Ik durf me niet te wegen

Als ik de wekker uitzet, heb ik direct een vervelend onderbuikgevoel. Ik moet van alles doen vandaag maar ik heb geen zin om uit bed te komen. Voordat de dag echt kan beginnen, kom ik immers altijd eerst langs die onvermijdelijke weegschaal waar ik ergens heel graag op wil staan, terwijl ik hem aan de andere kant het liefst het raam uit zou gooien. Ik twijfel of ik me vandaag zal gaan wegen en denk na over het eten van gister en probeer aan de hand daarvan mijn gewicht te voorspellen. Het was een redelijke dag, ik heb vrij normaal gegeten. Hierdoor vind ik het lastig om in te schatten wat mijn gewicht heeft gedaan.

Bron

Misschien ben ik aangekomen, het kan ook zijn dat ik stabiel ben gebleven maar soms ben ik ook ineens afgevallen, ondanks dat ik normaal heb gegeten. God, die eeuwige twijfel. Ik wil het niet weten, maar ik moet het weten. Eigenlijk durf ik mezelf niet te wegen. Als ik aangekomen ben, dan is dit voor mij een teken dat normaal eten niet goed is voor mijn lichaam. Dan moet ik vandaag minder eten, wordt het een rotdag, zal ik honger hebben en me somber voelen. Als ik me niet weeg dan zal ik me de hele dag onzeker voelen over mijn gewicht en niet weten wat ik wel en niet kan eten. Wat moet ik doen?

Deze gedachten zijn de afgelopen jaren vrijwel dagelijks door mijn hoofd gedaan. Aan de ene kant wilde ik me het liefst iedere dag wegen, aan de andere kant durfde ik me niet te wegen uit angst voor het getal. Als ik aangekomen zou zijn, dan zou dat heel erg zijn maar als ik niet aangekomen zou zijn eigenlijk ook, want ik wilde immers afvallen. Als ik wel afgevallen zou zijn, dan was het meestal ook niet goed want dan was ik weer te weinig afgevallen naar mijn zin en moest het meer zijn. Hierdoor was ik altijd bang voor mijn gewicht en daarmee ook voor de weegschaal.

Ook in therapie kwam mijn angst voor de weegschaal terug. Zo wilde ik enkel op mijn weegschaal wegen en niet op een andere weegschaal. In de jaren dat ik in therapie ben geweest bij een psycholoog gespecialiseerd in eetstoornissen, heb ik dan ook niet op haar weegschaal gestaan. Ik schaamde me voor mijn gewicht en was ontzettend bang dat het getal niet overeen zou komen met het getal op mijn weegschaal. Ook maakte ik me zorgen over het feit dat ik dan kleren aan zou hebben, al gegeten zou hebben en het niet meer aan het begin van de dag was. Hoewel ze me regelmatig probeerde over te halen, durfde ik het simpelweg niet.

Bron

Hoewel het geen vereiste is om op een weegschaal te durven staan, is het wel belangrijk om bij jezelf na te gaan wat maakt dat het zo eng is om op de weegschaal te staan. Die angst heeft veelal te maken met het getal dat op het display zal verschijnen. Dit is voor veel mensen zó eng dat zij het liever maar helemaal vermijden. Als je wil herstellen van je eetstoornis, dan is het niet zo dat je zonder problemen op de weegschaal moet kunnen staan, maar ik denk dat je wel zonder problemen met je gewicht om moet kunnen gaan en dat getal wordt nu eenmaal weergegeven op een weegschaal.

Die weegschaal is veelal zo eng omdat we er heel veel waarde aan hechten. Het gewicht zegt niets over jou als persoon, maar zelf maak je het vaak heel belangrijk. Niemand ziet het aan je als dat getal iets hoger of lager is, zelfs jij niet, maar toch maken we het zelf heel groot. Als je bij jezelf merkt dat dat getal voor jou ook heel belangrijk is, kun je jezelf eens afvragen wat maakt dat je zoveel waarde hecht aan dat ene getal en wat er precies gebeurt als je op de weegschaal staat. Je kunt dit bijvoorbeeld doen aan de hand van een G-schema.

Bron

Daarnaast is het goed om sowieso te kijken naar je relatie met de weegschaal. Jezelf vaak wegen is zinloos omdat een gewicht nu eenmaal regelmatig schommelt. Mensen zonder eetstoornis wegen zichzelf vaak helemaal niet of maar eens in de zoveel maanden. Zij nemen meestal gewoon hun kleding als maatstaf en hechten niet zoveel waarde aan een getal. Het zou een mooi streven zijn om uiteindelijk daar naartoe te werken.

Hoe is jouw relatie met de weegschaal?

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

13 reacties op “Ik durf me niet te wegen”

  1. fijn blog

    voorheen stond ik meerdere keren per dag op de weegschaal, zo’n 2x denk ik.
    nu sta ik nog ongeveer 1x in de 1,5 week op de weegschaal, ik vergeet het soms gewoon – toch lekker hoor, zo’n vooruitgang
    ben nog rustig wat aan het aankomen en zonder me daar elke dag druk mee bezig te houden komt dat ook wel merk ik en het geeft me zo veel meer rust
    en wat je zegt, het is toch voor je ES nooit goed wat de weegschaal zegt – hoe meer je het los kunt laten, hoe meer vrijheid je krijgt, heerlijk

  2. Mooie blog…herkenbaar….

  3. Ik weeg mezelf niet meer, omdat ik echt elke keer ongelukkig word als ik er weer opsta. Ik kan nog niet echt ontspannen op de weegschaal staan en geen gevoelens hebben bij het getal, daarom heb ik mijn weegschaal ook maar weggegooid.

  4. Ik had geen weegschaal meer.
    Sinds deze maand wel weer, maar heb me nog niet gewogen. Ik hou niet van een getal bij mijn lichaam.Daarom weeg ik mezelf enkel wanneer het nodig is op medisch vlak.

  5. Heel herkenbaar! Het heeft heel lang geduurd voordat ik het wegen los kon laten. Ik heb me nu iets van 1,5 maand niet gewogen en eigenlijk bevalt dat heel goed. Het getal op de weegschaal betekende teveel voor mij en die obsessie kan ik nu langzaam gaan loslaten, ook al is de drang om te wegen er nog elke dag

  6. Voor een lange periode mezelf iedere dag gewogen. Het getal dat tevoorschijn kwam, bepaalde mijn humeur voor die dag. Sinds anderhalve maand, mag ik mezelf niet meer wegen van mijn psycholoog. Maar hoe langer het duurt dat ik er niet op sta, hoe hoger de drang wordt om het wel weer te doen. Ik merk aan mijn lichaam dat ik slanker wordt, en wil daardoor dus heel graag mezelf wegen. Maar te bang dat de weegschaal aangeeft dat ik ben aangekomen, weerhoudt mij ervan om het te doen. Ben er op dit moment nog niet achter of dat positief of negatief is… #gevecht

  7. Ik weeg me tegenwoordig nog maar 1 keer per week omdat het moet, terwijl ik er voorheen dagelijks op stond. Ik merk nu dat het veel beter gaat als ik niet weeg omdat ik nu af ga op hoe ik me voel ipv het getal.

  8. Voor een lange periode mezelf iedere dag gewogen. Het getal dat tevoorschijn kwam, bepaalde mijn humeur voor die dag. Nu moet ik me van mijn psycholoog wekelijks wegen maar vind dit erg eng en heb me daardoor al een tijdje Ik merk aan mijn lichaam dat ik slanker wordt, en wil daardoor dus heel graag mezelf wegen. Maar ben te bang dat de weegschaal aangeeft dat ik ben aangekomen, weerhoudt mij ervan om het te doen zucht…

  9. Komt precies op het goede moment! Kom net van de huisarts af namelijk… En inderdaad, er zit ook al verschil in, terwijl ik naar mijn idee “normaal” heb gegeten en de vorige keer dat ik precies zo at gaf het getal wat anders aan.
    Ik weeg me thuis nauwelijks meer, terwijl ik vroeger altijd gelijk al mn kleren uitdeed als ik thuiskwam en de rest van de dag in badjas rondliep zodat ik me na elk hapje kon wegen. Moet er niet aan denken dat nu nog te doen!

  10. Ik weeg mij nooit.Ik ben er heel bang voor ook al weet ik dat het onredelijk is om bang te zijn voor een getal en ook om bang te zijn voor mijzelf !
    Toch kan ik wel redelijk goed met mijn gewicht/lichaam omgaan.Ik ben niet perfect,ik eet niet perfect en dat hoeft ook niet.Wanneer ik mij “dik “voel weet ik dat het ook wel weer vanzelf overgaat.Mijn fysiotherapeut zei ooit iets wat maakte dat ik dat hele gedoe anders ging zien.Daar ben ik hem zo dankbaar voor .🙂

  11. Thuis hadden wij nooit een weegschaal en heb daarom zelf stiekem een gekocht. Stond er meerdere keren per dag op, nooit tevreden. Nu ligt hij in een doos op zolder en voel ik niet meer die druk om me te wegen. Dat geeft heel veel rust 🙂

  12. ik heb mezelf ook al jaren niet gewogen.. ik ben zo bang dat het dan misgaat

  13. Ik sta er meerdere keren per dag op. Hij staat ook heel typisch naast de wc. Ik hou van dat ding omdat het me zoals nu weerhoud om eetbuien te gaan houden. Ik kan heel moeilijk andere motivatie vinden om tal van redenen. Dat ik dat getal naar beneden zie gaan geeft mij kracht om tegen de eetbuien te strijden en te blijven sporten. Aan de andere kant kan ie me ook enorm in de stress laten schieten wanneer ik stil sta of een dag zwaarder weeg. Dan moeten er heel wat helpende gedachten tegenaan om niet door te schieten naar minder eten. Het is volgens mij ook een vorm van dat ik voor mezelf zorg. Op de momenten dat ik depressief ben en de hele dag eetbuien heb kom ik in een toestand dat niks me meer kan schelen. Niet hoe zwaar ik ben, hoe ik eruit zie, hoe ik ruik. Voor mij is op de weegschaal staan, hoe obsessief ook een teken dat ik voor mezelf zorg en strijdbaar ben.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *