Het Voedselgevecht: eetstoornis op NPO 3

Vanaf 25 oktober kan je iedere donderdag naar het programma Het Voedselgevecht kijken. Hierin worden verschillende mensen die vechten tegen een eetstoornis en voedingsstoornis gevolgd. Samen met presentatrice Marlijn Weerdenburg portretteert Het Voedselgevecht mensen die langzaam uit het dal komen, maar nog wel een lange weg te gaan hebben. In vier afleveringen komen de bekende(re) eetstoornissen Anorexia Nervosa, eetbuistoornis, orthorexia en Boulimia aan bod, maar ook de voedingsstoornissen ARFID, Orthorexia en Pica.

Anorexia Nervosa en ARFID

In de eerste aflevering maakt presentatrice Marlijn Weerdenburg kennis met Sanne. Sanne is 12 en heeft sinds haar tiende de eetstoornis Anorexia Nervosa. Haar verhaal illustreert wat deskundigen vaststellen: er is sprake van een indrukwekkende verjonging. Samen met haar ouders is Sanne hard aan het vechten om op gewicht te komen en haar leventje weer op te pakken. Maar het blijft spannend…

Het voedselgevecht: eetstoornis op NPO 3

Ook ontmoet Marlijn Wouter, een 17-jarige jongen die lijdt aan de voedingsstoornis ‘ARFID’, een vermijdende restrictieve voedselinname stoornis, waarbij de patiënt bepaalde voedselsoorten vermijdt. In deze aflevering wordt Wouter gevolgd tijdens een therapiesessie om beter te leren eten en zijn leven weer op de rit te krijgen. Ook komen over beide ziektebeelden diverse deskundigen aan het woord.

Eetbuistoornis en Anorexia Athletica

In aflevering twee wordt Thomas gevolgd. Hij is 19 en lijdt sinds 4 jaar aan de eetstoornis Anorexia Athletica, waarbij hij door extreem veel te sporten en een zeer streng dieet probeert af te vallen. Zijn grote passie wielrennen is zowel een redding als een bedreiging. Hij moet dagelijks eten om te kunnen blijven sporten, maar door het fietsen valt hij weer af. Ook de ouders van Thomas maken zich grote zorgen.

Er zijn ook mensen die verslaafd zijn aan te veel eten. Faisa is 41 en heeft last van de aandoening Eetbuistoornis. Aan Marlijn probeert ze uit te leggen wat eten met haar doet. Ook komen over beide ziektebeelden diverse deskundigen aan het woord.

Boulimia en anorexia

In aflevering 3 ontmoet presentatrice Marlijn Weerdenburg de 26-jarige Vivian. Vivian heeft al tien jaar lang Boulimia Nervosa. Ze compenseert haar eetbuien door over te geven. Ook ontmoeten we de 21-jarige Hilde, zij is herstellende van de ziekte Anorexia Nervosa die zij rond haar 15e ontwikkelde. Zowel bij Hilde als Vivian ligt onder hun eetstoornis een groot verdriet verborgen.

Trailer: Het voedselgevecht

De Turks-Nederlandse Asli Hoek geeft antwoord op de vraag of mensen met een andere culturele achtergrond ook last hebben van eetstoornissen en acteur Jack Wouterse vertelt over zijn metamorfose: een maagverkleining maakte een einde aan een jarenlange eetverslaving.

Hoe gaat het nu met?

In de laatste aflevering ziet presentatrice Marlijn Weerdenburg alle mensen met een eet- en voedingsstoornis terug die zij de afgelopen weken leerde kennen. Vivian vertelt over de onderliggende reden van haar ziekte Boulimia Nervosa. En ook Hilde vertelt waarom zij als 15-jarig hockeymeisje van de ene dag op de andere Anorexia Nervosa ontwikkelde.

Wielrenner Thomas deelt zijn angsten en dromen voor de toekomst met zijn mentor Leontien van Moorsel, die zelf ooit in de greep van de dodelijke ziekte Anorexia Nervosa zat. En hoe gaat het inmiddels met de 12-jarige Sanne, lukt het haar normaal te blijven eten en haar zelfbeeld ten positieve bij te stellen?

Het Voedselgevecht, vanaf donderdag 25 oktober, 20.55 uur NPO 3


Vraag jezelf altijd voordat je naar dit soort programma’s gaat kijken af of het helpend voor jou en jouw eetstoornis herstel is. Voor velen kan het kijken naar dergelijke programma’s namelijk werken als trigger. Waak hiervoor en praat erover met je omgeving. Lees ook: Anorexia op televisie en Triggers op televisie.

