Hypochondrie

Het is heel normaal dat je je wel eens druk maakt om je gezondheid, iedereen maakt zich daar wel eens zorgen over. Sommigen gaan alleen wel érg ver in hun angst. Bij elk pijntje denken zij meteen dat ze ongeneeslijk ziek zijn. Soms heeft iemand daarbij ook echt een intense angst om dood te gaan. Deze mensen hebben last van hypochondrie.

“Ik heb mijn gedachten en gevoelens op zo’n moment niet onder controle. Ik denk, ik voel, ik wéét zeker dat er iets mis is. Het moet haast wel. Want ik heb ook echt pijn, of ik ben benauwd of ik heb een of andere rare klacht. Eerst probeer ik het te relativeren en overdag gaat het ook wel. Dan heb ik afleiding en valt het mee met de angst. Maar ‘s avonds… ‘s Avonds barst de bom: dan ben ik opeens bang dat het helemaal foute boel is, dat ik dood ga, dat ik niet meer wakker word. Ik bel dan mijn beste vriendin en vraag haar om mij de volgende ochtend op een bepaalde tijd te bellen. Als ik dan niet op zou nemen, zou zij iemand langs moeten sturen. Want de gedachte dat ik daar zou liggen, dood en alleen, is ondraaglijk.”

Mensen met hypochondrie worden vaak gezien als aansteller. Niets is minder waar, iemand die hypochondrisch is stelt zich zeker niet aan! De klachten waar ze het over hebben ervaren ze ook écht. Je komt een beetje in een cirkeltje, je bent bang dat je van alles hebt, doordat je er zo mee bezig bent voel je ook ineens van alles, daardoor word je alleen nog maar nog banger. Je mag er niet aan denken, maar daardoor lijkt het soms alleen nog maar erger te worden. Om zelf eens te ervaren hoe moeilijk het soms kan zijn om ergens niet aan te mogen denken zou je bij jezelf deze ‘ijsberen-test’ eens kunnen doen. Dan zul je zien hoe moeilijk dat is!

Al een tijdje had ik pijn in mijn armen. Ik had heel het internet al afgezocht en las de meest vreselijke dingen. Uiteindelijk kwam ik erachter: ik heb reuma. Vol spanning ging ik naar de dokter om hem dit te vertellen waarop hij antwoordde: je hebt beknelde zenuwen omdat je zo gespannen bent, daarom heb je pijn in je armen. Verbaasd keek ik hem aan. Geen reuma? Eigenlijk geloofde ik het niet echt. Ik wist zeker dat ik iets had. Hij mocht dan wel dokter zijn, maar dokters maken ook fouten en wat nou als ik één van die patiënten was waarbij hij een grote fout begaat? 

Een week later zat ik weer in de wachtkamer. Ik was wel bang dat de dokter zou denken: ”daar heb je haar weer”, maar ik wist dit keer echt zeker dat er iets goed mis was. Ik had steken op m’n borst, uitstralingen in m’n arm, dit moest iets aan m’n hart zijn. De dokter deed voor mijn geruststelling de gebruikelijke controles waar, weer, niets uitkwam. Hij verzekerde mij dat er niets was en dat er ook geen reden was om daar aan te twijfelen: ik was gezond, er was echt niets aan de hand. Maar wat nou als ik een of andere vage, vreemde, onbekende, uitzonderlijke, aangeboren afwijking had en ik ineens dood neer zou vallen?

Officieel wordt de aandoening hypochondrie beschreven aan de hand van de volgende zes punten:

  1. Men is overmatig bezorgd een ernstige ziekte te hebben op basis van lichamelijke symptomen die verkeerd geïnterpreteerd worden.
  2. Deze overmatige bezorgdheid hardnekkig blijft bestaan, ondanks het feit dat er medisch niets gevonden wordt. Ook geruststelling helpt niet
  3. De overmatige bezorgdheid geen waan is (zoals bij een waanstoornis) en niet beperkt blijft tot een bezorgdheid over het uiterlijk (zoals bij de stoornis in de lichaaamsbeleving)
  4. De overmatige bezorgdheid in significante mate lijden veroorzaakt of beperkingen in het sociaal of beroepsmatig functioneren of in het functioneren op andere belangrijke terreinen.
  5. De stoornis tenminste 6 maanden duurt
  6. De overmatige bezorgdheid niet toe te schrijven is aan een gegeneraliseerde angststoornis, obsessief-compulsieve stoornis, paniekstoornis, depressieve episode, seperatie-angststoornis of een andere stoornis.

“Zelfs als ik dorst heb, kan ik me daar zorgen over maken. Waarom heb ik dorst? Ben ik uitgedroogd? Heb ik diabetes? Ik moet mezelf soms echt tegenhouden om niet alles op te zoeken en mezelf gek te maken met eventuele ziektes die ik uiteindelijk toch niet heb. Verstandelijk weet ik het heel goed, maar toch voel ik altijd van alles, gekke dingen of pijntjes en ben ik altijd bang dat ik ineens iets heb of hele erge pijn of een ziekte krijg waar ik geen invloed op heb.” 

De angst voor een ziekte kan soms je hele leven bepalen. Je hele dag wordt overheerst door gedachten die je helemaal niet wil hebben. Buiten deze gedachten om kan je zelfs last krijgen van lichamelijke klachten. Zo kan je last krijgen van hartkloppingen, zweten, hoofdpijn en andere vervelende klachten.

Wanneer je dénkt dat je iets hebt dan kan je de bijhorende klachten ook echt ervaren. Denk je dat je baarmoederhalskanker hebt dan kan het zijn dat je alleen al door hier de hele dag over te denken ook echt buikklachten krijgt.

Toen ik hoorde dat er een vaccin was tegen baarmoederhalskanker heb ik bij de huisarts gesmeekt of ik deze ook mocht krijgen. Het was echter alleen geschikt voor meisjes die nog niet seksueel actief waren geweest, dus voor mij werkte het niet meer. Toch hoopte ik dat ik het zou kunnen krijgen. Ik dacht misschien werkt het toch een beetje of zo, wordt de kans iets kleiner. 

Wat kan je nu doen als je last hebt van hypochondrie?

Als eerste is het altijd goed om hier hulp bij te vragen. Hypochondrie is een psychische aandoening en kan ook heel goed worden verholpen met psychotherapie. Zo’n 1 tot 5% van de mensen hebben naar schatting last van hypochondrie.
Vertel dus tegen je huisarts dat je denkt hier last van te hebben, het is niks om je voor te schamen.

Wat je verder zelf al kan doen is het bijhouden van een dagboekje. Schrijf in dit boekje voor jezelf op wat er gebeurd is: wat doet de situatie met jou, wat voor gedachten krijg je, krijg je lichamelijke klachten? Hoe reageer je hier op, geef je toe aan je angst? Of leid je jezelf juist af met andere dingen..?
Ook is het goed de dag nádat je de gedachten had nog eens na te gaan wat er precies gebeurde. Vaak ben je dan een stuk helderder en kan je beter relativeren.

Wat je ook kan doen is bekijken of er niet een veel logischere verklaring is voor je gedachten. Ben je je druk aan het maken? Denk je symptomen van een bepaalde ziekte te hebben? Vervang deze gedachte eens door de gedachte aan een andere, minder ernstige verklaring. Hoofdpijn bijvoorbeeld: dit betekend niet direct dat je een tumor hebt. Die kans is zó klein. Een veel logischere verklaring zou kunnen zijn dat je afgelopen nacht niet zo lang hebt geslapen.

Ik heb maandenlang een veel te hoge dosis antidepressiva geslikt. Ik dacht dat dit misschien wel extra zou helpen tegen mijn depressie. Toen ik dit uiteindelijk aan mijn huisarts vertelde, was hij stomverbaasd: dit medicijn heeft effect tot op een bepaalde dosis, alles wat je daar bovenop slikt, heeft geen functie, dat doet niets, dus hij begreep niet waarom ik dat slikte als het toch niet hielp. Ergens had ik toch de overtuiging dat ik dan misschien minder depressief zou zijn.

Hypochondrie is een serieuze aandoening waar je veel last van kan hebben. Het kan gelukkig goed behandeld worden. Blijf hier dus vooral niet te lang mee rond lopen en zoek hulp als je er even niet meer uit lijkt te komen!

Herken jij hier iets van?

Franka

Geschreven door Franka

Reacties

113 reacties op “Hypochondrie”

  1. Wow, t lijkt me egt naar om de te hebben !!

  2. Ik heb het zelf 3 jaar geleden, op me 15de gehad. Echt verschrikkelijke tijd! Maar ik ben er wel zo goed als helemaal vanaf gekomen 🙂

  3. Echt heel toevallig. Ik keek net een aflevering terug uit 2010 van het programma: ‘je zal het maar hebben’ van Valerio, en daar was ook een vrouw die het had. Het is zo moeilijk om er vanaf te komen! Lijkt me vreselijk!

  4. Ik heb gelukkig geen hypochondrie, maar wel denk ik bij elke pijn meteen aan kanker en ben ik daar bang voor. Allemaal soorten kanker en ik ben ook heel erg bang voor diabetes.

  5. Wel gedeeltelijk herkenbaar maar denk dat het bij mij meer een paniekstoornis was ik had het ook minder lang dan 6 maanden iets van 3 maanden. In de winter voel ik mij altijd al depressiever en ben ik sneller angstig. Doordat ik vooral ‘s avonds steeds zo bang was en ook bang was om dood te gaan kreeg ik juist klachten. Ik ging hyperventileren waardoor ik last van druk op mijn borst kreeg en pijn en tintelingen in mijn armen. Dit bevestigde mijn angst weer en ik werd nog angstiger. Ik controleerde elke dag mijn temperatuur en mijn hartslag en keek of er verder geen dingen waren die misschien ergens op zouden kunnen wijzen. Ik denk dat het ook een soort van controle was. Ik was zo bang dat er zomaar iets kon gebeuren, dat ik zomaar dood zou kunnen gaan dat ik zelfs dat onder controle wou hebben.

  6. Woow. het lijkt me echt vreselijk om dat te hebben.!

  7. Lijkt me echt angstig

  8. Enorm naar ziektebeeld… Ik herken het heel erg bij iemand die ik de laatste tijd heb mogen leren kennen. Zo moeilijk om hier goed mee om te gaan, want aan de ene kant zou je iemand gerust willen stellen als je de paniek in iemands ogen ziet, aan de andere kant moet je soms heel hard zijn en het gedrag begrenzen… Lijkt me erg lastig om zelf last van te hebben!

  9. Ik heb het helaas ook gehad, na een jaar therapie is het gelukkig stukke beter nu! Maar het was echt een verschrikkelijk periode.. ik wens het niemand toe!

  10. Behhh heb hier ook echt heel erg last van gehad. Heb zelfs een keer bij de cardioloog gezeten omdat ik dacht dat ik het aan mn hart had en de huisarts niet geloofde dat het niet zo was… Fail. Maar ben er inmiddels wel bijna helemaal vanaf eigenlijk! Soms nog wel een bang als ik een steekje ergens in mn lichaam voel maar kan meestal wel snel genoeg relativeren nu dat er niets aan de hand is.

  11. Lijkt me vreselijk om te hebben! Als je zo hysterisch bent over je gezondheid :S Gelukkig herken ik er helemaal niks in 🙂

  12. Ik herken het ook helemaal niet maar het lijkt me wel lastig om altijd zo gestrest te zijn. Als ik dat zou hebben zou ik nu echt gestrest zijn.;) erg lastig lijkt me
    Liefs, noekie

  13. en daar heeeft mijn huisarts de fout gemaakt bij mij, toen ik voor de zoveelste keer met pijn in mijn polsen en benen bij hem kwam. groei pijn en hyperchondie. 3 jaar later ; ernstige jeugd reuma, en kon ik meteen in de chemo in lage dosis beginnen.nu ga ik bij elk pijntje naar de huisarts (deze neemt me overigens wel serieus) want ben bang dat het weer zoiets is

  14. ik vind het verschrikkelijk als ik ziek ben, bij het eerste beetje koorts schiet ik meteen in paniek. gelukkig ben ik maximaal 1 keer per jaar ziek

  15. ik heb er ook veel last van, ik denk niet alleen dat ik van alles heb, maar ik denk ook dat ik zomaar in één keer dood neer val, mijn arts zegt dat ik kerngezond ben. hier heb ik dus geen vertrouwen in, ook ga ik naar een psycholoog om erover te praten, deze therapie doe ik nu al meer dan een jaar en nog steeds heb ik er last van, het beinvloed mijn leven heel erg, ik kamp er ook al sinds mijn negende mee en ik ben nu zeventien, dat is dus al acht jaar..

  16. hoi allemaal,

    ik heb zelf hypochondrie. ben een meisje van 20. ik kan er niet door slapen en ben continu bang en wil controle over alles.

    voor de mensen die er mee hebben weten om te gaan

    mag ik alsjeblieft tips hoe jullie relativeren

    ik kan dat niet

    dankjewel 🙁

  17. hallo sandra,
    waar ben je precies bang voor als ik vragen mag?
    misschien kan ik je helpen,
    ik heb namelijk zelf al veel hulp gehad.
    groetjes, myrthe.

  18. Hoi allemaal, sinds een half jaar heb ik hypochondrie. Ik ben een meisje van 20 jaar
    Ik ben erg bang om dood te gaan aan kanker (op elke plek). Ik dturf niet te slapen. Ik ben dan erg: bang dat ik niet meer wakker wordt. Ik zit bijna elke week bij de huisarts. De huisarts zegt dat ik helemaal gezond ben. Wanneer ik naar de huisarts ben geweest ben ik voor een uur gerust gesteld. Maar daarna voel ik weer van alles . Ik ben bang voor de dood omdat niemand weet waar je heen gaat. Ik loop bij een Psycholoog. Krijg medicatie en mijn ouders/familie helpen mij heel erg. Uiteindelijk moet ik het zelf oplossen. Maar hoe? Heeft iemand goede tips? Ik wil nog nowt dood.

    Liefs, kim

  19. Heb hier ook regelmatig last van: zit voor m’n werk veel achter de pc en heb nu weer (voor mij verdachte) klachten aan m’n rechterarm: heb ‘t idee dat ik een peesontsteking heb, maar heb nog wel controle over m’n arm en voel nog warm en koud. Maar blijf almaar in dat vicieuze cirkeltje zitten van: “heb ik niet iets ernstigs?” Maal, maal, maal. Niet leuk

  20. Bedankt voor bovenstaand stuk. Via via kwam ik hier terecht en dit stuk heeft me zeer geholpen. Ik heb dan geen hypochondrie, maar was wel sinds 25 november ziek. Nu ben ik normaliter nooit ziek en aangezien ik een dochtertje heb van nu 5 maanden oud, waar ik de hele dag voor zorg, kan ik ook niet echt uitzieken. Omdat ik me zo beroerd voelde, kwam ook de angst om dood te gaan. En nu zie ik in dat de andere dingen die erbij kwamen (zweten, hartkloppingen) allemaal de oorzaak waren van mijn angst mijn dochter alleen achter te moeten laten. Ik heb hier even met flinke tranen gezeten zojuist.
    Nu ik me beter voel (waarschijnlijk had ik een buikgriep) gaat dat relativeren ook makkelijker en de gedachtes een halt toeroepen ook. Ik merk ook nu ik dit zo schrijf dat het snel uit de hand had kunnen lopen, want als je alleen maar met die gedachtes bezig bent, maak je jezelf uiteindelijk zo gek dat er bijna geen stoppen meer aan is. Wat hier uiteindelijk wel elke keer hielp, was me te focussen op iets waarvan ik wist dat het me rustig zou maken. Bijvoorbeeld muziek of even op de bank/het bed gaan liggen en ervoor zorgen dat mn ademhaling langzamer werd, of juist even wat slapen (waar dat ging dan).
    Ik geef het de mensen die dit wel hebben te doen. Het is alles behalve fijn en ik wens jullie dan ook heel veel sterkte. En vergeet niet: wil je hier vanaf komen, dan kan je dat ook!

  21. Jeetje. Ik was aan het zoeken naar mijn angstaanvallen die ik meestal ‘s avonds heb, en dit lijkt er verschrikkelijk op. Het is bijna altijd iets met mijn hart, ik heb ook ooit een angst gehad voor een vreemde moedervlek, maar dat is over.

    Ik ga naar bed, kruip erin en dan komen die gedachten. Ik heb periodes gehad dat ik mijn hartslag ging tellen, en zodra hij langzamer ging, flipte ik compleet en dacht ik dat er iets mis was, dat ik een te lage hartslag had.

    Dat bovenstaande heb ik mezelf afgeleerd, maar er zijn ook tijden geweest (altijd ‘s avonds) dat ik gewoon aan allerlei enge hartaandoeningen zat te denken, dat ik het idee kreeg dat mijn hart raar deed, soms zelfs zeer, waardoor ik nóg banger werd. Ik kreeg het benauwd, ging trillen, hartslag schoot omhoog, en kreeg een tintelend gevoel in mijn benen, werd licht in mijn hoofd. Als ik dat had, sprong ik op uit mijn bed, rende naar de wc en ging daar zitten met mijn hoofd tussen mijn armen.
    ‘Ik moet in beweging blijven,’ dacht ik. ‘Als ik stil ga liggen heb ik het idee dat ik wegzak/flauwval, en misschien ga ik dan wel dood. Ik ga bij het trapgat staan, mocht ik dan een hartstilstand krijgen dan kan ik mijn ouders misschien nog roepen of horen ze me vallen. Als ik in bed lig kan dat niet.’

    Enzovoort, enzovoort. Tegenwoordig blijf ik hardnekkig zoeken over hartkwalen op internet, en ik voel me al licht in mijn hoofd worden als ik het lees. Niet goed. Ook vind ik berichten zoals deze, over hypochondrie en paniekaanvallen die eigenlijk beschrijven wat ik voelde. Het heeft me geholpen, maar ik heb een kwartier geleden een artikel op wikipedia gelezen over hartfalen, waarin ik me licht herkende en nu zit ik weer te trillen.

    Nog een probleem: Mijn ouders vinden het maar aanstellerij. Dus ik durf ze er niet over te vertellen. Ik zit er nu al zeker twee jaar mee, en probeer het zoveel mogelijk zelf op te lossen, want als ik huilend naar beneden kom met de mededeling: ‘Ik ben bang dat ik dood ga,’ krijg ik te horen dat ik me aanstel en vlug naar bed moet gaan..

  22. wauw, wat gruwelijk is dat zeg. Ik heb er wel eens les over gehad op mijn opleiding maar zelfs daar deden ze het af als een soort “aanstellerij”. Nu ik dit lees realiseer ik me echter dat dit echt afschuwelijk moet zijn voor de personen die eraan lijden. Erg rot dat er zo weinig aandacht voor is en zo snel wordt afgedaan als aanstellerij.

  23. Het is vreselijk dit.
    Mijn hele leven word er door bepaalt.
    Het begon bij mij met druk op me hoofd en ik heb dat gegoogeld op google stond toen dat het een kenmerk van een hersentumor kon zijn. ik las ook de andere symptomen en een paar dagen later had ik sommige ineens er stond bijvoorbeeld bij pupil verschil als ik in de spiegel keek zag ik dat echt . Maar volgens mijn vriend was het er niet.uiteindelijk wel 20 keer naar de dokter geweest maar die zei steeds je bent pas 20 veel te jong je hebt echt niks.
    Toen het medicijn rivotril gehad tegen angst dat hielp heel goed.
    Ik ben nu zwanger en mag het hier door niet gebruiken tijdens de zwangerschap.
    Helaas zijn de angsten nu weer terug .heeft iemand tips?

  24. Ik heb ook hypochondrie nu al 3 jaar soms met hele goeie periodes soms slechte maar vooral elke dag angst om dood te gaan vooral savonds en snachts wanneer de huisarts praktijk in dorp dicht zit nu ben ik woensdag weer naar huisarts geweest onggelovelijk ziek bleek nierbekontsteking te hebben maar ik twijfel eraan of ik me niet heb ingebeeld en nu voor niets antibiotica slik, terwijl ik geen nierbekontsteking heb maar iets anders want ben wel continu misselijk laatste week en ik wil soms liefst voor ziekenhuis deur slapen

  25. Ik heb er ook al jaren erg veel last van, en het ergste is dat mensen je niet serieus nemen. Lig s nachts vaak te piekeren en kan soms moeilijk genieten van dingen. Bij alles wat ik voel raak ik compleet in paniek. Voel me daardoor vaak raar en zweverig. Mijn lichaam is continu aan het vechten en overleven tegen mijn gedachten en dat zorgt er dan weer voor dat ik me overdag slecht kan concentreren en heel erg moe ben. Ik hoop dat ik er snel vanaf kom en ook nog van mijn jeugd kan genieten want dit wens je niemand toe!!

  26. goh, ik lees dit en denk hoe herkenbaar! Ook ik denk bij ieder pojntje: Help ik ga dood! Ik ben nu 45 en heb dit volgens mij al vanaf mijn 18e. Ik slik al jaren anti depressiva, en daarnaast vaak nog een angst kalmerings tablet, alprazolam. Dan is het wel ff over, maar ik heb nooit aan hypochondrie gedacht. Volgende week ga ik naar een psycholoog en zal ik dit eens aankaarten, ik hoop dat ze iets voor me kunnen doen. Ik wil nu eens genieten en niet altijd maar aan angst en paniek denken. Lotgenoten veel sterkte

  27. Wat een herkenning.. Heb het sinds maart.. Begonnen met een heftige paniekaanval.en brok in mijn keel gevoel.. Kno arts kon niets vinden.. Pure stress.. Weken daarna obsessie voor bultjes in mijn nek, “natuurlijk” aan het zoeken op internet geslagen.. Verschrikkelijke ziektes die je tegenkomt. Wat weer tot gevolg had dat ik tien keer per dag me temperatuur checkte, en bang was voor gewichtsverlies.. Naar de huisarts en had een holte ontsteking en dus wat onschuldig opgezette klieren, met de nadruk op onschuldig.. Sinds vorige week niet meer gevoeld 😉 maar nu weer een obsessie voor mijn hartslag.. Ook weer 80x per dag meten.. Maak mezelf zo gek.. Volgende maand naar de psycholoog en ga ik er keihard aan werken om er vanaf te komen.. Ben er klaar mee..

  28. hallo allemaal ben een vrouw van 34 en heb al 15 jaar last van hypochondrie. het is begonnen toen mijn vader is overleden in 2001. t begon met hyperventilatie. ik had zo iets van huh, je kan dus plotseling dood gaan! heb toen medicijnen van de dokter gehad, 10 jaar verslaaft aan geweest. ineen keer zelf mee gestopt. en laatste half jaar is het alleen aar erger geworden. de hele dag door. ben een alleen staande moeder van 2 kids. woon alleen in een stad 100 km ver van me fam. dus ben elke dag bang om me kids alleen achter te laten, slapeloze nachten. door ook niet meer wakker te worden. ben op, moe lichamelijke klachten. maar ik begin er mee te leren leven. want ben gewoon radeloos.
    ik moet door voor me kids ,en als ik ga dan ga ik!!

  29. hallo

    ik ben 19 en ik heb het drie vier weken. Het is ect vevelend want savonds ben ik zo bang dat ik pas om 4a5 uur slaap. Het begon met hyperventialtie en dat heb ik een week lang gehad. En nu begint het met de angst voor de dood. Ook durf ik niet alleen te zijn of over straat te lopen want als er dan wat gebeurt dan is er niemand. Heeft iemand een tip?

  30. Hallo iedereen,

    Ik ben 21 jaar en ook ik heb hier erg veel last van. Ik heb hulp gezocht en wordt nu begeleid door een psygiater. Ik heb een gedichtje geschreven over deze angst en wil deze graag met jullie delen:

    Angst
    Jij bent een duiveltje in mijn leven, want wanneer ik wil gaan slapen moet jij mij die paniek geven. Het is moeilijk om er met mensen over te praten, want niemand begrijpt hoe ik me voel als ik met jou alleen wordt gelaten. Je doet me veel verdriet dus ik hoop dat je snel weggaat zodat ook ik kan zeggen dat alles goed met me gaat. Ik voel me nu gevangen in mijn eigen lichaam, ik ben zo bang voor jou en voel me in paniek erg eenzaam. Ik kan je niet zien, aanraken of met je praten, en daarom weet ik niet hoe ik er voor kan zorgen dat je met met rust zal laten. Maar denk niet dat ik nog voor je wegren, want met wat hulp weet ik zeker dat ik jou de baas ben. Je hebt me nu genoeg paniek gegeven, nu is het tijd om voor mij in vrijheid te leven. Vaarwel angst, ik weet dat je liever bij me blijven wou, maar ik kies voor mezelf want ik ben sterker dan jou!

  31. ik ben 15 en ik heb deze rommel al vanaf mijn 10 ofz en het is echt een verschrikkelijk gevoel ik ben nog niet naar hulp gaan zoeken maar dat ga ik nu zeker doen. danku voor deze info

  32. mijn vader heeft hett..

    dus ik kende het wel.
    Goed om er zo aandacht aan te besteden

    x

  33. Ik ben 60 en ik heb het altijd gehad, maar nu ik 60 ben is het nog erger geworden.

  34. ik heb nu ook al drie jaar dat ik bang ben voor mijn hart en ik voel ook van alles nooit goed alle onder zoeken gedaan mar eze vinden niets waarom voel ik me dabn zo

  35. Ik heb het al 40 jaar en kan nu niet meer,wordt door niemand serieus genomen, iedereen zegt altijd, kom op,kop op, komt goed.

    Er is geen dag dat ik me goed voel of me niet angstig voel.
    Nu heb ik weer last van draaiduizelingen, zooooo eng, plotseling scheel kijken, alles draait , je ogen niet meer kunnen focussen, zooo eng, het beheerst mn leven, kan aan niets anders denken, alleen wanneer gebeurd het weer?
    Het lijkt ook wel dat er steeds een andere klacht komt die de andere weer doet vervagen.

    O, ik ben het zo zat, kan de hele dag wel huilen en durf bijna niets meer, niet werken, niet auto rijden, niet winkelen, want wie weet krijg ik het weer..

    Zou ik nog te helpen zijn, of moet ik de laatste jaren van mn leven zo doorbrengen? Ben nu 60.

    Kan iemand mij helpen??

  36. Hallo,,

    Ik herken elk woord wat hypochondrie inhoud,, ben op dit moment in therapie en dat gaat natuurlijk niet gelijk goed. Het ergste vind ik, dat ik vroeger altijd heel nuchter was, en nooit zeurde over van alles en nog wat. En nu… helemaal de andere kant. Bang, bezorgd, constant een bevestiging nodig hebben van een arts. En als ik die heb, heb ik alweer andere pijnen. Mensen moeten 1 ding goed begrijpen van een hypochonder,,,, ze hebben ECHT pijn. Niet te begrijpen,, nee natuurlijk niet, kunnen wij zelf ook niet. Zeg nooit tegen iemand met die verschijnsel,,, het komt wel goed…. dat is niet de goede insteek…. het is een zeer vervelende ziekte,,, voor jezelf en ook voor de mensen die naast je staan. Altijd je moe voelen, terwijl je zo graag wil leven….echt leven.. zonder pijn… zonder angst… Elvis,,,zoek hulp.. doe het voor jezelf… maak jezelf weer beter.. Ik heb het ook gedaan, die mensen begrijpen waar je het over hebt. Wij mogen toch ook leven zonder pijn? Ja dat mogen we… zeker weten… Het is zo jammer dat we eigenlijk lichamelijk in orde zijn,, en toch zo ziek zijn… jammer… Ik neem mijn tijd om te genezen,, Tenslotte is het ook niet in 1 keer begonnen,, het heeft tijd nodig,,, Elvis en alle andere lotgenoten,, Schaam je niet,, zoek hulp.. die hulp waar je naar op zoek bent ligt niet bij artsen maar therapeuten, moeilijk te begrijpen,, maar het is waar… Ik ben in behandeling bij Interpsy,,, die zit volgens mij door heel nederland heen.. Zoek even op hun site***en ik wens iedereen heel veel succes,, en goede moed… afz.. Shelby xxx

  37. Dank je wel shelby, alleen al voor een reactie

  38. Hallo ik ben 60 jaar.
    Ik ben ook een hypochonder en ook als de dood voor borstkanker.
    Ik ben vandaag weer geweest voor het onderzoek en ben weer helemaal van de wereld.
    Huilen en nergens zin in en maar piekeren over als ik het maar niet heb.
    Als ik de brief voor het borst onderzoek binnen krijg ben ik al helemaal van de kaart en gaat het mijn leven beheersen.Ik kan alleen daar nog maar aan denken en voel me zo alleen.
    Ik heb ook jaren antidepressiva geslikt maar in de zomer van 2012 mee
    gestopt.Ik kon me steeds slechter uiten door de medicijnen en heb daar volgens mij ook verhoogde spierspanning van gekregen in mijn been met alle gevolgen van dien heb 2 jaar vreselijke pijn gehad maar heb nu een tens apparaat en dat gaat goed.Ik heb volgens mij hypogonder geworden na een knobbeltje in mijn borst nu 22 jaar geleden.Was trouwens niks het was verkalking maar ik denk toch dat het voor mij een traumatische ervaring is geweest.Alleen het verschil met jullie is dat ik niet naar een dokter loop maar juist andersom ben.Niks onderzoek niks bloed af laten nemen.Weten jullie raad het is een lang verhaal geworden sorry.
    Afz Loes

  39. ik ben 48 jaar ik heb het all 35jaar ik wil heel graag van af maar ik weet niet hoe wat erg vind dat mijn kindeten dat ook hebben ik weet hoed dat voelt konstand bang dat je wat heb dat je bang voor de dood bang ben maar ik wil het niet meer ik wil weer leven ik wil weer geniten van het leven plzzzzz help ik wil echt van af

  40. Pfoe ik herken het helaas ook.. Ben nu 7 jaar hypochonder(ben 27 nu) en heb daarnaast ook een gegeneraliseerde angststoornis. Bang bang bang dus.. Ben ook al jaren in therapie. Mijn psych zegt dat het uiteindelijk een controlestoornis is, en wat is er nou moeilijker te controleren dan de dood? Bij mij is het wel zo dat ik door de jaren heen de angst een beetje heb verschoven van doodgaan nu, naar doodgaan later.. Ik kan nu redelijk relativeren als ik een pijntje heb(wat ik vroeger niet kon), maar ben er gewoon van overtuigd dat ik jong doodga aan kanker of een hersenbloeding of iets verschrikkelijks.. Vreselijk! Ook heb ik erg veel angst om onvruchtbaar te zijn, en heb ik vervolgens weer de angst dat mocht ik lichamelijk wel vruchtbaar zijn, ik door mijn vele angst en stress alsnog onvruchtbaar ben, een eeuwige cirkel dus:(..

  41. Ik ben 36 jaar . Heb al maanden idd angst en paniek om ziek te zijn dood te gaan wat ik zeker niet wil. Ik ben heel de dag angstig daar ik z’n raar gevoel in m’n hoofd heb en tgevoel heb dat mijn kaaksbenen gespannen staan . Het huilen staat mij constant bij. Ik voel mij ook onbegrepen en gevangen in m’n eigen lichaam.
    Ik word hier gek van en voel mij enorm slecht alsof ik niks meer aankan.
    Meermaals naar verschillende dokters gelopen zonder resultaat .
    Bij deze site te lezen , denk ik idd dat ik ook wel wat van hypochonder heb
    Ik hoop ook snel geholpen te kunnen worden toch blijft het steeds een vraagteken voor mij van heb ik wel echt niks……
    Emotioneel ben ik tegenwoordig ook wss omdat ik er ook zo moe van word
    Om steeds in angst te leven .

  42. ik heb het al een tijdje en ben nog niet zo oud ben aardig jong het is heel vervelend ook bij mij savonds als i niks doe heel erg

  43. Ik vond deze site vanavond voor het eerst, weer na de zoveelste angst aanval.
    En herken mezelf er ook helemaal er in. Op het moment dat ik s’avons alleen ben
    en in me bed lig wordt ik bang en ga ik klachten krijgen als hoofdpijn waardoor ik dan
    de ergste dingen ga denken. Op dit moment ben ik al 5 dagen te laat ongesteld en heb
    niet het idee dat ik zwanger zou kunnen zijn, maar denk aan een of andere ernstige ziekte waardoor het weg blijft. Ik zou ook van deze angsten af willen en was naar de huisarts geweest voor psychische Hulp, maar toen ging het daarna weer iets beter en heb ik het afgezegd. Maar als ik nu weer af en toe alleen ben komen de angsten weer.
    Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die dit heeft. Gelukkig heb ik een hele lieve vriend die me steunt en probeert te kalmeren. Ik ben trouwens 29 en heb dit al zeker 15 jaar, maar altijd in vlaggen gehad. Het is alles behalve leuk maar probeer er mee om te gaan.

  44. Wat een herkenning.
    Na maanden denken dat ik wat ergs heb.
    Afgelopen week heftig last gehad van hyperventilatie.
    Na alles gelezen te hebben ben ik er van overtuigd dat het hypochondrie is wat ik heb.
    Wil er alles aan doen om het uit me systeem te krijgen.
    Om weer met beide benen op de grond te staan.
    Aan iedereen hier heel veel sterkte en het gaat ons lukken.

  45. Helaas kamp ik dagelijks hiermee.
    Ben zelf de hele dag bang voor een netvliesloslating. Check continue of mijn gezichtsveld nog normaal is, ik word er wakker van, bij elke flits een heftige paniekaanval. Heb ook constant last van mijn ogen… Dat maakt t er niet beter op…
    Kon ik dit maar stoppen en weer normaal angstvrij zijn

  46. ik herken dit allemaal, als ik buikpijn heb kijk ik vaak op internet, dan kijk ik bijv bij darmkanker, en dan voel ik ineens alles wat daar staat, ik ben bang dat ik kanker heb, en elke avond lig ik er van wakker, ik slaap snachts heel slecht en als ik eindelijk slaap, krijg ik nachtmerrie’s, ik word er echt gek van..

  47. Ik heb hier nu een half jaar
    Last van, ik ging vroeger veel uit maar durf nu niet meer de deur uit, ik heb last van hartkloppingen daarvoor heb ik metropolol gekregen wat je hartslag zou verlagen, mijn hartslag is nu zodanig verlaagd dat het 53 slagen per minuut klopt, iedere poging die ik doe tot slapen schrik ik wakker. Ik meet echt de hele dag door me hartslag, en ik ben het gewoon echt zat. Het is nu 2:16 en ik moet om 6:00 opstaan om te werken, en dit gaat iedere dag zo. Ik moet zeggen dat ik niet bang ben voor de dood maar voornamelijk van de pijn die ik er van ervaar als het moment daar is. Mijn leven is op het moment een ramp, hiervoor was ik erg uitbundig qua uitgaan en sociale contacten, nu zit ik thuis mijn hartslag te meten om de paar minuten, het is dat ik naar mijn werk moet maar zelfs daar ervaar ik het, ik ben echt bang dat ik hier nooit vanaf zal komen, ik zou werkelijk een ledemaat willen ruilen voor het bestaan wat ik voorheen leidde. Ik zie niet echt een uitweg als ik eerlijk moet zijn. Maar ik hoop dat de dag komt dat ik weer normaal kan functioneren. Mvg.

  48. Dit is zó herkenbaar, dat ik er heel hard om moet lachen. Heel gek. Ik herken me echt precies in dit verhaal, en het voelt zo stom, en toch blijf ik zelfs nu denken: “nee, maar bij mij is dit het niet, bij mij is het echt iets anders.” Om gek van te worden, maar ik probeer altijd zo hard mogelijk te denken: ach, als je nu kanker hebt, dan moet je het er nog maar extra van nemen in het leven… Sterkte allemaal!

  49. O, nog even een toevoeging. wat Melanie zegt herken ik ook enorm, overigens. Ik heb nu diagnose Syndroom van Tietze, wat een stress gerelateerde aandoening is. Ik google nooit meer wat, en ik herhaal ook telkens tegen mezelf dat ik een hypochonder ben, en daardoor verdwijnt de angst wel enorm!

  50. Ik kwam ook hier terecht tijdens weer een angst aanval. Ben ook al lang hypochonder maar de laatste maanden heeft het een hoogtepunt bereikt. Ik zit wekelijks bij de dokter en loop ook bij een psycholoog. Elke dag als ik wakker wordt is de angst voor kanker het eerste waar ik aan denk en het is ook het laatste wat in mijn gedachten zit als ik s avonds naar bed ga. Ik heb inmiddels zoveel soorten kanker gehad dat ik het zelf ook te belachelijk voor woorden vind. Momenteel heb ik verschillende blauwe plekken op mijn benen en ben er dus van overtuigd dat ik leukemie heb. Het kan niet anders denk ik dan.. De dokter kan me maar even geruststellen en ook hij weet niet alles denk ik dan.. Andere momenten kan ik het weer redelijk relativeren. Zit ook onwijs onder de stress en daarvan krijg je natuurlijk ook weer andere klachten. Maar dat kleine stemmetje in mij dat dan zegt… Maar wat als???? Ik durf er gewoon niet vanuit te gaan dat ik niets heb. Google mezelf helemaal suf en ben de hele dag pijnlijke plekjes aan het voelen en checken. ( ook logisch dat daar blauwe plekken van komen, maar k weet het niet zeker) ik wordt er helemaal gek van!!!!

  51. Ik heb volgens mijn psycholoog een gegeneraliseerde angststoornis en herken me ook heel erg in de verhalen. Alleen is het bij mij (soms) ook echt iets. Nu ben ik net terug uit Gambia waar ik me meerdere keren ziel voelde(duizelig, oververhit enz) niet iets wat helemaal psychologisch kan zijn. Ik trok bijvoorbeeld wit weg bleef heet zelfs na ijs tegen mn hoofd te houden en last van trillingen. Nu thuis ben ik weer ziek, grieperig diarree en allerlei vage klachten. Dus naar t ziekenhuis maar uit mijn bloed kwam niets. Wanneer moet je nu deze signalen nu serieus nemen? Op dit moment denk ik ook dat ik iets naars heb omdat mijn ene oog veel vernoeider voelt 🙁 heel vervelend indd omdat ik vroeger ook echt een ijzeren hein was die nooit ergens last van had. Ik vraag me ook af of ik nu nog ooit ga reizen met die angst voor malaria anti malariapillen en tropische ziektes. Super zonde. Ik denken day ik pas echt rust heb als ik hoor dat ik iets onder de leden heb. En dan hopelijk iets oplosbaar. Ik moet er ook bij zeggen dat ik al eerder onverwachte medische problemen heb gehad zoals jaren rondlopen met cyste aan eierstok die nu operatief is verwijderd.
    Maar ik hoop voor ons allen dat we de rust zullen vinden omdat dw angst toch vaak wel nutteloos is

  52. Na weken negens last van te hebben was het vanavond ineens weer raak.. Bij mij is het allemaal begonnen na een infectie op mijn schildklier. Deze is inmiddels al 2 jaar weer stabiel, maar door die heftige klachten ben ik van een hele nuchter persoon in een hypochonder veranderd. Na enkele maanden psychologie hulp ( wat bij mij niet veel geholpen heeft), zit ik nu bij een homeopaat en zijn de klachten van dagelijks, naar wekelijks, naar maandelijks gegaan..Ben mijn homeopaat ontzettend dankbaar al ben ik er nog niet.. zoals net komt het ineens plots opzetten, misselijk druk op borst en pijn in arm.. hartklachten! zo vervelend en beangstigend…afleiding helpt maar een hypochonder zijn is ontzettend naar!!

  53. Aan de ene kant enorm fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die deze klachten heeft . Bij mij is het begonnen in 2011 , ben nu inmiddels 26 .. het begon met hevige hartkloppingen , ik heb een hartkastje gehad om me ervan gerust te stellen dat er niets is .. helaas heeft dat niet geholpen , bij elk pijntje denk ik oh wat als ? Vooral alles wat met mijn hart te maken heeft , overdag gaat het nog wel maar zodra ik naar bed ga schiet de paniek er weer in .. wat als ik niet meer wakker wordt ? Letterlijk wordt je hier gek van om hier 24/7 mee bezig te zijn .. gaat het ooit nog over ?

  54. Ik heb dit zelf ook. Maar naarmate ik meer bedenk dat ik hypochondrie heb word ik steeds een beetje minder angstig. Dit helpt niet want een paar dagen daarna ben ik weer net zo angstig als daarvoor.

  55. Nu ik dit lees, alles herken ik, zelfs van het dorst. Ik durf het niet tegen iemand te vertellen.. 😭
    Groetjes Sophie.

  56. Ik ben 60 jaar en ik kan me niet anders herinneren dat ik het had.
    Voor mijn gevoel word het nu erger, misschien komt dat door mijn leeftijd?
    Bij elk blauw plekje ben ik angstig.

  57. Ik heb ook hypochondrie. Ik lees de hele dag door google, ik word gek van mezelf.
    Ik ben heel erg bang voor het krijgen van kanker. Allerlei soorten kankers heb ik in mijn gedachte gehaald. Lymfeklierkanker, hersentumor, botkanker, leukemie. Ik loop wekelijks bij de psycholoog. De klachten die ik heb zijn eigelijk van alles. Ik heb chronische hyperventilatie, en heel veel stress. Hierdoor krijg je natuurlijk ook weer klachten, die je weer angstig maken. Ik heb spiertrekkingen als ik wil gaan slapen, vaak misselijk zonder overgeven, trillende handen, zeer snelle hartslag, ik let op elk vlekje, elk plekje op mijn lijf, controleer 200x per dag mn klieren. Doodziek wordt je ervan. Niemand kan mij gerust stellen, vorige week nog bloed laten onderzoeken op eigen verzoek, was allemaal prima. Waarom heb ik dit? Ik wil er vanaf! Ik wil weer genieten van mijn leven.

  58. Vreselijk.. ik heb er ook last van. We moeten reëel gaan kijken naar de situatie. De hoeveelheid ziektes die we allemaal denken gehad te hebben zijn totaal niet realistisch. Ik lees hier dat veel mensen er jarenlang last van hebben! Sommige zelfs 35 jaar. Ik moet er niet aan denken. Dan geniet je toch niet van het leven, vreselijk. Ik heb het al vanaf me 7e jaar toen er een kindje overleed. Ik werd bang voor de dood, bang voor ziektes, vreselijk. Ik wil dit niet, ik wil genieten van mijn leven!!

  59. Zo herkenbaar wat jullie schrijven. Ik ben nu 46 jaar en heb het al vanaf mijn jeugd.
    Het begon ook met hyperventilatie. Ik zei laats nog tegen iemand ik heb elke keer weer wat. Maar dat is ook echt zo, wellis waar na onderzoek nog steeds niets heel ernstig maar voor dat de uitslagen er zijn denk ik steeds dat ik kanker heb. Mijn arts zei stop er aub mee om op internet te lezen want dat maakt de gedachte dat je iets ergs hebt alleen maar groter. Heb op dit moment erg last van mijn pijn in mijn borst krijg binnenkort endoscopie heb ook erg last ervan. Maar ik denk meteen weer aan slokdarm kanker. word er zelf gek van en weet niet hoe ik eraf kom…

  60. Zeker allemaal heel herkenbaar!
    In 2008 ben ik al bij de psycholoog geweest voor hypochondrie. Ik ben hier toen goed vanaf gekomen en genoot weer van het leven. Alleen is sinds een paar weken de paniek weer volledig terug gekomen. Ik probeer steeds een oorzaak te vinden waarom dit nu na al die jaren weer gebeurt. Ik weet inmiddels wel dat alles wat ik voel te maken heeft met mijn angst maar toch kan ik de knop weer niet omzetten. Ook ben ik bang dat ik niet meer voor mijn kinderen kan zorgen omdat ik zoveel met mezelf bezig ben. Ik ben vooral bang voor flauwvallen en voor een hartaanval.
    Ik zou het best fijn vinden om af en toe met een lotgenoot te mailen want je voelt je toch regelmatig heel erg alleen

  61. Het is vreselijk moeilijk allemaal.. Ik geloof dat ik hier ook last van heb.
    Toch denk ik dat de bevestiging hier ligt, dat zoveel mensen hier last van hebben en we allemaal op dezelfde klachten stuiten, dat er dus ook echt niets is!
    Maar dat nu nog gaan geloven, je moet ertegen blijven vechten, iets waar je soms moedeloos van wordt.
    Heel veel sterkte allemaal!

  62. Ben ik (ook) weer ‘n keertje.

    Laat ik bij ‘t begin beginnen. Half maart ben ik heel erg verkouden geweest en de “kwaal” duurde naar mijn idee te lang. Kreeg toen last van spanning (geestelijk en lichamelijk) en door te denken “‘t zal wel iets ernstigs zijn”, stapelde deze zich ook op. Op ‘t moment uit ‘t zich vooral in angst (hyperventilatie, (bijna) flauwvallen, zweten, wazig zien en zo kan ik nog wel even door gaan. Heb wel ‘n dagboekje en hier probeer m’n “verkeerde” gevoelens in op te schrijven. Moet nú (gezien de langere tijd) ook van me zelf gaan denken: “Er ‘kán niets aan de hand zijn, ‘t duurt al veel te lang”. Soms helpt ‘t, maar soms heb ik echt van die “maalmomenten”

  63. Wauw ik was echt er van overtuigd dat ik een aansteller ben. Ik heb het al 4 jaar 🙁 ik wens het idd echt niemand toe.. ik heb vaak last van een vervelend gevoel aan me linker borst en ben dus bang voor een hartaanval herkend iemand dit?. Maar ook met buik pijn spierpijn hoofdpijn teveel vochtverlies enz 24 uur per dag. .
    En toch hoop ik er ooit vanaf te komen

  64. Ik herken het helaas ook. Ik ben 41, en eigenlijk nadat ik moeder ben geworden van twee kinderen, en er ook een aantal heftige dingen in mijn omgeving gebeurde van mensen die ziek werden en overleden zijn, kreeg ik een soort angst en paniekklachten. En daarbij ook chronische hyperventilatie. Uiteindelijk een aantal maanden thuisgezeten met een soort burn-out, angstklachten. Wel weer hersteld maar door terugkerende stress en zorgen zijn de klachten ook weer terug en steeds meer hypochondrisch geworden. Het begon vooral met buikklachten, die zijn door de huisarts al vaak onderzocht en gecontroleerd, er is ook een bloedonderzoek gedaan. De arts (meerderen overigens), zijn niet ongerust, ik heb het prikkelbare darm syndroom, heel vervelend maar niet ernstig. Maar doordat die klachten steeds terugkwamen kreeg ik steeds vaker een ongerust gevoel, stel dat er nou toch iets mis is, stel dat ik darmkanker, slokdarmkanker, alvleesklier…. etc heb… door die angsten kreeg ik weer last van hyperventilatie en daardoor weer veel meer andere klachten. Duizelig, benauwd, slap, slecht slapen, pijn op de borst, pijn in mijn arm, net zo erg totdat ik dacht dat ik iets aan mijn hart mankeerde. En daar vervolgens weer voor bij de dokter belandde. Ik had wel een wat verhoogde bloeddruk, en een licht ritme-huppeltje, maar dat is onschadelijk. Toch bleef die angst terugkomen, zo erg zelfs dat de ambulance wel eens voor de deur heeft gestaan omdat ik dacht een hartaanval te hebben, het bleek een paniekaanval. Ik ben onder begeleiding van mijn huisarts die regelmatig met veel geduld luistert naar al mijn angsten en klachten. En daarnaast ben ik al een jaar in therapie bij een psycholoog, waar ik probeer met cognitieve gedragstherapie en EMDR de angsten weer een beetje onder controle te krijgen.
    Hypochondrie is echt geen pretje, en het beheerst soms mijn hele leven. Ik heb bijna een jaar thuisgezeten omdat ik er volledig doorheen zat, en ingestort was. Ik kon niet meer voor mijn twee kinderen zorgen en meedraaien in het huishouden.
    Langzaam ben ik aan het opkrabbelen. Maar als er een periode is met veel stress of er wordt veel van me gevraagd, dan komen de angsten weer omhoog. De laatste tijd heb ik veel last van mijn hoofd, en ben dus bang voor een hersentumor.
    Zulke gedachten komen gewoon vanzelf en het lukt me dan bijna niet meer om ze uit mijn hoofd te krijgen.
    Geloof me, dit is niet om aandacht te trekken, ik zou er zoveel voor over hebben om van die nare gedachten en angsten af te komen. Ik wil weer genieten van mijn gezin en familie en vrienden. En normaal mee kunnen doen in de maatschappij.
    Ik blijf knokken, afleiding zoeken, probeer het zoeken op internet te laten, ga wandelen, let op mijn eten. Maar soms ben ik het eventjes zo zat…
    Ik wil terug naar mijn onbezorgde ik, van een jaar of 8 geleden. Allemaal veel sterkte!

  65. Wauw wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die hier last van. Iedereen zegt altijd maar, stel je niet aan, er is niks aan de hand, maak je niet zo druk.. Maar dit doet ik juist wel en blijf ik ook doen. Ik kom er niet van af. Alles wat ik voel zoek ik op het internet op.. En daar komen natuurlijk meteen de ergste dingen tevoorschijn. Vooral als ik niks te doen heb, ga ik overal over nadenken. In tegenstelling van de meesten ga ik niet naar de dokter, omdat ik hier ook bang voor ben, en omdat ik bang ben dat hij me een aansteller vind. Wel ben ik bijna in staat om met een psycholoog te gaan praten, omdat het mijn leven zo beheerst en ik er echt gek van word. Hebben mensen hier ervaring mee of dat echt helpt? Ik ben wel van mening.. Als internet niet bestond, konden wij alle dingen niet opzoeken, en kwam hypochondrie (denk ik) een stuk minder voor!

  66. ik weet niet of ik het heb, al 10 maanden denk ik er elke dag aan,,, dood gaan. Ik werk in een winkel en wanneer ik pauze heb krijg ik gelijk weer het gevoel , buikpijn angst, ik hou dan ook vaak maar 5 minuten pauze. Ik heb van hoofdpijn wanneer ik dat heb durf ik ook niet alleen te zijn want ik ben bang dat er iets goed mis gaat. Ik durf niet meer op stap omdat ik bang ben dat er iets gebeurd, stel je voor dat iemand iets in mjijn drinken doet, of wanneer ik door een drukke hoorde mensen loop en er iets met mij gebeurd, voor heen ben ik altijd op stap gegaan ieder weekend, maar ik kan het niet meer. Ik raak in paniek wanneer ik het warm krijg. Ik ben ook bang dat wanneer ik in de trein zit dat er iets met mij gebeurd (de haltes zijn 20 minuten van elkaar af). Ook het vliegtuig was voor mij een opstakel eigelijk heb ik voor de reis heel de tijd gedacht dit is mijn laatste dag. Wanneer iemand een epileptische aanval kreeg in de lucht begon ik eigenlijk gelijk te huilen heb ik en heb ik mij er voor af gesloten want in de lucht is er geen hulp van niemand niet. (deze persoon is er trouwens goed van af gekomen!!)

  67. Ik ben 60 en ben hypogonder.
    Het is verschrikkelijk om het te hebben.
    Mensen om me heen denken dat ik zo doe om aandacht te krijgen, maar dat is zeker niet het geval.
    De angst is vreselijk.

  68. Ik kamp al jaren met een angststoornis. Heb hier eerst medicijnen voor gehad, maar ben hier nu bijna een jaar mee gestopt. Op één dag kan ik bang zijn voor een hartaanval en een herseninfarct. Iedere lichamelijke sensatie google ik.
    Sinds een paar weken heb ik last van mn benen: steken, branden, tintelen. De HA zegt dat het psychosomatisch is, maar dat geloof ik niet. Hoe kan ik die pijn nou veroorzaken met mijn eigen gedachten? Ik hoop ooit van deze angsten en hypochondrie af te komen…

    1. Hoe zijn jouw klachten (pijn, tintelingen en brandend gevoel) afgelopen?

      Ik ervaar op dit moment hetzelfde, vandaar mijn vraag..

      1. Hallo, daar heb ik ook last van. Het komt en gaat

  69. Ik ben ook bang dat ik er nooit meer vanaf kom .. heb het al vanaf 2011 , ” nu 27 ” bij mij begon het met hartkloppingen en daarna sloeg het om in de angst voor alles .. bij elk pijntje denk ik : ohjeej een hersentumor , pijn in mn buik , straks knapt er iets van binnen ….. Maar mn hartkloppingen zijn toch ook wel eng , sta er mee op en ga er mee naar bed .. mensen kunnen wel zegge , stel je niet aan er is niks blabla !! Maar zie dat in je hoofd ook maar eens zo te krijgen 🙁

  70. Ik heb hier heel erg last van.. Al sinds ik klein ben. Ik denk dat het bij mij begonnen is nadat ik ooit een verhaal last over een jong meisje dat leukemie had. Maandenlang heb ik mijn lichaam panisch gecheckt op blauwe plekken. Ik heb echt iedere ziekte al gedacht te hebben, diabetes (durfde geen suiker meer te eten), lymfeklierkanker (gewoon een opgezet kliertje), aids (omdat ik in aanraking was geweest met een druppel bloed), darmkanker, eierstok kanker, MS.. Om gek van te worden, ik kan nooit eens even lekker rustig zitten of liggen want bij ieder dingetje wat ik voel schiet ik in de paniek en dan ga ik uren googelen naar enge ziektes. Nu ik pas ben afgestudeerd en thuis zit, wel op zoek naar een baan, loopt het de spuigaten uit. Ben de afgelopen maanden wel 10 keer bij de dokter geweest!

  71. Ook ik heb er veel last van , het is begonnen na de geboorte van mijn eerste kind … Met de gedachte van oh je kan zomaar ineens dood gaan … Zo begonnen de lichaamelijke klachten duizeligheid ,het gevoel van oh nee ik ga dadelijk echt flauwvallen , dood neer vallen want ik ga Eem hartstilstand of hersenbloeding krijgen. . De klachten worden alleen maar erger hoe langer je het hebt hoe erger de klachten en hoe meer je gaat vermijden dat je op de duur niet eens meer buiten durft zonder je uren op voorhand voor te bereiden . ik wil er zo graag vanaf want ik weet ergens dat het tussen mijn oren zit maar eens ik iets voel slaat de gedachten om naar nee het zit niet tussen mijn oren het is echt … Radeloos word je er van …

  72. Ja ik herken het allemaal . mijn klachten nu zijn duizeligheid een heel onwerkelijk gevoel alsof alles om je heen niet echt is , zwaar hoofd , vermoeid , veel huilen ben de laatste jaren echt mezelf niet meer .. Constante angst sta er mee op en ga dr mee slapen.. Wat ook je sociale leven kapot maakt. Want mensen snappen het allemaal en zeggen oh het komt wel goed hoor en daar houdt et ook mee op omdat ze niet begrijpen wat je voelt want voor hun is alles normaal ze leiden hun leven zonder te kijken na hun lichaam terwijl wij altijd met een oog gefocust zijn op ons lichaam .. Het is allemaal zeer stresserend. Wil er echt vanaf en ik denk iedereen van ons wil dat

  73. Ik herken je klachten Amber , ik zelf kamp al 5 jaar met die klachten waardoor zelfs mijn relatie op de klippen liep , mijn partner kon geen begrip meer hebben voor al mijn klachten en was het zodanig beu . heb drie kinderen en ben bang om hun kwijt te geraken door mijn “psychische aandoening” . ik wil da ook een normaal leven maar de angst beheerst mijn leven behoorlijk.

  74. Hallo

    Ik heb er zelf ook al een jaar last van. In het begin heel erg en na een half jaar begon in ups & donws te krijgen. De ene maand heb ik het en de andere maand weer niet. Wat voor mij heel erg helpt is bij mijn vriend slapen. Ben zelf nog maar 18 dus dit gaat niet elke dag vermits ik op school zit. Voor de mensen die denken dat er maar geen einde aan is .. Dat is er wel. Ik ben terug dingen beginnen doen waar ik bang voor had. Ga bijvoorbeeld sporten, ook al denk je dat je iets aan je hart gaat krijgen. Het is een angst die je moet overwinnen. Elke keer ik zoiets heb gedaan en ik besef ‘ik leef nog’ gaat het echt al een stuk beter. Praat er ook zeker over. Ik heb het lang verzwegen voor mijn vriend en toen ik het hem uiteindelijk gezegd heb en we een goed gesprek hebben gehad ging het ook al heel wat beter. Het komt goed, zolang je blijft denken dat het goed gaat komen.
    Ik vergelijk het altijd met mijn engeltje en duiveltje op mijn schouders. De ene wat zegt er scheelt iets en dan de andere die zegt jawel. Het lijkt een eindeloos gevecht met jezelf.
    Geloof mij, geloof in jezelf. Het komt goed. Als je het al lang hebt .. als er echt iets scheelde, was er al lang iets gebeurd, dus geen zorgen!
    Ik wens iedereen veeel beterschap toegewenst. Het einde is in zicht!

  75. ik heb dit al zo lang!
    bij ieder pijntje denk ik dat ik dood ga
    NU heb ik een afte in mijn mond en ik weet zeker dat ik kanker heb.
    Het wil gewoon mijn hoofd niet uit!
    Ik ben verdomme 30 en heb een kind van 4.. ik wil niet dood!

  76. @j, hoe ben jij ervan af gekomen?

  77. Hier ook alles is zo herkenbaar al 2 jr staat mijn leven in teken van hypochonder Wat een ellende is het toch dit gun ik niemand !!! Elk pijntje is kanker !! Ik ben er zo moe van ik heb ook hulp maar 😓😓 af en toe denk ik wat een zwaar leven is het toch zo !! Heb net een dochtertje gekregen en nu is de angst nog groter … Ik weet gewoon niet hoe ik hier vanaf kom het is gewoon loodzwaar nu heb ik weer van alles in mijn hoofd en ik zou niet weten hoe ik dit moet oplossen

  78. Het begon de dinsdag voor oud en nieuw ik werd ineens goed duizelig, misselijk, geen eetlust overgeven pijn op mn borst een griepje volgens de dokter..
    Ben wel 11 dagen over tijd
    Steken bij mn ribben pijn tussen de borst en denk heletijd dat het mn hart is.. de dokter heeft 2x na mn hart geluisterd en mn bloeddruk gemeten dat was allemaal gewoon goed! Ik krijg het gewoon niet uit mn hoofd word er gek van!!

  79. Ik heb hier ook veel last van.

    Ik vind overal bultjes in en rond mijn kaak en heb het idee dat ik een ernstige ziekte heb in zo’n beetje alle klieren die daar zitten. Ook heb ik soms het gevoel dat er iets drukt op mijn keel.. Mijn huisarts heeft me al tig keer gezegd dat het niks is, maar ik geloof haar niet.

    Ik zit nu in mijn examenjaar en ik heb heel veel zin in mijn vervolgopleiding maar soms ben ik gewoon bang dat ik die tijd niet eens ga ‘halen’.

    Ik zou er echt onwijs graag vanaf komen.
    (Ik ben ook bang om naar de kno arts te gaan, omdat ik ‘theoretisch gezien nu nog gezond ben’) het is echt gekmakend.

    Ik hoop dat andere mensen die het ook hebben er snel vanaf ken, want ik weet hoe het is.

  80. Ook ik heb hier vreselijk veel last van…. Elke ochtend sta ik ziek op. Ben ik misselijk overgeven duizelig trillen zweten… Dit zakt later op de ochtend wel iets weg. Hierdoor ben ik behoorlijk afgevallen omdat mijn eetlust een stuk minder is geworden. Heb nu behoorlijk ondergewicht waar ik me dus ook weer druk om maak. Ik heb ook al veel verschillende ziektes gehad (in mijn hoofd natuurlijk) elke keer denk ik weer wat anders te hebben.. Waarom voel ik me zo ziek.. bang om dood te gaan. Vaak dunne ontlasting en dan denk ik gelijk oh jee darmkanker. Druk op mn hoofd: hersenbloeding
    opgezette klieren hals: lymfeklier kanker. Controleer constant mn hartslag. Gek word ik van me zelf… kom bijna nergens meer. Gaat dit echt ooit nog over? Wordt ik ooit weer een leuke moeder en vrouw?

  81. Fijn dit hier allemaal te lezen.Bij mij is het een 8 tal jaar geleden begonnen, en voor zover ik het mij herinner had ik ook reeds in mijn schooltijd lichte aanvallen, maar toen als tiener kon ik datnog gemakkelijk van mij af zetten..Eerst kreeg ik rond mijn 19 jaar, toen kreeg ik mijn eerste echte hyperventilatieaanval in de wagen,..echt bangelijk omdat ik toen nog niet wist wat me overkwam. Dat ene moment heeft de voorbije jaren serieus wat schade aangericht. Ik ben schrik beginnen krijgen van domweg bijna alles! Niet meer durven rijden, vliegen, naar de winkel gaan..bang om onwel te worden..Nu jaren later is dit geëvolueerd naar een constante ongerustheid betreft lichamelijke klachten die ik heb…Ik kom ook vaak wakker snachts met die aanvallen, heb dan ook meestal zware buikkrampen, klamme handen, etc etc..Nu ben ik op een moment gekomen dat ik besef dat ik in feite al veel vroeger heb moeten ingrijpen..Ik neem nu wel Alprazolam en Bètablokkers maar ik weet dat die op lange termijn het probleem alleen maar verdoezelen.Vandaag na weer een hele dag vol hypochondrie heb ik besloten om contact op te nemen met een psychiater, ik wil er net zoals jullie voor eens en altijd vanaf! Ik ben net getrouwd, 29 jaar en wil nu eindelijk eens “zorgeloos” aan mijn toekomst starten samen met mijn liefhebbende man die er ook altijd voor mij is! Het wordt tijd dat ik nu eens voor hel kan zorgen en sterker en vol zelfvertrouwen in het leven sta.Want ik weet dat die sterke onafhankelijke en zorgeloze meid nog ergens binnenin zit!

  82. ik ben ook een lotgenoot.. bij mij is het ook al jaren en jaren bezig…sinds mijn 16 de,, denk ik! het begon vroeger.. maar toen begon het echt mis te gaan.
    Ik heb nooit continue medicatie genomen, mijn vader vond dat altijd maar een slecht idee.. Nu ben ik een volwassen vrouw (34) en vecht ik zeg maar dagelijks met deze ziekte! paniek, stress, die gewoon chronisch is,,en niet uit mijn lichaam wilt vertrekken..soms denk je dat het niet meer zal ophouden en dat dat gevoel voor altijd kan blijven.. herkennen jullie dat? gelukkig gaat het dan toch weer wel over..tot de volgende keer..waar inderdaad een andere soort klacht optreed.. ik heb elke dag iets!!!! gewoon om gek van te worden.. :(((( ik raak er gewoon van in paniek!.. :(((( ik ben hier zo droevig me,, zo triest triest,,, was er maar een oplossing :(((((((( ben zo bang om gek te worden! ..en inderdaad ,,je zegt het tegen iemand.. en niemand begrijpt het, en zeggen ,,oh wat vreemd!.. dat is inderdaad niet normaal!.. tja… we zijn er niet veel denk ik maar! Ik ken bijna niemand in mijn buurt die het heeft.. ook niet elke dokter heeft hier verstand van … :(( ik wil hier zo graag van af! 🙁 knuffel aan jullie die dit ook hebben, voelen… ik hoop ook voor jullie dat jullie je ook beter worden een dag*

  83. Ik ben 28 en bij mij begon het 3 jaar geleden..
    Na een gedwongen abortus ,werd ik ineens heel ziek ,maar ik was nalatig betreft HA omdat mijn neef overleed,daar was ik zo van geschrokken en al in rouw ook om de abortus,alsof dat niet genoeg was werd ik gebeld dat mijn pa in het ziekenhuis lag door een hartinfarct terwijl mijn pa altijd kerngezond was,ik besloot niemand over mijn abortus te vertellen.
    Mijn pa herstelde gelukkig maar de volgende maand belandde mijn broertje )diabetes)in het ziekenhuis door zijn hypo…
    En mijn moeder kreeg de diagnose borstkanker….
    Ik kwam thuis bij mijn zusjes en ik zei,dit lijkt wel een vloek wie is de volgende?

    En ja hoor ik kreeg enorme pijnaanvallem bleek ik door de abortus een baarmoeder infectie te hebben gehad en liep er te lang mee,gevolg te lang zware antibiotica genomen waar ik allergisch voor bleek,kwamen ze te laat achter bleeg maanden goed ziek..inmiddels gaat het goed met mijn ouders ,ik ben nu inmiddels getrouwd maar klachten ,flauwvalneigingen en duizelig klachten linkerhelft van mijn lichaam heb ik helaas nog steeds,nu ben ik weer bang,dat ik de bevalling niet overleef omdat ik bang ben eem ziekte te hebben ,ik vermijdt drukke plaatsen,altijd ziek en moe last van klachten die ik nu eenmaal langer heb…ik ben er echt klaar mee ,3 bijna vier jaren zijn mij afgenomen en die wil ik terug..

  84. Wat ik net las herken in wel, gelukkig niet zo erg maar wel lichtelijk. ik loop ook bij een soort psycholoog om hierover te praten enzo. En het helpt echt. ik leer om die negatieve gedachtens om te buigen.

    Het is en blijft natuurlijk wel verveled maar ik leer er mee leven.

    xx

  85. Jemig wat een herkenning! Ik dokter heel veel, veel onderzoeken gehad en streeds weer gezond verklaard. Het maakt ook zo eenzaam en verdrietig soms! Ik ben 30… Iemand rond dezelfde leeftijd die met me in contact wil komen?

  86. Ik ben 24 en heb last van paniekaanvallen.
    6 jaar geleden heb ik dit ook een periode heftig gehad, dit kwam toen ook uit het niks. Ben toen naar de huisarts geweest en die stuurde me door naar de psycholoog. Hier kreeg ik ademhalingsoefenigen die me wel rustig maakte. Maar de angst voor de dood was altijd aanwezig. Na een aantal sessies had ik zoets van die helpt niet voor mij en ben terug naar de huisarts gegaan die schreef anti depressieva voor dit werkte goed.

    Maar nu 6 jaar later zit ik weer in het zelfde schuitje en heb ik ontzettend veel last van lichamelijke klachten veel hartkloppingen, spierspanningen en veel gedachten over de dood of over ernstige ziektes.
    Ieder dag zit ik wel op mijn telefoon te kijken als ik wat in me lichaam voel wat voor ziekte ik kan hebben.
    Mijn alle grootste angst is dat ik in het ziekenhuis beland en allemaal naalden enzo in me krijg. Ben namelijk heel bang voor naalden.

    De afgelopen week heb ik er veel last van mij onderrug (nieren) en ben bang dat ik daar iets mis mee is. Maar 2 weken geleden heb ik me bloed nog laten nakijken en daar was niks mis mee.
    Ondertussen heb ik wel professionele hulp waar ik mee kan praten maar dit helpt meestal voor een paar uurtjes en dan kom het weer.

    Ik dacht altijd dat ik de enige was met deze vreselijke kwaal maar gelukkig herken ik me in jullie verhalen. Ben blij dat het weekend bijna voor bij is en ik weer kan praten met iemand van het GGD.

    Hoop dat ik er snel weer uit kom en ik weer genieten kan van het leven!

    Sterkte iedereen

  87. Ook ik herken mij enorm in dit verhaal. Continu angst om dood te gaan.
    Voornamelijk angst voor hartziektes.
    Sinds een 2 maanden in extreme vorm, voel nu ook vaak steekjes rondom mijn hartstreek. Op heftige momenten kan ik niet relativeren of dit nu echt is of niet.
    Ga nu sinds een maand baar een psycholoog maar heb niet het gevoel dat het helpt. Ik moet continu omschrijven in welke situatie het zich voordoet maar de gedachtes zijn er 24/7.
    Iemand tips? Of wilt in contact komen?

  88. Ik heb het ook heel erg gehad , toen ik 13/14 begon het met hoofdpijn ik zat veel achter de computer en was nogal depressief , ik had best vaak last van de hoofdpijn waardoor ik dingen op internet ging opzoeken , enge dingen gelezen ! Ik heb echt 4 maanden gedacht dat ik tumoren had en leukemie en nog veel meer dingen waardoor ik niet meer naar school durfde en ook niet meer alleen te zijn , uiteindelijk moest ik naar de huisarts en die heeft me doorgestuurd naar een psycholoog maar ik ben nooit geweest , ik ben nu inmiddels 15 en t gaat veeel beter met me. Ik raad mensen met hypochondrie aan om naar de huisarts tegaan en een afspraak te gaan maken met een pschygoloog mvg lisa

  89. Ik ben 34 en heb het al van kinds af aan. Mijn neef is aan kanker doodgegaan toen ik heel klein was. Hij was toen veel bij ons thuis want mijn tante had ook darmkanker en kon niet voor hem zorgen. Dus heb ik het van heel dichtbij meegemaakt. Sindsdien ben ik altijd bang geweest. Het is een gevecht met je jezelf dat 24 uur per dag doorgaat. Zelf in mijn dromen. Je bent altijd zo moe van het continu ratelen in je hoofd. Argumenten waarom je het wel zou hebben, waarom niet. Niets geeft uitsluitsel. Altijd die onzekerheid. Ik heb ook tijden meegemaakt dat het minder was. Dat was echt heerlijk. Maar nu is het terug met wraak. Ik heb zware paniekaanvallen gehad, duizelingen, last van mijn zicht. Depressiviteit. Ik heb hulp maar het blijkt enorm hardnekkig te zijn. Ik denk dat het altijd een gevecht zal zijn.

  90. Ook ik ben een echte hypochonder. …ik slik inmiddels 13 jaar citalopram. 2 keer geprobeerd om te stoppen maar dat was geen succes. Over het algemeen gaat het wel. Wel ben ik angstiger dan “normaal”. Ik merk dat ik rond mijn menstruatie altijd angstiger ben. Dan heb ik er meer last van. Heb geregeld last van chronische hyperventilatie. Met als gevolg allerlei klachten die mij erg bang maken. Gisteravond tijdens film kijken ineens erge hartkloppingen. ssindsdien weer erg bang dat het nu echt wat is. Raar gevoel op de borst. Als ik rationeel denk dan weet ik het wel, maar toch…wat als! Voor mijn man erg onbegrijpelijk. .nuchterheid zelve. Dus ook lastig om er over te praten. Twijfel of ik HA ga bellen morgen. Kan ik gerustgesteld worden.;-)

  91. Hallo allemaal
    Ik heb dit ook al heel wat jaren
    Wil graag met iemand in contact komen om er samen over te praten
    Mensen in mij omgeving snappen mij niet
    Groetjes

  92. Ik heb het ook heel extreem. Echt pijn loop de deur plat bij de huisarts angst aanvallen. Hypochondrie is het ergst ik ben er depressief van geworden. Angst voor kanker er met ne alvleesklier. Al een keer of 10 een echo gehad en dan buiten staan met de gedachte ze zullen toch niet iets over het hoofd gezien hebben. Het beheerst mijn leven. Ik heb ook veel buikklachten maar volgens de huisarts komt het door de stress. Loop bij Lentis en daar gaan ze me hoop ik helpen . Ik zie zelf geen uitweg meer

  93. Ik heb angst ik ben bang datvik kanker heb .wznt ik heb het papalomivirus .

  94. Wat naar voor je

  95. En zo is het maar net van het een rol je in het ander … Bang dat ik een hersentumor had , dan borstkanker dan bot , dan weer huid … Dan weer leukemie wat een erge erge ziekte is dit al 3 jaar bijna staat mijn leven in teken van kanker !!! Dan denk ik hoe ziek en ondankbaar kan ik zijn … Gelukkig een gezonde dochter en een lieve man en dan voel ik me zo naar !!! En dan voel ik me nog slechter pffff hoe dit op te lossen ??? Iemand een idee

  96. Dit is bezetenheid,aandoeningen zijn echt maar dan niet met het oog te zien,lees symptomen bezetenheid

  97. Ook ik 53 jaar al jaren hypochonder. Leg bijna alleen nog maar op bed omdat ik me geen raad weet. Enrom last van een brok in de keel en voor mijn gevoel zakt het eten langzaam. Arts blijft bij spanning. Hebben jullie nooit last van een brok in de keel van de stress? Je leest dat het Globus gevoel zoals dat heet veel voorkomt bij spanning.
    Laat eens een reactie achter hier onder?

    Veel sterkte allemaal!!!!!!!

  98. De vraag is denk ik hoe laat je het los ???? Hoe pak je je leven weer op zonder elke dag te denken wat je hebt

  99. Ik ben nu 35 en de eerste angstaanval kreeg ik toen ik 11 was. In die tijd geloofde ik mijn moeder nog als die zei dat ik echt niet dood ging.
    Nu, sinds 4 jaar, extreme angst voor de spierziekte ALS. Continu spookt het door mijn hoofd, vreselijk.
    Zelfs tijdens het typen van dit bericht ben ik er niet van overtuigd dat het hypochondrie is. Het is ontzettend vermoeiend om continu bang te zijn.
    Ik herken veel in de verhalen hierboven.

    1. Hey,
      Ik ben ook nu heeeel
      Erg bang voor ALS. Vanwege spiertrekkingen.
      Hoe gaat het nu met jou??

  100. bang ben bang altijd maar bang, ja dan krijg je ook waar je bang voor bent, ik weet het uit ervaring, helpt het om je druk te maken, nee, kijk wat achter de angst zit, ben je bang om dood te gaan of is het aandacht die je tekort heb gehad etc etc, dan moet je daar iets aan doen om die angst te verminderen, kijken achter het gedrag het is heel simpel maar je kan het zo moeilijk maken als jij wilt. Want het mooie in het leven is verbeelding is nog altijd krachtiger dan kennis! happy new year!!

  101. Vorige week kwam ik thuis na een avond sporten.
    Toevallig ging ik eens wat lezen over gezondheid en kwam ik terecht op de site van kanker en hiv. Ik wou echt waar dat ik dit nooit heb gedaan. Ben een gezonde mens en ben zeer zelden ziek. en toch heb ik gedachten als ‘stel ik heb het’? deze gedachten maken me al een week bang en ik leef in angst. Ookal zoek ik afleiding. Daarna komt die angst terug en begint het ‘stel dat’ spelletje weer. Ik wil het vergeten en gewoon weer verder gaan met mijn leven het lukt me alleen ff nog niet. 🙁 1 ding doe ik nooit meer: informatie lezen over ziektes. bluhhh! Nooit want dat is de oorzaak dat dit de zwartste feestdagen waren!

  102. bij mij begon het toen ik 21 jaar was, het was een jaar vol stress en ik dacht echt dat ik een hartaanval had. Hierna jaren goed gegaan. Bij zwangerschappen zo bang om tijden bevalling dood te gaan.
    Ik heb dit jaar meer last van mijn hypochondrie omdat ik hoe ouder ik word hoe meer mensen in mijn omgeving komen te overlijden. Dus tja ik toch ook.
    Het begon bij mij met overslaan van mijn hart, ik voelde me licht in mijn hoofd, rusteloos, stond uit bed ff buiten luchtje scheppen. Veel gelezen op internet, ook last chronisch hyperventilatie , mijn huisarts adviseert om te gaan sporten. het gaat soms weken goed en dan die angst weer, ik heb leren slapen door ademhalingsoefeningen toe doen. Het ging beter, ik had het druk op werk. Nu sinds dit weekend weer last van, de kinderen hebben vakantie en ik veel vrij waardoor ik meer ga nadenken. Nu heb ik morgen een afspraak met de huisarts omdat ik overtuigd ben dat een vlekje huidkanker is. ja diagnose middels internet. Ik ben al zowat bezig met afscheid nemen…….Ik wens iedereen beterschap voor 2016

  103. Hallo ik ben Kevin en hypochondri ik voel me op moment heel erg slap en zie alles raar en gevoel dat ik vlauw val heel raar gevoel in me benen en in me hoofd echt bang dat ik dood neer val extreem angstig dus nou controleerde ik me hartslag en die gaat gewoon goed nu denk ik van alles of me bloeddruk of me suiker dus heb meteen suiker op het gevoel blijft wordt ff helemaal gek en weet er ff niks meer tegen te doen iemands meschien tips wat ik kan doen behalve meteen weer naar de eerste hulp te gaan alvast bedank mvg Kevin

  104. Wel herkenbaar helaas..
    Maand geleden naar de dokter want voelde me wat raar, die zag iets op het hartfilmpje en misschien had ik wel n infarct gehad! Ik moest een afspraak maken bij de cardioloog. Ik was zo erg geschrokken! Ik ben 30+ heb een gezin, die nacht geen oog dichtgedaan. Toen ik de cardioloog belde voor een afspraak hoefde ik pas over 2 weken te komen?! Ok dan is het zeker niet ernstig?. Ik bleef piekeren en had last van pijnlijke borst en benauwdheid dus volgende dag naar de dokter, die kwam opeens met hyperventilatie (ik had ook al last van stress). Dit was een andere dokter en deze dacht dat er waarschijnlijk niks met mijn hart zou zijn! En inderdaad allemaal testen gehad bij de cardioloog en niks te zien en gelukkig maar. Alleen blijf ik last van vanalles hebben en ook de angst dat ik dan wat anders engs heb. Voor het eerste doktersbezoek had ik hier nooit last van maar ik denk dat ik zo geschrokken ben! Ik ga binnenkort weer naar de dokter om te kijken wat het nou echt is en wat de oplossing ervoor is.

  105. Weetje wat ik heel erg mis…miss zouden ze hier groepstherapie van moeten maken dan 1 op 1 gesprekken, en dan niet over elk kwaaltje wat je voelt of denkt te hebben maar meer dat je het gevoel krijgt dat je er helemaal alleen voor staat. Ik als hypochonder voel me nooit gesnapt door mn fam en vrienden bv en voel me heel eenzaam in dit proces. Ik lees hier ook al van bijna iedereen wat een herkenning enz enz ik zou graag in een groep willen zitten met allemaal hypos dan zouden we vanuit daar miss handvaten kunnen krijgen en daardoor weer moed en kracht kunnen vinden om de ANGST voor ziektes te overwinnen!!!!!!

  106. Ik heb het ook al 15 jaar en ben nu 53 ,ik kan je zeggen het beheerst heel je leven ik word er echt gek van ,heb al zoveel therapieën gehad cognetieve therapie ,psycholoog psychiater .accupunctuur ,hypnotherapie .Maar helaas helpt me helemaal niks .Psychosomatische fysiotherapie ,nu begonnen met mentaal beter nou en als dat niet meer helpt dan weet ik het echt niet meer .Elke dag word ik wakker met veel pijn vooral mijn linkerarm ,maag steken onder mijn linkerrib ,nu heb ik net longontsteking gehad dus voel me al zo slap als een vaatdoek ,dat herstel schijnt ook heel erg lang te duren. En wat de meeste hier ook zeggen het onbegrip van je omgeving van stel je niet aan en probeer wat positiever te zijn .Ik doe niks anders maar het lijkt wel of mijn gedachtes alles overheersen ,zou wel eens een brainwash willen hebben dat mijn hersens weer op een rijtje zitten zeg maar .Vroeger was ik zo vrolijk kon overal van genieten ,maar de laatste jaren is het worstelen om de dag door te komen en geniet nergens meer van .bahh .Wil lekker genieten en niet constant die angst om de angst want dat is het ,en je maakt jezelf gek .Je weet het allemaal wel maar je kan er niks aan doen je gedachtes over heersen .En kom ik bij de arts dan is het er is niks alles is goed .Heb ook al alle specialisten bijna gehad in het ziekenhuis en alles is goed alleen een middenrifbreuk maar daar is mee te leven .En ze zeggen allemaal hetzelfde ontspannen en niet zo stressen.Ja makkelijk gezegd ,ik ben blij dat ik even mij hart heb kunnen luchten want soms word je er echt moedeloos van

  107. Wat een herkenning allemaal. Begin januari 2013 nu dus bijna 4 jaar geleden heb ik mijn eerste erge paniekaanval gehad en sindsdien is mijn leven veranderd. Ik ben veranderd van spontaan, ondernemer en allesdoener naar een persoon die het liefst thuis zit en afwacht wanneer de volgende uitbarsting plaatsvind, want ohwee wat er buiten allemaal kan gebeuren..ik ben voornamelijk bang om zomaar dood neer te vallen en bij ieder pijntje of wat dan ook denk ik: kijk het begint ik val zo dood neer. Daarnaast door alle angst heb ik ook nog eens de angst ontwikkeld om gek te worden. Dat ik het niet meer aan kan en letterlijk gek word of een psychose krijg ofzo. Of dat ik zo erg depressief word en een einde eraan maak, terwijl ik dit allemaal helemaal niet wil. Ik wil weer zorgeloos genieten van mijn leven met mijn gezin en terug naar mijn oude ik.

  108. Hallo allemaal ik ben een meisje van 14 en ik denk dat ik er ook last van heb ik denk veel na over de dood en ik ben bang als ik snachts ga slapen dat ik niet meer wakker word ik heb ook veel gedachtes van als ik dit doe dan ga ik dood terwijl ik weet dat dat noet gebeurd en als ik weer eens heel naar aan het nadenken ben over kanker dat in de familie zit en over dood gaan word ik echt heel erg gestrest en krijg ik het benauwd en word ik heel naar de laatste paar wekn heb ik wel eens gehad dat ik iets die avond dacht dat het de volgende ochtend ook waar gebeurd is ik word dan helemaal naar en denk dat het mijn schuld is en ik weet wel dat het niet zo ik denk ook veel aan moord en zelfs dat ik dood wil terwijl ik dat echt helemaal niet wil ik weet dat zo zeker ik ben gelukkig met mijn leven en zou het ook niet anders willen natuurlijk zijn er wel eens een paar tegenslagen maar dat valt allemaal noch wel mee ik raak ook nochal gou in de stress ik heb het al best een poosje maar in die tijd dat ik erover ben gaan praten is het al wel een stuk beter gegaan ik heb ook wel veel last gehad van benauwdheid enzo maar dat kwam allemaal door stress omdat er nochal gebeurde in mijn leven gelukkig heb ik een goeie vriendin die zegt dat zij er ook wel eens last van heeft en noch wel meer zeggen het ik denk dat dit normaal is in de pubertijd dat je een beetje naar gaat nadenken

    Het klinkt erxtremer dat dat het echt is want ik heb dit aleen snachts

  109. Herkenbaar! en het helpt ergens wel te weten dat meer mensen hier zo mee worstelen. Ik voel me vaak eenzaam hierin. Bij mij 2 jaar geleden echt (altijd wel licht hypochondrisch geweest maar verdween altijd weer na geruststelling van arts) ontstaan na vermoeden van een ernstige ziekte. Dit bleek na onderzoeken niet zo te zijn maar sindsdien allemaal vage en vooral enge lichamelijke klachten. Ik ben er con-ti-nue mee bezig en constant bang. ik heb gesprekken gehad maar heeft weinig gedaan. Ik hoop dat het ooit over gehad want ik word er moedeloos van.

  110. Hey mensen ,
    Ik ben 13jaar oud en ik weet dat ik hypochondrie heb en dat is vreselijk ook want wanneer iemand bv. zegt denk je dat je ziek bent ? Dan kan ik geen nee zeggen mijn antwoord is of ja of geen idee.. ik kom er ni uit
    Ik ben er achtergekomen op 15maart en het is nu 14april! Maar ik heb het Mn ouders nog niet vertelt ik durf het niet alleen 3 vriendinnen van me en een nicht .
    Maar ik weet niet wat ik moet doen want de ene keer denk ik : ik heb geen hulp nodig ik kan er zelf wel uitkomen en de andere keer denk ik : ik heb echt hulp nodig! Maar dan durf ik het niet te zeggen….
    Help aub

    Dankjewel,

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *