heel mindful, dus. Alles moet ook altijd snel, snel, snel. Snel tussendoor iets eten en weer aan het werk. Gehaast fietsen of autorijden, terwijl je eigenlijk gewoon de tijd hebt. Check, check, check met die to-do lijst. Lekker afvinken. Is ook lekker, maar het kan ook een beetje als een obsessie voelen. En daardoor raffel je misschien ook wel eens het één en ander af, maar bovenal voel je je regelmatig opgejaagd!
Misschien ligt mijn hurry sickness wel in lijn met mijn add/adhd, dacht ik meteen bij het punt dat je het lastig vindt om mensen uit te laten praten en er vaak zelf al doorheen begint te tetteren. Alles gaat vaak gewoon te langzaam voor mijn gevoel. En als ik vertraagd word in mijn dag door iets of iemand, kan dat me best wel eens irriteren. Ik heb dan ook regelmatig het gevoel achter de feiten aan te lopen. Kan wel genieten van de EP die ik die week nog uitgebracht heb met mijn band, maar zit me inmiddels al te storen aan het feit dat we niet snel genoeg zijn met wéér nieuwe nummers schrijven.
Er zit gewoon niet genoeg tijd in een dag voor m’n gevoel. Of is dat inderdaad alleen maar mijn gevoel? Soms vind ik het lastig inschatten, maar ik weet wel dat ik mezelf een hoop taakjes te doen geef. Loop ik voor met blogs schrijven? Stiekem wil ik dan de week erna nóg een beetje meer voor lopen – terwijl dat écht niet nodig is. En in de tussentijd wil ik ook nog een liedje schrijven, wandelingen maken, yoga doen en als het even kan twee schilderijen afronden. Oh ja, en een sociaal leven… Vaak als ik met mensen afspreek, heb ik ook nog eens het gevoel op tijd naar huis te moeten. Waarom precies? Er zijn toch dingen te doen… Toch? Soms kan ik niet eens mijn vinger erop leggen wat het precies is, behalve het gevoel dat ik door moet. Ik kan immers ook altijd wel iets bedenken om te doen. Maar is dat nodig? En sta ik wel genoeg stil bij wat ik op het moment zelf aan het doen ben?
Wat is er erg aan hurry sickness?
Het gaat er niet zo zeer om of je hurry sickness hebt ja of nee, maar of je last hebt van de omschrijving van hurry sickness. Als jij je helemaal fijn voelt bij je to-do list, drukke planning, lekker in je workflow zit of tijdens het tandenpoetsen ook nooit stil kan staan en dat niet erg vindt, kan dat prima. Ik ben en blijf ook gewoon iemand die graag veel dingen met enthouisasme doet. Maar ik kan wel af en toe een mentale instelling of denkpatronen krijgen waar ik dan last van heb. Nu heb ik hier niet altijd evenveel last van, maar met vlagen kan dit me echt wel eens naar het hoofd stijgen. En dat is vervelend, want dan voel ik me opgejaagd, gestresst, opgefokt, geïrriteerd en soms ook verdrietig en minderwaardig, omdat ik het gevoel hebt dat niks mij lukt en anderen het allemaal beter doen.
Je zo voelen is op zichzelf al vervelend genoeg en een mooie reden om je daginvulling en instelling eens te heroverwegen. Maar hier te lang mee rondlopen of steeds verder in doorgaan, kan echt leiden tot bijvoorbeeld een burn-out en depressieve gevoelens.
Wat kan je doen aan hurry sickness?
Zoals ik al zei: bewustwordig is voor mij echt het meest belangrijke Als ik door heb dat mijn gedrag of instelling niet goed of nodig is, kan ik me meteen al makkelijker aanpassen en rust vinden. Sinds ik deze blog heb geschreven, merk ik bij mezelf in ieder geval al een verschil! Ook helpt het mij om minder op sociale media te zitten, waar je de hele tijd allemaal hoogtepunten ziet, iedereen altijd productief lijkt te zijn, het allemaal razensnel voorbij vliegt en jouw tijd ook nog eens opgeslokt wordt. Het geeft me echt een gehaast en gejaagd gevoel als ik er te veel mee bezig ben. Ook helpt het me om erover te praten met mensen, zoals mijn vriend en vrienden, maar ook op werk. Dat helpt vaak zo om te relativeren en dan vind ik meteen al een beetje rust.
Het kan ook helpen om bewust wat tijd voor jezelf in te plannen. Dit hoeft niet meteen een heel weekend te zijn, maar begin eens met een uurtje per dag dat echt van jou is en kijk hoe dat voelt. Ga bij jezelf na wat nu écht nodig is en wat ook wel even kan wachten. En kijk bovenal naar waar jij je nou écht goed bij voelt. Je hebt maar één leven en daarin mag je ook gewoon chillen en genieten. Graag zelfs! Wat is nu echt waardevol? Een belangrijk besef voor mij is dan ook: ik héb tijd. Je hébt tijd! Je hebt veel meer dan alleen vandaag. Dus neem die tijd ook! Het is niet nodig om altijd zo gehaast en gespannen te zijn en bovenal is het helemaal niet fijn. Dat lijkt me reden genoeg!
Is dit voor jou ook zo herkenbaar?
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie