Herstellen van een eetstoornis is iets wat je niet eventjes in één dag doet. Het kost vaak veel tijd en geduld. Wel merk je tijdens het proces dat het eten je uiteindelijk steeds makkelijker afgaat. Herstel ziet er ook anders uit als je bijvoorbeeld net uit een kliniek komt dan wanneer je alweer een half jaartje verder bent. In deze blog neem ik jullie dan ook mee terug in de tijd. Ik zal vertellen hoe mijn dag eruitzag toen ik net weer thuis was na een aantal weken intensieve therapie.
6.30
Om half zeven gaat mijn wekker. Ik heb vandaag het eerste uur les dus ik moet vroeg op de fiets richting school zitten. Ik spring meteen onder de douche, maak mezelf op en kleed mezelf aan. Terwijl ik bezig ben met opmaken, komt mijn moeder binnen met de vraag wat ik op brood wilde. Die keuze was eerst makkelijk te maken, omdat ik altijd voor veilig beleg koos. Ik twijfel of ik nu weer voor dat veilige beleg moet kiezen of niet. Ik vind het namelijk wel lekker ook, maar het voelt ook weer niet goed om altijd maar voor het veilige te gaan. Ook wil ik niet voor beleg gaan waar ik last van eetdrang door krijg. Uiteindelijk maak ik een keuze en geef ik ook door hoeveel boterhammen ik voor tussen de middag wil, zodat mijn moeder dat brood vast uit de vriezer kan halen. Ik vind het lastig om de juiste hoeveelheid boterhammen te bepalen. Ik wil er namelijk het liefst twee, maar ik weet dat drie beter is. Ik heb een lange dag voor de boeg en als ik genoeg eet voorkom ik dat ik op school iets uit de kantine ga halen. Ik weet namelijk dat ik spijt krijg als ik dat doe en dan de drang ontstaat om over te geven.
7.00
Samen met mijn broertje zit ik aan de ontbijttafel. Ik heb bij het ontbijt gekozen voor veilig beleg, maar in de middag zou ik mezelf uitdagen met wat spannender beleg. Gauw eet ik mijn boterhammen op, smeer mijn brood voor tussen de middag, poets ik mijn tanden en pak ik mijn spullen.
7.30
Ik zit op de fiets richting school. Toen ik nog diep in de eetstoornis zat, vond ik het fietsen altijd heel fijn. Ik verbrandde dan calorieën en dat voelde goed. Ik merk dat ik nu minder bezig ben met het feit dat ik aan het bewegen ben. Ik probeer me te richten op de gesprekken die ik met vriendinnen heb met wie ik samen naar school fiets.
8.20
Ik ben aangekomen op school. We hebben lang moeten fietsen dus ik zweet een beetje. Ik voel me ongemakkelijk, omdat ik het idee heb dat ik stink. Ik ben bang dat andere mensen het ruiken en dat wil ik niet. Ook zit mijn haar door de war. Nadat ik bij mijn kluisje ben geweest, loop ik nog heel even gauw naar de wc. Ik spuit daar wat deo op en probeer nog wat van mijn haar te maken. Ik word niet heel vrolijk van mezelf als ik in de spiegel kijk. Door het licht op de wc vind ik mezelf lelijker dan normaal. Ik probeer mezelf te vertellen dat het door het licht komt en dat ik daardoor niet opeens nog lelijker ben. Gauw ga ik naar de les.
10.10
Het is pauze. In de eerste pauze eet ik altijd een stuk fruit met iets van een mueslireep of een ander koekje. Een appel is voor mij namelijk te weinig tussendoor dus ik moet daar nog iets extra’s bij eten. Ik voorkom op die manier dat ik al eerder dan de lunchpauze honger krijg en al eerder begin met eten, maar daar ook weer spijt van krijg. Het aanhouden van een gestructureerd eetpatroon is belangrijk voor mij, omdat ik dan dus een beetje voorkom dat ik eetdrang krijg.
12.10
Het is lunchpauze. Tijdens mijn eetstoornis was de lunch op school altijd een ding. Ik deed het voor mijn gevoel nooit goed. Ik gooide het of weg of ik at voor mijn gevoel te veel en had dan de neiging om het weer uit te spugen of te laxeren. Als vriendinnen namelijk iets lekkers haalden uit de kantine en ze boden mij iets aan, dan vond ik het vaak lastig om te weigeren. Dan had ik dus voor mijn gevoel te veel gegeten en dan moest het er weer uit. Ik merk dat lunchen wel steeds beter gaat. Ik eet mijn drie boterhammen op. Het is verder wel gezellig in de pauze.
13.30
Er is onverwachts een les uitgevallen dus ik zit met klasgenoten in de kantine. Een aantal meiden uit mijn klas besluiten om warme chocomelk te halen en ze vragen of ik ook wil. Ik twijfel. Aan de ene kant heb ik er wel zin in, maar ik vind het ook lastig. In chocomelk zitten meer calorieën dan in mijn flesje water. Zou ik niet heel dik worden hiervan? Ik zit met mezelf in tweestrijd, maar probeer het te relativeren. Van een warme chocomelk word je niet meteen dik. Ik besluit om toch gezellig mee te doen en geniet van mijn chocomelk. Achteraf heb ik spijt, maar vind ik het toch ook wel weer goed van mezelf dat ik het heb gedaan. Het is een gek gevoel.
14.20
Het is tijd voor de laatste pauze op school. Veel van mijn vriendinnen zijn al klaar voor vandaag, maar ik moet jammer genoeg nog een uurtje. Ik ga bij wat klasgenoten staan en eet een Sultana. Nog een uurtje en dan zit deze dag erop.
16.20
Ik ben weer thuis van school. Door het fietsen heb ik weer honger gekregen en ik ben alleen thuis. Voor mij is dit een gevaarlijk moment. Vroeger zou ik nu namelijk een eetbui hebben. Ik voel me rusteloos en kijk in de kastjes naar eten, eten, maar ik weet dat ik hier echt niet aan toe moet geven. Ik ben afgelopen tijd zo goed bezig geweest. Ik mag het niet laten verpesten door een eetbui. Ik besluit om naar mijn kamer te gaan en log in op MSN (ja, MSN was er in die tijd nog). Gelukkig is een vriendin uit de kliniek online. Ik heb geleerd dat ik moet praten als ik last heb van eetdrang en met haar heb ik de afspraak gemaakt dat we altijd bij elkaar terecht kunnen als het weer eens zover is. Het lucht me op om dit met iemand te delen. Langzaam maar zeker merk ik dat de eetdrang verdwijnt.
17.30
Mijn ouders zijn inmiddels thuis en hebben gekookt. We eten vanavond pasta. Over het avondeten thuis heb ik nooit heel moeilijk gedaan. Ik heb vrijwel altijd gewoon gegeten wat de pot schafte. Ik vind de pasta erg lekker en schep hierdoor een klein beetje extra op. Ik geniet ervan, maar meteen na het avondeten heb ik spijt en zit ik weer in tweestrijd met mezelf. Na het avondeten gaf ik vaak over, maar dat mocht nu natuurlijk niet. Ik weet dat ik beneden in de woonkamer moet blijven, want als ik in mijn eentje boven zit is de drang om het er weer uit te gooien nog meer. Ik probeer mezelf af te leiden door huiswerk te maken. Dit is lastig, omdat mijn hoofd vol eetgestoorde gedachtes zit, maar het lukt met toch.
20.15
Ik zit met mijn moeder op de bank naar GTST te kijken. Tijdens de pauze maakt mijn moeder wat te drinken voor ons en zet ze een schaaltje met pepernoten op tafel. Opnieuw zit ik in tweestrijd. Ik weet dat het heel normaal is om in de avond nog wat lekkers te nemen. Mijn ouders doen dat altijd en zij zijn niet dik. Ik word er dus waarschijnlijk ook niet dik van. Ik besluit dan ook om lekker mee te eten. Voor heel eventjes heb ik na het eten weer spijt. Ik had natuurlijk ook al meer pasta op dan normaal en eet nu ook nog pepernoten. Ik zit in de stress, maar ik weet dat dit ook gewoon een kwestie van wennen is. Het is niet erg om af en toe wat meer te eten. Het is niet erg om af en toe wat lekkers te eten en te drinken. Het is juist alleen maar goed dat ik dit heb gedaan ook al voelt het nog verkeerd. Uiteindelijk zal dit me helpen en zal ik me steeds minder rot gaan voelen over eten.
22.00
Het is voor mij alweer tijd om te gaan slapen. Ik lig in bed en denk nog even na over de dag. Eigenlijk was het best een goede dag. Ik heb normaal gegeten en ik heb niet gecompenseerd. Ook heb ik zelfs wat lekkers gegeten zonder daarin ook door te slaan. Het lastige is alleen dat ik door de dag heen dus nog wel enorm veel eetgestoorde gedachtes heb gehad. Het lijkt daardoor alsof het geen goede dag was, maar dat was het wel. Ik hoop dat de eetgestoorde gedachtes gauw minder worden.
Geef een reactie