Ik at eten uit de prullenbak

2017 Eetstoornissen worden vaak vergeleken met verslavingen. Ik denk dat dat in veel opzichten wel klopt. Als ik terugdenk aan de tijd waarin ik heel veel eetbuien had, dan waren er periodes waarin ik maar weinig verschilde van een junk die telkens op zoek was naar z’n volgende fix. Ik realiseerde me denk ik pas echt hoe slecht het ging toen ik op een dag op de bus stond te wachten en zag hoe iemand, vermoedelijk dakloos, met zijn hand in een prullenbak stond te graaien. In vond het vies en tegelijkertijd sneu.

Toen ik wegkeek bedacht ik me dat ik die avond ervoor iets vergelijkbaars deed. Weliswaar gewoon in huis en niet omdat ik geen geld had om eten te kopen, maar ik stond wel met mijn hand in een prullenbak te roeren, ondanks dat ik last had van smetvrees. Ik was op zoek naar restanten van eetbuivoedsel wat ik een paar uur eerder zelf in de prullenbak had gegooid.

Tijdens die eetbui van eerder kwam ik even tot inkeer en wist ik het te stoppen. Ik besloot wat ik over had weg te gooien. Zo had ik het ook met mijn psycholoog besproken. Niet bewaren, dat zorgt alleen maar voor stress en lokt nieuwe eetbuien uit. Het voelde wat naar om allemaal eten weg te gooien, maar voor mij was het op dat moment de beste keuze. Op dat moment was ik dan ook ontzettend trots op mezelf. Ik had mezelf ergens weten te beheersen. Een paar uur later nam de eetbuidrang echter weer toe. Ik baalde dat ik het eten had weggegooid.

Ik werd boos op mezelf: ”waarom had ik dat gedaan? Ik had al dat eten in huis, waarom heb ik er geen gebruik van gemaakt?” De winkels waren dicht, dus ik kon geen nieuw voedsel meer halen. Verder had ik niets meer in huis. De spanning liep zo hoog op dat ik uiteindelijk geen andere uitweg meer zag: de prullenbak. In mijn hoofd praatte ik het goed: ”het ligt nog redelijk bovenop, er is niks mee gebeurd, alleen ik heb er aangezeten, het heeft verder waarschijnlijk geen ander afval aangeraakt.” Op dat moment had ik allerlei goede redenen om het eten er weer uit te vissen, vond ik.

Zo gezegd, zo gedaan. Mijn ”honger” werd gestild en heel even was ik tevreden met wat ik had gedaan. Vrij snel kwam echter ook het schuldgevoel. Hoe diep was ik gezonken? Wie doet zoiets? Ik voelde me vreselijk en walgde van mezelf. Toch is het niet bij die ene keer gebleven. Inmiddels weet ik ook dat ik lang niet de enige ben die dit en meer ”gekke” dingen in het verleden heeft gedaan.

Eetbuien doen rare dingen met je. In dit geval gaat het over eten uit de prullenbak, maar het zou net zo goed kunnen gaan over eten stelen, zowel uit winkels als van je huisgenoten, bevroren brood eten omdat je door de stress niet kunt wachten tot het ontdooid is, liegen en bedriegen om eetbuien te kunnen hebben of om te kunnen verklaren waarom ineens al het eten uit de voorraadkast is verdwenen of om koude pasta eten omdat je in je hoofd geen tijd hebt om het klaar te maken. Het maakt je in alle eerlijkheid geen leuker mens. 

Met lood in mijn schoenen heb ik uiteindelijk aan mijn toenmalige therapeut verteld wat er gebeurd was. Destijds dacht ik dat ze me voor gek zou verklaren en ze me nu toch echt wel een hopeloos geval zou vinden. Ze vertelde me echter dat dit duidelijk laat zien hoe hardnekkig een eetstoornis kan zijn. De eetbuien waren op dat moment geen keuze meer. Het was een verslaving, iets waar ik helemaal in vast zat en waar alles in mijn leven voor moest wijken. Schaamtevol, maar wel waar. Het was op dat moment nog niet haalbaar om helemaal geen eetbuien te hebben. We keken daarom eerst naar praktische oplossingen om met zulke situaties om te gaan.

Als ik eetbuivoedsel in huis had wat mij mogelijk zou kunnen triggeren, dan moest ik het nog steeds in de prullenbak gooien. Ik wilde echter niet meer het risico lopen dat ik het er later uit zou halen. Daarom spraken we af dat ik er iets van afwasmiddel overheen zou gooien waardoor ik het simpelweg niet meer zou kunnen eten. Een relatief simpele oplossing die me later voor heel veel nieuwe eetbuien heeft behoed. Een enkele keer ging ik dan alsnog kijken of er misschien iets van het eten was wat niet bedekt was met afwasmiddel. Daarom maakte ik het eten soms ook nog nat, waardoor het een vieze bende met afwasmiddel was geworden. Een beetje gek misschien, maar het werkte en daar ging het om.

Het luchtte me enorm op om dit uiteindelijk wel te bespreken in therapie, ondanks de schaamte. Ik was hier niet alleen in en als ik rondkijk op het forum of in de chat, dan zie ik genoeg mensen die met dezelfde problemen worstelen. Maak het bespreekbaar en zoek naar oplossingen. Uiteindelijk is het natuurlijk de bedoeling om volledig van je eetbuien af te komen, maar ondertussen is het ook fijn en belangrijk om naar tussenstappen te kijken die het voor jou allemaal iets makkelijker en voor je eetstoornis iets moeilijker maken. Een stap als deze kan er een zijn.

Veroordeel jezelf niet voor wat je doet. Dit is een stuk van jou, maar jij bent meer dan iemand die eten uit de prullenbak haalt. Dat stukje zegt niet alles over jou, het zegt vooral dat je het zwaar hebt, dat je heel erg worstelt en dat er momenten zijn waarop je heel wanhopig bent en even niet meer weet hoe je verder moet. Dat stuk heeft zorg en aandacht nodig. Behandel dat dan ook op die manier, door mild te zijn en te kijken naar wat het en wat jij, nodig hebt.

Fotografie: Madalyn Christine


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

24 reacties op “Ik at eten uit de prullenbak”

  1. Heel herkenbaar, het lijkt alsof het over mij gaat

  2. he van sandra???

  3. Ik ging eten stelen omdat ik het zonde van m’n geld vond aangezien ik het toch weer uitbraakte.. Uiteindelijk ging t zo ver dat ik werd betrapt. En daarna nog een half jaar gewoon blijven doen terwijl ik net een super nare ervaring achter de rug had met aangifte/politie etc. Uiteindelijk toch ermee gestopt en nu betaal ik alles, ook kut voor m’n portemonnee maar beter dan weer opgepakt worden en die angst hebben om opgepakt te kunnen worden. Ja een eetstoornis is hardnekkig.

  4. Ik had een heel verhaal getypt, krijg ik de melding: voordat je reactie wordt geplaatst wordt deze eerst gechecked door een moderator. Hoezo dat? Er stonden geen triggerende dingen in of iets wat tegen de huisregels is.

  5. Hetzelfde hier, inclusief bevroren, verbrand of ongekookt voedsel. Stelen ook zo vaak.
    Ik ben een keer in de holst van de nacht op mijn fiets gestapt en de stad in gefietst simpelweg omdat ik eerder die dag een stuk chocola op de grond zag liggen…
    Afwasmiddel of sterker erover heen gieten werkt niet,ik eet er om heen, of ook gewoon op. Ik heb ècht geluk dat ik in mijn appartementen complex een vuilcontainer heb waar ik afval in moet gooien, waarna de container zich afsluit. De zak valt ondergronds. Anders zat ik net zoals bij mijn vorige woning wekelijks tussen het afval te graaien.

  6. Niet zozeer uit de prullenbak vissen, maar eerder half ontdooide producten eten of een eetbui in de auto en dus ook in de auto in boodschappentassen braken. En die zakken dan ergens onopvallend weg zien te gooien. Ook lekker als er dan een gaatje in de zak blijkt te zitten. Of braken in de stadstoiletten.

    Oh, en dan sta je voor de kassa om eetbui voedsel af te rekenen, heb je geen saldo, omdat je die week al tig eetbuien hebt gehad. Lekker gênant terwijl iedereen je aankijkt en zich aan je ergert even geld op je rekening zetten. Top, zo’n eetstoornis! Gelukkig ben ik goed op weg en zijn die ergste dingen verleden tijd.

  7. Beste blog ever!!!
    Zo herkenbaar…..
    Ik at alles bevroren voedsel, koude blikken/potten groenten /soep..
    Ik at de brooddozen van medescholieren leeg en thuis ging s n achtste de deur naar de keuken op slot.
    Nu 20 jaar later speelt eten nog altijd een Te grote rol in mijn leven. Maar niet meer zoals toen!

  8. Ligt het aan mij of is het ook fijn om dit even kwijt te kunnen hier? Al durf ik nog niet alles te zeggen wat ik heb gedaan..Maar ik zie dat meerdere mensen het een opluchtingen lijken te vinden.
    Ik wou dat ik therapie had hiervoor.

  9. Ik weet nog wel dat mijn therapeut mij direct vertelde dat ik het eten dan weg moest gooien en het gelijk oneetbaar moest maken door er inderdaad bijv afwasmiddel overheen te gooien. Zegt maar weer hoeveel het gebeurt. Ik heb zelf ook echt zoveel nauwelijks eetbare dingen gegeten in eetbuien (nog niet gaar, nog bevroren, etc)

  10. Heel herkenbaar. Ik heb wel eens eetbui voedsel in een vuilniszak in mijn grote vuilnisbak buiten gegooid. En ook een paar uur later had ik er weer behoefte aan. Vuilnisbak omgekeerd, en een smoes bedacht wat ik tegen mijn buren kon zeggen wanneer ze me in mijn eigen vuilnisbak zagen graaien.. Eten eruit gevist en opgegeten. Wat voelde ik me daarna vies zeg. Tegenwoordig maak ik eten ook vaak oneetbaar en dit werkt dan wel. Hoewel ik er alsnog later vaak spijt van heb, al is het maar omdat het me geld zou besparen tijdens een nieuwe eetbui..

  11. Klinkt misschien raar maar ik zou willen dat ik het weg kon gooien. Ik gooi alleen uit principe geen eten weg. Terwijl het op dit moment misschien wel verstandiger voor me is. Beter geen of minder eten en een gezond gewicht dan uit angst voor schuldgevoel het niet weggooien en mezelf dood eten. Soms lukt het me wel om eten uit de delen in de groep of het aan begeleiding mee te geven.

  12. @lost girl
    Misschien helpt het om in contact te komen met iemand in jouw buurt die weinig te besteden heeft, wanneer je dan voedsel ‘over’ hebt lukt het misschien wel om iemand hier blij mee te maken.

    Laatst heb ik een tas vol naar iemand gebracht die net niet in aanmerking komt voor de voedselbank maar geregeld weinig/niets te eten heeft. (ik heb geen eetbuien, wel zelf ook een wat lege portemonnee) Stiekem had ik die tas graag zelf gehouden maar om haar reactie (en omdat ik het haar ook gun) zou ik het zo weer doen.
    Elk product werd met aandacht bekeken alsof het van goud was (oohhh tiramisu dat vind ik zoo lekker! en broodjes! iets voor op brood, dat ga ik zo lekker opeten!)
    Ik weet niet hoe het voelt om een eetbui te willen hebben, maar misschien helpt het als je iemand hebt beloofd dat je producten komt brengen of dat direct doet. Dan ben je zelf van de verleiding af, hoef je het niet weg te gooien en maak je iemand ontzettend blij.

  13. Ik at op school uit prullenbakken omdat jongeren zo vaak alles weggooien en ik geen geld bij me had voor eetbui voedsel. Ik schaamde me dood en voelde me er intens naar bij. Gelukkig is het snel gestopt

  14. Verschrikkelijk waartoe je op die momenten in staat bent. Ook heel verdrietig dat zoveel mensen het herkennen in de reacties. Helaas ken ik het zelf ook. Ik heb zelfs eten wat al dagen in de container lag buiten, tussen de kattenbakvulling en overgoten met schoonmaakmiddel staan opgraven, afspoelen en eten. Om daarna naast alle walging doodsbang te zijn dood te gaan aan alle bacterien en chemicalien… Eten gestolen, bevroren wokmix, ongaar appeltaartdeeg, blokken roomboter… Alles was eetbaar als de drang hoog was en de winkels dicht of ik niet meer gezien durfde te worden.

    Deze blog en dit typen laat me weer even inzien hoe ver en van ver ik gekomen ben. Het lijkt voor mij gelukkig iets uit een vorig leven en dat hoop ik toch ook zo voor jullie straks! Ik kan nu alles in huis hebben en heb daar compleet interne rust bij. Een snoepje nemen en de rest weg zetten. Eten wat ik niet lekker vind weg gooien en nooit meer naar omkijken… Complete rust en vrijheid.
    Geef echt niet op. Maar stop met dieten en sta jezelf alles toe. Onvoorwaardelijk.

  15. Yess daarom meteen in de ondergrondse container 👍🏻

  16. Heel herkenbaar. Bij mij was het alleen geen voedsel, maar waren het de laxeerpillen die ik eerder weg had gegooid.
    Voelde mij daarna zo vies, maar besefte ook hoe hardnekkig de eetstoornis kan zijn.
    Mij hielp het om (hoe beschamend ook) het toch aan iemand te vertellen. Daardoor konden we samen tot een andere oplossing komen.

  17. Ik heb meer dan * kcalorien * gram suiker vet en koolydraten op… dan heb ik bapao broodje op. Half pak krokante musli met 1 liter pak vanilla soymilk en pot pindakaas en dan nog twee grote repen chocola… verder heb ik hiervoor gewoon gezond ontbijt en lunch op maar geen groenge fruit wat ik misschien juisy erg mis.
    Ik eet zelfs uit de vuilnisbak en het moet ophouden want ik ben veelste dik en veelste zwaar,ik kom zo makkelijk * kilo per dag aan

    *)Bericht aangepast door de redactie, aantallen noemen druist in tegen onze huisregels
    https://www.proud2bme.nl/overig/huisregels
    Wat ontzettend naar trouwens dat je zo worstelt met eetbuien. Weet dat je altijd welkom bent op ons forum en in de chats om hierover te praten. Je kunt er veel steun en herkenning vinden en handvatten om de vicieuze cirkel van eetbuien en zelfhaat te doorbreken.

  18. Hele pot pindakaas
    Broodje bapao
    Heel pak vanilla soymilk
    Twee repen 100gram dus totaal 200gram chocola
    Half pak (200gram) krokante musli
    Zelfs een obesitas kan dit niet eten
    En de repen chocola weggegooit had geen nut ik viste alles uit de prullenbak…
    Een obesitas eet niet eens zoveel dus hoe kan ik dit wel eten??? Ik wil eigenlijk zelfmoord plegen zoveel haat ik mezelf en walg ik van mezelf

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *