Hoe ik stopte met calorieen tellen

Toen ik dertien jaar was, vond ik het een goed idee om wat kilo’s af te gaan vallen. Ik had gelezen dat het zou helpen om je calorieën bij te houden, zodat je precies weet wat je binnenkrijgt. Dit ben ik dus ook gaan doen. In een schriftje hield ik precies bij wat ik at. Via het internet wist ik hoeveel calorieën er in alles zat en op die manier kreeg ik dus een overzicht. Het tellen van calorieën werd echter een obsessie en ik vond het heel moeilijk om daarmee te stoppen.

Ik had producten waarvan ik vond dat ze ‘goed’ waren, omdat er weinig calorieën in zaten. Naast goede producten had ik dus ook slechte producten met veel calorieën. Deze producten probeerde ik dan dus ook zoveel mogelijk te vermijden, omdat ik dacht dat het me dik zou maken. Het lijstje met verboden producten werd steeds groter. Ik werd dus steeds strenger voor mezelf en gunde mezelf steeds minder.

hoe ik stopte met calorieen tellen

Jarenlang heb ik calorieën geteld. Op een gegeven moment wist ik de hoeveelheid calorieën dan ook gewoon uit mijn hoofd. Als ik een eetschema in mijn hoofd maakte, wist ik dus al hoeveel calorieën dat lijstje bevatte. Ik hoefde het niet meer op te zoeken. Aan de ene kant was dit voor de eetstoornis toen heel handig, maar aan de andere kant werd ik er echt gek van. Ik wilde soms gewoon rust in mijn hoofd en dat kreeg ik niet.

Toen ik eetbuien had, vond ik het al helemaal erg dat ik overal de hoeveelheid calorieën van wist. Ik maakte dan een globale schatting van wat die ik tijdens de eetbui naar binnen had gewerkt en de paniek sloeg dan toe. Het was altijd zó extreem veel. De walging die ik op dat moment voelde, kan ik bijna niet in woorden uitdrukken. Ik haatte mezelf dan echt.

Ik had altijd een schema in mijn hoofd met wat ik ongeveer wilde eten. Als ik daarboven zat qua calorieën voelde dat als een verkeerde dag. Toen in therapie ging, was het natuurlijk de bedoeling dat mijn eetpatroon weer wat normaler zou worden. Dat betekende dus dat ik van mijn eetschema af moest stappen, omdat dat schema veel te weinig was. Anders eten betekende dus ook dat ik dingen moest gaan eten waar meer calorieën inzat dan dat ik wilde. Help!

Ik wilde wel weer normaal en goed eten, maar die calorieën stonden me elke keer weer in de weg. Een product zag ik niet als een product, maar als een bom calorieën. Ik vond het echt onwijs moeilijk om die calorieën te vergeten als ik iets at. Eten werd er zo niet leuker op. Het liefst had ik toen gewild dat ik alles kon vergeten en dat ik het eten weer opnieuw zou kunnen leren zonder meteen de hoeveelheid calorieën ervan te weten.

Wat ik uiteindelijk heb gedaan, is dat ik toch gewoon alles ben gaan eten. Verstand op nul en gaan. Ik zat in die tijd in een kliniek waar er voor ons werd gekookt. Ik kon de hoeveelheid calorieën wel een beetje uitrekenen, maar niet precies. Verder hadden we een strak dagschema waardoor mijn gedachtes na het eten eigenlijk weer op totaal wat anders werd gericht.

hoe ik stopte met calorieen tellen

Door me meteen na het eten te moeten hebben focussen op wat anders had ik niet echt de tijd om lang stil te staan bij de hoeveelheid calorieën. Dat hielp mij best wel. In therapie moest ik gaan nadenken over zware, belangrijke dingen en niet over zoiets stoms als calorieën. Ik kreeg dus eigenlijk geen tijd om na te denken en dat was prettig.

Toen ik echter uit de kliniek was en het weer allemaal zelf moest doen, werd het weer iets lastiger. Thuis kon ik zo de hoeveelheid calorieën zien, omdat het vaak meteen op de voorkant van de verpakking staat. Heel irritant vond ik dat. Ik wilde wel stoppen met het tellen van calorieën, maar vaak werd het dus ook gewoon in mijn gezicht gedrukt en kon ik er eigenlijk niet omheen.

