Een Borderline Persoonlijkheidsstoornis is een stoornis die bij jezelf en de mensen om je heen veel klachten en pijn kan veroorzaken. Alles voelt te intens om kwijt te kunnen in je lichaam en de chaos in je hoofd maakt het leven soms onmogelijk. Je lijkt te verdrinken in je eigen emoties en het is vaak een gevecht om anderen hier niet in mee te nemen, maar tegelijkertijd wil je niet alleen zijn.
Naast deze heftige emotionele achtbaan waar je soms in meegenomen wordt, zijn er ook veel dagelijkse situaties waarbij je jezelf soms behoorlijk in de weg kunt lopen. Deze blog schrijf ik om misschien een beetje herkenning te geven aan die dagelijkse struggles. Struggles die ieder mens kan hebben, maar die soms extra veel van je vragen als je last hebt van borderline. Dagelijkse onhandigheden en onzekerheden waar je niet alleen in bent. Je bent niet de enige, je bent niet gek en misschien is de situatie makkelijker om te draaien dan je denkt.
1. Extreme impulsaankopen
Op de één of andere manier kon ik het nooit bij één truitje laten. Ik voelde mij ellendig en onrustig en deze combinatie maakte van mij soms een winkelende wervelwind. Alsof ik mijn rust, mijn eigenwaarde en mijn geluk in één middag probeerde te kopen. Het geld had ik er zelden voor, maar toch kon ik op sommige momenten daar totaal niet helder over nadenken. Er moest en zou nu iets gebeuren. Als de onrust zo hoog opliep verviel ik al snel in impulsieve acties en soms uitte zich dat in het kopen van kleding of andere spullen.
Pas wanneer ik thuis zijwaarts door de voordeur moest om mijn tassen mee naar binnen te krijgen, kwam langzaam het besef hoe veel ik uitgegeven had. De schaamte, het schuldgevoel, alles terugbrengen of niet? Nog steeds kan ik deze drang wel eens voelen en echt denken dat ik mij beter voel na een aankoop. Het kan natuurlijk geen kwaad om daar af en toe aan toe te geven en ik ben de laatste die zal zeggen dat je niet in het moment mag leven. Dat maakt het leven soms gewoon leuk en spontaan. Maar wanneer je er echt van overtuigd bent dat het iets gaat veranderen, is het het misschien waard om te kijken naar wat je dan wél nodig hebt?
2. Alles is persoonlijk
Wanneer ik met iemand afgesproken had en het kon toch niet doorgaan, betrok ik dat altijd volledig op mijzelf. ‘Ik ben het niet waard om mee af te spreken. Zie je wel, ik ben helemaal niet leuk. Ze verkiezen vast iemand anders boven mij.’ De kleinste, irrelevante gebeurtenissen waren voor mij reden genoeg om al mijn onzekerheden te bevestigen. Dagen kon ik hierover piekeren, malen en zelfs huilen. De situatie meteen invullen met mijn eigen onzekerheid ging zo automatisch, dat ik bijna nooit doorhad. Het was gewoon zo.
Er zijn, als je een beetje je best doen, misschien wel honderd redenen te bedenken waarom iemand iets afzegt of later komt. Het lijkt een uitgelezen situatie om jezelf opnieuw pijn te kunnen en jezelf opnieuw te straffen voor wie je bent, maar dat is niet terecht. Er kan soms iets tussen komen en dat heeft meestal niets met jou te maken.
Het zou kunnen dat je je schaamt voor deze gedachte, maar het kan je misschien juist geruststellen om dit simpelweg eens te checken. Vraag wat de reden is en het is geen schande om je hierin kwetsbaar op te stellen. Vertrouw erop dat de ander eerlijk is en het beste met jou voor heeft. Mij hielp het om dit soort situaties om te draaien; misschien heb ik ooit een afspraak met iemand en komt er ineens iets heel belangrijks tussen, of iets wat even mijn aandacht nodig heeft, hoe fijn zou ik het vinden als ik daar dan voor mag kiezen? Zonder dat het consequenties heeft of de ander onterecht aan het twijfelen brengt?
3. Bevestiging. De. Hele. Tijd.
Omdat ik mijn vriend nooit in één keer geloof, vraag ik alles voor de zekerheid vijf keer. Na twee keer weet ik echt wel dat hij mij doorheeft, dus probeer ik het de laatste drie keer via een omweg. Zodat ik toch, via allemaal totaal onnodige vragen, bij de kern kom van waar ik eigenlijk onzeker over ben. Alsof ik die bevestiging niet ergens op kan slaan, maar steeds opnieuw moet vinden en moet bewijzen tegenover mijzelf.
Het is niet leuk om jezelf in allerlei bochten te moeten wringen en het is voor de ander niet leuk om telkens mee te moeten gaan in jouw onzekerheid. Hoe gemeend en oprecht de antwoorden ook zijn, na drie keer klinkt het toch lang niet meer zo bevestigend, omdat het voor de ander ook een ‘moetje’ wordt. Het is heel verleidelijk om hierna heel erg slecht over jezelf te denken en jezelf een zeur te vinden, maar dit zal je onzekerheid en slechte zelfbeeld alleen maar voeden.
In plaats van te zoeken naar een snelle oplossing, door simpelweg te horen dat je goed genoeg bent, kun je ook zoeken naar iets wat een langere houdbaarheid heeft. Waar zal al die aandacht eigenlijk naartoe moeten? Waarin voel jij je niet goed genoeg en zou je daar, door daar zelf eens voor te gaan zorgen, verandering in kunnen brengen?
4. Dromen en doemdenken
Ik kan echt wakker worden met een plan van hoe ik het helemaal ga maken. Wat voor indrukwekkende carrière ik nog wil hebben, welke studies ik nog wil volgen en welke reizen ik tussendoor wil maken. In een wilde bui schrijf ik alles helemaal uit en stap vol frisse moed mijn nieuwe leven tegemoet. Hoezo lastig?
De volgende dag heb ik al die dromen al drie keer in duigen zien vallen en voel ik weer aan alles dat het perfect moet. Het moet perfect en anders niet. Ik maak mijzelf weer wijs dat ik eigenlijk niet zoveel kan en heb binnen no-time weer genoeg bewijs verzameld om dat te onderbouwen. Het wordt toch weer niets.
Haalbare doelen stellen is hierin voor mij heel belangrijk geweest. Je hoeft niet in één dag de wereld te veroveren en al helemaal niet als je van dat idee doodongelukkig en onzeker wordt. Wat zou je op korte termijn kunnen behalen en zorgt ervoor dat niet al je energie en zelfvertrouwen er in één dag er doorheen is. Doe vooral wat je leuk vindt, maar het kan helemaal geen kwaad om niet meteen het beste van het beste te hebben. Dat geeft jou weer de tijd om ergens naar toe te werken en je motivatie te behouden voor iets langer dan een dag.
5. Hit & Run
Mijn leven was lange tijd een aaneenschakeling van impulsen en prikkels om mij maar af te leiden van mijn gevoel. Het gevoel van leegte wilde ik zo graag onderdrukken dat ik alles aangreep om mijn leven zo dynamisch en spannend mogelijk te houden. Dat uitte zich soms in destructief gedrag en het zorgde er ook voor dat ik eigenlijk nooit lang op 1 plek bleef. Ik schakelde altijd snel tussen verschillende mensen en verschillende baantjes. Telkens dacht ik dat ik het opnieuw gevonden had, waarop ik alles kon laten vallen en mij vol in iets nieuws kon storten. Daarmee bouw je wel een heel lang cv op, maar het blijft ook allemaal erg vluchtig en oppervlakkig.
Voor een deel kan dit gewoon in je karakter zitten, ik had heel lang niet door dat ik de dingen op deze manier aanpakte. Snel enthousiast zijn en niet bang zijn om het roer om te gooien kunnen hele mooie eigenschappen zijn, maar het kan ook geen kwaad om eens te kijken waarom je die reuring zo nodig hebt Ruil niet meteen je baantje of die studie in voor dat veel nieuwere en spannendere leven dat je voorbij hebt zien komen. Probeer eens te kijken wat een lange termijn relatie, zeker op werk- of studiegebied, met je kan doen. Misschien kan die rust en structuur veel goeds doen.
Hoe ga jij om met je dagelijkse struggles?
Fotografie: https://www.pexels.com/@automnenoble
Geef een reactie