Wanneer ik de Proud2Bme-site bekijk en weer een prachtig gastblog lees, kan ik me hierdoor een beetje down voelen. Dit gevoel heeft niks te maken met het heftige en moedige verhaal van de blogger, maar meer omdat ik dan het gevoel kan krijgen dat mijn eetstoornis helemaal niks voorgesteld heeft, vergeleken met zijn of haar ‘recovery verhaal’. Een gevoel dat te omschrijven is als: mijn verhaal is niet erg genoeg, dus verdien ik het niet om een blog te schrijven voor Proud.
Dat is dus precies wat ik nu wel ga doen. Ik ga wél een blog schrijven met de boodschap dat ieders individuele verhaal, er eentje is die gelezen mag worden, omdat het bijzonder en mooi is.
Iets meer dan een jaar geleden ben ik met een therapie begonnen bij de Ursula Kliniek in Leiden. Dat was één van de beangstigende weken van mijn leven. Vooral omdat ik er geen flauw benul van had, wat er met mij zou gebeuren en hoe het komende tijd er voor mij uit zou zien. Ik had het gevoel geen controle meer te hebben over iets in mijn leven. Maar dat was niet waar. Want de keuze tussen beter worden – dus in therapie te gaan- of dieper weg te zakken in mijn anorexia, had ik nog wél zelf in de hand. Ik koos ervoor de vechten voor mijn leven.
Nu ruim een jaar later kan ik zeggen dat ik hersteld ben van mijn eetstoornis. Inderdaad, ik ben in een hele korte tijd heel erg vooruit gegaan. En natuurlijk ben ik daar heel erg blij om, maar ook ben ik er onzeker over. Want was mijn eetstoornis dan geen echte eetstoornis, dat ik in zo’n korte tijd hersteld ben? Was mijn eetstoornis niet ernstig genoeg om trots op mijn herstel te zijn en anderen erover te vertellen?
Misschien herken je dit gevoel; dat jou moedige verhaal het niet waard is, omdat je er na een jaar therapie al bovenop bent gekomen? Niks is hiervan minder waar.
Bekijk je onzekerheid hierover alsjeblieft op een ander manier; namelijk vanuit je eigen kracht. Jij hebt de eetstoornis overwonnen. Jij hebt de strijd met jezelf, tegen jezelf gewonnen. Daar is geen tijd aan gebonden.
“Stop comparing yourself to others.
You’re your own person, and you made it; please be proud of that.”
Geef een reactie