Hoe positief is acne positivity?

De term ‘body positivity‘ zal je vast niet onbekend zijn. Maar tegenwoordig zijn er nog veel meer dingen waar we zo ‘positief’ over zijn. Een beweging die steeds meer opkomt is de ‘acne positivity’ beweging. Als je hierop zoekt op Instagram vind je talloze foto’s van naakte gezichten vol ontstekingen en puisten. Heel tof natuurlijk dat dit er mag zijn en dat mensen hier openlijk over delen, maar hoe positief is deze beweging nu echt?

Ik heb zelf geen acne gehad. Wel heb ik voor Proud2Bme al vaker blogs geschreven over huidverzorging. Ook heb in een cosmeticawinkel gewerkt en sinds kort werk ik voor een Koreaanse gezichtsverzorgingswebshop. Iets meer dan een jaar geleden begon ik, puur uit interesse, een ‘skincare-account’ op Instagram. Al snel leerde ik hier mensen kennen met diezelfde interesse. Wat me opviel is dat het merendeel nu of in het verleden te maken kreeg met acne; een verzamelnaam voor huidproblematiek die te herkennen is aan puisten of onderhuidse cysten. Op zich is dit helemaal niet zo gek, want ik denk dat huidverzorging vaak wordt onderzocht wanneer je bijvoorbeeld problemen hebt met je huid en je er op deze manier als het ware ‘in rolt’. 

Al snel kwam ik dan ook in aanraking met de acne positivity beweging. Op dat moment vond ik het vooral heel fijn en waardevol dat er ook een tegengeluid werd gegeven aan de gladde, strakke huiden waar Instagram mee vol staat. Begrijp me niet verkeerd; dit vind ik nog steeds, maar ondertussen heb ik hier ook een andere kant van ervaren. Ik vond heel veel herkenning in de podcast ‘Weet ik veel.’ In de aflevering ‘Cosmo’s Luistermagazine: Onderhuids‘ (het geschreven artikel kun je hier lezen), wordt het verhaal verteld van de de 27-jarige Kate die, doordat ze haar acne wilde genezen, uit de community werd gegooid. 

Ik heb nooit last gehad van acne. Daphne heeft hier wel ervaring mee en schreef daar eerder deze blog over al. Wel heb ik, ongeveer 10 jaar geleden, een huidaandoening gehad die destijds mijn leven beheerste. Ik werd nagekeken, nageroepen, mensen wilden niet meer in hetzelfde zwembad zwemmen… Ik was al onzeker, maar dit maakte het er niet makkelijker op. Nu kon ik dat in het dagelijks leven nog redelijk verbergen – vooral mijn benen waren de dupe van mijn huidaandoening – maar het lijkt me vreselijk als je leven in het teken staat van iets dat je wilt verbergen en dat niet kunt. Dat je de deur niet uit durft zonder lagen make-up; alle angsten die hierbij komen kijken lijken me pittig. Ik kan me dan ook goed voorstellen dat je hier iets aan wilt doen. Daarnaast kan ook goed begrijpen dat een beweging die jou (en je acne) accepteert als een warm bad kan voelen. Maar toch hoor ik meerdere verhalen dat er – naar mijn idee – geen onderscheid wordt gemaakt tussen acne-acceptatie en acne-verheerlijking. 

Hoe positief is het dat, wanneer je voor jezelf wilt zorgen – in dit geval voor je huid, je hierop aangesproken wordt? In mijn ogen is het vrij logisch dat wanneer je een probleem hebt, je hier iets aan wilt doen. Maakt dat je meteen minder acne positief? En hoe zit dat met gewicht? Ik schreef eerder al eens de blog ‘Body positivity: nieuwe inzichten‘. Inhoudelijk is het anders, maar misschien dat de vorm wél overeenkomt. In de blog schreef ik het volgende:

‘Terwijl ik bezig was met aankomen, beperkte ik ook het sporten. Niet eens heel bewust. Ik had toch al een tijd niet echt gesport en ik deed verder ook geen moeite om het op dat moment op te gaan pakken. Die behoefte had ik gewoonweg niet. Natuurlijk is dit helemaal prima, maar ik denk dat mede hierdoor ik het idee ontwikkelde dat lichaamsacceptatie en sporten niet hand in hand kunnen gaan. Je kunt niet je lichaam accepteren als je tegelijkertijd ook hardloopt. Ik ben het hier nu niet meer mee eens, maar ik kan hier nu wel op reflecteren. Ik zag sport namelijk nog steeds alleen als een manier om af te vallen.’

Destijds had ik het gevoel dat je niet af mocht vallen of sporten als je ‘body positive’ was. Je moest jezelf maar accepteren zoals je was. Diezelfde insteek bespeur ik ook op de skin positivity beweging op Instagram. Maar dit vind ik nu best wel een extreme en haast dwingende gedachte. En dat lijkt me nooit erg positive.

Als ik even terugdenk aan de tijd waarin ik leed aan de huidaandoening was ik ontzettend kwetsbaar en onzeker. Ik greep gretig met beide handen aan wat mogelijk een oplossing kon zijn. Nu denk ik dat ik in die tijd ook wat meer aandacht aan mijn mentale staat van zijn had mogen geven, iets waar deze skin positivity beweging de nadruk op legt, maar toch had ik me zwaar ellendig gevoeld als ik keer op keer hoorde dat ik zelf de schakel was naar een ‘beter’ leven. Ja, je kunt denk ik prima functioneren met acne of welke huidaandoening dan ook, maar dit volledig accepteren is iets dat je niet ‘zomaar even’ doet. Nu ben ik van mening dat het openheid geven van deze worstelingen, een positievere mindset, mede als de onbewerkte foto’s, echt wel bij kunnen dragen aan een deel van deze acceptatie. Al hoop ik vooral dat dit de maatschappelijke acceptatie betreft. Ik denk dat als we gezamenlijk minder oordelen hebben over uiterlijke kenmerken, we er zelf (hopelijk) minder mee zitten.

Kende jij de acne positivity beweging al? Wat vind je ervan?


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Lonneke

Geschreven door Lonneke

Reacties

7 reacties op “Hoe positief is acne positivity?”

  1. Ik begrijp de vergelijking niet helemaal. Als je body positive bent ‘mag je niet sporten’, en als je acne positive bent ‘mag je niet …’? Voor je huid zorgen? Vind dat niet duidelijk naar voren komen in het artikel. Ik struggel zelf met een lichte vorm van acne, en vind het fijn dat er online ruimte is gecreëerd om acne te delen. Ik vind acne verheerlijking nogal vergezocht om eerlijk te zijn. Denk dat niemand die zware acne heeft, zijn acne zal ophemelen. Acne voelt al snel aan als een deel van iemands identiteit, omdat het letterlijk je gezicht kan domineren. Er zullen mensen met acne positivity accounts zijn die misschien wat doorslaan en er een hyperfocus op leggen. Maar ik denk dat dit alleen maar aangeeft hoe erg deze aandoening je leven kan overnemen.

  2. Ik kende dit fenomeen nog niet. Als ik het goed begrijp is er een groep(je) mensen binnen de acne positivity beweging die het eigenlijk voor de rest ‘verpest’.
    Ik heb zelf ook acne (ik doe mijn best om er vanaf te komen, maar dat is nog niet gelukt) en vind het dus wel fijn dat er op instagram eens iets anders getoond wordt dan een perfecte huid..

  3. Voor mij slaat deze blog de plank wat mis. Vind het zelf storend dat wanneer iemand voor zichzelf een keuze maakt, dat door veel mensen wordt opgevat als aanval op hun gewoonte, terwijl dat allerminst het geval is. Zoals: vegan-> ik mag tegenwoordig geen vlees meer eten. Body positivity -> ik ben kennelijk niet goed omdat ik geen curves heb. En nu acne positivity -> ik mag mijn acne niet aanpakken?

    Deze mensen maken allen een keuze die voor HEN werkt, en dat heeft NIETS met jou te maken. In mijn ogen staat het feit dat deze bewegingen bestaan volledig los van het recht dat jij hebt om andere keuzes te maken. Dat jij er voor kiest om je huid te verzorgen betekent andersom toch ook niet dat je vindt dat mensen met acne hun huid ook zouden moeten verzorgen? Daar laat je ze toch ook een weg in vinden die bij hun situatie past? Waarom zouden zij dan wel een oordeel over jou vellen? Sorry als ik wat fel ben, maar kan me hier echt aan storen.

    1. ik begrijp wat je hier schrijft. Alsof er maar 1 manier van denken mag zijn en dat perse de gedoe manier is om ermee om te gaan. Terwijl je je eigen weg zou moeten mogen kiezen hoe je ermee om gaat voor jezelf 🙂

    2. Hier ben ik het ook mee eens. En ik zou er nog dit aan willen toevoegen: wat voor de ene persoon wordt gezien als een wondermiddel tegen acne, zoals antibioticagebruik of andere medicatie, wordt door een ander gezien als onnatuurlijke rotzooi die meer kwaad dan goed doet. Dus ik vind huidverzorging sowieso een vrij vage term die op veel verschillende manieren geinterpreteerd kan worden. Mensen kunnen op veel verschillende manieren aan huidverzorging doen. Ik denk dan ook dat huidverzorging iets heel persoonlijks is, waarbij geen one-size-fits-all bestaat.

    3. Hoi D, ik begrijp je reactie volledig maar wil daarop wel aansluiten dat acne positiviteit juist meer één activisme is tegen de haat en de pesterijen mensen online en offline krijgen. Maar vaak staat er ook we bij wat je er aan kan doen. Want door die activistische post kun je ook verder kijken op hun instagram pagina’s en kun je ook zien hoe ze het laten behandelen of kun je diegene zelf tips geven. Het is naar mijn idee niet alleen het accepteren van de acne alleen maar ook wat er wel voor werkt en wat niet. Er zijn een heleboel marketing producten die zouden werken voor acne maar het eigenlijk verergeren zoals clean beauty wat vol zit met natuurlijke middelen die zo agressief zijn dat het de huid kapot maakt, of benzyl alcohol dat zo uitdrogend is dat je juist in die acne cirkel blijft. Het is niet alleen awareness voor de haat maar ook voor hulp en behandeling van de huid

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *