Als je kampt met psychische problemen en hier graag hulp bij wilt, dan moet je hiervoor in principe als eerste naar de huisarts. Hij of zij kan je doorverwijzen naar bijvoorbeeld een psycholoog, psychiater of gespecialiseerde instantie zoals een eetstoorniskliniek. Helaas kun je hier vrijwel nooit direct terecht, er is eigenlijk altijd een wachttijd. Huisartsen geven aan dat die wachttijden bovendien steeds verder oplopen, blijkt uit een peiling van de Landelijke Huisartsen Vereniging.
Huisartsen zeggen dat patiënten gemiddeld zo’n acht weken moeten wachten op gespecialiseerde hulp. Die wachttijd zou opgevangen kunnen worden bij de huisarts, aangezien er in vrijwel iedere huisartsenpraktijk tegenwoordig een praktijkondersteuner werkzaam is voor mensen met psychische problemen. Inmiddels blijkt echter ook bij de huisarts al een wachttijd te ontstaan. 72 procent van de huisartsen geeft aan dat er in het afgelopen jaar meer patiënten met psychische problemen bij de huisarts zijn gekomen. 74 procent zegt dat de klachten waarmee patiënten komen bovendien complexer zijn.
De voorzitter van de Landelijke Huisartsen Vereniging Gert-Jan van Loenen, geeft aan dat het feit dat er meer patiënten bij de huisartsen komen met psychische klachten an sich een positief teken is. Het is de bedoeling dat de huisarts meer mensen met deze problemen zelf behandelt, zodat ze patiënten met complexere problemen eerder geholpen kunnen worden buiten de praktijk. Daar gaat het nu dus mis, want ook hier nemen de wachttijden nog steeds toe.
Bovendien geeft 81 procent van de huisartsen aan ook steeds meer patiënten uit de gespecialiseerde GGZ te behandelen. Hierbij ervaren zij echter veel problemen. 51 procent zegt bijvoorbeeld last te hebben van tijdgebrek, 56 procent heeft moeite met de samenwerking met de psychiatrie, 46 procent vindt zichzelf onvoldoende bekwaam en 30 procent zegt dat er niet voldoende personeel is. Behoorlijk schokkende cijfers, voor een sector waar gespecialiseerde hulp juist zo van belang is.
Door het toenemen van de wachttijden en het ontbreken van de juiste hulp, kunnen de problemen van patiënten verergeren. Marjan ter Avest, directeur van het Landelijk Platforum GGz, zegt daarover het volgende: ”De gevolgen voor patiënten kunnen dramatisch zijn: meer psychoses, suïcides, panieksituaties dwangopname, sociaal isolement.”
Ik kan me nog goed herinneren dat ik een aantal jaar geleden in behandeling was bij een psycholoog en dat het niet goed met me ging. Samen keken we naar andere, intensievere hulp, maar helaas was vrijwel overal de wachtlijst behoorlijk lang. Ik meldde me aan bij verschillende instanties in de hoop ergens snel terecht te kunnen. Toch duurde alles erg lang en ging het ondertussen steeds slechter met me. Uiteindelijk ben ik opgenomen op een crisisafdeling. Ik denk niet dat dit enkel komt door wachtlijsten, er speelden namelijk veel meer dingen mee. Toch was het natuurlijk beter geweest als ik snel had kunnen starten met een behandeling.
Op dit moment zijn de wachtlijsten er nu eenmaal en daar moeten we het mee doen, hoe lastig ook. Het is daarom goed om te kijken naar hoe je zo’n wachtlijst kunt overbruggen als je de hulp nodig hebt maar simpelweg nog niet aan de beurt bent. Mijn ervaring is bijvoorbeeld dat er minder of geen wachtlijsten zijn bij vrijgevestigde therapeuten. Zij kunnen vaak gesprekken aanbieden ter overbrugging. Ook bieden instanties soms alvast pré-groepen aan ter voorbereiding op de echte behandeling of is het ook mogelijk om alvast gesprekjes te hebben met een socio-therapeut of verpleegkundige.
Probeer bij de aanmelding altijd duidelijk aan te geven waar je staat en waar je behoefte aan hebt, zodat de instantie met je mee kan denken naar eventuele mogelijkheden, ondanks de wachtlijst. Tot slot kun je ook eens deze blog lezen, met tips voor als je op de wachtlijst staat.
Hoelang stond jij op de wachtlijst?
Geef een reactie