Het ongemak van een paspop

Het begon met de nieuwe paspoppen van Nike. Naar aanleiding daarvan belandde ik in een aantal discussies. Als ik terugkijk, is het eigenlijk iets dat al heel lang speelt. Een onderwerp dat veel mensen bezighoudt en waar we het denk ik ook echt over moeten blijven hebben. De discussies die erdoor ontstaan, geven misschien al aan hoe nodig dat is. Inclusiviteit is iets dat nog niet vanzelfsprekend is.

“Overgewicht hebben is gewoon niet gezond”, was één van de reacties die ik hoorde. Ik bekijk het fragment van RTL Boulevard voor een tweede keer en ben van mening dat het daar eigenlijk helemaal niet over gaat. Hoewel ik meteen geloof dat niemand elkaar met opzet wil kwetsen als het over dit gevoelige onderwerp gaat, merk ik wel dat het iets met mij doet. De manier waarop we over elkaars lichaam praten en de manier waarop we daar (misschien onbewust) over oordelen; op dat punt kunnen we denk ik nog veel leren.

Body positivity is misschien iets dat overkomt als een hype; een trend van deze tijd. Maar deze tegenbeweging is er natuurlijk niet voor niets. Ik geloof dat een tegenbeweging ontstaat vanuit een noodzaak. De noodzaak dat dingen op een andere manier gezien kunnen en mogen worden. Vanuit een drang naar verandering waar een grote groep mensen behoefte aan heeft. Iets dat naar mijn beleving veel verder gaat dan gezondheid.

Volgens mij gaat het niet over gezond versus ongezond zijn. Natuurlijk kan overgewicht, net zoals ondergewicht, ongezond zijn voor je lichaam. Vrijwel iedereen die een te hoog of een laag BMI heeft, zal daarvan op de hoogte zijn. Maar niet iedereen met een maatje meer is per definitie helemaal ongezond. Of iemand zich goed voelt in z’n lijf en zijn of haar leven in kan vullen naar eigen verlangens en behoeftes, is in dat opzicht denk ik veel belangrijker. Gezondheid is niet altijd af te lezen en gezondheid is niet altijd te meten in omvang.

Maar eigenlijk gaat de discussie over paspoppen met een maatje meer niet over een ongezond lichaam. Hoe langer ik nadenk over het fragment bij Boulevard en de discussie die erop volgde, hoe meer ik besef dat het al die tijd gaat over een kledingmaat. Een kledingmaat die veel vrouwen dragen. Meer of minder is het niet. Het is een maat die om een lichaam heen past en we hebben het erover of dit kan of niet. Of dit gepast is voor een paspop of niet. Vreemd; als het niet gepast is voor die paspop, is het dan ook niet gepast in het echte leven? Precies om deze reden denk ik dat het belangrijk is om het hierover te blijven hebben.

Het gaat over een lichaam dat evenveel waarde heeft. Dat even gezond als ongezond kan zijn. Dat evenveel beperkingen als kwaliteiten kent. Dat evenveel liefde als haat over zich heen gehad kan hebben. Een lichaam dat net zo goed gezien mag worden als alle andere lichamen. Voor dat lichaam is blijkbaar niet alles vanzelfsprekend. Dat verschil, wat er voor mijn gevoel nog steeds is, gaat niet over gezondheid of ongezondheid. Dat verschil zit hem voor mijn gevoel in ongemak en in schaamte. In het gevoel dat toch niet alles gelijk is en niet alles evenveel waarde heeft. Dat het normaal is om het over een kledingmaat te hebben en anders naar de ene maat te kijken dan naar de andere maat. Dat meedoen in het leven, kledingkeuze en sporttrends niet vanzelfsprekend voor iedereen zijn.

Een discussie hierover is niet erg; juist goed. We moeten het erover blijven hebben en de hypes die daaruit voortkomen omarmen. Elkaar daarin serieus blijven nemen. Het wordt pas erg als we niet in staat zijn hier anders naar te willen kijken. 

Fotografie: ohheycharis

Daphne

Geschreven door Daphne

Reacties

16 reacties op “Het ongemak van een paspop”

  1. Dankjewel!

  2. Amen! Wat sterk geschreven!

  3. Het is een mooi iets wanneer vrouwen (en mannen) van alle vormen en maten kleding op een paspop kunnen zien, om zo in te schatten hoe deze kleding op hun lichaam zou staan. Ik sta er dan ook zeker achter dat er ook vollere paspoppen kopen…….

    MAAR, waar veel mensen denk ik tegenaan lopen, is dat een iets als een paspop onbewust een voorbeeldfunctie gaat vormen. Dit is alleen al te merken aan het feit dat er behoefte is aan vollere paspoppen. Ik ben zelf redelijk slank, maar wanneer ik de dunne beentjes zie van sommige poppen, voel ik me erg onzeker over mijn eigen benen. Omstanders zeggen dan dat ik me niet druk moet maken: als mijn benen zo dun zouden zijn als die pop, dan zou ik ondergewicht hebben gehad. Dat is moeilijk te geloven, aangezien dat is wat wordt afgebeeld als ‘de standaard’. En als ik zie dunne benen zo mooi vind, waarom is het dan zo erg om ondergewicht te hebben? Dat is wat ik mezelf ook vertelde tijdens mijn eetstoornis. Argumenten als ‘in de middeleeuwen aten mensen ook minder, bewogen ze meer’, onze BMI standaard klopt gewoon niet.. ‘ik ben gezond omdat ik nu ondergewicht heb’. Dit is net zo scheef als zeggen dat overgewicht niets te maken heeft met ongezond zijn… En zijn talloze onderzoeken uitgevoerd die met nadruk hebben bewezen dat een teveel aan vet op verschillende manieren niet gezond is voor de mens & andersom ook. En dát is de reden dat we misschien wel géén superdunne en géén superdikke paspoppen moeten laten zien, maar nu EINDELIJK eens zouden moeten beginnen met paspoppen maken die een gemiddelde of ‘gezonde’ maat hebben, want die zie ik letterlijk nog steeds nauwelijks. Ik heb maat 36 – 38, maar ik heb nog nooit een paspop gezien die niet veel dunner of veel dikker was dan ik.

  4. volgens mij zou kleding ook veel beter verkopen als je ze toont op poppen van modellen van doorsnee mensen (de mensen die voorbij lopen in de winkelstraat, maak die zo getrouw mogelijk na, in alle vormen en maten). Als ik nu iets pas dan hoop ik dat het zal zijn zoals op die pop. Maar dat is natuurlijk nooit zo. Ik zie ook meer mijzelf (en mijn beeld is heel negatief) dan de kleren en hoe die staan. Dus hang ik het maar terug. Ik vind die kleren alleen maar mooi op die pop. Mocht deze kleding dus getoond worden op een pop die er minder perfect uitziet, dan zou dat volgens mij wel kunnen helpen en meer realistische verwachtingen geven van hoe dat er rond mij zal uitzien.

  5. Wat mij wel opviel toen ik de paspop van Nike zag, was eigenlijk dat het zo’n ander uiterste is: hele slanke paspoppen, waar ook al langer veel over te doen is, en daarnaast een paspop met twee keer de omvang van de andere poppen. Waarom die uitersten? Waarom ook niet paspoppen met maat 40 of 42 toevoegen? Ik zou het liefst zien dat er poppen in alle vormen, maten en kleuren komen, hoewel dat misschien voor nu nog niet realistisch is. Maar nogmaals, die uitersten, ik snap niet waar het goed voor is, of waarom kleding ‘mooier’ zou staan op een slankere pop.

  6. Het maakt voor mij eigenlijk niet zo heel veel uit.. Ik draag en kijk wat ik mooi vind, past het me voor mij mooi, super. Past het toch niet bij mij (en m’n minilengte) jammer, maar dan is er vast wat leukers waar ik m’n geld aan kan besteden.

    En eigenlijk herken ik me ook wel een beetje in honey.. Het zijn de uitersten, in dit geval op een paspop, wat me dan toch ietwat stoort.

  7. Sommige reacties hier bewijzen maar weer dat er zelfs op proud vooroordelen bestaan over dikke mensen (en dat anorexia en boulimia blijkbaar belangrijker en beter bekend zijn dan BED en dat we mensen met anorexia niet mogen triggeren, nou ik kan net zo goed getriggerd worden!).

    Leuk bijv dat de paspop een uiterste en superdik wordt genoemd, terwijl ik nog 3 maten meer heb dankzij mijn eetstoornis.

    En het ging in RTL boulevard bijv over dat dikke mensen niet kunnen sporten en dat ook niet willen. Nou, ik sport hoor! 45 minuten crosstrainer hou ik bijvoorbeeld gemakkelijk vol.

    1. Op het moment dat je ‘dikke mensen’ koppelt aan ‘BED’ en het scheidt van ‘boulimia’, ben je zelf ook niet helemaal vrij van vooroordelen. BED is namelijk niet de enige eetstoornis die tot overgewicht kan leiden, boulimia kan dit net zo goed (net als nao trouwens)

  8. Ik denk dat dikke paspopen juist handig kan zijn omdat je dan mensen die ongezond leven en daaroor overgewicht hebben juist kan motiveren om te sporten.

    1. Ik begrijp de bedoeling, maar ik vind het zo’n vreselijk cliché. Dikke mensen eten vast ongezond, dat ze zo dik geworden zijn en het zou tof zijn dat er toch vele positieve impulsen zijn overal die ze op een gezondere levensstijl, ongedwongen, zou kunnen brengen. Ik heb er eigenlijk niets mee. Wel vind zou ik het idd. leuk vinden om verschillende soorten paspoppen met ook verschillende leeftijden uitstralend te zien zijn, zodat eigenlijk de gehele doelgroep zich aangesproken zou kunnen voelen of zich een beeld kan vormen, goh leuke kleding, ook voor mij wellicht, zoals hij of zij (die paspop) het draagt, zie ik mijzelf er wel in. Dat kunnen dan paspoppen zijn van extreem dun naar extreem dik zelfs, als de situatie dat vraagt, al zou het ‘kunst’ zijn omdat extremen daarin gepast of leuk of grappig zouden zijn, maar normale paspoppen binnen de ‘bmi marge’ ongeveer, daarin alleen al zijn zoveel variaties mogelijk, in dunte en dikte en korte en lengte en ‘bouw’.

  9. Ik denk dat dikke paspoppen net zo onhandig zijn als dunne paspoppen. Ik vind niet dat je obesitas moet normaliseren en doen alsof het normaal is. Dat moet ook niet bij anorexia. Ik bemoei me niet met iemands anders lichaam maar ik ga er niet voor srry.

    1. Helemaal mee eens. Ik vind dat iedereen aanvaard en waardig behandelt moet worden los van hun gewicht, want uiteindelijk is dit niet wie je bent.
      MAAR om overgewicht (en hier zelf obesitas) te gaan normalisereen door hier paspoppen voor te maken vind ik niet goed. Het is net zo slecht als de te dunne paspoppen van nu. Door deze paspoppen te tonen toon je ook dat dit een goed lichaam is, je toont dat dit lichaam ook ‘normaal’ is. Dit is misschien een goede gedachtegang, maar zorgt er ook voor dat mensen met overgewicht minder snel actie zullen ondernemen om gezonder te worden (als je overgewicht hebt door je leefgewoonte, ziekte nu even uitgesloten) en daar word het gevaarlijk denk ik. Overgewicht zou net als ondergewicht niet genormaliseerd mogen worden, wel aanvaard, maar niet als normaal of goed mogen gezien worden.

  10. Ik snap niet dat mensen dit al het uiterste noemen qua omvang van een paspop. Er zijn best wel wat Nederlanders van boven de 40 vaak die deze omvang hebben en graag sporten , gezonde dingen doen.
    Er zijn ook mensen in Nederland die echt die omvang van een zero model hebben. Er zijn ook allemaal mensen daarin tussen.
    Doe dan van alles en nog wat daar ben ik het mee eens. Maar ga nou niet een paspop met een weet wat rondere omvang zien als iets abnormaals of het promoten van morbide obesitas. Laat mensen in hun waarde, jij bent hun niet en hun zijn jouw niet.
    Uiteindelijk kies je zelf heb je de genen wat er met je lichaam gebeurt. Dat is iets wat voor de wetenschap zelfs nog moeilijk is.
    Ten slotte is BMI eigenlijk iets wat bedacht is door een wiskundige en niet een arts.
    Denk dat bloedwaarden enzo meer zeggen over iemand zijn gezondheid.

  11. Goed verwoord Daphne! Helemaal mee eens ❤️

  12. Ik kijk eigenlijk nooit naar de pop of het daar wel op staat of niet, maar naar wat ik mooi vind. Om aan te trekken. Daar gaat het ook om toch? Een pop is een leeg omhulsel die even de kleren mag laten zien. En jij, jij mag het echt aan, het laten leven op jouw lijf en erin stralen.
    mensen weten dan echt niet of het op een pop zo mooi stond..

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *