Iedereen ging uit, behalve ik

Vrijdag.. Iedereen keek uit naar het weekend, maar ik niet. Iedereen had wilde plannen, maar voor mij bleven de dagen leeg. Wil je een keertje mee uit gaan? Nee, dank je. Ik heb al plannen… Een vast antwoord dat ik klaar had als ze het me zouden vragen. Maar op een gegeven moment werd ik niet eens meer meegevraagd. Dat vond ik ook niet leuk. Wat wil ik nou precies?

Maandag zagen we elkaar weer voor het eerst na het weekend. Iedereen heeft het over hun fantastische weekend. Over de leukste feestjes. Over het uitgaan. Over alle leuke dingen die ze hebben gedaan. Ik stond er vaak maar bij terwijl ik hun verhalen aanhoorde. Iedereen kon erover meepraten, maar ik niet. Ik voelde me buitengesloten. Ondanks dat ik het ontzettend leuk vond voor hun, voelde ik me er ook onzeker over. Ik werd vaak zenuwachtig, omdat ik bang was dat ze zouden vragen naar mijn weekend. Ik wist namelijk niet wat ik moest antwoorden. Mijn weekend kroop voorbij. Het was leeg. Ik had geen plannen. Ik was alleen maar thuis. Ja, het was prima. Maar hoe was jullie weekend? Snel gaf ik de beurt door zodat er niet te lang stilgestaan werd bij mijn weekend. Ik kon wel door de grond zakken… 

weg

Het thuis blijven riep veel tweestrijd op. Ik wilde ook graag leuke dingen doen. Ik wilde ook uit. Ik wilde meedoen. In het begin werd ik regelmatig meegevraagd naar een feest of het uitgaan. Ergens wilde ik graag ‘ja’ zeggen, maar een groot deel in mij riep altijd ‘nee’. Ik wees alle uitnodigingen af en hoe vaker dit gebeurde, hoe minder vaak ik nog meegevraagd werd. Eigenlijk niet zo gek ook.. Toch vond ik dit verschrikkelijk. Ik wist namelijk niet waarom ik niet gewoon een keer mee ging. Ik hoor toch ook uit te gaan? Ik hoor toch ook leuke feestjes te hebben? Ik hoor toch ook uit mijn dak te gaan in het weekend? Ik hoor toch ook te genieten van mijn weekend? Iedereen had plezier en ik miste alles. Ik voelde me steeds en steeds meer buitengesloten. Ik kon tenslotte nooit meepraten over spannende gebeurtenissen of leuke anekdotes. Ik was er nooit bij. Moet ik niet gewoon een keer mee?

De wil om echt mee te gaan was nooit sterk genoeg. Ik zag beren op de weg.. Hele grote beren.. Wat als ik het niet leuk vind? Wat als het te druk is? Wat als er iets vervelend gebeurt? Wat als… Wat als… Wat als…? In de tijd dat ik worstelde met het eten waren de beren nog enger en groter. Wat als we veel zouden drinken? Zou het opvallen als ik niet mee deed? Wat als we erna ergens zouden eten? Moet ik dan mee eten? Ik kon steeds meer redenen bedenken waarom het beter was als ik niet mee ging. Mijn bijzijn zou het niet leuker maken voor een ander. Wat als ik de avond van iemand anders zou verpesten? De vele angsten hielden me tegen om nog mee te gaan. Ik was beter af alleen thuis en zij waren beter af zonder mij…

Nadat het beter ging met mij heb ik het uitgaan wel eens geprobeerd. Ik vond dat ik het mezelf schuldig was om het eens te proberen. De keren dat ik uit ben geweest, kan ik nog steeds op één hand tellen. Langere tijd voelde dit als iets waarvoor ik me moest schamen. Iedereen om me heen ging en gaat tenslotte uit, maar ik niet. De keren dat ik wel uit ging vond ik wel oke en ik had me best vermaakt. Er was niks vervelends gebeurd, maar ik vond het ook niet zo bijzonder. Ik was blij dat ik een paar keer mee was gegaan, maar het heeft me niet overgehaald om dit wekelijks, maandelijks of zelfs jaarlijks te gaan doen. Ik heb het in ieder geval een kans gegeven. 

vrij

Ik ga niet uit en dat is oke. Inmiddels heb ik geaccepteerd dat het gewoon niet bij me past. Het waren niet alleen de angsten die me blijkbaar tegenhielden, maar gewoon het feit dat het me niet interesseert. Het viel buiten mijn comfort-zone en vooral interesses en ik kon het niet eigen maken. Ik wil dit ook niet meer. Mijn weekenden draaien niet om het uitgaan of het feesten. Naarmate ik dit kon accepteren, kon ik ook op zoek gaan naar andere manieren om mijn weekenden op te vullen. Stapje voor stapje kon ik dingen gaan doen waar ik plezier uit haalde. Dagjes uit, shoppen of simpelweg rust pakken. Ik spreek liever thuis af met vriendinnen om gezellig te kletsen, dan uit te gaan naar een plek waar we elkaar nooit konden verstaan. Gezelligheid is waar jij het zelf gezellig maakt. Niks moet, maar alles mag.

Wat doe jij het liefst in jouw weekend?

Phoicai

Geschreven door Phoicai

Reacties

24 reacties op “Iedereen ging uit, behalve ik”

  1. Ik ga ook niet uit, in de zin van naar de kroeg. Heel af en toe naar de bios of een christelijk concertje.
    Verder maak ik graag op vrijdagavond een wandeling met een vriendin of kijk ik lekker Netflix in mijn pyjama met m&m’s,
    En ik pas op als bijbaan, dus dat is ook regelmatig op vrijdag of zaterdagavond, ik voel me hier helemaal prima bij! Op deze manier laad ik ook echt op van het weekend!

  2. Wat een fantastische blog! 100% mee eens. Ik ben 24 en ben nog nooit uit geweest (op een bedrijfsfeest na dan). Ik hou er niet van, het is niks voor mij en ik kan er ook totaal niet van genieten. Ik zit bijna alle (zeker 85%) weekenden van het jaar thuis en dat vind ik prima. Het is echt niet zo dat dat saai hoeft te zijn. Ik heb altijd wel een ‘to do lijstje’ of ik studeer of loop hard. Zondag ga ik naar de kerk, dus dan vult dat mijn dag. Ik heb het weekend juist nodig om bij te komen van de drukke week, dus waarom zou ik mijn weekenden vol plannen als ik juist die rust zo hard nodig heb en juist daar heel erg van kan genieten? 🙂

  3. Ik vind het leuk om in mijn weekend af te spreken met vrienden of familie Netflix kijken t.v kijken lezen

  4. Heel erg herkenbaar. Fijn om te lezen dat ik hier niet alleen in ben.

  5. Ik was 26 toen ik voor de eerste keer uit ging maar het was ook gelijk de laatste.
    Ben nu 38 en ik vind het wel prima zo.

  6. Ik was 17 toen ik voor ‘t eerst uit ging met m’n vriend ( nu m’n man) en daar na heel af en toe. Kwamen er al gauw achter dat bij iemand thuis zitten met een kratje bier, paar flessen wijn, wat hapjes en een kampvuur veel gezelliger en goedkoper is. Kleine benauwde ruimtes met veel lawaai zijn niet aan mij besteed.

    Nu ben ik 27, 2 kindjes rijker en ik heb er nog niks mee en heb ook niet het idee dat ik iets mis. M’n weekend starten met een glas wijn en een film.. Heerlijk! Op zaterdag ochtend geef ik een uur les op de sportschool en verder zorgt de kleine er wle voor dat ik een bewogen nacht heb >

  7. Fijne blog. Heel herkenbaar.

  8. Herkenbaar. Toen ik jonger was vond ik het lastig dat ik er niet aan mee deed en vroeg ik me ook vaak of ik het misschien toch leuk zou vinden.. maar nu heb ik er sowieso niet echt meer behoefte aan, er zijn genoeg andere leuke dingen alleen/of samen te doen. Wel zou ik het leuk vinden om wat vaker naar een terrasje te gaan of om bijvoorbeeld met een groepje vrienden bij iemand thuis wat te doen

  9. Als puber ging ik niet uit, terwijl mijn klasgenoten dat wel deden. Daardoor dacht ik dat er iets mis met mij was. Maar er is niets mis met mij! Ik vind uitgaan gewoon niet leuk. Ik ben in het weekend liever thuis of bij mijn vriend en ik spreek af en toe af met vrienden. Dat vind ik wél leuk en er is niets mis mee. 🙂

  10. Ik hield juist altijd van uitgaan, de gezelligheid, de muziek. Nu lukt het mij wegens mijn mentale gezondheid niet om uit te gaan, het is de druk, ik heb de energie niet ect. Hier baal ik juist heel erg van. Mijn weekenden zijn nu ook leeg en vaak de momenten waarop ik mij down voel. Lastig dus.

  11. Ik ga niet vaak uit.. eigenlijk vooral vanwege het feit dat ik heel slecht tegen dat omgooien van m’n ritme kan. Ik ben dan de dag erna echt een emotioneel wrak.. en nog een paar dagen uit m’n hum en slaapritme. Als ik uitga, krijg ik wel echt energie van de muziek en het kunnen loslaten van alles even daardoor.

    Meestal wil ik gewoon chillen in het weekend.. vaak is er ook voor studie nog een en ander te doen. Sporten, met vrienden afspreken voor theetje, bezoekje aan het theater, dat soort dingen doe ik graag.

  12. Zo herkenbaar. Ik was het liefst veilig thuis op mijn kamer… uit gaan zorgde voor stress, want… anders dan anders. Dat is nu anders. DNk je voor deze blog!

  13. Dank je wellieve Phoicai voor deze fijne blog. Ik ben wel uit geweest maar het werd steeds moeilijker om me er echt ontspannen bij te voelen dus ben ik er mee gestopt. Nu voelt het ook oke dat met vrienden naar een kroeg gaan en dat soort dingen voor mij niet hoeft. Saai dacht ik vaak, zit ik hier met thee en een dekentje op de bank te netflixen, ik vindt het gewoon oke zo. Met een vriendin ergens koffie drinken en bijkletsen kan al spanning oproepen, maar omdat ik die dingen wel waardevol vindt heb ik me daar wel in kunnen vinden en als ik het echt lastig vindt maken we het gewoon bij elkaar thuis gezellig. Ik heb zo een beetje mijn weg gevonden hierin door proberen en mijn grenzen herkennen, het is goed zo.

  14. Heel herkenbaar!

  15. Heel herkenbaar en eigenlijk heel fijn om te lezen.
    Ik heb mij zo vaak anders gevoeld dan anderen en niet normaal.
    Toen ik voor het eerst op mijn 19e bij een therapeut kwam vroeg ze naar hobby’s en of ik uitging. Ik vertelde dat ik niet van drank hield en ook niet van uit gaan. Nou dat kon niet… zei ze. Ieder mens houdt van uitgaan, het lag aan hoe ik mij voelde dat ik niet ging. We zijn ondertussen 10 jaar later… ik ga nog steeds niet uit, niet omdat ik mij depressief voel, maar omdat het niet bij mij past.

    1. Wat ontzettend raar van die therapeut! Slaat echt nergens op. Ik vind dat je dit zeker als therapeut niet kan zeggen.

      Je schrijft over jezelf anders voelen. Ik ken jouw leven verder niet, maar ik weet dat mensen met autisme (ik heb zelf ook autisme) zich ook vaak anders voelen. Misschien een idee om daar eens op te googlen, mocht je er meer over willen weten natuurlijk.

      Groetjes van Floor.

    2. Hey M,

      Wat een vervelende opmerking. Ik hoop dat je dit naast je hebt kunnen leggen en vooral rust kan vinden in de beslissing het niet te doen. Uitgaan is eenmaal niks wat moet of erbij hoort. Plezier kan je in allerlei vormen vinden en ik hoop dat je dit in ieder geval in andere dingen hebt gevonden.

      Liefs,
      Phoi Cai

  16. Wat een nul inlevingsvermogen. Heel veel mensen vinden uitgaan niet leuk! En doen dus andere dingen die ze wel heel leuk vinden, ook met mensen evt. die komen of waar zij naar toe gaan, alleen niet in een ‘uitgaanssetting’, of rusten gewoon letterlijk uit en blijven een beetje hangen in huis. Helemaal prima.

  17. Ik vond uitgaan wel heel leuk, alleen kon het er vaak niet van komen door eetbuien en op een gegeven toen het wel kon, durfde ik niet meer goed en had ik ook geen vriendenclub opgebouwd waarmee dat kon. Ik ging een paar keer naar de loveparade en danste van 16.00 tot de volgende morgen 5.00 uur om al die jaren van niet uitgaan weer een beetje goed te maken. Of ik ging naar houseparty’s,als ik me dan eens goed genoeg voelde, doodeng om weer eens uit te gaan, maar waar ik, éénmaal dansend me prima kon vermaken in mijn eentje, omdat het niet zo opviel dat je dan alleen was en ook weer een, voor mij, ‘inhaalslag’ kon maken.

  18. Ik ging rond mijn 14e tot 16e heel veel uit. Daarna een lange tijd niet meer. En nu ben ik halverwege de 20 en gaat het eindelijk een stuk beter en merk ik dat ik er ook helemaal geen behoefte meer aan heb, terwijl het voor de mensen om me heen er vaak bijhoort. Eerst dacht ik ook dat er wat mis was met dat ik niet wilde, of dat het toch nog bij mijn ziekte/stoornis hoorde dat ik daar vanuit niet wilde. Maar ik vind er gewoon niks aan en dat vind ik nu ook helemaal prima

  19. Uitgaan past ook niet bij mij. Ik heb m’n slaap echt nodig, ben een ochtendmens en hou er niet van om met veel mensen in een ruimte te zijn. Ook ik heb lange tijd gedacht dat dit raar was maar inmiddels ben ik er gewoon achter dat het niet zo bij me past.
    Het weekend gebruik ik om even bij te komen en leuke dingen te doen met familie en vriendinnen!

  20. Ik zal er over na te denken. Vroeger als tiener heb ik met mijn.ouders nooit gesproken over hoe laat ik thuis moest komen want ik ging nooit uit

  21. Wat fijn om te lezen dat meerdere het niet leuk vinden of dat het simpelweg gewoon niet bij je past! In mijn omgeving gaat bijna iedereen uit of naar feestjes. Ik heb een paar feestjes geprobeerd, maar merk gewoon dat ik er niet zoveel aan vind. Zuipen is eigenlijk hetgeen wat er vooral wordt gedaan en aangezien ik zelf niet veel drink valt dat op. Ik heb dan het gevoel alsof ik me in een andere wereld bevind terwijl ik tussen allerlei zatte mensen sta die dan weer in een heel andere wereld zitten. Het liefst spreek ik een op een af en maak ik een wandeling, gewoon gezellig en rustig. 🙂 Het is wel lastig om niet met de stroming mee te gaan en te accepteren dat het gewoon niet mijn ding is want het voelt soms wel echt alleen. Ik hoop meerdere mensen te ontmoeten die er ook zo instaan!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *