De één gaat niet zonder make-up de deur uit, terwijl het de ander niks kan schelen. Waar sommige mensen hun creativiteit helemaal kwijt kunnen in hun make-up is het voor de ander al een hele opgave om eyeliner recht op te doen. Sommige gebruiken make-up als een veilig masker, terwijl het voor de ander juist een manier is om je persoonlijkheid te uiten. Er valt van alles te zeggen en te vinden over make-up. Hoeveel make-up draagt de redactie eigenlijk?
Hoeveel make-up Irene draagt…
Of en hoeveel make-up ik draag is bij mij altijd wisselend geweest. Op de middelbare school droeg ik standaard mascara en zwarte oogpotloot. De oogpotloot bracht ik altijd aan op de waterlijn van mijn oog. Dat deed iedereen toen, maar naar mijn idee zie je dat nu veel minder en is vooral de ‘winged eyeliner’ in. Vind ik ook heel mooi! Hoe dan ook, op gegeven moment ging mijn oog steeds ontsteken. Niet zo gek, want ik had de ballen verstand van make-up en maakte het nooit echt goed schoon. Ik ging vaak genoeg gewoon slapen met m’n make-up nog op. Op gegeven moment ben ik gestopt met make-up dragen, omdat ik dit zo vervelend vond en niet goed was in het consequent weghalen van m’n make-up.
Later ging ik in een bandje spelen en omdat iedereen bij de optredens make-up droeg besloot ik dat ook weer te gaan doen. Dit keer geen oogpotlood, maar alleen mascara, soms eyeliner en misschien wat oogschaduw. Ook ben ik een tijdje helemaal into de lippenstift geweest. Vooral knalrode lippenstift vond ik echt te gek, maar na een tijdje stopte ik hier ook weer mee, omdat het gewoon veel makkelijker is om geen make-up op te doen. Ik heb me nooit echt kaal of lelijk gevoeld zonder make-up. Ook niet op de dagen dat ik niet zo lekker in m’n vel zat. Sterker nog, ik had juist meer zin om make-up op te doen op de dagen dat ik me wel goed voelde, maar het hoefde niet per se. Wat dat betreft heeft make-up nooit echt een grote rol gespeeld in mijn leven.
Tegenwoordig draag ik meestal geen make-up. Ik heb wel eens dagen dat ik er ineens zin in heb, maar dan voelt het eerder ongemakkelijk dan normaal. Dat is ook wel een beetje omdat ik naar mijn idee gewoon niet zo goed ben in het aanbrengen van make-up, haha. Ik heb er niet zo veel geduld voor. Wel heb ik een tijdje terug voor het eerst BB cream en blush gebruikt, omdat ik dit jaar wat reportages en interviews voor de camera moet doen en we er tijdens de eerste opnames achter kwamen dat ik er zonder make-up toch wat flets uit zag. Dat ligt niet aan mij, maar aan de camera natuurlijk. Heel onwennig, zo’n gezicht vol make-up. Wel leuk om weer een andere versie van jezelf te zien, maar over het algemeen vind ik het dus per se nodig. Ik ben te veel gewend aan zorgeloos in m’n ogen kunnen wrijven. 😛 M’n huid is daar ook wel blij mee, want ik weet van mezelf dat ik nog altijd niet goed zou zijn in het consequent weghalen van de make-up.
Hoe veel make-up Daphne draagt…
Tegenwoordig is mijn make-up eigenlijk heel rustig. Vaak ga ik zonder make-up de deur uit, maar ik vind het ook leuk om ‘s ochtends iets meer mijn best te doen. Net waar ik zin in heb en wat past bij hoe ik mij voel die ochtend. Wel merk ik dat ik nu liever tijd en geld besteed aan gezichts-verzorgende producten dan aan make-up zelf. Hoe gezonder en stralender ik het eruit vind zien, hoe minder behoefte ik eraan heb om er nog van alles mee te doen.
Wel heb ik standaard een make-up tasje bij me. Daar zit een BB Cream, een highlighter, een wimperkrultang, een wenkbrouwgel en een mascara in. Als ik iets doe, doe ik daar eigenlijk alles mee! Dat neem ik ‘voor de zekerheid’ wel altijd overal mee naartoe.
Vroeger was dat trouwens wel anders. Toen stond ik elke ochtend een uur eerder op, enkel en alleen om de perfecte Amy Winehouse eyeliner aan te brengen. Of ik nu één gesprek had op school of een hele dag op pad was, dat ding zat er altijd! Nu vind ik dat heel leuk om terug te zien en als ik een wild feestje heb doe ik dat nog wel eens, maar ik voel mij nu vaak meer mijzelf zonder. Het was denk ik een combinatie van onzekerheid, interesse en experimenteren. Een periode waar ik wel met een glimlach op terug kan kijken.
Hoeveel make-up Scarlet draagt…
Eigenlijk draag ik bijna iedere dag wel een beetje foundation. Dit komt omdat ik best last heb van verschillende vormen van roodheid in mijn gezicht. Ik vind dit zelf niet prettig om tegenaan te kijken. Verder doe ik iedere dag wat wenkbrauwpoeder op. Als ik ergens heen ga doe ik vaak ook wat mascara op en soms een beetje highlighter in mijn ooghoeken. Verder doe ik vrij weinig met make-up. Ik vind het wel leuk om me af en toe wat extra op te maken, door bijvoorbeeld groene oogschaduw op te doen,… maar ik ben er eigenlijk niet zo goed in.
Soms zie ik op social media van die mega transformaties. Bij een fotoshoot word ik vaak ook heel uitgebreid opgemaakt. Dan zie ik er wel echt anders uit! Het lijkt me best grappig als ik dat af en toe zou kunnen. Tegelijkertijd ben ik ook wel blij dat ik het niet zo goed kan, want als je eenmaal gewend bent aan een mega opgemaakt gezicht… dan voel je je zonder vaak ook ineens heel kaal. Voor je het weet kan je dan niet meer zonder make-up.
In de zomer draag ik trouwens zo min mogelijk foundation. Doordat ik dan een beetje bijkleur is dat vaak ook niet zo nodig. De roodheid verdwijnt dan, inclusief de puistjes… die ik waarschijnlijk zal blijven houden tot ik 80 ben 😉
Hoeveel make-up Lonneke draagt…
Ook bij mij is het wisselend geweest of en hoeveel make-up ik draag. Op de middelbare school heb ik een tijd gekend dat ik veel foundation droeg. Dit was nog voor mijn eetstoornis. Hier speelde vooral mijn onzekerheid een grote rol. Ik werd (en word nog steeds) snel rood en ik schaamde me hier enorm voor. Ik kreeg hier ook veel commentaar op en dit zorgde voor een nog roder hoofd. Standaard had ik dan ook foundation en wat poedertjes in mijn tas zitten om mij in elk vrij uurtje even bij te werken. Ik smeerde mijn huid zo vol dat dit echt zichtbaar was en toen ik hier nog meer commentaar op kreeg, besloot ik dat dit niet de oplossing was.
Tijdens mijn eetstoornis droeg ik eigenlijk zelden make-up. Ik had de behoefte en de kracht niet meer om voor mijzelf te zorgen, laat staan om er nog moeite voor te doen. Ik leerde dat mijn eetstoornis niet om mijn uiterlijk draaide en dat ik ook niet per se mooier wilde zijn. Pas toen ik de eetgestoorde gedachtes los begon te laten, begon ik mijzelf weer op te maken. Na mijn eetstoornis heb ik, gek genoeg, een tijdje een beautyblog gehad. (Daar is die eerste foto van). Ik was toen denk ik 16 jaar en de beautyblogs waren toen net een beetje in opkomst. In die periode lakte ik ook bijna elke dag mijn nagels wel. Ik kon er niet tegen ik er onverzorgd uitzag. Ik droeg vooral veel eyeliner en lipstick, alles wat maar een beetje opviel.
Toen ik de opleiding aan de kunstacademie begon ebte dit weer een beetje weg. Mijn opleiding vroeg veel van mij en ik was vaak ontzettend moe. Mijn prioriteiten lagen ergens anders. Pas na mijn terugval kwam dit weer een beetje terug. Ik merkte dat ik het eigenlijk heel fijn vind om op deze manier voor mijzelf te zorgen. Het is echter niet zo dat ik nu elke dag make-up draag. Wel probeer ik elke dag goed voor mijn huid te zorgen door hem te hydrateren en elke dag goed schoon te maken. Ik vind het belangrijk dat ik goed voor mijn lichaam zorg en dat hoort hier voor mij een beetje bij. Ik voel per dag aan of ik mijzelf die dag wil opmaken of niet. Ik kan ook prima de deur uit gaan zonder mascara en foundation, op deze dagen gebruik ik alleen een beetje olie of créme.
Hoeveel make-up Hannah draagt…
Het dragen van make-up is bij mij door de jaren heen best veranderd. Van mijn 14e tot en met mijn 24e was het eigenlijk altijd een beetje dezelfde formule; mascara, eyeliner en af een toe wat oogschaduw. Soms deed ik een beetje foundation onder mijn ogen, omdat ik vond dat ik wallen had, maar niet iedere dag. Ik ben nooit heel erg into make-up geweest en weet er eigenlijk nog steeds niet zo veel vanaf. Lippenstift op lipgloss draag ik liever niet. Ik heb van mijzelf best wel volle lippen en vind het dan vrij heftig om daar ook nog een kleurtje op te doen. Daarbij zijn mijn lippen vaak erg schraal en dat wordt alleen maar erger wanneer ik er iets anders dan vaseline op smeer.
Tijdens mijn eetstoornis was mijn routine wat make-up betreft niet echt anders. Ik was wel meer met mijn uiterlijk bezig en vond mijzelf erg lelijk. Ik was erg onzeker. Hierdoor ging bleef ik wel make-up dragen omdat ik vond dat ik het nodig had om er beter uit te zien, maar ook weer niet te veel omdat ik niet op wilde vallen.
Nu draag ik eigenlijk zelden make-up en ik vind dat ontzettend fijn. Ongeveer anderhalf jaar geleden begon ik het gek te vinden dat het normaal is voor vrouwen om make-up te dragen en dat het eigenlijk verwacht wordt. Het idee in de maatschappij is vaak dat vrouwen minder mooi zijn zonder make-up en vrouwelijker en mooier met make-up. Dat vind ik kwalijk. Voor mannen geldt dit namelijk niet. Hoe slecht hun huid ook is of hoe groot hun wallen ook zijn. Andersom vinden veel mensen het raar als mannen wel make-up dragen. Ik vind dat het dragen van wel of geen make-up een keuze moet zijn en geen standaard. Zowel voor mannen als voor vrouwen.
Ik wilde niet meer aan meedoen aan de standaard en wilde mijzelf mooi gaan vinden zonder make-up. Ik weet nog dat ik het de eerste periode behoorlijk spannend vond om geen mascara meer te dragen, omdat ik vrij lichte wimpers heb. Het was wel bijzonder want ik kreeg er juist positieve reacties op, dit deed mij goed. Nu draag ik dus bijna nooit meer make-up en vind mijzelf inmiddels vaak mooier zonder make-up dan met. Een enkele keer doe ik nog een beetje mascara en eyeliner op, maar alleen als ik daar zelf zin in heb.
♥ Hoeveel make-up draag jij?
Geef een reactie