Herstellen in een wereld gericht op afvallen

Om te herstellen van je eetstoornis, zul je geregeld meer moeten eten dan je jezelf eigenlijk toestaat. Je zult meer moeten eten dan je gewend bent of meer moeten eten dan je denkt te verdienen of willen. Je zult jezelf moeten gaan accepteren, in plaats van de versie van jezelf die constant af wil vallen of alle symptomen ontkent. Je zult eerlijk tegenover jezelf moeten zijn en samen moeten werken met je behandelaren, groepsgenoten en mensen die van je houden. Dit alles in een maatschappij die gericht is op schoonheid, diëten, dun zijn en afvallen.

Bron

Geregeld vind ik het frustrerend als ik mensen elkaar vage afvaltips hoor geven, iemand die er prachtig uitziet hoor klagen over dat ze een halve kilo is aangekomen of mensen vol trots hoor vertellen hoe weinig ze hebben gegeten. Ik vind het naar te horen hoe erg mensen gericht zijn op afvallen en dun zijn en hoeveel onzekerheid dit bij veel vrouwen met zich meebrengt. 

Tijdens mijn herstel viel het me eigenlijk pas op hoe erg de maatschappij gericht is op zelfhaat en hoe kritisch mensen, ook zonder eetstoornis, naar zichzelf zijn. Laatst hoorde ik een vriendin bijvoorbeeld zeggen dat ze ”met haar dikke kont” ergens niet tussen paste en ik schrok ervan dat ze zoiets over zichzelf zei en dat niemand hier verder op reageerde.

Toen ik zei dat ze niet zo negatief over zichzelf moest praten, wuifde ze het weg. Ik vroeg me af of het normaal is om zo over jezelf te denken en te praten, terwijl ik in therapie juist heb geleerd veel milder voor mezelf te zijn en mezelf ook heel bewust aan heb moeten leren minder kritisch over mezelf te denken en te praten.

Natuurlijk zijn het niet alleen de mensen die praten over afvallen waar je liever niet mee geconfronteerd wil worden. Het zijn ook de gezondheidsfreaks, de sportfanaten, de mensen die om de een of andere reden ineens geen koolhydraten meer eten, de superfoods en alle andere vage hypes die het niet makkelijk maken om je staande te houden als je herstellende bent van een eetstoornis. De maatschappij ligt als het ware vol verleidingen waar je aan toe kunt geven. Is het geen eetbui, dan is het misschien wel een sportverslaving, orthorexia of simpelweg obsessief bezig zijn met voeding. Je eigen weg daarin volgen en blijven volgen, los van wat anderen hiervan vinden en zeggen is dan ook belangrijk. 

Bron

Toen ik onlangs op een verjaardag een kennis hoorde praten over punten tellen bij Weight Watchers en naar het strand gaan, gingen mijn nekharen bijna recht overeind staan. Ik kon het niet laten om te zeggen dat iedereen naar het strand kan, ongeacht hoeveel of hoe weinig punten je hebt geteld, hoe bruin je bent of hoeveel likes je op instagram hebt. Eerder hield ik meestal mijn mond over dit soort zaken, maar ik merkte dat ik dan zo gefrustreerd raakte, dat ik hier zelf last van had.

Als je een eetstoornis hebt, is het waarschijnlijk moeilijk te geloven dat je ooit je lichaam of gewicht zult accepteren zoals het is. Ik dacht dat ook maar heb gemerkt dat het door de tijd heen wel makkelijker wordt. Ik leerde vooral dat gewicht een getal is en mijn lichaam enkel een onderdeel van mij. Ik ben meer dan mijn lichaam, gewicht of uiterlijk. Het zou zonde zijn om de rest van mijn leven te rommelen met eten enkel om dat relatief kleine deel van mij. Een veel belangrijker deel is geluk, gezondheid en persoonlijkheid.

Vaak krijg je deze dingen wel mee als je in therapie bent of op een andere manier probeert te herstellen van je eetstoornis. Mensen die dit niet hebben, horen dit echter vrijwel nooit waardoor zij het kritisch zijn naar zichzelf en hun lichaam, het constant bezig zijn met het laatste dieet of snel even wat afvallen niet zien als iets schadelijks. Of jij hier iets van zou moeten zeggen, is natuurlijk aan jou. Ik zeg ook niet zeker altijd wat als ik mensen hierover hoor praten. Het zijn mijn zaken immers niet en ik vind het niet zo nodig om overal een heel punt van te maken. Er zijn echter ook momenten waarop ik het wel belangrijk vind, zoals ik hierboven beschreef. 

Dat herstel zou waarschijnlijk makkelijker gaan in een maatschappij waar meer ruimte is voor een laag zelfbeeld en minder ruimte voor het openlijk negatief zijn over je lichaam en dat van een ander. Kiezen voor herstel en daarmee ook voor het leven zorgt niet alleen voor verandering bij jezelf, maar ook voor verandering bij je omgeving. Dat is waar de eerste stappen gezet kunnen worden. Probeer, als je durft, je uit te spreken wanneer je anderen negatief hoort praten en liefde voor jezelf de norm te maken.

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

20 reacties op “Herstellen in een wereld gericht op afvallen”

  1. Precies dit. Goed dat er een blog over geschreven is.
    ik vind het ook heel frustrerend en vervelend.

  2. ik opende deze blog om hem even snel door te scannen en op een later tijdstip te lezen, maar vanaf zin één was ik geboeid. Het is zo herkenbaar en zo waar wat je schrijft. Als je hersteld bent van een eetstoornis zie je pas dat het zo zonde is om druk te zijn met eten, je gewicht en daardoor minder kunnen genieten van de mooie moment in het leven. Het lijkt net alsof de mensen om mij heen dit absoluut niet doorhebben en dit kan mij ook ontzettend frustreren.

  3. Echt ontzettend mooi geschreven Sandra!
    En het is (helaas) ook allemaal waar, iedereen is zo kritisch op zichzelf.
    Ik gelukkig intussen al een heel stuk minder.

  4. Ik hoor en zie veel mensen, zeker rond deze tijd van het jaar, die willen afvallen. Wat ik dan bijna altijd denk is: je wilt niet afvallen, je wilt gelukkig zijn en je denkt dat je dat bereikt door af te vallen.
    Het zou mooi zijn als de wereld zou draaien om blij zijn met jezelf en dat dat dan niet alleen kan als je er op je best uitziet.

  5. heel fijn blog

  6. So true!!!! 🙂

  7. Weer ontzettend mooi geschreven, Sandra 🙂

  8. Ha hier had ik het vandaag over. Ik zie het ook, het is zo’n rare wereld waar we in leven en we maken ons zo zorgen om zo iets niet belangrijks. Als mensen stralen en gelukkig zijn wil je bij ze zijn en niet omdat ze een fit/afgevallen lichaam hebben. Ik merk dat mensen die minder met eten/afvallen/obsessief sporten bezig zijn zich met veel leukere en interessantere dingen bezig houden ipv alleen maar met uiterlijk en zichzelf. Ik ben er nog niet maar ik begin daar veel meer in los te laten, wat een vrijheid!!

  9. Wat een herkenning! Zo frustrerend als ik mensen hoor over dat ze koolhydraten gaan overslaan enzo terwijl ze helemaal niet te zwaar zijn, of dat ze direct beginnen over kcal en dingen overslaan bij het eten van een stukje taart.
    Het liefst wil ik er dan wat van zeggen, maar dat durf ik niet. Nu ga ik het denk ik toch proberen, dankjewel Sandra!

  10. Dit ervaar ik ook heel erg. Want in de huidige wereld mag je eigenlijk :
    1. Niet meer eten dat je lichaam ‘vraagt’
    2. Het moet vooral clean-koolhydraat arm-vol proteïne-vegan-raw-paleo zijn
    (even afgezien van het feit dat het ook WEL positief kan zijn een bepaald ”dieet’ te volgen). Je moet je tegenwoordig zowat schamen als je NIET hoeft af te vallen.
    En zeggen dat je moet aankomen is al helemaal NOT DONE.
    Want aankomen = vet worden = ongezond/lelijk/stom/dom etc.

    En dat ‘ons’ dan wordt verteld WEL een keer die Mars te eten, WEL een paar snoepjes ipv een appel etc. Alles om de eetstoornis te verslaan. En dat ons leven niet afhangt van een dalend nummertje op de weegschaal. En bovenal : je GEEN punten hoeft te tellen. Moeilijk ,heel erg moeilijk !

  11. Sorry 2x. M’n computer plaats ineens alles dubbel 🙁

  12. Deze blog moet echt verspreid worden over het internet, in de krant of op tv. Want onze maatschappij begint er echt mee uit de hand te lopen.

  13. Weer een heel goede blog, Sandra! Dank!!! 🙂

  14. Tja, ik snap ook niet dat mensen niet snappen dat al dat gedieet (of zo :P) totaal niet werkt, aangezien ‘we’ (de mensheid dus) volgens mij nog altijd steeds dikker worden.

    Gelukkig heb ik in mijn omgeving geen mensen die willen afvallen, dus dat scheelt.

  15. herkenbaar. ook zelfs mensen die jaloers waren dat ik zo slank was en “niet zo van koekjes hield” en tig keer blijven zeggen dat ze er zoals mij uit wilde zien. terwijl ik veel liever eruit wilde zien als een vrouw en voor mijn leeftijd en dat ik gezond was en geen anorexia had.

  16. Helemaal waar word zo boos om al die mensen met hun afvaltips….

  17. Je eigen weg daarin volgen en blijven volgen, los van wat anderen hiervan vinden en zeggen is dan ook belangrijk.
    ^^^ dit probeer ik zo erg maar het is soms moeilijk omdat iedereen om je heen of glutenvrij of vegan ofwat anders is (want het is gezonder enzv.) en dan voel ik altijd alsof ik me moet verantwoorden waarom ik gewoon ‘alles’ eet en bewust kies voor ‘ongezond’ leven dan maar.

  18. Waauw, heel mooi artikel. Het heeft me echt doen nadenken en het is zo WAAR wat je schrijft! Liefs

  19. Heel herkenbaar en ontzettend frustrerend. Alleen ben ik er me van bewust dat dit altijd wel zo zal blijven. Het gaat erom hoe jij zelf ermee omgaat.
    Mooi omschreven Sandra! 🙂

  20. Mooi geschreven! Wel vind ik het vaak makkelijk gezegd om boos te worden om dat soort opmerkingen. Ik ben ook iemand die het vaak kan hebben over afvallen of calorieën tellen etc. terwijl niemand dat nodig vind. Maar, dat betekend niet dat ik het niet nodig vind, wat soms ook frustrerend kan zijn. Ook dit heeft natuurlijk te maken met de maatschappij die het schoonheidsideaal zo verschrikkelijk hoog legt, het bijna niet te doen is er aan te voldoen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *