Ik durfde geen alcohol te drinken

Alcohol en een eetstoornis was voor mij een lastige combinatie. Mijn eetstoornis gebruikte ik om de controle vast te houden, mijn leven op een manier te regisseren. Ik miste de structuur in mijn dagelijks leven, mijn wereld kreeg barsten en ik kon ze niet meer lijmen. Mijn eetstoornis hielp mij om mijn wereld even bij elkaar te houden. Mijn eetstoornis gaf mij de controle waar ik wanhopig naar verlangde….

Juist het gebruik van alcohol vond ik daarom spannend. Ik kreeg het gevoel dat ik de controle weer kwijtraakte. De alcohol maakte mij losser, liet mij minder vasthouden aan de dwang. Dat vond ik eng. 

Voordat je verder lees wil ik je graag op het hart drukken dat ik dit schrijf omdat ik het lastig vond om een balans te vinden. Ik weigerde alle alcohol en was er bang voor. Dit is denk ik niet per se verkeerd, maar het zat mij wel in de weg. Op feestjes kwam ik er niet onderuit en ook tijdens Kerst keek de wijn mij vuil aan. 

Herinneringen

Niet alleen speelde mijn eetstoornis hierin mee, ook werd ik geteisterd door de nare herinneringen uit het verleden. Als ik mijn stiefvader een biertje zag drinken, rook ik mijn vader die dronken op de ramen bonkte. Het wijntje van mijn moeder bracht mij terug naar de supermarkt waar ik huilend alle flessen wijn weer uit het karretje haalde. Ik kon alcohol niet los zien van een verslaving. Dit zorgde er mede voor dat mijn eetstoornis hier won. Zonder de eetstoornis had ik dit misschien als uitdaging kunnen zien, maar nu liet ik deze angst voor wat het was. Het kwam eigenlijk wel goed uit. Het kwam mijn eetstoornis goed uit.

Ik wilde niet zijn zoals mijn vader. Dus moest ik geen alcohol drinken, werd al snel de conclusie. Ik zag hoe mijn vader zijn verslaving gebruikte om te vluchten aan de werkelijkheid. Ik wilde niet vluchten. Ik wilde juist meer grip op mijn leven krijgen. Grip die ik niet ging krijgen met alcohol. 

Omslagpunt

Maanden heb ik geprobeerd om mijn eetstoornis weg te maken, te ontkennen. Toch kwam er een punt dat dit niet meer lukte. Een moment dat ik zelf niet aan zag komen. Ik had ondertussen geleerd dat alcohol los stond van een verslaving. Toch dronk ik zelf bijna niks. Mijn lichaam schrok op het moment dat ik wel wat dronk. Op een lege maag. Het duurde dan ook niet lang voordat het goed misging. Ik had niet eens veel gedronken, maar in combinatie met mijn eetstoornis was het wel te veel voor mijn lichaam op dat moment. Ik werd wakker in het ziekenhuis. Mijn moeder naast me.

Het was 10 uur ’s ochtends. De dag na Halloween. Er prikte een klein pleistertje op de plek waar het infuus had gezeten. Ik had het niet gemerkt. Ik was te ver weg. Ik schaamde me. Ik was ondertussen volwassen en nu lag ik hier, in het ziekenhuis. Hoe erg ik mij ook heb verzet tegen mijn vader, zo dichtbij was ik nog nooit geweest. Juist omdat ik mij zo had verzet. Mijn eetstoornis was een manier geworden om met die pijn om te gaan. De pijn die mij hier had gebracht. 

Naast het verdriet dat ik ervoer, was dit voor mij ook een heel belangrijk moment. Het moment dat ik mij realiseerde dat dit niet verder zo kon. Ik had te weinig energie en reserves om mijn lichaam hieruit te redden, er moest iets gebeuren. Een week later liep ik samen met mijn moeder de huisartsenpraktijk uit, gewapend met een verwijsbrief. 

Kliniek

In de kliniek kwam alcohol eigenlijk nooit ter sprake. Waarom wist ik niet zo goed. Ik wilde graag een normale relatie met alcohol, alleen wist ik niet waar ik moest beginnen. Want hoe plan je dat in vredesnaam in je eetlijst? Vervang je dan iets anders? Ik wist het antwoord echt niet. Ik heb het toen nooit aangedurfd om dit uit te spreken. 

Een paar maanden later was mijn tijd in de kliniek voorbij. Ik moest alleen nog een terugval preventieplan maken, een paar keer op gesprek komen en ik was weer vrij om te gaan. 

‘Wat voor producten zou je als eerst weer laten staan?’ Vroeg ze. Ik hoefde niet lang na te denken. ‘Alcohol.’ Zei ik resoluut. Voor het eerst vertelde ik hoe mijn relatie met alcohol mij in de weg stond. Dat ik het moeilijk vond alcohol te drinken vanuit mijn eetstoornis, maar dat ik hier geen tools voor had gekregen. Samen hebben we gekeken hoe we dit passend konden maken via mijn eetlijst. 

Ondertussen drink ik nu weer alcohol. Dit is op meerdere gebieden echt een overwinning geweest. Ik heb de angsten rondom mijn vaders verslaving wat meer los kunnen laten en ook de angsten vanuit mijn eetstoornis houden mij niet meer bezig. Ik vond het lastig om mijn eetstoornis angsten hierin echt uit te dagen omdat dit een onderwerp is wat, in ieder geval bij mij, in de kliniek niet werd besproken. Wel had ik ondertussen veel tools geleerd die ik hier kon inzetten.

Hoe ga jij om met alcohol?  

Lonneke

Geschreven door Lonneke

Reacties

18 reacties op “Ik durfde geen alcohol te drinken”

  1. Jeetje.. Wat moet jij veel heftige dingen hebben meegemaakt.. Wat enorm verdrietig om te lezen, de angst en de pijn die jij moet hebben gevoeld rondom je vader.. Wel een heel mooie blog, dankjewel, lieve Lonneke!

    Zelf drink ik ook nooit alcohol, niet door een eetstoornis, maar vanwege extreme overgeefangst. Alcohol link ik aan misselijk worden… Het is zelfs zo erg, dat ik het liefst ook plekken vermijd waar wel (veel) wordt gedronken, zoals met uitgaan.. Hopelijk kan ik daar stapje voor stapje beter mee leren omgaan, want het is best wel vervelend..

  2. Heel herkenbaar.

    Ik ben hersteld en heb een gezonde relatie met eten. Echter vind ik alcohol eng. Bang dat er iets mis gaat of dat ik gekke (destructieve) gedachten weer krijg als ik drink. Ik wil wel gezellig mee doen met vrienden en famillie en eens alcohol drinken, maar ik durf het niet zo goed. Kan er ook niet zo goed tegen en vind het gevoel van alcohol (draaierig/zweverig/losser zijn) ook niet zo fijn. Blijft lastig

  3. Ik lust het niet en zou het sowieso niet mogen met mijn medicatie. Maar eigenlijk is het idd wel raar dat er in klinieken vrijwel nooit over alcohol wordt gesproken behalve als het destructief wordt ingezet. Terwijl het iets is waar je als “normaal” mens best wel vaak mee te maken krijgt. Ook al is het alleen maar op een verjaardag of je een wijntje wil.

  4. Aah wat een mooie pure blog! Dankjewel voor het delen!!

    Ik dacht altijd dat ik de enige was die geen alcohol durft te drinken om de reden als controle verlies. Een enorme opluchting om te merken dat dit dus helemaal niet zo gek is als dat ik mezelf soms vind.

    Misschien voor later dat ik die controle ook eens een beetje kan loslaten.

    Liefs

  5. Ik drink het niet, omdat ik bang ben voor de gevolgen die net zo voelen als eetstoornis gevolgen: hoofdpijn, vermoeidheid, minder alert zijn, spierpijn.

  6. Dapper dat je dit deelt, begrijpelijk ook.

    Ik drink heel af en toe, maar sinds ik mama ben van 2 doe ik het bijna niet meer. Als er wat is, wil ik alert zijn en kunnen auto rijden. Mijn man en ik hebben daarin wel de afspraak dat als ik al een wijntje neem, hij dan niet drinkt om die rede.

  7. Ik vind alcohol op zijn tijd met gezelligheid wel leuk maar alleen drink ik het nooit. Ook omdat mijn ouders dagelijks drinken en niet zonder bier lijken te kunnen. Ze zijn verder niet vervelend maar ik heb dat nooit zo begrepen omdat ik het bij andere families nooit zag.

    Tijdens mijn eetstoornis durfde ik het niet te nemen vanwege de calorieën.
    Nu weet ik wel dat als je het met mate neemt je niet aankomt.

  8. Ik heb nog nooit gedronken en zou dit ook niet durven… Mijn moeder is alcoholverslaafd en door alle nare herinneringen daaraan heb ik echt een afkeer gekregen tegen alcohol. En ergens ben ik bang dat als ik drink, ikzelf ook verslaafd raak want ben erg verslavingsgevoelig. Alcohol staat voor mij dus echt gelinkt aan verslaving en nare herinneringen.

  9. Ik heb helaas ook nare ervaringen met mensen (o.a. mijn vader) die te veel drinken en alle gevolgen van dien. Hoewel ik wist dat ik dat nooit zou willen heb ik toch zelf ook alcoholproblemen gehad. Ik gebruikte het om mijn hoofd stil te krijgen en niet te hoeven eten, ik begon er meer en meer naar te verlangen. Het sloop er in. Daar schrok ik op een dag zo van dat ik acuut gestopt ben. Ik weet dat ik verslavingsgevoelig ben en het komt dus helaas ook in mijn familie veel voor. Ik heb het volledig afgezworen, drink geen druppel en ga dat ook nooit meer doen. Voor mij is dat de meest gezonde relatie die ik met alcohol kan hebben. Ik ben erg blij dat ik erger heb kunnen voorkomen!

    Heb hierdoor wel een waardevolle les geleerd en kijk heel anders naar verslaafden. Heb ook mijn vader en anderen hierdoor kunnen vergeven. Het kan iedereen overkomen en is niet je eigen schuld, het lijkt eigenlijk heel veel op een eetstoornis. Kon ik diee maar net zo makkelijk afzweren 🙁

  10. Ik vind alcohol nog steeds heel lastig om te drinken, terwijl ik er ook graag een goede relatie mee wil hebben. Dankjewel dus voor de tips!

  11. Ik vind een wijntje drinken heerlijk. Maar na een glas krijg ik zin in iets te snaaien en dat is lastiger te weerstaan door de alcohol. Ik las ooit dat Daphne Deckers schreef dat een glas wijn evenveel calorieën bevat als een oliebol. Klinkt overdreven, maar maakt de verleiding om een glaasje te drinken toch makkelijker te weerstaan

  12. Alcohol is niet nodig breekt alles af slecht voor de hersenen

  13. ik kan niet zo goed tegen alcohol, dus ik drink het bijna niet

  14. Op mijn 12e zwoor ik alles af, omdat ik mezelf verslavingsgevoelig achtte. Enerzijds de angst om de controle te verliezen en anderzijds de hang om naar de *(#% te gaan.

    Inmiddels is mijn motivatie anders geworden: alcohol past niet bij mijn wens om goed voor mezelf te zorgen. Ik heb er dus geen behoefte aan en zie er de noodzaak niet van in.

  15. Overigens: mooi geschreven, Lonneke.

  16. Ik durf ook geen alcohol te drinken vanwege calorieën en bang de controle te verliezen

  17. Naast dat ik het niet super lekker vind heb ik van dichtbij gezien wat alcohol doet. Gelukkig nooit dronken geweest en dat wil ik zo houden. Paar keer per jaar drink ik iets op cider basis. Sterkere drank vind ik het te sterk naar alcohol smaken. Heb gelukkig ook geen vrienden die veel drinken.

  18. Gevoelige vraag. Ik voel altijd weerstand want het doet me denken aan de boze en grillige buien van mn vader. En de machteloosheid. Hoe raar ben ik dan dat ik alcohol wil drinken. Ik probeer hier een weg in te vinden. 1 mixdrankje kan ik wel echt van genieten, maar niet geheel zonder schuldgevoel en verdriet

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *