Ik ben niet langer het slachtoffer

Het verleden heb ik in de ogen gekeken en ik heb kunnen inzien, herkennen en erkennen dat ik het één en ander tekort ben gekomen om een volwaardig en gezond mens te worden. De kern van mijn probleem is misschien wel dat ik geen volwassenen om me heen heb gehad die me lessen hebben geleerd. Veel heb ik mezelf aan geleerd en ben hiermee ook een eind gekomen. Nu pas ervaar ik wat ik nodig had als klein meisje en klaarblijkelijk moet ik de schade hiervan nog inhalen … helaas komt me dit niet aanwaaien en moet ik als volwassen vrouw (30+) het uit mezelf gaan halen. Een gezonde volwassene die me stuurt, begrenst en steunt. Laat ik mezelf dan maar eens een hartig woordje toe gaan spreken …

Lieve Manon, het was pijnlijk om in te zien dat je jeugd niet zo rooskleurig was als dat jij in je herinneringen had opgeslagen. Pijnlijke, beangstigende en machteloze momenten had jij ver, heel ver weggestopt. Stap voor stap, volledig in je eigen tempo, opende jij de poort naar de realiteit. De eetstoornis was de sleutel naar deze ellendige wereld waarin pijnlijk duidelijk werd waardoor jij zo overtuigd bent geraakt van jouw tekortkomingen. Nog steeds ben je op ontdekkingstocht door je eigen verleden en helaas blijken er nog meer herinneringen te zijn die je liever niet onder ogen wilt komen, doordat ze misschien wel te confronterend zijn voor je op dit moment. En dat is prima voor nu.

Jij weet dat je er met de juiste ondersteuning, en op jouw tempo, wel naar gaat kijken en ook de laatste wandeling door een stinkend moeras gaat maken. Tot die tijd is het echter niet de bedoeling dat jij jezelf blijft verliezen in het destructieve gedrag en de negatieve gedachten. Het is genoeg geweest. Jij hebt ervoor gekozen, ondanks de enorme twijfels en de momenten waarop je op het punt stond om de handdoek in de ring te gooien, te vechten voor je bestaan. Niet voor niets. De enorme drive en motivatie die jij in je hebt kon je niet onderdrukken en nee, niet omdat je te laf was er een einde aan te maken. Simpelweg omdat jij weet dat je het waard bent, dat je het aankunt en dat er nog het één en ander te behalen is voor je.

Het strookt nog niet met de overtuigingen die je hebt, dat is een feit. En helaas gaat dat ook niet 1-2-3 veranderen. Jij hebt echter wel de keus om in deze overtuigingen te blijven geloven, de bevestigingen hiervan te zoeken buiten jezelf en je gedrag en gevoel hier vervolgens vanaf te laten hangen. Stop ermee om de bevestiging te zoeken en kies ervoor nu maar voor om te (over)leven met deze overtuigingen. Vergeet echter niet om in te zien dat alleen jij kunt bepalen het anders te gaan doen, anders te gaan ervaren en hierdoor je leven anders in te gaan vullen …

Eenzaamheid
Je bent ervan overtuigd dat je alleen over blijft. Je bent het niet waard, de mensen zitten niet op jouw aanwezigheid te wachten en je bent ontzettend nutteloos. De angst die hierachter schuilgaat is dat mensen je afwijzen, je in de steek laten of je misbruiken. Tegelijkertijd gedraag jij je op een dusdanige wijze, of stel jij je op een wijze op ten opzichte van anderen, dat het bijna niet anders kan dat je gelijk krijgt. Je terugtrekken, mensen op afstand houden door je ijskoude en afstandelijke houding en alles alleen en op je eigen manier oplossen. Mooi dat dit je doorgaans ook wel lukt en dat je óók kunt erkennen dat het eigenlijk niet meer is wat jij wilt. Kies er af en toe maar voor om het alleen op te lossen en laat af en toe de steun van de mensen om je heen toe … je bent nog zoekende naar een balans en dat is prima. Onthoud hierbij dat je grootste angst is om alleen te eindigen en afgewezen te worden door je omgeving … de angst is echter al realiteit: je bent eenzaam en je wijst jezelf dag in en dag uit af.

Als je het anders gaat doen, als je het een kans geeft om mensen wel toe te laten en te gaan vertrouwen dan kun je dus eigenlijk niet meer zoveel verliezen en alleen maar winnen. En wees nu eens heel eerlijk naar jezelf … kijk eens om je heen … je bent een rijk mens met zoveel vrienden om je heen die je blijven steunen! Is het uit medelijden? Is het omdat ze zich verplicht voelen? Is het omdat ze je gebruiken? So what! Ze zijn er en kiezen er zelf voor om met jou te zijn, er voor jou te zijn en tijd, aandacht en energie in jou te stoppen. Ontvang het, geniet ervan en koester het! En mooi meegenomen: jij kunt prima op jezelf zijn en hier ook af en toe van genieten. Laat beide er maar zijn en kijk maar eens wat uiteindelijk echt het meest prettige voor je voelt, wat er op je pad gaat komen en hoe het er over enkele jaren uitziet voor je.

Mislukking
Je bent geboren voor het ongeluk. Je bent een waardeloze mislukking op alle fronten. Je schaamt je ogen uit je kop over de wijze waarop je eruitziet en voor alles wat je doet. Dit belemmert je in alles wat je doet, denkt en wilt. Ook hier is de keus vrij simpel: als je toch al zo mislukt bent dan kan het ook niet erger meer worden. Probeer maar nieuwe dingen uit, ga maar op je bek en bewijs dan maar eens aan jezelf dat jij een mislukking bent en dat het geluk niet op jou staat te wachten. Eerder behaalde resultaten bieden echter geen garantie voor de toekomst … en eigenlijk is dit wel jammer toch? Wees nu eens eerlijk: je hebt een HBO en WO-opleiding afgerond, je hebt een goede baan gehad en je staat op het punt om een eigen bedrijf te gaan starten. Je hebt al mogen ervaren dat er mensen zijn die je kennis en ervaring willen implementeren in hun organisatie. Wat is nu daadwerkelijk het ergste wat je kan overkomen op het gebied van werk? Jij weet immers ook dat je financieel nog steeds onafhankelijk bent, van weinig rond kan komen en goed weet wat er wel en niet mogelijk is voor je. Vertrouw hierop en ga met volle overtuiging, enthousiasme én al het vertrouwen van je omgeving de uitdaging maar aan!

Op het gebied van sport ben je ook zo’n mislukking niet. Je hebt balgevoel, spelinzicht, drive en inmiddels weer een gezond lijf. Je beheerst veel technieken en leert snel. Ook op dit vlak pak jij het niveau snel genoeg weer op en kun je nog vele mooie momenten gaan beleven in de sportwereld, maar bovenal veel plezier! Kap ermee om jezelf hierin steeds te belemmeren en te beperken. Ga op een gezonde wijze weer genieten van het sporten en zorg goed voor je lijf! En je lichaam … ja, dat is nog wel een kluif. Je vindt jezelf zo spuuglelijk en durft letterlijk jezelf niet onder ogen te komen. En dit is helaas niet zomaar te veranderen … kilo’s eraf heeft niet geholpen, een gespierd lijf deed geen veranderingen brengen in je overtuigingen en ook de kleding die je draagt maken niet het verschil in je eigen opvattingen. Plastische chirurgie? Wellicht helpend, maar vooralsnog niet haalbaar. En tegelijkertijd misschien ook wel een illusie. Het is wat het is voor nu.

Je vindt jezelf lelijk en dik. Je bent ervan overtuigd dat je mensen iets verschrikkelijks aandoet door ze op te zadelen met jou als uitzicht in hun bijzijn. En wat helpt je dit verder? Ook dit houdt je weer zo ver weg van hetgeen je nastreeft; het kost onnodig veel tijd, energie en angst. Laat jezelf niet langer belemmeren door deze overtuigingen en accepteer zoals het nu is, en laat anderen mensen maar vinden wat ze van je willen vinden. Het ergste wat je kan overkomen is dat je wordt afgewezen op je uiterlijk, dat je er belachelijk om gemaakt wordt en dat mensen je walgelijk vinden. Aangezien je dit zelf ook al vindt en dagelijks jezelf hierop attendeert en mee confronteert: hoe erg is het dan werkelijk wanneer je hier de bevestiging van gaat krijgen?

Ga de kleding dragen die je wilt, verzorg jezelf op een wijze die goed voor je voelt en laat je leven niet langer leiden door calorieën, gewicht en allerlei andere getallen. Bedenk jezelf eens wat dit je écht zou kunnen opleveren? Minder angst om gezien te worden, minder strijd met het eten en drinken, minder stress om allerlei rituelen en dwangmatigheden … en misschien is het nog een stap te ver voor nu, maar stabiliseer dan ieder geval voor nu wat je al bereikt hebt hierin! Je bent weer gezond waardoor je weer in staat bent om meer dingen te ondernemen en weer te genieten. De rest komt wel mits jij maar de keus maakt om goed voor je lijf te zorgen. Stop met laxeren. Stop met braken. En vraag jezelf eens af of je nog meer ongezonde gewoontes hebt aangeleerd waar je eigenlijk gewoon mee zou willen stoppen … het overmatig drinken, het dwangmatig bewegen, het roken … Jij bent sterk genoeg om het te doorbreken, ermee te kappen en het tot het verleden te laten behoren. Aan jou de keus, elk moment opnieuw!

Nutteloos
Je bent het niet waard om voor jezelf te kiezen. Alles moet wijken voor een ander. Genieten is niet toegestaan wanneer je denkt een ander hiermee tekort te doen. Je moet jezelf nuttig maken om te mogen bestaan, oftewel om niet afgewezen te worden. Daar is de afwijzing weer. Iets dat jezelf in overvloed doet: jezelf afwijzen op alle mogelijke fronten. Waarom dan de angst afgewezen en verlaten te worden door anderen wanneer je even niet alles op alles zet om te voldoen aan de door jou ingevulde verwachtingen van een ander? Wat zou het jou, en uiteindelijk ook de ander, op kunnen leveren wanneer je af en toe wel voor jezelf kiest? Wanneer je even geniet van je vrije tijd, wanneer je even weer tot rust komt om jezelf op te laden en wanneer jij activiteiten gaat ondernemen die je gelukkig maken?

Nieuwe energie, een frisse blik, een goed gevoel én ervaringen rijker. Aan jou dus weer de keus op de momenten waarop jij jezelf wegcijfert en alles op alles zet om maar te presteren: is het echt wat jij wilt, wat goed voor je is en waarbij de consequenties ondragelijk zijn wanneer je het niet zou doen? Kies nu gewoon eens voor jezelf en doe eens nieuwe ervaringen op. Ervaar hoe anderen reageren, ervaar hoe fijn het is om even niets te doen en ervaar hoe prettig het is als je even volop kunt genieten van momenten die niet direct ‘nuttig’ zijn! En ik hoef je niet te vertellen waar deze keuzemomenten in zitten … je weet inmiddels namelijk dondersgoed wanneer jij jezelf te kort doet en wanneer de momenten zijn wanneer jij ervan overtuigd bent dat je nuttig moet zijn en jezelf dus ontzegt om voor jezelf te kiezen.

Afhankelijk
Gelukkig weet je inmiddels zelf wel heel goed wat jij nodig hebt. Doorgaans kun jij jezelf dit ook wel geven en zelfs, als het echt noodzakelijk is, de hulp inschakelen. Het zal nog even duren, maar uiteindelijk kan ook jij je kwetsbaarder gaan opstellen en echt troost gaan toelaten en zelfs gaan vragen. Voor nu is het nog te vroeg en helaas moet je het dan toch echt zelf doen. Wees af en toe nog maar even het boze kind. Voel je maar onbegrepen en afgewezen. Even in de slachtofferrol kruipen is ook prima. Blijf er echter niet in hangen!

Stel je niet afhankelijk op, want jij weet inmiddels dondersgoed hoe je het anders kunt gaan doen. Heb het lef om hiervoor te gaan staan, het duidelijk aan te geven en de hulp en steun te vragen. Zo niet? Ook prima, maar deal er dan wel zelf mee en laat het je niet langer belemmeren en beperken. Het houd je onnodig klein en het maakt je uiteindelijk wel afhankelijk. Niet nodig Manon! Je bent een zelfstandige, sterke en onafhankelijke vrouw die prima weet wat al dan niet goed voor je is. Begeleiding, ondersteuning en de kans op te hospitaliseren is echt niet nodig! Jij kunt je eigen leven leiden, zelfs zonder steun en hulp van anderen, want dit heb je al jaren gedaan. Het is niet wat ik je gun en ik hoop dat jij kunt gaan ervaren hoe het is om getroost en geholpen te worden op de moeilijke momenten … maar dit is nog lastig voor je en dat is oké.

Je bent niet je moeder. Je bent niet langer het slachtoffer. Ja, je moet nog even in het verleden duiken om echt schoonschip te maken. Gun jezelf dit ook om niet de kans te laten bestaan dat het je uiteindelijk toch weer terugtrekt in de overtuigingen die je tot nu toe zoveel ellende hebben opgeleverd. Maar ga niet op zoek naar de dader en wijs zeker niet jezelf aan als schuldige. Ga niet jezelf kleinhouden door hetgeen je is overkomen en door hetgeen je tekort is gedaan. De slachtofferrol past niet bij je. Jij bent sterker en wijzer dan dat.

Je wilt immers niet hetzelfde pad bewandelen als je vader en moeder toch? Leef je eigen leven en alleen jij kunt bepalen wat goed is voor je. Je moeder kan dit niet. De eetstoornis kan dit niet. Alleen jij, met behulp van wat steun en richting van mijn kant. En weet je wat het mooie is: ik ben jij, en jij bent Manon … een volwassen vrouw met voldoende kwaliteiten, kennis en kracht om prima voor haar zelf te zorgen, doelen te realiseren en dromen waar te maken. Beklim de laatste bergen, kruip nog even door het moeras en ga tot het laagste puntje van het diepe dal om je vervolgens echt los te maken om vervolgens vogelvrij te zijn in het leven zoals jij hem wilt leven … Tegenslagen, problemen en valkuilen ga je tegenkomen en weet dat je deze aankunt en er alleen maar nóg meer van gaat leren! Go for it!

Fotografie: Mariadelajuana

Wil jij ook een gastblog, dankwoord of jouw verhaal laten publiceren op Proud2Bme? Mail dan je verhaal in een Word bestand met twee foto’s in een aparte bijlage naar redactie@proud2Bme.nl