Hoe mijn eetstoornis waardevol werd

Mijn eetstoornis is mij waardevol geworden. Huh, wat? Hoe kan je dat nou weer zeggen. Ik weet dat dit niet de meest voordehand liggende kop is die je eigenlijk zou verwachten, maar ik kan toch wel grotendeels zeggen dat mijn eetstoornis ook hele mooie dingen heeft gebracht. Vaak genoeg vraag ik mij namelijk af, hoe zou mijn leven eruit hebben gezien zonder? Zou mijn leven er echt anders uit hebben gezien? Zou mijn eetpatroon anders zijn geweest?  Of hoe zouden mijn gedachten over eten dan zijn geweest? Dingen die ik mij vaak genoeg nog afvraag nu ik voor 99% hersteld ben. Gewoon, puur uit nieuwsgierigheid.

De kop slaat namelijk op het feit dat ik er echt hele waardevolle vriendschappen eraan heb overgehouden. Toen mijn herstel begon, maakte ik een recovery account aan. Iets wat andere mensen misschien lastig vinden te begrijpen; eten delen, reageren, elkaar helpen, privé dingen delen. Ja, ik heb hier enorm veel waarde aan gehecht. En ik weet dat ik zeker niet de enige ben hier.

Hoe mijn eetstoornis waardevol werd

Internetvriendinnen had ik waarschijnlijk nooit gehad zonder mijn verleden. Tenminste, niet zo sterk als tot wat het nu is uitgegroeid. Twee van mijn beste vriendschappen zijn tot stand gekomen dankzij Instagram. Ook al klinkt dat vrij bizar. Want hoe fijn is het, als je vriendinnen hebt die je op elk vlak en punt begrijpen. Mensen die namelijk geen eetstoornis verleden hebben, vinden het soms lastig om bepaalde dingen te begrijpen. Wat volkomen logisch is. Het is namelijk allemaal best ingewikkeld.

Iedereen uit zijn of haar eetstoornis op een andere manier. Er komen zoveel verschillende gevoelens bij kijken, dat het soms moeilijk is om daar goed mee om te gaan. Als je dan eenmaal samen op het punt staat om voor herstel te gaan, kunnen zulke vriendschappen echt de grootste bron van kracht zijn. Ik snap dat het ook lastig kan zijn als de een nog niet zover is in herstel als de ander. In mijn geval was het echter zo, dat we allebei bergopwaarts gingen…

Hoe mijn eetstoornis waardevol werd

Want waar je gaat en waar je ook staat, een sterke vriendschap is zo ontzettend veel waard.

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

6 reacties op “Hoe mijn eetstoornis waardevol werd”

  1. Hee Nella,

    Wat fijn om te lezen hoe dit voor jou allemaal gelopen is en dat je er zulke waardevolle vriendschappen aan hebt overgehouden!
    Vooral één zin heeft me geraakt “Ik snap dat het ook lastig kan zijn als de een nog niet zover is in herstel als de ander.” Dit is iets waar ik zelf momenteel mee worstel aangezien ik keihard werk aan herstel maar mijn vriendin niet wíl herstellen. Daarom hebben we voorlopig even geen contact maar ik vind het zwaar. Ik zou het wel fijn vinden als iemand zijn/haar ervaringen hierover wil delen in een blog.

    Liefs

  2. Ik vind het altijd zo inconsequent dat de Proud redactie zo negatief doet over insta terwijl ze zelf elke dag foto’s van eten posten.

    1. Ik denk dat ze dat niet bedoelen als ‘negatief doen’ maar dat ze er kritisch over willen zijn. Je kan elk product, elke dienst, elke technologie zowel op een goede als op een slechte manier gebruiken. Ook de blogschrijver hier zegt: in mijn geval was vriendschap met een lotgenote helpend, in een ander geval kan het weer anders zijn.
      Ik denk dat het goed is om je bewust te zijn van de drijfveren waarom en hoe je je account gebruikt. Ik denk echt niet dat de redactie er een probleem mee heeft als je instagram gebruikt om jezelf en anderen vooruit te helpen. Maar je weet vast zelf ook wel hoe venijnig een eetstoornis kan zijn en hoe gauw je zieke kronkels zou kunnen krijgen/cultiveren door er op een verkeerde manier mee om te gaan…

    2. Dit is geen bericht van de Proud-redactie, dit is een ervaringsverhaal dat door iemand is ingestuurd…

      1. Ik zie dat mijn reactie niet helemaal klopt bij jouw opmerking, maar wat ik wil zeggen. Proud nuanceert het heel erg en juist door dít bericht/ dit ervaringsverhaal te plaatsen, laten ze ook een positieve kant zien.
        Social media heeft gewoon twee kanten. Hoe je het ook wendt of keert. Helaas.

  3. Fijn dat je deze ervaring hebt !

    Toch wel erg belangrijk dat je het gemeenschappelijke doel hebt om eruit te komen.Het gaat niet altijd zo goed helaas,want ieders herstel is toch anders,maar als het wel klikt en je steun hebt aan elkaar dat is echt heel mooi ☺

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *