Soms eet ik dagenlang hetzelfde ontbijt en dezelfde soort lunch. Dit is iets wat ik eigenlijk al mijn hele leven gewend ben om te doen, ook vóór ik een eetstoornis kreeg. Ik moet mezelf soms echt aansporen om gevarieerd te eten, anders blijf ik bij mijn standaard vertrouwde bammetjes tussen de middag en ontbijtgranen in de ochtend. Tijdens mijn eetstoornis voelde dit heel veilig en durfde ik simpelweg niet anders te eten, nu doe ik het vooral uit gewoonte en is het een soort routine geworden. Maar is dit erg? Maakt het wat uit? Is het eetgestoord?
Elke ochtend sta ik ongeveer op een vast tijdstip op en dan begint de dag met koffie en ontbijtgranen. Ik voel me er prettig bij en denk er over het algemeen niet echt bij na. Mijn ontbijt bestaat meestal uit yoghurt of melk met Cruesli of havermout. Lekker, snel klaar en niet te veel gedoe. Als lunch eet ik vaak simpele boterhammetjes, gewoon met het beleg wat er op dat moment in huis is. Wat dat betreft ben ik snel tevreden.
Avondeten is een ander verhaal, want dan kookt mijn vriend doorgaans. Hij vindt koken leuk en probeert regelmatig dingen uit in de keuken. Het is dus altijd weer een verrassing wat we gaan eten. Dat mijn vriend kookt betekent ook dat hij meestal de boodschappen doet voor ons huishouden. Hierdoor is het soms maar een beetje afwachten wat er in huis gehaald wordt, tenzij ik doorgeef dat ik specifiek iets nodig heb van de winkel. Producten zoals brood en yoghurt hebben we standaard in huis, waardoor ik ook eerder geneigd ben om deze dingen te eten.
Toen ik een eetstoornis had at ik ook vaak hetzelfde, maar toen was dit omdat ik bang was om aan te komen in gewicht en het prettig vond om vast te houden aan veilige producten. Ik zag eten destijds nog heel erg zwart-wit: Eten was óf goed óf slecht. Daartussenin zat niets, waardoor ik periodes lang eenzijdig at en simpelweg niet durfde te variëren.
Nu ik hersteld ben van mijn eetstoornis durf ik alles weer te eten. Ik ervaar geen angsten meer rondom eten. Toch kies ik onbewust vaak voor hetzelfde. Op de één of andere manier voelt dit namelijk goed. Ik denk dat ik nu eenmaal een gewoontedier ben. Daarnaast hou ik niet zo van koken en trekt het idee om langer dan tien minuten in de keuken te staan me niet zo. Dus flans ik meestal maar snel wat in elkaar.
Natuurlijk is het voor je lichaam belangrijk om gevarieerd te eten, zodat je alle verschillende voedingsstoffen binnenkrijgt die je nodig hebt om goed te kunnen functioneren. Het is prima om hierop te letten, maar ik denk niet dat het betekent dat je elke dag mega culinair aan de slag moet en nooit twee dagen achter elkaar hetzelfde mag eten. Het gaat om het vinden van de juiste balans. Altijd exact hetzelfde eten is niet gezond, maar met wat standaard producten en her en der wat variëren kom je volgens mij een heel end. Je hoeft heus niet alles perfect tot in detail uit te balanceren.
Had ik al verteld dat ik vaak tosti’s eet?
“Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg”, zei mijn moeder vroeger. Daar ben ik het mee eens! Naar mijn idee is er niet veel mis met dagelijkse simpele boterhammetjes, als de rest van je maaltijden en tussendoortjes niet ook altijd maar hetzelfde zijn. Als je op dit moment heel eenzijdig of restrictief eet is het verstandig om eens bij jezelf na te gaan waarom je dit doet. Is het de veiligheid van de eetstoornis? Zijn er bepaalde angsten in het spel? Wat houd je precies tegen om gevarieerd te gaan eten?
Als het vanuit je eetstoornis niet lukt om te variëren met eten is het verstandig om hier wel mee aan de slag te gaan. Het maakt je leven namelijk een stuk leuker, makkelijker en lekkerder als je alles kan eten zonder angst of paniek. Je zou kunnen beginnen met variëren door een lijstje te maken met voedingsmiddelen die je nog moeilijk of eng vindt. Hiervan zou je dan iedere week een uitdaging kunnen kiezen die je bijvoorbeeld elke maandag aangaat. Op deze manier kun je langzaam je angsten overwinnen en leren variëren.
Waarom ik dan wel vaak voor hetzelfde kies? Nou, het is misschien lastig voor te stellen, maar eten is niet meer zo’n hot topic in mijn hoofd. Waar ik vroeger van eetmoment naar eetmoment leefde, is eten nu helemaal niet meer zo interessant. Het hoort erbij en ik vind het lekker, maar het is niet meer waar mijn leven om draait. Soms eet ik uitgebreid en geniet ik enorm, maar ik kan net zo goed dagenlang simpele boterhammen eten met de lunch. Praktisch en prima. Ik eet volwaardig en over het grote geheel genomen gevarieerd genoeg.
Op Instagram zie ik vaak de meest fantastische bordjes en gerechten voorbij komen en hierdoor lijkt het soms alsof het normaal is om heel veel tijd aan je eten te besteden. Toch weet ik zeker dat de meeste mensen hier in het dagelijks leven helemaal niet zo mee bezig zijn. Bijzonder eten is leuk en mag, maar het moet natuurlijk niet. Laat je dus niet gek maken. Goed is goed genoeg.
Als je naar aanleiding van deze blog wilt gaan oefenen met gevarieerd eten zijn er op Proud verschillende uitgebreide variatielijsten te vinden, bijvoorbeeld voor het ontbijt, broodbeleg, tussendoortjes en de avondmaaltijd. Zet hem op!
Geef een reactie