En andere geruststellende zinnetjes van Meneer Veltman
Een tijdje terug viel het boek ‘Het leven is niet veel soeps’ van Letty van der Geest op de deurmat van ons kantoor. Of nou ja, de spreekwoordelijke deurmat, want eigenlijk hebben wij een postvak. Nou goed. Het leven is niet veel soeps? “Goh, dat klinkt wel als een uitspraak die goed bij mijn kijk op het leven past”, zei ik. Of in ieder geval de kijk die ik op het leven probeer te hebben, want dat is nog niet altijd even makkelijk. Waarom is het positief dat het leven niet veel soeps is?
Over afhankelijkheid, loslaten, relaties, te hoge vewachtingen, vertrouwen, goede liefde en gelukkig leren leven.
Het leven is niet veel soeps, lekker dan. Het is misschien geen uitspraak waar je direct een goed gevoel van krijgt. Maar als het leven niet veel soeps is, bevrijdt dat ons van het moeten najagen van een perfect leven of eeuwig geluk. Dat bestaat immers niet! We hoeven onszelf dus niet te kwellen of minder waard te voelen, wanneer het ons niet lukt om dat te bereiken. Poeh, dat vind ik persoonlijk eigenlijk wel een hele opluchting, na altijd te hebben geworsteld met het gevoel nooit goed genoeg te zijn.
In het boek beschrijft Letty van der Geest hoe ze in therapie is gegaan bij Meneer Veltman omdat ze zichzelf verloor in een toxische relatie. Een dieptepunt nadat ze haar leven lang heeft geworsteld met woede, verdriet en depressies. In het boek deelt ze haar persoonlijke verhaal en beschrijft ze in korte hoofdstukken het proces dat ze doormaakt. Ze schrijft over de therapiesessies met Meneer Veltman, die soms confronterend zijn, maar haar ontzettend helpen. Meneer Veltman had zo zijn zinnetjes, waaronder ‘het leven is niet veel soeps’. Zinnetjes die blijven hangen, waar ze nog regelmatig op terugvalt en die ze met haar omgeving blijft delen. Zinnetjes die ze nu op papier heeft gezet in dit boek, om ze met iedereen te kunnen delen, die het wellicht nodig heeft.
Wat meneer Veldman zegt is niet per se wat je wilt horen. “Snoeiharde zinnetjes”, noemt Letty het in het boek. Je wilt niet horen dat het leven niet veel soeps is, wanneer jij toch een bepaald ideaalbeeld in je hoofd hebt en sprookjesachtige, romantische verwachtingen van het leven. Dit wordt ons immers van alle kanten voorgeschoteld, dus hoe kan je ook anders? Je wilt niet horen dat ‘dingen nu eenmaal zo zijn’, dat je je er maar beter bij neer kan leggen en dat je je niet te veel met anderen moet bemoeien. Maar als je daar rust in kan vinden en dat kan accepteren, kan je daarmee ook die eeuwige strijd om controle en om beter en meer te willen loslaten. En dat geeft een hele hoop verlichting!
Maar het is niet makkelijk. Letty heeft er zelf ook behoorlijk wat jaren voor nodig gehad. En dat is niet om je te ontmoedigen, maar vooral om mee te geven dat er altijd hoop is, dat het nooit te laat is. Over hoe je jeugdtrauma’s in je volwassen leven te lijf kan gaan. En je, op je drieënveertigste, je hele leven nog kan veranderen. Een boek vol psychologische lessen en tevens een verhaal dat lekker wegleest. “De zinnetjes van Meneer Veltman die alles veranderen, gun ik iedereen.” Bedankt Letty! Al zijn onze verhalen niet dezelfde, ook ik als lezer vond veel herkenning in je verhalen en de prettige nuchterheid in de zinnetjes van Meneer Veltman.
Geef een reactie