Iets waar ik bijna nooit over schrijf, is de dag waarop ik aangifte heb gedaan tegen mijn vader. Het grootste gedeelte van deze dag is een complete waas geworden, hierdoor vind ik het ook lastig om erover te praten. Ik weet nog dat ik me meldde bij de balie. Ik zie mezelf zitten aan een tafel met twee agenten aan de andere kant. Bepaalde vragen die gesteld werden, herinner ik me echter nog wel heel goed. Evenals de lauwe thee die ik uiteindelijk liet staan en dat ik schrok van het verdriet dat er toch nog zat, na al die jaren.
Ik vind het eng om hier over te schrijven. Dit is altijd een stukje geweest dat ik liever voor mezelf hield. Een stukje waar een intens groot verdriet zit en ik dagelijks aan terugdenk. Ik werk ondertussen meer dan twee jaar bij Proud2Bme en ik voel me veilig genoeg om het hier te delen. Ook omdat ik hoop dat aan dit soort situaties eerder iets kan worden gedaan.
Op het moment van de aangifte woonde ik al flinke tijd op mezelf. Ik stond niet sterk genoeg in mijn schoenen op het moment van het event. Ik heb jaren therapie nodig gehad om me zeker genoeg te voelen om dit aan te durven. Dit is uiteindelijk ook de reden geweest waarom de zaak uiteindelijk onder de noemer ‘verjaard’ terechtkwam. Mijn vader wilde mij dood. Maar werd hiervoor vrijgesteld. Ik vond dit ontzettend moeilijk, misschien wel het meest lastige van alles wat er tot voorheen was gebeurd. Hij was met zoveel weggekomen en weer was hij vrij.
Als ik terugdenk aan de tijd dat ik bij hem in huis woonde, voel ik me erg verdrietig worden. Het was eenzaam. Niemand in mijn omgeving had enig idee wat zich thuis afspeelde. En als ze een vermoeden hadden, werd er niet naar gehandeld. Pas toen ik 15 werd kwam er hulp, nadat ik en mijn zusje beiden 112 hadden gebeld. En dit was niet eens de eerste keer. Soms verbaas ik me hoe situaties als deze zo lang onder de rader kunnen blijven, zelfs als de signalen duidelijk zijn.
“De rillingen trokken over mijn rug. Ik probeer mij zo klein mogelijk op te vouwen, maar kleiner kan ik me eigenlijk al niet meer maken. Ik controleer of de kastdeur wel goed dichtzit en kom tot de conclusie dat het er vanaf de buitenkant normaal uit zou moeten zien. Niemand zal weten dat ik hier zit. Niemand die me hier gaat zoeken” – Uit de blog ‘Het alcoholmisbruik van mijn vader‘
En toen was daar corona. Ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn om nu vast te zitten thuis. Met nóg meer spanningen en meer tijd samen. Toch zijn er, helaas, ontzettend veel huishoudens waar dit de dagelijkse gang van zaken is. Misschien kom jij wel uit één van deze huishoudens. Ik hoop dat deze blog je wat handvatten en kracht geven om hier doorheen te kunnen, hulp te zoeken. Ook al voelt het misschien (nog) wel zo: je staat er niet alleen voor.
Voor jou, als slachtoffer
Ik had destijds één vriendin die afwist van de situatie. Ik heb veel aan haar gehad en ook al kon zij niet altijd iets voor mij betekenen, het luchtte wel op om er over te kunnen praten. Waar ik destijds nooit aan heb gedacht, is het afspreken van een codewoord. Zodra de persoon die jij vertrouwt dit woord van jou ontvangt (via een belletje of berichtje), kan hij of zij hulpdiensten inlichten. Ook bij de apotheek kun je onder het codewoord ‘masker-19’ aangeven dat je in een onveilige situatie zit. Zij zullen dan de nodige hulp inschakelen. Een andere optie, als het voor jou veilig genoeg voelt, is contact opnemen met de huisarts. Deze kan je helpen met het maken van een plan en het verwijzen naar de juiste hulpdiensten.
Omstanders
Heb jij het idee dat iemand in jouw omgeving thuis mishandeld wordt, op welke manier dan ook? Check regelmatig bij de persoon in kwestie hoe het gaat. Het liefst face to face, maar begrijpelijk dat dit op het moment niet altijd een optie is. Stuur in dit geval af en toe een berichtje of bel elkaar als dit mogelijk is. Dit zijn onderwerpen die ontzettend persoonlijk en heftig zijn, begin er vooral voorzichtig over. Laat de ander weten dat je te vertrouwen bent, niet oordeelt. Beeld je in dat de persoon in kwestie het ontzettend lastig heeft, misschien heel bang is en schaamte ervaart. Onderneem alleen actie als je hier toestemming voor hebt of de situatie levensgevaarlijk is. Als ik terugdenk aan mijn verleden waren goedbedoelde acties vaak juist een agressor tot nóg meer geweld. Daarnaast zat ik zelf ook behoorlijk in de knoop door het verdriet, de angst en de schaamte die ik net al beschreef. Dit is voor iedereen anders, maar hierdoor lukte het mij vaak ook niet om openheid te geven en mijn verhaal te doen. Ik was er dus nog niet klaar voor om mijn verhaal te doen. Dit is voor omstanders misschien frustrerend en lastig te begrijpen, want je wilt iemand helpen. Maar probeer hier vooral niet te oordelen en toch begrip te tonen. Het is al moeilijk genoeg zoals het is.
Instanties voor slachtoffer en omstander
Via ‘Slachtofferwijzer‘ kun je veel informatie vinden. Niet alleen als slachtoffer, maar ook als naaste kun je hier terecht. Hier kun je ook een link vinden naar ‘Blijfgroep‘ waar je onder andere een lijst met mogelijke signalen en feitelijke informatie over huiselijk geweld kunt vinden. Ook vind je hier het telefoonnummer van hun hulplijn.
Ook kun je terecht bij MIND korrelatie (biedt anonieme, professionele, psychische en psychosociale hulp, bereikbaar via de telefoon, e-mail, chat of WhatsApp) en bij FIER (landelijk expertise- en behandelcentrum op het terrein van geweld in afhankelijkheidsrelaties.) Andere opties zijn ‘ikvermoedhuiselijkgeweld.nl‘ en ‘VeiligThuis‘.
“De wonden zijn inmiddels geheeld, maar de littekens zijn nog steeds zichtbaar. Elke dag vervagen ze wat meer, evenals de boosheid. Maar het verdriet blijft.” -Uit de blog ‘Ouder met een verslaving‘
Wil je meer blogs over het coronavirus lezen? Die vind je hier. Wil je meer lezen over onveilige thuissituaties? Eerder schreef ik al ‘Ik wil een andere familie‘, ‘Ik kies voor een leven zonder vader‘ en ‘Vrij van mijn verleden‘.
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie