Het einde van de isoleercel?

Proud2Bme > In de media > Het einde van de isoleercel?

Nederland is door de Verenigde Naties op haar vingers getikt voor het gebruik van isoleercellen binnen de psychiatrie. Geen land ter wereld sluit zoveel mensen op in een isoleercel als Nederland. De ‘prikkelarme’ omgeving zou moeten helpen bij zware geestelijke nood. Helaas blijkt dat in de praktijk vaak niet het geval. In veel landen zijn er alternatieven voor de eenzame opsluiting.

Volgens Verenigde Naties is het onder dwang isoleren van psychiatrische patiënten inhumaan en moet dit stoppen. Ervaringsdeskundige Jolijn Santegoeds krijgt hiermee eindelijk erkenning. Jarenlang heeft ze zich ingezet voor de sluiting van isoleercellen en lange tijd was ze een schreeuwende in de woestijn. Maar nu lijkt haar strijd eindelijk zijn vruchten af te werpen.

Directeur Tom van Mierlo van GGZ-instelling Breburg heeft al een vermindering van 90% gerealiseerd. Het is een enorme stap, maar Van Mierlo twijfelt of hij de isoleer helemaal kan sluiten. VN-deskundige Dick Leurdijk analyseert de klachtenprocedure van Jolijn Santegoeds bij de VN en concludeert dat Nederland een gele kaart krijgt voor het jarenlang onzorgvuldig opsluiten van mensen in isoleercellen.

In EenVandaag van 29 mei kon je kijken naar: Het einde van de isoleercel? Onderstaand vind je de uitzending.

Hoe denk jij hierover?

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Meer over Scarlet

Meer artikelen per onderwerp

dwang
In de media
rechterlijke machtiging
rm

Reacties

21 reacties op “Het einde van de isoleercel?”

  1. anoniem

    ik ben helemaal eens dat het gebruik van een isoleercel inhumaan is… in ben blij dat hier nu aandacht voor is.

    Beantwoorden
  2. mierrr

    Haha ik maar op het eerste plaatje klikken in de hoop dat het filmpje start, is het een screenshot 🙂

    Beantwoorden
  3. –

    inderdaad verschrikkelijk die cellen
    heb ze vaak genoeg gezien helaas

    Beantwoorden
  4. -Loved-

    Mensen kunnen echt verschrikkelijk zijn, maar dit is menseloos….

    Beantwoorden
  5. Espoir

    Ergens eens. Maar aan de andere kant, soms ook gewoon nodig..

    Op de crisisgroep waar ik nu zit is vorige week nog iemand 24 uur in de isoleer gezet, en hoe erg dat voor hem ook was, we hadden hem ook echt niet op de groep kunnen hebben.. zo agressief. En hij was daarna wel rustig en vind het nu zelf ook ‘nuttig geweest’. Dus ja, dubbel..

    Beantwoorden
  6. dees

    Ik vind het ook onmenselijk. als het dan perse moet worden gebruikt, dan voor max een paar uurtjes en geen dagen!

    Beantwoorden
  7. Emmy,

    O, wat is dit erg. Kan gewoon niet. Blij dat ze nu weer wat gelukkiger is.

    Beantwoorden
  8. groentetuin

    JAAA
    dit hoop ik zo erg.

    ik heb tijdens mijn (gedwongen) behandeling er 2 maanden!!!!!!!! in gezeten.
    Natuurlijk, ik kwam gedwongen aan, maar was ook totaal mensen vreemd, wereldvreemd toen ik er uit kwam. Rug klachten van hier tot tokio, en ik voelde me net een dier. (op een potje op de grond moeten plassen en onder toezicht, in een scheurpyama. )
    Niet omdat ik gewelddadig was, nee, omdat ik anorexia heb/had en ze daar op die plek niet mee konden omgaan.

    Ik heb er nog steeds trauma’s en paniekaanvallen op gesloten plekken van.
    Afschuwelijk mensontwaardig.

    Beantwoorden
  9. *MAAN*

    zo herkenbaar pijnlijk dit
    ze gooien je er in gewoon omdat ze niet weten wat ze met je aanmoeten

    Beantwoorden
  10. sterre_never

    Eens met Espoir. Soms is het echt, echt geen andere optie meer, maar mijn ervaring is dat het zo min mogelijk gebeurd. En dat eerst alles, alles wordt geprobeerd om het anders te doen.

    Het is geen oplossing, en ik vind ook dat als zoiets gebeurd, dat er gelijk moet gekeken worden naar een betere oplossing.

    Al denk ik dat we die betere oplossing allemaal wel weten. Minder wachtlijsten, en meer personeel. Probleem daarvoor? Geld. De zorg moet efficiënt en kostenbesparend. Oh, en alleen op korte termijn denken.

    Zo, zo zonde.

    Beantwoorden
  11. yessy

    Ik heb er ook in gezeten. En had op dat moment ook niet op de groep kunnen zijn en het was het beste voor mijn eigen veiligheid. Ligt er ook aan waar je terecht komt denk ik. Daar waar ik zat kwam het personeel geregeld even om de hoek kijken.

    Beantwoorden
  12. Lynn

    Ik heb er zelf geen ervaring mee. Maar misschien is het wel goed, als de condities van de isoleercel wat humaner zijn. Ik schrik meer van de omstandigheden dan van het idee van een isoleercel.

    Beantwoorden
  13. anoniempje

    Ik vond het wel fijn. Maar niet voor zolang hoe lang ze mij daarin hebben gedaan, dat vond ik niet meer leuk. Maar ja, ik was ook wel een beetje onhandelbaar en bedreigde de verpleging en trapte de beveiliging enzo. En na het weglopen als de politie me dan gevonden had was ik zo overstuur dat het wel moest. Anders was de verpleging met verwondingen naar huis gegaan en dat is natuurlijk niet de bedoeling.
    Ik denk dat bij gevallen als mensen heel erg overstuur zijn of anderen bedreigen dat het wel mag. Of als iemand psychotisch is ook. Of zelfmoord wil plegen ook. Maar soms kan gewoon een 1 op 1 gesprek met een verpleegkundige ook wel helpen.
    Zoals 1 vpk die vond me in bed en ik vocht tegen haar aanraking en toen pakte ze me toen ik viel en toen drukte ze me zo tegen haar aan en zei zei “ja het is moeilijk he” en toen kon ik uithuilen bij haar want ik was moet van het vechten met haar. Dat vond ik ook wel fijn. Ik vind dat als er echt even geen andere oplossing is dat dan de sep wel gebruikt mag worden. Maar niet voor een hele week. Dat is verschrikkelijk.

    Beantwoorden
  14. Chocomonster

    Ben het er mee eens dat de isoleercel te vaak wordt gebruikt.
    In ggz breburg gaat t ook heel goed zonder gebruik van de isoleercel weet ik uit meerdere eigen ervaringen terwijl t in de klinieken waar ik zat waar de isoleercellen en de highcare zo goed als altijd vol zaten t nog steeds grote chaos was.
    Echt bizar en mensonwaardig die isoleercel, mensen komen er 9 van de 10 keer no gekker uit dan ze erin gingen.

    Beantwoorden
  15. Amarens

    Weken achter elkaar er elke nacht in moeten slapen op verschillende locaties.
    Vond het destijds al rust gevend. Kan me voorstellen dat, als het erg tegen je zin is, het een stuk vervelender kan zijn, met een hoop negatieve gevolgen als (verergerende) depressie, trauma etc.
    Doch kan het in het geval van gevaar voor andere of zichzelf wel een goed, tijdelijke halt middel zijn. Iets oplossen doet een isoleercel natuurlijk nooit.
    Het is een laatste red middel, waar zeer zeker niet te snel naar gegrepen moet worden. Het blijft altijd beter dan iemand ‘platspuiten’.
    Al zijn de afgelopen jaren wel redelijk wat verhalen naar buiten gekomen waar opsluiting in een isoleercel buitensporig vaak, snel en lang gebeurden.
    Goed dat dit beperkt word.:)

    Beantwoorden
  16. Rimke

    Ik vind het goed dat ze ermee moeten stoppen!
    Op een crisisafdeling heb ik er ongeveer een half jaar ingezeten. Tenminste tijdens de rustmomenten en het slapen. De rest van de dag had ik 1 op 1 begeleiding. Op die lokatie hadden ze toen nog geen comfort-room helaas. Anders had ik daar misschien gebruik van kunnen maken..
    Maar ik vind het voor andere patiënten ook best heftig. Wat die allemaal zien als iemand tegen zijn of haar wil gesepareerd wordt…

    Beantwoorden
  17. Aukje

    Ik vind isoleren belachelijk. Ik heb 9 maand op een crisisafdeling gewoond en er is nooit iemand gesepareerd. En ook daar waren erg agressieve of psychotische gevallen bij maar die konden ook in de time out kamer (mooie kamer met vloerbedekking en van die zachte stoelen en bank enzo). Tuurlijk zitten ze dan ook in een ruimte opgesloten maar ze kunnen daar wel even uitrazen en het is geen nare ruimte om in te zijn. De isoleer op de ruyterstee word inmiddels al als opberghok gebruikt en ik hoop dat de rest van nederland dit ook ooit over gaat nemen en een voorbeeld aan de werkwijze van intermezzo nemen.

    Beantwoorden
  18. ileana

    Ik heb ook op twee plekken gezeten waar de iso gebruikt werd als opberghok. Omdat ze ervan overtuigd waren dat als je een iso nodig had je niet op je plek was in hun behandeling.
    Toch heb ik ook regelmatig op andere plaatsen wel in de iso gezeten. En meestal was dat omdat ik er specifiek zelf naar vroeg omdat ik me onveilig voelde bij mezelf. Voor mijzelf hielp dat dan. TENMINSTE! als ik mijn eigen kleren mocht aanhouden EN ondergoed want je zo moeten uitkleden voor iedereen om dan een speciale pyama aan te doen vond ik vernederend. Alsook dat je moest bellen als je naar het toilet wilde. En ook had ik graag gehad dat ze wat eerder naar me luisterden wanneer ik eruit wou als ik me terug veiliger voelde. Ik was er tenslotte vrijwillig ingegaan. Wat Aukje schreef over een timeout-kamer lijkt in mijn ogen nu wel een menswaardigere oplossing voor die koude, kille iso… Misschien hoeft een iso niet zo vreselijk te zijn en mag het meer lijken op een timeoutkamer waar je je meer geborgen kan voelen.
    En ik kan me niet van de gedachte ontdoen dat huilen geen goede reden is om iemand in de iso te steken. Ookal huil je dan in de gang en niet op je kamer. Ookal zit je dan op de grond. Ze hadden me kunnen troosten ofzo..ipv mij eenzaam op te sluiten waardoor ik mij nog eenzamer voelde.
    Al bij al heb ik nooit echt lang in de iso gezeten. Ik denk dat ze daar in België wel iets voorzichtiger mee zijn ofzo. Toch zijn dat ook niet de meest prettige herinneringen.

    Beantwoorden
  19. ik

    Een lastig onderwerp. Ze vervelend om te lezen dat zoveel van jullie zulke negatieve ervaringen hebben met de iso. Ik heb er nog nooit ingezeten dus misschien vinden jullie dat ik er niks over mag zeggen maar op de afdeling waar ik zit word de separeerruimte op een goede manier gebruikt, naar mijn mening. Elk half uur komen er twee socio’s een praatje maken, gaan mee naar de binnenplaats oid. Hier kom je echt niet snel in de separeerruimte terecht en wordt zo min mogelijk gebruikt, zo kort mogelijk. Hier is ook een ruimte om tot rust te komen met fijne banken, licht dat goed is voor je stemming e.d.
    Ik hoop zo dat de negatieve ervaringen afnemen en dat de iso wordt gebruikt wanneer het niet anders kan, dan ook nog menswaardig wordt behandeld. Ik weet dat het mogelijk is.

    Beantwoorden
  20. Heidi193

    Blijft een lastig onderwerp. Ik ben sowieso voor het zo min mogelijk isoleren, maar of de isoleer helemaal kan verdwijnen weet ik ook niet. Als er een goede timeoutkamer is, zou het misschien kunnen. Tegelijkertijd, ik heb zelf een tijd in de psychiatrie gewerkt en tja, soms is het gewoon nodig om iemand af te kunnen zonderen, omdat anders andere patiënten of verpleging er zwaar onder lijden, op wat voor manier dan ook. Het is zwaar soms om iemand te moeten isoleren, maar het moet wel écht niet mensonterend gebeuren, er moet steeds contact zijn, et cetera…

    Beantwoorden
  21. Steen

    Zelf heb ik meerdere keren in de isoleer gezeten, met scheurjurk en al, en dit heeft mij letterlijk in leven gehouden. Ik heb op de crisis afdeling waar ik bijna een half jaar geweest ben nooit meegemaakt dat iemand te snel of te lang in de iso zat.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Verder lezen

Meer hulp

firsteetkit.nl
featback.nl
zorgkaart

Populaire pagina’s

Veel gezochte termen

Boulimia Nervosa
Eetstoornis
Anorexia Nervosa
Eetbuien
OSFED/NAO
ARFID
PICA
Orthorexia
Drunkorexia
NES