Het begon met de nieuwe paspoppen van Nike. Naar aanleiding daarvan belandde ik in een aantal discussies. Als ik terugkijk, is het eigenlijk iets dat al heel lang speelt. Een onderwerp dat veel mensen bezighoudt en waar we het denk ik ook echt over moeten blijven hebben. De discussies die erdoor ontstaan, geven misschien al aan hoe nodig dat is. Inclusiviteit is iets dat nog niet vanzelfsprekend is.
“Overgewicht hebben is gewoon niet gezond”, was één van de reacties die ik hoorde. Ik bekijk het fragment van RTL Boulevard voor een tweede keer en ben van mening dat het daar eigenlijk helemaal niet over gaat. Hoewel ik meteen geloof dat niemand elkaar met opzet wil kwetsen als het over dit gevoelige onderwerp gaat, merk ik wel dat het iets met mij doet. De manier waarop we over elkaars lichaam praten en de manier waarop we daar (misschien onbewust) over oordelen; op dat punt kunnen we denk ik nog veel leren.
Body positivity is misschien iets dat overkomt als een hype; een trend van deze tijd. Maar deze tegenbeweging is er natuurlijk niet voor niets. Ik geloof dat een tegenbeweging ontstaat vanuit een noodzaak. De noodzaak dat dingen op een andere manier gezien kunnen en mogen worden. Vanuit een drang naar verandering waar een grote groep mensen behoefte aan heeft. Iets dat naar mijn beleving veel verder gaat dan gezondheid.
Volgens mij gaat het niet over gezond versus ongezond zijn. Natuurlijk kan overgewicht, net zoals ondergewicht, ongezond zijn voor je lichaam. Vrijwel iedereen die een te hoog of een laag BMI heeft, zal daarvan op de hoogte zijn. Maar niet iedereen met een maatje meer is per definitie helemaal ongezond. Of iemand zich goed voelt in z’n lijf en zijn of haar leven in kan vullen naar eigen verlangens en behoeftes, is in dat opzicht denk ik veel belangrijker. Gezondheid is niet altijd af te lezen en gezondheid is niet altijd te meten in omvang.
Maar eigenlijk gaat de discussie over paspoppen met een maatje meer niet over een ongezond lichaam. Hoe langer ik nadenk over het fragment bij Boulevard en de discussie die erop volgde, hoe meer ik besef dat het al die tijd gaat over een kledingmaat. Een kledingmaat die veel vrouwen dragen. Meer of minder is het niet. Het is een maat die om een lichaam heen past en we hebben het erover of dit kan of niet. Of dit gepast is voor een paspop of niet. Vreemd; als het niet gepast is voor die paspop, is het dan ook niet gepast in het echte leven? Precies om deze reden denk ik dat het belangrijk is om het hierover te blijven hebben.
Het gaat over een lichaam dat evenveel waarde heeft. Dat even gezond als ongezond kan zijn. Dat evenveel beperkingen als kwaliteiten kent. Dat evenveel liefde als haat over zich heen gehad kan hebben. Een lichaam dat net zo goed gezien mag worden als alle andere lichamen. Voor dat lichaam is blijkbaar niet alles vanzelfsprekend. Dat verschil, wat er voor mijn gevoel nog steeds is, gaat niet over gezondheid of ongezondheid. Dat verschil zit hem voor mijn gevoel in ongemak en in schaamte. In het gevoel dat toch niet alles gelijk is en niet alles evenveel waarde heeft. Dat het normaal is om het over een kledingmaat te hebben en anders naar de ene maat te kijken dan naar de andere maat. Dat meedoen in het leven, kledingkeuze en sporttrends niet vanzelfsprekend voor iedereen zijn.
Een discussie hierover is niet erg; juist goed. We moeten het erover blijven hebben en de hypes die daaruit voortkomen omarmen. Elkaar daarin serieus blijven nemen. Het wordt pas erg als we niet in staat zijn hier anders naar te willen kijken.
Fotografie: ohheycharis
Geef een reactie