Hooggevoelig door autisme?

Al jaren weet ik dat ik hooggevoelig ben en daardoor de prikkels om mij heen niet goed kan filteren. Alsof alles bij mij extremer binnenkomt dan bij anderen. Onder hooggevoeligheid versta ik ook het omgaan met emoties van anderen. Dit zijn ook prikkels die op mij af komen en emoties van anderen merk ik door de hooggevoeligheid ook beter op dan de meeste mensen. Nu er vermoedens van autisme zijn en ik daarom op de wachtlijst voor diagnostiek sta, vraag ik mij af of mijn hooggevoeligheid een op zichzelf staand iets is of een kenmerk van autisme.

Sinds de vermoedens van autisme zijn uitgesproken, is de hooggevoeligheid wel een van de dingen die ik heel erg bij mezelf herken. En die waar ik door deze periode van verwarring meer last van heb. Of ja, misschien meer dat ik minder goed kan omgaan met mijn hooggevoeligheid en dat mijn filter voor prikkels nog minder goed werkt.

Maar hoe doe ik dat dan, omgaan met mijn hooggevoeligheid? En hoe heb ik dat de rest van mijn leven gedaan? Een vraag die werd gesteld in de reacties op mijn vorige blog. Eerlijk gezegd vind ik dat een lastige vraag. Lastig, omdat ik mijn eigen gebruiksaanwijzing nog niet ken en mezelf nog niet begrijp. Toch wil ik proberen om een antwoord op deze vraag te geven. Een beetje een beeld te geven hoe ik denk dat ik met mijn hooggevoeligheid probeer om te gaan. Een aantal voorbeelden van dingen die mij helpen:

Muur om me heen
Vooral voor de emoties van anderen gebruik ik deze. Ik probeer de emoties van anderen niet teveel over te nemen, door een muur om me heen te bouwen. Dit doe ik door me voor te stellen dat er een muur om me heen staat die niets doorlaat. Een muur die ik zelf kan opbouwen en afbreken. Met deze muur kan ik mezelf beschermen als iemand teveel energie of teveel emotie uitstraalt. Net als wanneer ik niet weet wat ik met de emotie van een ander aan moet.

Yoga
In 2016 heb ik voor het eerst kennis gemaakt met yoga. Sinds de eerste les, vond ik dit al erg fijn. Inmiddels doe ik dit thuis op de momenten dat ik er behoefte aan heb. Het fijne aan yoga vind ik dat je bewust bezig bent met je ademhaling tijdens de oefeningen. Hierdoor keer je naar binnen en krijg je meer rust. Je bent bewust bezig met je lijf en je hoofd. Door de oefeningen en het bewust bezig zijn met je ademhaling merk ik dat ik rust krijg ik mijn lijf en mijn hoofd. Alsof je lichaam en geest weer in balans worden gebracht. Even een momentje pakken om met je ogen dicht te zitten en bewust te ademen helpen daarin. Iets wat dus eigenlijk overal kan!

Schrijven
Sinds ik weer in therapie ben, ben ik gaan schrijven. Eerst om te leren en durven delen van wat er in me om gaat. Ik heb het altijd lastig gevonden om wat er echt in mij om gaat met anderen te delen. Zo ook bij therapie. Door mijn gedachten van me af te schrijven kwam ik tot rust. Daarnaast kon ik zo dingen gaan delen met mijn therapeut. (Ook best een stap trouwens om mijn schrift mee te nemen en ook daadwerkelijk te laten lezen). Maar wel een hele goede manier voor mij om dingen te gaan delen. En nog steeds, als ik het lastig vind om te delen, gebruik ik mijn schrift. Schrijven helpt mij dus om te delen en daarnaast ook enorm om mijn hoofd leeg te krijgen. Alles wat ik opschrijf, schrijf ik letterlijk ook van me af. Alsof ik er dan minder over ga nadenken, mijn hoofd “leeg” maak.

Paarden
Paarden en dieren in het algemeen, zijn oprecht. Zij gebruiken geen sociale omgangsvormen en gebruiken geen verkapte bedoelingen wat mensen wel doen. Dieren zijn in die zin heel echt en duidelijk. Ze mogen je of ze mogen je niet. En ze maken meteen duidelijk wat ze vinden, zonder gedoe. Voor mij zijn het vooral paarden waar ik heel veel aan heb. Zo kan ieder persoon een ander dier hebben, waar je een klik mee hebt. Ik ben dan ook veel bij paarden te vinden. En als ik mijn studie heb afgerond wil ik ook heel graag een eigen paard. Paarden geven mij rust, omdat ik me bij hun gelukkig voel, mezelf kan zijn. In de omgang met paarden werk ik dan ook vanuit de natural horsemanship, een natuurlijke omgang met paarden. Over wat paarden met mij doen en wat ze voor mij betekenen zal ik in een andere blog verder op in gaan.

Natuur
Wandelen, fietsen, op de camping een boek lezen, het bos in en noem maar op. Buiten zijn met de natuur om mij heen, doet mij goed. De elementen om me heen, de rust. Het geeft mij rust en soms ook letterlijk even uitwaaien. Als ik de natuur in ga kan ik genieten van de omgeving, de elementen en van de rust. Dan zijn er even minder prikkels en kan ik de overprikkeling laten afnemen. Echt even minder prikkels om het teveel aan prikkels weg te halen.

Hardlopen
Het liefst dan in de natuur! Al geeft hardlopen mij sowieso het bezig zijn met lopen, even alleen maar bezig zijn met voet na voet kunnen en mogen lopen. Mijn hoofd leeg kunnen lopen, maar ook juist veel kunnen nadenken en dingen op een rijtje zetten tijdens het lopen. Het besef hoe bijzonder het is dat ik kan en mag lopen op de plekken waar ik loop, dat ik met mijn benen de wereld kan en mag ontdekken!

Afsluiten van druktes
Dit is er een die ik eigenlijk al jaren weet, maar pas sinds dit jaar bewust inzet. Drukke plekken, zoals een trein en verjaardagen, zijn voor mij een hel. Al die prikkels…. Het liefst zou ik dan wegvluchten, in een hoekje gaan zitten en met mijn handen op mijn oren leggen. Toch kan je deze situaties niet altijd vermijden. Sinds dit jaar, kies ik er wel bewust voor om bijvoorbeeld niet te lang naar een verjaardag te gaan of juist op een moment dat er nog niet veel visite is.

Net als dat ik in de pauzes op school, nu vaak in het lokaal blijf. Drukke plekken blijven en ik weet ik dat na de tijd rust moet inplannen en moet nemen. Dat ik dan even tijd voor mezelf neem om de drukte in mijn hoofd door de prikkels te laten afnemen. Vooral dit van te voren al bedenken en inplannen, helpt mij om genoeg rust te krijgen. Beseffen, accepteren en vooraf bedenken van je balans tussen prikkels en rust dus.

Meer rust nodig hebben dan anderen
Wat ik hierboven eigenlijk ook al beschreef. Op tijd rust pakken om mijn hoofd leeg te krijgen, de chaos en drukte in mijn hoofd te verminderen. Om letterlijk de overprikkeling te laten dalen en niet over de grens te gaan. Over mijn grenzen ben ik al veel gegaan. Inmiddels ben ik bezig om die grenzen beter te bewaken en dus ook te beseffen dat ik meer rust nodig heb dan anderen.

Niet omdat ik zo snel moe ben, nee dat niet. In zekere zin misschien ook wel, maar dat komt dan door de drukte in mijn hoofd van de overprikkeling, dat kost nou eenmaal heel veel energie. Ik weet nu dat ik meer rust nodig heb. Praktisch gezien betekent dit, dat ik meer rust en tijd voor verwerken van ervaringen en prikkels nodig heb dan een ander. Dat ik meer tijd nodig heb om rust te krijgen in mijn hoofd en tot rust te komen dan anderen. En dat ik dit accepteer en mijn leven hierop aanpas. Deze laatste twee punten zijn het lastigst van allemaal voor mij.

Hierbij zeg ik wel dat het niet altijd even goed lukt om met de hooggevoeligheid om te gaan. Er zijn periodes dat ik goed kan omgaan met mijn hooggevoeligheid en er zijn periodes dat dit minder lukt. Periodes met veel verwarringen, onduidelijkheid en onzekerheid zullen lastig blijven. Alsof er dan teveel chaos is en mijn filter even helemaal niet wil meewerken.

Steeds weer is het proberen er het beste van te maken en ga ik onbewust op een bepaalde manier om met de hooggevoeligheid. Het afgelopen jaar ben ik bewuster bezig geweest met mijn hooggevoeligheid en hoe hiermee om te gaan. Iets wat ook de komende tijd nog aandacht zal krijgen en denk ik heel mijn leven een aandachtspunt zal blijven. En wie weet dat de uitslag van de diagnostiek mij ook wel verder kan gaan helpen met mijn hooggevoeligheid, wat die uitslag ook mag zijn.

Fotografie: Pexels

Hoe gaan jullie om met hooggevoeligheid, emoties van anderen en prikkels om je heen?