Het waren mijn benen waar ik in de spiegel lang naar kon staren
Ze leken alleen maar breder te worden, zo over de jaren
Het waren mijn benen die ik toen honderden kilometers liet rennen
Terwijl ik dit naar de buitenwereld glashard zou ontkennen
Het waren mijn benen die maandenlang boeten zouden
En het elke dag moeilijker kregen om mij te onderhouden
Het waren mijn benen die me ondanks alles niet lieten stikken
Voor lange tijd zouden ze dit alles simpelweg slikken
Het waren toen mijn benen, eindelijk smal;
Zij brachten mij in zo’n diep dal
Het waren mijn benen, die op een dag op het strand
Enkel nog wilden neerploffen in het warme zand
Het waren mijn benen die voor het eerst niet meer wilden gaan
Die mij lieten beseffen wat ik ze eigenlijk had misdaan
Het zijn nu nog mijn benen, nu niet meer zo klein
Die me laten zijn waar ik graag wil zijn
Het zijn mijn benen die me laten dansen, rennen en mij dragen
Die zo hard hun best doen om mij te behagen
Het zijn mijn benen waarmee ik reizen kan
Mijn benen die zorgen dat ik geniet ervan
Mijn benen die me de kracht geven om te gaan en te staan
Mijn benen die mijn leven weer laten doorgaan
Het zijn mijn benen, MIJN benen.
Geef een reactie