Het is weer zover, het jaarlijkse schoolbal komt eraan. Het feest waar iedereen naar uitkijkt, waar we maanden op voorhand van dromen. Waar we dansen, zingen en gelukkig zijn. We overleggen welke jurk we zullen dragen en hoe we ons haar zullen doen. Het is één groot feest waar iedereen enthousiast over is, of is dat voor sommigen schijn? En ben ik de enige die er onzeker over is? Het is niet zo dat ik er helemaal niet naar uitkijk. Ik ben graag bij mijn vriendinnen en we lachen veel en maken plezier. Maar ik heb het al altijd moeilijk gehad met mezelf te aanvaarden en dan zijn evenementen zoals een galabal toch wel een zware opdracht.
Normaal zou ik zoiets vermijden. Ik zou zeggen dat ik niet kan aanwezig zijn. Ik zou te veel schoolwerk hebben, moeten gaan thuiswachten of gaan werken. Ik zou wel iets verzinnen. Dan zou ik achteraf naar de foto’s kijken en zou het pijn doen om te zien hoe de anderen zich hadden geamuseerd. Ik zou er spijt van hebben dat ik er niet bij was en geen plezier heb gemaakt. Ik zou ook willen lachen en dansen. Maar ik zou mij tenminste niet onzeker gevoeld hebben. Ik zou niet gehuild hebben voor het vertrek. Ik zou niet steeds weer van jurk verwisselen omdat ik er niet mooi genoeg in ben, mijn buik te dik is, mijn billen er te zwaar in uit komen. Ik zou het gewoon genegeerd hebben. Mijn gevoelens uitschakelen en kiezen voor de gemakkelijkste oplossing. Het is misschien niet de meest gelukkige weg, maar wel de gemakkelijkste.
Maar deze keer wil ik het anders. Ik wil wel gaan en plezier maken. Ik wil achteraf niet naar de foto’s kijken en spijt hebben. Ik wil deze keer ook lachen op de foto’s. En de foto’s zullen er niet zo uit zien zoals ik het wil. Ik zal er niet opstaan met het perfecte lichaam, het mooiste jurkje, het leukste haar… maar ik zal wel op die foto’s staan!
Ik weet van mezelf dat ik vaak op het laatst afzeg. Dan stijgt de angst in mijn hoofd en lijkt de enige oplossing om gewoon thuis te blijven. Ik weet dat het volgende week vrijdag niet anders zal zijn. Maar ik wil dit vermijden en dat ga ik doen aan de hand van deze tips:
♥ Ik wil mijn kaartje al kopen in de voorverkoop. Zo heb ik een extra stimulans om te gaan. Het zou echt geldverspilling zijn om op het laatste moment af te zeggen. En bovendien is het enkele euro’s goedkoper, mooi meegenomen toch.
♥ Ik wil op voorhand al alles regelen. Ik wil al afspreken met vriendinnen, het regelen van vervoer, zodat terugkrabbelen moeilijker wordt.
♥ Ik wil een mooi jurkje, waar ik mij comfortabel in voel. Het hoeft niet het kortste, meest sexy of spannendste jurkje te zijn om mooi te zijn. Bovendien wil ik er ook wel in dansen zonder mij ongemakkelijk te voelen.
♥ Zo kom ik bij de volgende issue ‘dansen’. Ik kan helemaal niet dansen. Maar zoals Nielson zingt in ‘Sexy als ik dans’, hoef je niet altijd goed te kunnen dansen. En hoewel ik nu wel heel zeker ben van mezelf dat ik me niet sexy zal voelen, zal ik toch proberen plezier maken en mijn dansangst even los laten. Ik hoef toch ook zeker niet de hele avond te dansen. Gewoon praten en lachen met mijn vriendinnen kan ook heel leuk zijn.
♥ Ik weet ook wel van mezelf dat ik niet echt ‘dik’ ben in de betekenis dat ik aan een ongezond overgewicht lijdt. Maar ik heb wel heel wat complexen over mezelf. Vroeger zou ik dat allemaal voor mezelf houden. ‘s Nachts zou ik er over piekeren, maar overdag zou ik het wegstoppen. Tot het moment aanbrak, dan zou ik beginnen huilen en zouden mijn ouders er niets van verstaan. Nu heb ik geleerd om er over te praten. Met mijn ouders, maar ook met mijn vriendinnen. Dan zijn ze soms verwonderd dat ik zoiets van mezelf denk. Ze geven mij weer een realistische kijk op mezelf. Misschien dat ik ze niet altijd direct geloof of dat ik het niet als waarheid aanvoel, maar het helpt toch wel om even mijn hart te kunnen luchten. Gewoon even vertellen wat nu al de hele tijd op mijn lever ligt. Zo zullen ze mij overtuigen om mee te gaan.
♥ Door te vertellen aan verschillende mensen wat in mij omgaat krijg ik veel begrip en herkenning. Ik heb het gevoel dat ik niet alleen ben. Er zijn heel veel mensen, en dan vooral jonge meisjes, die zich ook onzeker voelen. En die steken het, net zoals ik, weg. Zo kan je afspreken om samen te gaan, om elkaars haar en make-up te doen. Je kan elkaar een compliment geven en die avond samen plezier maken.
♥ Je kan ook denken aan de positieve dingen van de avond. Zoals die ene mooie jongen die er zal zijn. Of het vele lachen met de vrienden. Er zal zeker nog wat onzekerheid zijn, maar die kleine dingen kunnen een motivering zijn om het toch te doen.
Het is zeker niet zo dat ik nu met een opgelucht hart naar het gala zal gaan. Ik zal er nog steeds heel nerveus voor zijn, maar ik zal tenminste geen spijt hebben achteraf. Ik heb er nu in ieder geval alles aan gedaan om straks plezier te kunnen gaan hebben en ik hoop dat jij dat ook doet!
Hoe vind jij het om naar een gala van school te gaan?
Geef een reactie