Bron: KRO-NCRV –
Fotograaf: Stijn Ghijsen

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

33 reacties op “Het Voedselgevecht: eetstoornis op NPO 3”

  1. kan je het ergens terug kijken? 🙂

    1. Het komt vanavond pas, je kan het dus altijd nog kijken.

  2. Ik vind het ondertussen veel te ver gaan.. Het begon met Emma wil leven, wat ik overigens heel mooi en goed vond, om een stigma te doorbreken en meer inzicht in eetstoornissen te creëren. Maar ondertussen volgt het één na het andere eetstoornis programma en gaat het naar mijn mening totaal zijn doel voorbij. Het wordt alleen maar gebruikt voor de kijkcijfers en wat ik nog het ergste vind, is dat het “standaart beeld” (mager en niks eten) van een eetstoornis (wat ze juist met die programma’s wilden veranderen) alleen maar bevestigd wordt: ik heb bijna alleen nog maar intens dunne meiden in dit soort programma’s gezien. Ja, dat trekt natuurlijk lekker veel kijkers, maar ik wordt er misselijk van. Deze ziekte is vreselijk en een stigma doorbreken en meer begrip creëren is hartstikke goed, daar ben ik het 100% mee eens, maar het wordt nu voornamelijk ingezet voor commerciële doeleinden….. Ik vind het jammer!

    1. Mee eens! Ik kijk deze dingen ook niet meer, het werkt me ook tegen in mijn herstel, omdat ik dan weer te veel gaan vergelijken, omdat er altijd mensen zijn die er dan lichamelijk erger aan toe zijn. Ik denk dat sommige mensen het door deze programma’s ook moeilijker vinden om hulp te zoeken, omdat zij zichzelf dan nog niet ziek genoeg vinden (ik heb zelf dat probleem namelijk altijd), wat natuurlijk niet waar is, omdat het niet gaat om je lichamelijke conditie, maar je mentale.

  3. Ik vind het goed dat er aandacht is voor es in de media. Ik ben, net zoals L, wel van mening dat het inderdaad een eenzijdig beeld laat zien van mensen met een eetstoornis. Ik heb jaren boulimia nervosa gehad en vond het lastig dat ik niet ‘dun’ was en eigenlijk een gezond bmi had, terwijl ik een hele slechte relatie met voeding, bewegen en mezelf had ontwikkeld. Ik mis sowieso in programma’s vaak de koppeling met verslaving in welke vorm dan ook. Uiteindelijk gaat het om de onderliggende redenen waardoor je de verslaving gaat inzetten als copingmechanisme. Een programma zou daar aandacht aan mogen besteden. Waarom wil je dun zijn? Waarom wil je drinken/drugs/gokken? Waarom wil je perfect zijn? Welke emoties zitten daar onder? Ik begrijp wel dat het geen therapeutisch programma is, maar als ze tot doel hebben om mensen te informeren en inzicht te geven, dan gaat het uiteindelijk daar om en is een verslaving maar een ‘uitingsvorm’. Zo heb ik het in ieder geval ervaren. Als escape, omdat ik geen inzicht had waar mijn gevoelens vandaan kwamen, zo sterk waren en ik niet wist hoe ik er mee om moest gaan. Gelukkig kan ik dit nu wel. Wat een een rust heeft dat gegeven in mijn voorheen roerige leven.

  4. Ik wil eventjes reageren op de reacties, zonder daarbij iemand te kort te doen of zijn/haar gevoel te negeren. Dat is totaal niet mijn bedoeling. Ik begrijp jullie helemaal en voordat ik besloot hier aan mee te doen (ik ben degene met boulimia) heb ik ook nagedacht of het niet weer zo iets is als wat er al is. Maar ik merk zelf heel erg dat dit programma anders is, de redactie is anders en de insteek is anders. Ik heb mijn verhaal gedaan maar bepaalde dingen weg gelaten/niet genoemd, juist omdat het niet om de kijkcijfers gaat!! Het gaat in deze serie er niet over hoe ziek iemand is en ze willen al helemaal niet laten zien hoe erg dingen kunnen zijn. Ja, anorexia wordt er genoemd, maar juist ook door de andere eet- en voedselstoornissen te benoemen en laten zien, willen ze ook aandacht geven aan het feit dat een eetstoornis niet alleen Anorexia kan zijn/is.

    Er zijn veel gesprekken geweest, ik heb de afleveringen zelf nog niet gezien maar wat ik wel kan vertellen is dat zowel de redactie als Marlijn onwijs fijne en liefdevolle mensen zijn, die dit in elkaar hebben gezet om aandacht te geven aan alle eet- en voedselstoornissen. En op alle eet- en voedselstoornissen een steentje willen bijdragen om taboe en stigma te doorbreken.

    Meedoen aan het programma heeft mij in ieder geval geholpen in mijn herstel en ik hoop dat door het delen van mijn verhaal het anderen ook kan gaan helpen!! Ik heb nog een lange weg te gaan, maar ben verder dan ik ooit geweest ben.

    En nogmaals, ik hoop echt niet dat ik hiermee iemand in zijn vingers snijd en ik heb respect voor al jullie meningen en gevoelens, die wil ik ook echt niet negeren (het spijt me als het wel zo overkomt) maar voelde toch de behoefte om dit eventjes te schrijven. Ik wens jullie allemaal veel kracht, liefde en succes in je eigen pad naar een leven zonder obsessies en (minder) controle.

    Dikke knuffel en liefs, Vivian

    1. Hoi Viefke, fijn dat je zelf ook je standpunt toelicht! Als het meedoen aan het programma jou geholpen heeft in je herstel, is dat alvast heel mooi. Dankjewel voor je openheid!

    2. Hey Vivian. Ik heb de aflevering van vanavond gezien en vind, naast het anorexia verhaal (wat ik wederom niet tot de werkelijke kern van deze specifieke ziekte vond komen, en er naar mijn mening weer een beeld werd neergezet dat anorexia ‘betekend’ dat je af wilt vallen en uiteindelijk erg mager wordt/bent, terwijl er bij de meeste patiënten heel iets anders aan ten grondslag ligt en ook veel van deze gewoon een gezond gewicht hebben, waardoor ik denk dat er rondom anorexia zo juist meer Onbegrip wordt gecrëërd ipv het bedoelde begrip) dat er inderdaad in dit programma meer aandacht wordt besteed aan andere/alle soorten eet- en voedselstoornissen en dat vind ik mooi. Ik heb zeker ook erg veel respect voor jou dat je je verhaal durft te delen en geloof ook zeker dat dit goed op beeld zal komen en het jou en kijkers zal kunnen helpen! Ik stoor me alleen aan het feit dat het lijkt alsof het éne naar het andere eetstoornis programma op tv komt, het lijkt wel een hype omdat het iets is wat veel kijkers trekt..
      Maar dit doet niets teniet aan mijn respect voor jou en dat ik zie dat dit programma wel een andere insteek heeft.
      Daarnaast hoef je je absoluut niet te verontschuldigen, jij hebt net zo veel recht op het geven van jou mening als wij! En zeker omdat jij dit vanaf een andere kant hebt mogen ervaren.
      Ik wil je veel sterkte en succes wensen in je verdere herstel en bedankt voor je uitleg!

      1. Lieve L,

        Dankjewel voor je lieve woorden! Ik begrijp je uitleg en hoor wat je zegt. Vanuit de redactie van dit programma werd er ook al gezegd dat er inderdaad erg veel TV programma’s zijn op het moment omtrent voedsel, eten e.d. Het is zo dat deze programma’s vaak van elkaar niet weten dat ze dit aan het opnemen zijn. Persoonlijk denk ik ergens dat het goed is, juist omdat er meer aandacht voor is nu. In de hoop dat meer mensen geholpen worden, meer verhalen duidelijk worden en zowel de schaamte als taboe erop afneemt. Ik ben het ook met je eens dat er wel een grens gesteld moet worden, want te veel is ook niet goed natuurlijk.

        Nogmaals bedankt voor je lieve woorden en fijn om te horen dat er gezien wordt dat dit programma ook andere dingen laat zien/een andere insteek heeft!

  5. Waarom niet een keer een reeks over eetbuien i.p.v. anorexia. Dat komt namelijk veel meer voor volgens de cijfers. En misschien zitten daar nog wel veel meer vooroordelen op. Immers “iedereen” heeft toch wel eens een eetbui en je hebt gewoon miet genoeg wilskracht. Ondergewicht is duidelijk dan ben je ziek maar een normaal of overgewicht in combinatie met eetbuien ligt dan zogenaamd aan jezelf. Terwijl echt duidelijk moet worden dat alle andere eetstoornissen net zo gevaarlijk zijn als anorexia. Volgens mij ligt daar meer het probleem.

    1. Mee eens. Ik zou willen dat ik zelf niet zo vreselijk leed onder het taboe,de schaamte. Dan zou ik een vlog reeks hierover maken, en mensen oproepen en interviewen.
      Helaas durf ik niet.

      Dat gezegd hebbende, hopelijk worden àlle eetstoornissen hier voldoende belicht.

    2. Deze reeks gaat toch niet alleen over anorexia? Ook iemand met eetbuistoornis komt aan bod…

      1. Dat klopt. Ik heb de afleveringen niet gezien, maar ik kan wel al lezen dat anorexia nervosa meer dan 1 keer wordt belicht. Daarom zei ik dat ik hoop dat àlle stoornissen worden belicht, even veel.

        1. Zaan, ik snap wat je bedoelt! I
          Ik probeerde eigenlijk te reageren op Lost Girl die zei dat deze hele reeks over anorexia gaat i.p.v. eetbuien 🙂

          1. Ooh zo. Begrepen! 😀

  6. ‘De eetstoornis gaat dingen tegen me zeggen’ komt in de trailer voor of neemt je over. Mij maak je niet wijs dat dit uit dit meisje zelf komt. Dit is haar zo gezegd. Ik vind dit eigenlijk een kwalijke zaak. Een eetstoornis wordt zo afgeschilderd als eoa. monster wat op je pad komt. Dat is het ook, maar het is puur een verslaving. Dat is ook een monster, maar als je praat over een verslaving of iets wat op je pad komt met een reden, wat voor reden dan ook, praat wel ‘realistischer’ en dichter bij jezelf of ons systeem waarin je kennelijk problemen ondervindt die je op deze manier gaat uiten. Het is ook niet alleen jouw probleem, maar ook zeker een probleeem van ons allen, want wat maakt dat iemand zich binnen ons systeem dusdanig gaat voelen, dat hij of zij een eetstoornis ontwikkelt.

  7. Het lijkt mij een goed programma. Het gaat over verschillende soorten eetstoornissen en dat er in een aflevering over een eventueel cultuurverschil gesproken wordt trekt mij ook.
    Wat betreft de uitspraak ‘De eetstoornis gaat dingen tegen mij zeggen’…. Ik heb het zelf nooit zo gezien, maar het merendeel van de mensen met wie ik ooit in een kliniek heb gezeten, heb ik horen praten over ‘stemmetjes’. Stemmetjes die zeggen dat je dit niet mag eten of zo veel moet bewegen. Ik denk dat dat hetzelfde is. Als volwassenen die over het algemeen dieper op dingen in kunnen gaan en gevoel meestal makkelijker kunnen beschrijven, dit soort dingen zeggen, vind ik het ook niet vreemd dat een 12 jarige zoiets zegt.

    1. ‘Als volwassenen die over het algemeen dieper op dingen in kunnen gaan en gevoel meestal makkelijker kunnen beschrijven, dit soort dingen zeggen’:

      Dat vind ik dus een kwalijke zaak dat volwassenen er (soms) dit van maken en zo’n meisje neemt het dan over: Het is de ‘eetstoornisstem’ bv. Het is (ook)geen stem. het zijn gedachten ook in 99 van de 100 ‘gevallen’.
      Laten ‘we’ het niet (nog) verder van ons laten afstaan, over wat een eetstoornis nu precies is. Volwassenen willen vaak zelf de wereld realiteit niet aangaa; kijk naar hoe we ons laten beïnvloeden te doen wat anderen ons opdragen en wat voor gevolgen dat heeft voor ons leefmilieu. Laten we dat eerst eens erkennen en DAN ook kunnen begrijpen dat heel veel mensen daardoor vaak in de puberteit, waarin je zo veel gaat voelen over de realiteit ook en volwassenen dat even netjes voor je gaan ontkennen. Misschien helemaal niet zo gek dat tieners daarop reageren met eigenlijk een heel gezonde reactie: Eéntje van je machteloos voelen en een lichaam helpt je te laten voelen, dat je geest het eigenlijk niet wil of toelaat wat je allemaal moet doen.. om gewoon maar te kunnen leven en gelijk heb je, maar volwassenen willen niet luisteren, nee, het is JOUW stem, alleen maar van JOU en WIJ hebben er NIETS mee te maken.. nee hoor, het is alleen maar JOUW probleem.

      1. Ik heb het programma nog niet gezien maar ik vind dat je in z’n algemeenheid hier zeker een punt hebt. Er wordt van alles geëist, op alle mogelijke gebieden en onze samenleving wordt almaar harder en oneerlijker. Maar als je daar niet mee om kunt gaan en een probleem ontwikkelt dan is het inderdaad alleen maar JOUW probleem. De samenleving draagt geen mede-verantwoordelijkheid. Daar erger ik me ook vaak aan inderdaad.

  8. Media zal in het algemeen nooit een realistisch beeld kunnen schetsen wat er eetstoornissen betreft. De polemiek hier rond voedt het machinemonster dat het vandaag de dag is nog meer. Volgens mij kunnen platformen als PROUD en Social Media veel meer realistische getuigenissen brengen.

  9. Niet echt inhoudelijk, maar ik vroeg me af waarom er drie boterkuipjes in de koelkast bij Wouter stonden….;)

    1. 3 voor de prijs van 2

  10. Ik weet trouwens nog niet of ik ga kijken. Het lijkt me interessant, maar tegelijkertijd heb ik er wel een probleem mee om een kind van twaalf op deze manier in beeld te brengen.

  11. Jammer dat Sanne haar recovery account heeft gecleand, zeker omdat daar best veel aandacht voor was in de aflevering. Beetje tegenstrijdig wel trouwens….

  12. ik vond het erg intressant

  13. Toch gekeken. Ik begrijp nu wel beter waarom er zo over de ‘stem’ van de eetstoornis wordt gesproken. En ik vond het een interessante uitzending. Al vraag ik me nog steeds af of het goed is om twee van die jonge kinderen zo voor het hele land te kijk te zetten. Door de opmerking hierboven ging ik ook naar de insta van dat meisje van 12 kijken. Daar staat nu alleen een bericht op dat ze een terugval heeft.

    Opvallend trouwens dat het in die gezinnen kennelijk niet vanzelfsprekend is om als gezin gezamenlijk aan tafel te zitten. Dat meisje dat in haar eentje zulke ontbijten staat klaar te maken. Bij die jongen thuis zat er ook nog ergens gewoon een kind op de bank niet mee te eten. Apart.

  14. Wat mij opvalt is dat de meeste volwassenen die hersteld zijn en therapeuten overgewicht hebben in de documentaires over eetstoornissen. Vind ik zelf wel kwalijk, aangezien dit het beeld geeft dat herstel gelijk staat aan overgewicht of dat ze zelf hun gewicht niet onder controle hebben.

    1. Je weet het verhaal natuurlijk niet van die mensen. En het is net waar je zelf de focus ligt. Mij valt juist het tegenovergestelde op: mensen die zijn hersteld en heel slank -en soms aan de tengere kant, zijn.

      1. Ik vind dat idd. ook.

    2. Een eetstoornis gaat bovendien ook om geobsedeerd met voeding bezig zijn en meestal altijd toch een (hardnekkig) probleem hebbende op de achtergrond en eigenlijk gaat het helemaal niet over eten. Een therapeut kan overgewicht hebben, maar verder prima zich er bij voelen en gelukkig zijn in haar leven en stabiel zijn in de meeste aspecten van zijn leven. Het overgewicht kan hij of zij dan wellicht zelf als een ‘min’-punt ervaren, maar het hoeft niet te betekenen dat ze anderen niet kan helpen of leren om lekkerder in hun vel te zitten en stabieler in hun leven. Er zijn zat mensen die ervaren dat alles in hun leven op ‘rolletjes’ loopt alleen het eten niet, maar dat ze zich er niet super druk om maken of dat het continu op de voorgrond ligt.

  15. Wij hebben meestal ook boter en andere producten op voorraad :). Temeer omdat dat de dingen zijn die ik altijd vergeet in de winkel en met 2 kleine kids kan ik er niet altijd uit.

  16. Is dit dat programma waarvoor ze mensen op social media benaderden?

  17. Ik ben er zo goed als op uitgekeken. Wat een nietszeggend rotprogramma En nou komt er vanaf dinsdag nog een serie over anorexia. Jaja we weten het nu wel!!!!! Anorexia dit en dat en steeds maar het stereotype beeld blijven portretteren. En die vrouw die zogenaamd bed had laten ze een taart bakken tijdens het interview. Zo achterbaks. Vijf koekjes een eetbui haha laat me miet lachen. Zo leren mensen nog steeds niets over het verschil tussen morbide obesitas en morbide obesitas door bed. Ik ga een brief schrijven naar de NPO. Vind dit echt te bizar voor woorden.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *