Het ligt er te dik bovenop

‘Moet dit op Instagram?’ ‘Je hebt jezelf echt laten gaan’ ‘Waarom promoot je een ongezond lichaam?’ ‘Verhoogd risico door obesitas: osteoporose, hart- en vaatziekten, refluxziektes, galstenen, leververvetting, kanker, jicht, slaapstoornissen.’ ‘Je blubbert aan alle kanten.’ ‘Dat je zo onwetend wilt overkomen, is jouw keuze,’ lees ik onder een onschuldig make-upfilmpje van een influencer.

Maar goed, doe je het ook niet een beetje zelf, als je jezelf zo in the picure zet? Het ligt er te dik bovenop als je erover deelt. Dik zijn. Op Instagram, op TikTok, op welk online platform dan ook. En als je er als dik persoon niets over deelt, wordt het vanzelf wel aangestipt. Je kunt het nooit goed doen. Als je dik bent, heb je per definitie een dikke huid nodig. En dat is niet oké.

De dubbele valstrik

Toevallig hadden we het in het team over de beïnvloedbaarheid van social media gebruikers. Als ik tv kijk, zap ik alle commercials weg. Maar ik kan gerust uren op TikTok scrollen, terwijl ik de advertenties voorbij zie komen. Wat is echt en wat is reclame?

De meeste reclames die ik krijg, komen van twee kanten: de fitness- en dietindustrie die me een pilletje van het een of ander wil verkopen, en aan de andere kant de welnessindustrie die me een pilletje van het een of ander wil verkopen.

Misschien ligt het aan mijn bubbel, maar ik word belaagd door deze dubbele valstrik. Bijna alles gaat over lichaam, fysieke gesteldheid en voorkomen, terwijl ik mijn algoritme actief probeer te filteren op game-content.

Met je lichaam op een scherm

Zelfs als we dus actief ons best doen om het te weren, krijgen we lichamen op dagelijkse schaal te zien. Al dan niet in gephotoshopte advertenties bij de bushalte, al dan niet vol filters van een modemerk op TikTok. Een filterlasagne: filter op filter. De lichamen glitchen en blurren en we can’t get enough. Zelfs de Kardashians lijken niet meer op het online imago dat ze zo zorgvuldig hebben opgebouwd. En toch schrikken we van echte lichamen. Van onszelf.

Zelfs als je online een filmpje plaatst waarin je je huid laat zien, waarin je in bikini op het strand ligt, vraag je niet om reacties over je lichaam. Ook wanneer je in een rokje door een buitenlandse stad loopt, vraag je niet om reacties. Mensen die een gezond gewicht hebben, krijgen daar geen commentaar op. Waarom dikke mensen dan wel? Moeten ze zichzelf dan maar uit zo’n foto shoppen? Waarom is de schijnwerper voor dikke mensen anders dan voor anderen?

Dikwijls anoniem, nooit onzichtbaar

Dik zijn is geen schande. Je kunt niet vanachter jouw eigen schermpje beslissen of iemand gezond is of niet. Daarbij is het ook niet jouw zaak. Een derde valstrik. Niet met je lichaam, maar met je snelle mening op een scherm. Dat is pas echt lelijk. Live and let live. Focus jij je maar op je eigen problemen. Daar kan je ook een flinke slaapstoornis van krijgen.

Mensen hebben overal een mening over, zeker over anderen, en it shows. Die houding, dat oordeel, dat tekent je meer dan dik zijn ooit zal doen. Dat weegt zwaarder dan hoe iemand eruit ziet. Misschien vind je een dik lichaam niet mooi. Misschien vind je een dun lichaam niet mooi. Who. The. F. Cares. Houd het lekker voor jezelf. Laten we de oordelen samen wat uitdunnen. Laat het er maar dik bovenop liggen. Anders leren we het nooit.