Voor mijn gevoel ging alles in het begin goed. Ik bleef afvallen, maar het was niet te veel. Toen de diagnose van mijn eetstoornis werd gesteld, geloofde ik het dus in eerste instantie niet en op sommige momenten heb ik nog steeds mijn twijfels. De reden hiervoor was dus ook het feit dat ik geen ondergewicht had en ik dus niet aan anorexia leed… De psychologen hebben me toen uitgelegd dat anorexia deel uitmaakt van een grotere groep minder bekende eetstoornissen.
Net als velen dacht ik als het over een eetstoornis ging aan het stereotypebeeld van anorexia, maar toen ik eenmaal hulp kreeg bij mijn eigen eetstoornis (NAO) werd mijn kennis over de verschillende soorten eetstoornissen grondig uitgebreid. Iemand met een eetstoornis hoeft namelijk niet te lijden aan anorexia, in tegendeel, er bestaan zelfs eetstoornissen waarbij men lijdt aan overgewicht, alleen dit wordt door de meesten van ons niet tot de categorie eetstoornis meegerekend. Nee, overgewicht wordt namelijk gezien als probleem dat je makkelijk zelf kunt oplossen, …maar ook dit kan een psychische oorzaak hebben.
Nu heb ik de twee uiterste gevallen even genomen maar, er is ook een hele grote groep waaraan niet eens te zien is dat ze een eetstoornis hebben, zoals ikzelf. Dit komt kortweg door het feit dat deze groep mensen niet een erg afwijkend gewicht heeft. Er is dus ook een groep eetstoornissen waar ondergewicht of overgewicht geen duidelijke rol speelt; Eetstoornis NAO, Boulimia, BED of de nog niet erkende eetstoornis Orthorexia. Tegenwoordig komen deze soort eetstoornissen steeds vaker voor, de oorzaak hiervoor is onder andere de social media. De social media laat ons namelijk kennis maken met zaken zoals fitspo, thinspo en extreme fitness.
Dit alles besef ik me nu omdat ik het van de psychologen heb gehoord en omdat ik nadat ik deze informatie goed tot me door had laten dingen twee dingen heb gedaan:
1: Ik besefte dat ik aan een eetstoornis leed;
2: Ik wilde meer weten over andere eetstoornissen en ben op onderzoek uit gegaan.
Hier leerde ik een aantal nieuwe dingen van. Er bestaan meer dan twintig soorten eetstoornissen, hiervan kennen we slechts een klein deel. Zo ontdekte ik bijvoorbeeld dat er eetstoornissen bestaan zoals vetzucht en pica. Tot voorheen had ik hier nog nooit van gehoord. Iedere eetstoornis, dus of je nu lijdt aan ondergewicht, overgewicht of een gezond gewicht, kan de dood als gevolg hebben. Hoe ernstig of zwaar een eetstoornis is voor de persoon die eraan lijdt, staat los van het gewicht dat hij of zij heeft. Iedere eetstoornis is gevaarlijk en ernstig op zijn eigen manier.
Zoals ik hierboven al beschreef weet ik dit dus door mijn eigen ervaring, maar velen van ons beseffen niet hoeveel mensen er eigenlijk met een eetstoornis rondlopen op deze wereld. Het is zelfs zo erg dat mensen met een eetstoornis, zoals ikzelf, soms niet eens doorhebben hoe erg ze hun lichaam in de vernieling helpen. Daarnaast durven mensen die niet aan ondergewicht lijden vaak ook niet naar hulp te zoeken omdat ze bang zijn dat ze niet serieus genomen worden of omdat ze niet geholpen worden omdat ze als het ware ‘niet goed genoeg’ zijn voor het hebben van een eetstoornis.
Zelf ben ik hier ook mee geconfronteerd. Toen namelijk bekend was dat ik een eetstoornis had waren er namelijk ook mensen die het niet geloofden of het niet snapten. Er kwamen vragen zoals: ‘Maar jij bent toch niet te dun?’ of ‘Ik vind dat je pas een eetstoornis hebt als je braakt en anorexia hebt’. Vooral de laatste vond ik apart. Er zijn namelijk ook genoeg anorexia patiënten die niet braken, dus dat sloeg nergens op. Door deze reacties heb ik soms ook nog het gevoel dat er niks aan de hand is met me, maar dat denk ik dus ook doordat ik het aan de buitenkant niet zie. Wanneer ik dit denk vergeet ik hoeveel onzichtbare schade ik vanbinnen heb aangericht…
Ik hoop dat door het lezen van dit blog mensen die lijden aan een eetstoornis en zich hier niet over uit durven te spreken, dit nu wel durven te doen. Het is iets waar jij mee zit en waar je waarschijnlijk nog heel lang mee blijft zitten als je geen hulp zoekt. Daarnaast hoop ik dat jullie als lezers je meer gaan beseffen dat een eetstoornis niet altijd zichtbaar is en dat je er dus niet te snel een negatieve opmerking over moet maken, want je weet niet wat er in het hoofd van de desbetreffende persoon rondgaat.
Iedereen die aan een eetstoornis lijdt, of dat nou anorexia, eetstoornis NAO, boulimia, BED of een weinig voorkomende eetstoornis is, moet zich niet schuldig of bang voelen om hulp te zoeken. Iedereen heeft namelijk recht op een leven zonder kwelling.
Geef een reactie