Herstel is een persoonlijk en uniek proces. Iedereen herstelt op zijn eigen manier. Wat voor de een een stap vooruit betekent, geldt voor de ander misschien zelfs tot een stap terug. Maar hoe weet je dan of je het goed doet, waar je staat en of je aan jouw persoonlijke herstel werkt?
Ondanks ieder zijn eigen weg bewandeld in zijn herstel komen er toch een aantal dingen met elkaar overheen. Zo zou je herstel kunnen verdelen in een aantal fases. Misschien dat je jezelf erin herkent. Gagne benoemt vier fases in een herstelproces.
1. Overweldigd worden door de aandoening
Je leven voelt als ‘overleven’. Je bent de controle over jezelf en het leven volledig kwijt en hebt niet het idee dat je hier zelf ook maar enige invloed hebt. Je voelt jezelf ontreddert en gelooft er eigenlijk niet meer in dat je je eigen leven ooit nog terug op de rit zult krijgen. Wat heeft het ook allemaal voor een zin om nog te vechten? Niemand begrijpt je toch, je wilt met rust gelaten worden en aan de toekomst wil je al helemaal niet denken!
‘Ik weet nog goed hoe ik mijn leven totaal niet meer zag zitten. Ik voelde me onbegrepen, eenzaam, machteloos en totaal in de war. Ik wist van voren nog niet dat ik van achteren leefde. Tijd om even diep adem te halen had ik niet. Ik had telkens het idee steeds maar kopje onder te worden geduwd en was dan ook volledig uitgeput. Ik was het contact met mezelf en mijn omgeving ook verloren. Eigenlijk had ik al afscheid genomen van het leven en mijn bestaan. Een toekomst zag ik niet meer!’
2. Worstelen met de aandoening
Vol van angst besef je dat het leven zo niet verder kan. Er moet wat gebeuren, het is nu of nooit! Er moet toch een manier zijn om je leven weer in eigen hand te krijgen? Hoe kan je leren om met je kwetsbaarheid om te gaan? Hoe leer je weer op jezelf en het leven te vertrouwen?
‘Mijn hele leven lag overhoop. Ik voelde mezelf alsof ik mijn best niet goed deed, ondanks mijn perfectionisme. Alles wat ik probeerde eindigde altijd in een mislukking. Wat was ik toch zwak, ik kon helemaal niets goed doen! Mijn zelfvertrouwen was gedaald tot een dieptepunt. Ik wilde wel beter worden, maar wat als het me niet zou lukken?’
3. Leven met de aandoening
Inmiddels weet je maar al te goed dat het leven niet gemakkelijk is. Maar je moet ervan maken wat ervan te maken valt. Je bent hoe dan ook altijd verantwoordelijk voor je eigen leven en herstelproces. Het heeft geen zin om je op je beperkingen te focussen, maar kijk naar je kwaliteiten! Wat is er ondanks alle onmogelijkheden nog wel mogelijk? Wie ben je ‘zelf’ naast je stoornis?
‘Door relaties met anderen en mijn omgeving aan te gaan, leerde ik weer een beetje vertrouwen. Ik ging op onderzoek naar de dingen die ik leuk vond en waar ik goed in was om mezelf weer te leren waarderen en mijn zelfbeeld wat op te krikken. Ik ontdekte dat mijn ervaringen ook een waardevolle betekenis hebben, waaruit ik heb geleerd en waarmee ik anderen ook inzichten kan brengen! Ik ontdekte dat ik ook nuttig ben en een betekenis heb!’
4. Leven voorbij de aandoening
Doen waar je goed in bent, waar jij je gelukkig bij voelt en waar je kracht uit kunt halen. Kortom, je hart achterna gaan, zonder dat je jezelf in de weg laat staan door je beperkingen of kwetsbaarheden. Je stoornis parkeer je mooi naar de achtergrond van je bestaan. Maak ruimte voor nieuwe doelen en een nieuwe betekenis van jou leven!
‘Ik wilde mezelf kunnen zijn zonder continu op mijn tenen te moeten lopen om aan alle verwachtingen van anderen tegemoet te komen. Ik kan nu zeggen dat ik mijn plekje gevonden heb en ik voel me goed. Ondanks ik nog niet genezen ben en nog altijd kwetsbaar ben laat ik mezelf niet langer leiden door mijn stoornis. Ik ben weer gaan leven en ga mijn dromen achterna. Ik volg een studie, werk aan mijn sociale netwerk en vind het ontzettend leuk om creatief en sportief bezig te zijn. Dat heb ik toch al mooi bereikt. Maar natuurlijk hoop ik nog verder te groeien. Ik geloof er zeker in dat ik mijn eetstoornis steeds meer los kan laten, wanneer ik hem niet meer nodig heb en alle leegtes in mezelf zijn opgevuld. Ik krijg namelijk steeds meer inzichten in mezelf en blijf mezelf ontwikkelen. ’
Iedere fase heeft zo zijn eigen betekenis in je herstel, en iedereen doorloopt de fases in zijn eigen tempo. Misschien sta je wel met twee benen in twee verschillende fases, maak je soms een grote sprong vooruit en moet je dan eens een stapje terug doen. Belangrijk is dat je inziet waar jij staat ten opzichte van je herstel, en dat je jezelf er hard voor maakt om eraan te werken. Het maakt niet uit hoe groot je stappen zijn, iedere stap is er een. Of deze stappen nu vooruit of achteruit zijn, beide geven ze je een stukje meer zelfinzicht en kennis waar je gebruik van kunt maken.
Herken jij jezelf in een of misschien wel meerdere van deze fases? In welke fase zit jij?
As. zondag om 20:00-21:00 themachat – Herstel
Geef een reactie