2020 – Een tijd geleden schreef ik de blog ‘Ik eet weer vlees‘. Er zijn toen een heleboel reacties op gekomen, zowel begripvol als vol onbegrip. Dit is duidelijk een onderwerp dat veel mensen aan hart gaat. Vandaag wil ik graag een update geven over hoe ik hier nu in sta. Ook ben ik benieuwd naar jullie mening.
Note: ik ben geen diëtist. De keuzes die ik maak, zijn persoonlijke keuzes die passen bij mijn situatie. Mocht je meer informatie of raad willen over wel of niet vegetarisch eten, dan raad ik je aan om dit met een professional te bespreken. Ook begrijp ik dat een blog als deze veel emoties kan opwekken. Dat is natuurlijk prima. Wel vraag ik je om, als je de behoefte hebt om te reageren, aardig voor elkaar te zijn. Het zou juist zo mooi zijn als we openlijk over dit soort thema’s zouden kunnen praten en die kans wil ik ook graag bieden. Maar laten we iedereen in zijn of haar waarde laten en respecteer keuzes van anderen.
Jarenlang ben ik vegetariër geweest. Ik denk dat ik ongeveer 14 jaar was toen ik besloot geen vlees meer te eten. Er ging een knop om en ik begreep niet hoe ik al die jaren wél vlees had gegeten. In die tijd ontwikkelde ik ook een eetstoornis, ook al wist ik dat op het moment niet. Achteraf denk ik dat mijn eetgestoorde gedachtes en overtuigingen ook zeker een aandeel hebben gehad in mijn keuze om geen vlees meer te eten. Alsof ik ‘gedoogd’, met een goede reden, iets uit mijn voedingspatroon weg mocht laten. Na een aantal jaar – ik had inmiddels ambulante therapie gehad voor een eetstoornis – besloot ik dit verder te trekken en weigerde ik überhaupt iets dierlijks te eten. Ik ging veganistisch eten. Ergens voelde het voor mij als een opluchting; al snel kreeg het eten weer die vertrouwde focus. Achteraf gezien weet ik dat ik nog steeds een eetstoornis had, maar omdat ik behandeld was kon ik dit makkelijk verbergen.
Wel weer vlees eten
Een tijd geleden maakte ik de keuze om toch wel weer vlees te eten (veganistisch at ik al een tijd niet meer). Ik vond het moeilijk om de overtuiging waar ik jaren naar had geleefd ‘over boord te gooien’, maar ergens was ik er zeker van dat dit voor mij gezonder zou zijn. Omdat ik toch ergens bang was dat hier misschien nog een stukje eetstoornis in zou zitten. Hieronder citeer ik een stukje uit de blog ‘Ik eet weer vlees’ dat aangeeft hoe het er toen ter tijd aan toeging toen ik vegetarisch at.
Als ik wel een keer meeging, viel ik terug in mijn oude eetstoornispatroon. Ik zocht het internet af naar menukaarten en googelde alle gerechten. Het eten werd weer een obsessie. Hoe vrijer ik dacht te zijn, hoe beperkter mijn wereld eigenlijk werd. Ik sloot mijzelf weer af van de buitenwereld en alles draaide weer om het eten. De angsten kwamen terug. […] Ik was opnieuw bang geworden voor eten.
Waarom nu toch weer anders?
De laatste tijd speel ik steeds vaker met het idee om toch geen vlees te eten en minder andere dierlijke producten te gebruiken. Ik heb geen eetstoornis meer en hierdoor kan ik nu beter voelen dat dit idee écht voortkomt uit mijn principes. Ik merk dat ik het steeds moeilijker ga vinden om vlees te eten en hier is niets mis mee. Ik ben van mening dat een vegetarisch of veganistisch dieet prima haalbaar is op een gezonde manier (evenals een omnivoor dieet) maar dat dit wel voor iedereen anders kan zijn. Destijds was het voor mij niet gezond om naar die restricties te leven, puur omdat ik het ook als restricties zag. Ik was er niet aan toe om op deze manier met eten bezig te zijn. Ik zag een vegetarisch en veganistische levensstijl als een dieet. Het triggerde mijn eetgestoorde kant en dat maakte het voor mijn situatie destijds geen goed idee.
Eten is lastig en kan voor sommige mensen, zeker met een eetstoornisachtergrond, ook lastig blijven. Dat kan je soms enorm in de weg zitten. Althans, dat heb ik zelf zo ervaren. Zeker omdat je er elke dag opnieuw mee wordt geconfronteerd. Ik vind het nog steeds een lastige worsteling. Waar doe ik goed aan? Natuurlijk hoeft het in de praktijk helemaal niet zo zwart-wit te zijn.
Ik ben me bewust van de industrieën en de impact op de planeet en ik doe mijn best om hier een weg in te vinden die bij mij past en waar ik me goed bij voel. Het is voor mij helpend om hier niet teveel in goed en fout te denken, maar om te omarmen bij welke keuze ik me het meest prettig voel. Ik ben op het moment dus ook geen vegetariër of veganist, maar ik probeer wel bewust vegetarische en veganistische keuzes te maken. Niet alleen in mijn voeding.
Doe wat voor jou goed voelt
Met deze blog probeer ik je geen naar gevoel aan te praten als je wel vlees eet en wel zuivel drinkt. Iedereen maakt hier zijn eigen keuzes in en ik denk dat deze keuzes van veel aspecten afhangen. Ik ben hier niet om jou te vertellen wat je moet doen. Nu is het naleven van een plantaardig eetpatroon inderdaad vrij restrictief, daar kun je niet omheen. Ondertussen zijn er gelukkig veel goede vervangers, maar ik kan me ook voorstellen dat deze niet altijd even budgetvriendelijk zijn.
Ik denk dat er ontzettend veel over een onderwerp als deze gezegd kan worden. Wat mij op het moment bezighoudt, is niet eens zozeer mijn gezondheid – wat voorheen toch wel mijn grootste drijfveer was. Veganistisch eten betekent niet automatisch dat je gezonder eet. Zo zijn er zat veganisten die ongezond leven en tekorten oplopen en er zijn ook omnivoren die juist heel gezond zijn. Ik ben ook niet automatisch van mening dat dierlijke producten slecht zijn voor mijn gezondheid, maar ik vind op het moment vooral het idee lastig dat ik bijdraag aan bepaald leed dat hierbij komt kijken. Voor mij betekent veganisme handelen vanuit principes, en zo stond ik er eerder niet 100% in. Ik ben me op het moment ook veel bewuster van dierlijk leed buiten voedsel om, waar ik hiervoor minder mee bezig was. Dit is precies de reden waarom ik vind dat ik voorheen plantaardig at en niet ook een veganist was. Ik volgde een veganistisch dieet in de hoop slanker en gezonder te worden.
Laat je informeren en helpen indien nodig
Ik hoop vooral dat, mocht je de keuze maken (of hebben gemaakt) om minder tot geen dierlijke producten te nuttigen, dat je hier voldoende research naar doet en zorgt dat je geen tekorten oploopt. Laat je bloed testen en neem de nodige supplementen. Je hoeft het niet alleen te doen. Zeker als je een eetstoornis hebt (of hebt gehad), is het verstandig de hulp van een professional in de arm te nemen. Vooral hoop ik dat je eerlijk kunt zijn en blijven. Je bent niemand iets verplicht, alleen jezelf.
Ik wil afsluiten met een video van Abbey Sharp. Misschien heb je wel eens een video van haar voorbij zien komen. Abbey is een diëtist die mensen door middel van haar YoutTube video’s, boeken en blogs wil informeren over eten en bepaalde vooroordelen rondom diëten wil veranderen. Ik kwam onderstaande video tegen en ik vond deze mooi aansluiten op deze blog. In deze video deelt ze meer over haar verleden met orthorexia en waarom ze – hierdoor – nooit helemaal plantaardig zal eten. Wat ik in haar bewonder is dat ze – ondanks haar eigen positie en mening – ook de positieve kanten toelicht, zichzelf kwetsbaar op durft te stellen en dat ze zich bewust is van haar valkuil en dit risico niet op wil zoeken. Wat ik ook meeneem van deze video is dat je prima bewuste keuzes kunt maken zonder jezelf een label te geven. Ik probeer bewust te kiezen om minder dierlijke producten te nemen, maar ik voel niet de behoefte om mezelf veganist of vegetariër te noemen.
Ik wil je uitnodigen hierop te reageren, want ik ben heel benieuwd hoe jij hierover denkt. Laten we hierin wel aardig en respectvol naar elkaar blijven.
♥
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie