Ik ben niet goed genoeg

Langzaamaan begon ik mijn draai weer te vinden in ‘het gewone leven’. Ik zat op school en ging zelfstandig naar de deeltijd therapie. Op school had ik zelfs wat vriendinnen gemaakt! En aangezien dat een hele opgave was, was ik er ontzettend blij mee dat dat was gelukt. Ik ben niet iemand die makkelijk contact maakt. Ik ben sociaal angstig, wat voor mij betekent dat het maken van nieuwe sociale contacten soms heel stressvol is. Als ik eenmaal contacten heb, gaat dat wel goed.

Voor mijn eetstoornis had ik ruzie gehad op school. Mijn beste vriendin keerde de hele klas tegen me. Ook waren er jongens die mijn zelfvertrouwen ontzettend naar beneden hebben gehaald door nare dingen tegen me te zeggen. Naar school gaan was verschrikkelijk, een bron van angst. Ik besloot te gaan afvallen zodat ik me alleen daarop hoefde te focussen. Daarom juist was weer naar school gaan een hele grote stap.

Maar ik was ontzettend blij om te zien dat ik nu in een heel andere klas was beland. De meiden kwamen zelf op mij af en waren net als ik rustig en niet zo overdreven. Maar hoe aardig ze ook waren, contact bleef eng. Ik kan me sociaal goed redden, maar in mijn hoofd is het dan een grote wirwar van gedachtes. ‘Ze vinden me raar, zewillen alleen maar met me omgaan omdat ze me zielig vinden’ en ‘ze vinden me lelijk’ spookte er door mijn hoofd. Ook was ik telkens bang dat ze nare dingen over mij dachten of dat ik niet het goede zei.

Langzaam aan ben ik gaan merken, dat mensen vaak gewoon de goede bedoelingen hebben. Dat niet iedereen zo is als de mensen in mijn eerste klas. Meestal, als ik zelf positiever ben over de bedoelingen van mensen, wordt het vanzelf al veel leuker in het contact! Als ik op iemand afstap met de gedachte dat diegene mij ook aardig vindt, straal ik dat ook uit en ben ik ook opener. Het blijft nog heel lastig, want de invulgedachtes voor anderen over mij blijven automatisch in mijn hoofd op poppen.

Mijn negatieve zelfbeeld is een van de grote aanleidingen tot mijn eetstoornis. Voor mijzelf ben ik nooit goed genoeg geweest, niet mooi genoeg, niet slim genoeg. Ik mocht er niet zijn. En door de anorexia werd ik letterlijk en figuurlijk onzichtbaar. Misschien was dat iets wat ik onbewust ook wel wilde. Onzichtbaar zijn, omdat ik het niet waard was om er te zijn.

Negatief denken over mezelf blijft een kwetsbare plek. Als ik me niet goed voel, ik heb een toets verknald of ik vind mezelf lelijk en dik, is het zo veilig en vertrouwd om weer in de eetstoornis terug te gaan. Dan denk ik: zie je wel, ik ben niet goed genoeg. Maar wat is niet goed genoeg? Niet goed genoeg voor wie? Onthoud dat het voor een eetstoornis nooit goed genoeg zal zijn. De kunst is om dat monster in je weg te gaan jagen, want jij bent goed genoeg zoals je bent. Jullie allemaal!

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

17 reacties op “Ik ben niet goed genoeg”

  1. Amen! 😉
    Dankjewel voor je openheid, Aafke!

  2. Mooi geschreven Aafke! Hoop dat je steeds meer kunt gaan inzien, dat je echt goed genoeg bent, en zelfs nog veel meer dan dat.

  3. Raar is dat he…dat je verstandelijk best weet dat iemand die op het gymnasium zit gewoon niet dom kán zijn. Maar dat je er toch innig van overtuigd bent dat je zelf vreselijk dom bent…ook al zit je op datzelfde gymnasium.

    Hetzelfde geldt voor zwaar ondergewicht hebben maar toch niet kunnen zien dat je níet dik bent.

    Zo zonde dat anderen je zó diep kunnen kwetsen dat je dit soort dingen over jezelf gaat geloven. Vreselijk…

  4. Heel mooi geschreven Aafke. Ik herken elk woord van je verhaal en zie in dat ik niet de enige ben…

  5. Whauw, wat een prachtige blog. Echt enorm herkenbaar!!

  6. @Ik helemaal waar, het is allemaal zo krom…
    Prachtig geschreven Aafke, en zo herkenbaar. Als anderen dit tegen mij zeggen, wil ik ze wel door elkaar schudden om te vertellen hoe mooi, lief en waardevol ze zijn. Maar ja, zelf denk ik alleen maar dat ik steeds minder ben dan anderen. Minder aantrekkelijk, minder dun, minder mooi, minder slim, minder goed in sport etc etc.
    Lieve Aafke, ook al gaat het erom dat je het zelf kunt voelen, ik wil je toch zeggen dat je het meer dan waard bent om er te zijn. Precies zoals je bent!

  7. Helemaal herkenbaar.

  8. Aafke, dankjewel voor je verhalen. Ik herken mezelf heel erg in sommige gedachtepatronen die je beschrijft. En het helpt me dan ook erg om te lezen hoe jij hiermee om leert gaan, al is dat niet makkelijk.

  9. Super mooi geschreven Aafke!!! Heel herkenbaar en precies waar ik op dit moment ook erg mee aan het worstelen ben. Dit geeft hoop en vertrouwen.

  10. Wauw. Mooi geschreven.

  11. mooi geschreven, het is heel herkenbaar

  12. Dankjewel Aafke!

  13. Wow Aafke dankjewel, dit is zo ontzettend herkenbaar!
    Ook al weet ik het wel, het is toch fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die deze gedachtepatronen hebben.

    En fantastisch dat je er al zoveel meer weerstand tegen kan bieden. 🙂

  14. Wow, de titel van je blog is precies wat ik op moment zo vaak denk over mezelf. Dat ik wel kwaliteiten heb, dat weet ik, maar het is’ niet goed genoeg’. En dus moet ik dun zijn, zodat ik nog ergens goed in ben.. Stiekem weet ik dat dat onzin is, maar er tegen vechten blijft zwaar

  15. Wauw, Aafke het lijkt net alsof je ‘mijn’ verhaal hier ook hebt neergezet. Het klopt van A tot Z, van die ‘vriendin’ tot je negatieve zelfbeeld. Ik hoop zo erg voor je dat je ooit in gaat zien hoe geweldig je bent, en welke talenten je hebt. Zeker een talent voor schrijven! Anderen facen kan eng zijn, ik weet het. Maar het is idd altijd leuker als je het toch probeert.

    Stay Strong Aafke, ik ben trots op je meisje! Je staat hier niet alleen voor! X

  16. heel mooi beschreven, je komt er kom op meid je kan het. Je hebt al zoveel bereikt volhouden,

    liefs

  17. ik herken het ik ben bang dat ik niet goed genoeg ben dat ik lelijk en stom ben dat niemand me echt aardig vind wat doe ik hier aan ?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *