Ik ben moe

Ik heb het mezelf misschien wel honderd keer horen zeggen. ‘Ik ben een beetje moe’. ‘Oh nee er is niets, gewoon moe.’ Terwijl ik vaak allang wist dat ik niet moe was. Of misschien was ik ook best moe eigenlijk, maar speelden er ook zo veel andere dingen op de achtergrond. Allemaal gebundeld in ‘moe’. Opgestapeld in ‘moe’, zonder dat dat werkelijk de lading dekte. Je hoeft helemaal geen uitleg te geven; zeggen dat je moe bent is prima en je bent niemand verantwoording verschuldigd. Maar het zou ook kunnen dat je wél open zou willen zijn, dat je eigenlijk veel meer wilt zeggen, maar niet altijd weet hoe. Wat betekent jouw vermoeidheid in deze periode? Of wat heeft jouw vermoeidheid nu of in het verleden verbloemd?

Deze blog is een friendly reminder dat je alle recht hebt om moe te zijn. En dat je ook alle recht hebt om te zeggen dat je moe bent, ook als er stiekem veel meer speelt. Maar weet dat je ook open mag zijn als je dat zou willen. Dat je niet tot last bent als er meer aan de hand is dan een beetje vermoeidheid. Moe lijkt misschien iets dat anderen makkelijker accepteren. Een reactie als: ‘Oh ja, vertel mij wat, ik ben ook kapot!’ kan het gesprek al doen stoppen en niemand die er verder nog over nadenkt. Dat kan veilig zijn, maar je bent niet de enige die op dagelijkse basis met andere dingen worstelt. Je hoeft dat dus ook niet altijd alleen te dragen. Wie weet waar de ‘moe’ van de ander voor staat… Je mag moe zijn, maar er mag ook meer zijn.

Ik ben moe: ‘Ik heb net heel hard gehuild, daarom staan mijn ogen zo.’

Als we eerlijk zijn, is het lang niet altijd makkelijk om meteen na een huilbui – en een plotselinge onverwachte interactie – metéén tekst en uitleg te geven. Er waren periodes waarbij ik dagen achter elkaar ‘moe was’ en onthou dat je niemand verantwoording schuldig bent. Dat iemand kan zien dat je hebt gehuild, betekent niet dat dat ook meteen de persoon is met wie je het erover moet hebben. Erover praten kan enorm opluchten (ook met mensen waarvan je het het minst verwacht), maar kijk voor jezelf bij wie jij je vertrouwd voelt. Je mag namelijk ongelofelijk hard ontladen, maar je mag daarbij – of erna – ook getroost worden.

Ik ben moe: ‘Ik ben somber, maar niet heel moe. Ik heb wel energie in mijn lichaam, maar niet in mijn hoofd.’

Dat sombere gevoel is soms heel moeilijk te plaatsen. Misschien voelt het namelijk ook daadwerkelijk als vermoeidheid en dat is niet zo gek. Weinig dingen wegen zo zwaar als een constant knagend somber gevoel. Je kan ermee opstaan en het ‘s avonds weer mee naar bed nemen, dat sloopt je. Als je je hierin herkent, gun ik je dat je hier in ieder geval over mag leren praten. Ben je meer een schrijver, probeer de woorden dan eens te vangen op papier. Mocht je dan meer uitleg willen geven en beter geholpen willen worden, kun je de volgende keer uitleggen hoe complex jouw vermoeidheid voelt.

Ik ben moe: ‘Ik heb eigenlijk geen idee. Wat voel ik? Ben ik moe?’

Soms heb je ook gewoon geen idee, toch!? Er kan zo veel spelen en het leven kan zo chaotisch zijn, dat je soms van voren niet weet wat je van achter aan het doen bent. Of misschien ben je volledig lamgeslagen door de dingen waar je mee worstelt. Vaak voelde ik me leeg na therapie, terwijl ik daar juist kwam voor helderheid en antwoorden. Niet voor nog meer leegte. Kortom; je weet niet altijd hoe je je voelt en ‘moe zijn’ kan het natuurlijk best lekker samenvatten. Je mag behoorlijk moe zijn van het ‘allemaal even niet weten’. Geef jezelf de tijd om te ontdekken wat je voelt, de antwoorden komen vaak vanzelf.

Ik ben moe: ‘Uitgeput zul je bedoelen.’

Moe dekt misschien niet eens de lading. Je bent niet ‘gewoon moe’. Dit is geen doorsnee vermoeidheid, omdat je vannacht even wat minder goed geslapen hebt. Nee, dit is uitputting. Je voelt het verschil met de vermoeidheid die je kent van jezelf en je voelt dat dit heftiger is. Het lastigste is misschien dat je echt werkelijk vertelt hoe je je voelt, maar dat niemand in jouw hoofd kan zien hoe ernstig het is. De ander vult het misschien in met zijn of haar eigen ervaring en zo loop je de kans verkeerd begrepen te worden. Uitputting, opgebrand zijn, gesloopt zijn, het is iets waar je je niet voor hoeft te schamen en wat serieus genomen mag worden. Ermee doorgaan en hopen dat het vanzelf minder wordt, kan schadelijk zijn. Het kan zeker weten veranderen en minder worden, maar vaak moet er daarvoor wel daadwerkelijk iets veranderen. Anders was de vermoeidheid bij een eerder stadium ook al afgenomen. Zorg goed voor jezelf.

Ik ben moe: ‘Ik heb inderdaad de hele nacht niet geslapen. Te druk met piekeren, mezelf in twijfel trekken, dat weer tegen spreken en te bedenken wat ik overdag allemaal zou kunnen doen als ik wél goede nachten zou hebben…’

Een hele vervelende cirkel. Stress om de dag, vervolgens stress om de nacht. Als jouw vermoeidheid om meer verduidelijking vraagt, mag je dat best geven. Het is namelijk menselijk om soms helemaal vast te zitten en de nachten piekerend door te komen. En je wilt vooral dat dat niet eeuwig duurt. Wie weet hebben anderen hier ook last van en hebben zij tips om hier mee om te gaan? Worstelen met psychische problemen, worstelen met jezelf; het vergt veel van je en het stopt helaas niet als je naar bed gaat. Daar word je – logischerwijs – ontzettend moe van.

Ik ben moe: ‘Vraag door alsjeblieft. Ik heb best behoefte om over dit gevoel te praten, maar zelf die eerste stap zetten voelt ongenoeglijk. Dit was mijn eerste stap, wil jij nu aan zet zijn?’

Konden anderen deze zin maar lezen, he? Misschien zou dat de drempel vaak zo veel lager kunnen maken om even je hart te kunnen luchten en te mogen vertellen wat er echt aan de hand is vandaag. Ik gun iedereen een vriend, vriendin of familielid bij wie je aan één blik genoeg hebt, dat contact bestaat namelijk echt! Maar helaas kan niemand in je hoofd kijken en kan ook niet iedereen je aanvoelen op die manier, maar dat betekent niet dat ze er niet voor je willen zijn. Of dat ze je minder goed zouden kunnen helpen en steunen.

Geef aan dat je ergens over zou willen praten, als dat goed voelt bij die persoon. Ondanks dat het in het begin hartstikke eng en kwetsbaar voelt, kun je er heel veel voor terugkrijgen. Jouw moeheid, jouw gevoel, verdient de aandacht.

Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2020.

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en diëtisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.