Op het forum, maar ook tijdens Insta Live krijgen we vaak de vraag hoe je kan stoppen met het tellen van calorieën. Daarom schrijf ik ook deze blog, omdat ik zelf dus ook heb ervaring hoe lastig het is om te stoppen met tellen. Hieronder zal ik een aantal tips met jullie delen:

Bewust niet naar de hoeveelheid calorieën kijken
Dit is misschien heel voor de hand liggend, maar ik benoem het toch. Het is vaak ook automatisme dat je kijkt naar de hoeveelheid calorieën in een product. Als je echter wilt stoppen met het tellen van calorieën is dat wel iets wat je moet veranderen. Het is heel verleidelijk om toch even stiekem te kijken, maar wees hierin streng voor jezelf. Elke keer dat je toch even stiekem de hoeveelheid calorieën checkt, wint de eetstoornis het weer.

Laat door anderen het eten kopen of maken
Ik vond het zelf heel fijn als iemand anders boodschappen deed of het eten maakte. Dan wist ik zelf niet precies welke producten het waren en dus ook niet de hoeveelheid calorieën. Eerst gaf dat een beetje paniek, maar uiteindelijk gaf het rust. Ik kon me wel druk maken over de hoeveelheid calorieën, maar ik wist het gewoon niet zeker dus kon ik me er ook maar beter bij neerleggen.

hoe ik stopte met calorieen tellen

Eten is meer dan alleen calorieën
Probeer ook te onthouden dat eten uit meer bestaat dan alleen maar calorieën. Eten levert je brandstof en bouwstenen voor je leven. Eten heb je nodig als je wilt gaan voor een leven zonder eetstoornis. Eten heb je nodig om jouw dromen te bereiken. Zonder eten gaat dat echt niet lukken. En ja, eten bevat dan wel calorieën, maar dat is niet iets negatiefs. Calorieën heb je nodig om vooruit te komen. Focus je dus op de voordelen van eten, want die zijn er echt!

Andere dingen worden belangrijker
Mijn ervaring is ook dat het tellen van calorieën minder wordt naarmate je verder in herstel zit. Je kan het je nu misschien niet helemaal voorstellen, maar andere dingen worden belangrijker. De focus op het eten verdwijnt. Je gaat je meer richten op andere dingen in het leven. Het plezier rondom eten zal toenemen en je zal vanzelf minder stil gaan staan bij de calorieën.

Wat helpt jou om te stoppen met calorieën tellen?

Fotografie: withbeautiful

Danique

Geschreven door Danique

Reacties

12 reacties op “Hoe ik stopte met calorieen tellen”

  1. Ik heb een eetstructuur waarbinnen ik mag eten zolang het niet een x aantal kcal overschrijdt. Ik ben dus continu aan het bedenken of het niet te veel is. Te weinig is geen probleem. Ik woon alleen, dus moet ook zelf kopen/koken en heb geen steun bi het eten. Daarnaast ben ik ook gewoon bag dat ik te weinig ga eten als ik het tellen loslaat. Is dat herkenbaar? Nu denk ik: dat kan nog wel, want het past in m’n schema.

    Ander vraagje: laatst zag ik ook al een post van danique, is ze weer terug bij proud?

    1. Nee die blog hadden ze waarschijnlijk nog van haar liggen, de redactie schrijft altijd vooruit. 😉

    2. ja ik herken dit, als ik niet tel eet ik standaard te weinig omdat door ES problematiek mijn honger gevoel verdwenen is
      ik tel daarom gewoon als houvast om genoeg te eten
      eetstoornis is op achtergrond, maar honger gevoel is nog niet terug
      ik probeer het wel steeds meer als richtlijn te houden en niet precies X aantal, dus ene dag mag best 100 meer, andere dan 100 minder dan ‘de planning’, ik probeer gewoon zo een beetje flexibel te worden en er wat meer mee te spelen, hopelijk kan ik het dan tzt loslaten en vrij eten
      succes

  2. Dat herken ik.. ik ga dan ook op safe zitten en denk dan al heel snel dat ik vol zit. Zodra ik bijv. op vakantie op gevoel moet eten, val ik altijd af..
    Een tip: van mijn diëtiste: niet denken in kcal maar bijv. in X plakken brood, X opscheplepels enz.

  3. wat mij hielp was eerst bepaalde dingen niet meer te tellen, eerst de meest veilige producten, zoals een tomaat of een stuk komkommer, toen helemaal geen groente meer en later geen fruit meer
    toen geen brood beleg meer en mijn boterhammen niet meer – zo stukje voor stukje een beetje loslaten, dat hielp mij het meeste 🙂

  4. Ik vind calorieën tellen juist heel fijn, want dan kan ik alles eten wat ik wil zolang het binnen mijn macro’s past zonder mij er slecht bij te voelen en zonder door te slaan in eetbuien en compensatiegedrag. Dan kan ik alsnog mijn doelen behalen met af en toe wat lekkers als ik dat crave :).

    1. maar macro’s zeggen helemaal niks he 🙂

      1. Nee klopt, voor de meeste mensen maakt het niet heel veel uit wat de macro verdelingen zijn en levelt het zich vanzelf wel uit. Als je gewoon redelijk gezond eet is dat vaak meer dan prima :).
        Maar ik ben bezig met spiermassa opbouwen, wil uiteindelijk bodybuilding wedstrijden gaan doen waarschijnlijk. Dus dan is het wel belangrijk om uit te zoeken waar mijn lichaam goed op reageert qua voedingsmiddelen, macro verhoudingen en gewoon zorgen dat ik genoeg eiwitten binnenkrijg.

  5. mij hielp vooral die tweede tip: dingen eten waarvan ik het niet wist, zodat het geen zin meer had om te tellen

  6. Ik weet dat het niet meer kijken naar de calorieën op verpakkingen in de supermarkt een belangrijke stap is, maar het lukt me maar niet om mijn ogen daarvoor te sluiten, het is nog altijd sterker dan mezelf … enig idee hoe je hiermee toch aan de slag kan gaan? Eventueel stap per stap of is het echt een kwestie van 0% nog kijken? Ik weet dat dit zou ‘moeten’, een immense stap zou zijn, maar het lukt me maar niet 🙁 Telkens weer worden mijn ogen ernaartoe getrokken … en als ik een verpakking heb waarop het NIET staat, dan neem ik het in 99% van de gevallen dan maar liever niet omdat ik geen garantie heb dat het niet “te veel” is.
    Een stapje was alvast om naar een verpakkingsloze winkel te beginnen gaan, daar heb je geen verpakkingen en ook geen calorieën of voedingswaardetabellen. Enkel de ingrediënten worden vermeld (mogelijke allergenen).

  7. Het kan ook helpel om andrs te denken
    Dat de “uitvinding ” calorieen helemaal nog niet zo lang bestaat.
    Voor die tijd aten mensen ook.En waarschijnlijk waten ze over het algemeen slanker dan nu omdat ze anders tegen eten aan keken (o.a.)
    Stel dat je ook de x aantal hoeveelheid zuurstofmoleculen zou moeten tellen die je per dag binnen mocht krijgen .Wat een probleem zou je niet ontwikkelen van je ademhaling !Je zou constant denken :zie ik er bleek uit ,voelnik mij ok ,,heb ik te veel of te weinig zuurstof binnen gekregen om mijn stofwissrling normasl te houden ??etc,etc.

  8. Dat wil zeggen ,dat de enige waar je uiteindelijk echt op kunt vertrouwen is je eigen lichaam.
    Al het tellen en controleren betekent dat je gelooft dat je hersenen wijzer zijn dan je lichaam ,maar zo is het niet.Het lichaam weet het het beste ! Als je leert ernaar te luisteren in plaats van te tellen en te controleren kom je uit waar je zijn wilt ,kloppen de berekeningen veel beter dan wanneer je iets van buitenaf toe wilt passen op jezelf wat eigenlijk niet bij je hoort.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *