Hoe bepaal je als hulpverlener of iemand met een eetstoornis hersteld is? Is dit bij een gezond gewicht of bij een normaal en gezond voedingspatroon? Is dit als iemand weer positief in het leven staat en geen last meer ondervindt van de eetstoornis? Of is het een combinatie van voorgaande? Gelden dezelfde herstel criteria voor iedere eetstoornis of zouden er voor iedere eetstoornis afzonderlijk herstel criteria moeten zijn? Hoe kan je als hulpinstantie eigenlijk onderzoeken of de behandeling goed werkt als er geen eenduidige criteria voor herstel bestaan?
Ik ben weleens bij een congres geweest waar een eetstoornis kliniek enorm enthousiast mededeelde dat hun herstel percentage op 80 procent lag. Bijna ongelooflijk bij een eetstoornis als anorexia, want in de praktijk herstelt maar 45 procent volledig (30% verbetert gedeeltelijk). Toen ik hoorde welke herstel criteria werden gehanteerd voor dit onderzoek begreep ik het hoge percentage beter…
Het ging namelijk om kinderen met anorexia nervosa die jonger waren dan 16 jaar en de kliniek verlieten met een gezond gewicht. Deze kinderen mochten niet naar huis als ze zich niet aan de eet -en aankomregels hielden. Ze deden er daarom alles aan om zo snel mogelijk weer naar huis te kunnen. Hadden zij bij vertrek uit de eetstoornis kliniek werkelijk geen last meer van een eetstoornis….?
“Mijn BMI is iets lager dan 18.5, maar ik voel me gewoon goed. Ik pieker niet meer over eten, kan alles eten waar ik zin in heb en word eigenlijk nooit meer lastiggevallen door eetgestoorde gedachtes. Mijn lichaam functioneert goed en mijn bloedwaardes zijn prima. Ben ik nu hersteld van mijn eetstoornis of ben ik enkel hersteld als ik nog een paar kilo aankom? Ik vind zelf dat ik hersteld ben” ~ Yora
Zou het eigenlijk ook mogelijk zijn om volledig te herstellen van een eetstoornis met licht ondergewicht? En zo niet, moeten we dan een vast BMI hanteren of moet dit per individu worden bekeken aan de hand van een groeicurve en de natuurlijke lichaamsbouw? En wat als je eens per kwartaal nog overgeeft of soms nog wat controle vasthoudt door intensiever dan nodig te sporten, maar je volledig vrij en gelukkig voelt? Ben je dan hersteld of niet? Wie bepaalt eigenlijk of je hersteld bent? Jij of de hulpverlener? Of jullie samen?
De Eating Disorder Research Society, een internationale vereniging van onderzoekers op het gebied van eetstoornissen, wil graag een gemeenschappelijke definitie voor herstel van eetstoornissen ontwikkelen. Om te onderzoeken welke criteria voor herstel belangrijk zijn, is een korte vragenlijst opgesteld. Deze vragenlijst wordt internationaal aangeboden aan eetstoornis onderzoekers. In oktober van dit jaar worden de resultaten van de vragenlijst gepresenteerd.
“Na een traject van 14 maanden werd mijn behandeling afgerond. In mijn dossier stond dat ik hersteld was. Mijn gewicht was weer normaal en ik at weer voldoende. In mijn hoofd was het helaas nog regelmatig een oorlog en ik had zo nu en dan nog een eetbui. Maar ja, dat zag je niet aan me. Ook was ik veel depressief, omdat ik me gewoon zo waardeloos voelde. Toch was ik blijkbaar hersteld van mijn eetstoornis.” Zara
Aan Eric van Furth, bijzonder hoogleraar op het gebied van eetstoornissen, is gevraagd te spreken over het herstel van een eetstoornis vanuit een cliëntperspectief. Je zou hem daarom erg kunnen helpen door onderstaande vragenlijst in te vullen. Dit duurt niet langer dan 10 minuten. Laat ook gerust je reactie onder deze blog achter.
Klik hier voor de vragenlijst
Alle gegevens worden beveiligd opgeslagen, vertrouwelijk behandeld en anoniem geanalyseerd.
Fotografie: Daniel Space
Geef een reactie