Met regelmaat plaatsen we gastblogs en ervaringsverhalen van mensen die lijden of hebben geleden aan een eetstoornis. Dit is voor veel van jullie een bron van herkenning, erkenning en motivatie. Het zijn vaak verhalen waarin ook de hulpverlening een grote rol speelt. Hoe is het eigenlijk om aan de kant van de hulpverlening te staan? Hoe is het om dag in dag uit als eetstoornis professional te werken? Wij waren hier benieuwd naar. Niet alleen vanuit interesse, maar ook met als doel om meer inzicht en begrip te creëren voor de andere kant van het verhaal. Vanaf deze week kan je daarom iedere dinsdag de interview serie Zielzorgers lezen op Proud2Bme.
Saskia Vermeulen is zo’n zielzorger. Ze is psychotherapeut en manager behandelzaken bij het Centrum Eetstoornissen Ursula en heeft in de afgelopen jaren heel veel meegemaakt op het gebied van gespecialiseerde eetstoornis hulpverlening.
Het meest belangrijk bij eetstoornis herstel?
Ik denk niet dat er één ding het meest belangrijk is, maar dat het een combinatie is van verschillende dingen. Uiteindelijk gaat het erover dat iemand weer voor zichzelf kan zorgen in alle opzichten en gelukkig en tevreden is met zichzelf. Bij goed voor jezelf zorgen hoort als vanzelfsprekend dat je jezelf goed voedt, maar bijvoorbeeld ook dat je goed slaapt en dat soort dingen.
Uiteindelijk moet de eetstoornis niet meer je leven beheersen, maar moet je leven weer om andere dingen gaan. Het is belangrijk om weer de vrijheid te voelen dat je keuzes mag maken die los staan van de eetstoornis. Dat je je studie op kan pakken, vrienden hebt, lekker uitgaat, een leuke partner vindt, maar ook dat je grenzen mag stellen en ruzie mag maken. Dat je jezelf het waard vindt om dat te mogen. Dat je jezelf een leuk mens vindt.
De meest belangrijke levensles?
Dat is ingewikkeld, want ik heb veel meegemaakt en daarin zitten veel belangrijke levenslessen. Één van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd is dat je maar een paar echt goede vrienden nodig hebt. Mensen bij wie je je op je gemak voelt, met wie je dingen kunt delen en die je kunt bellen als het nodig is. Ik denk dat dat een hele grote rijkdom is en ik ben blij dat ik die heb. Je kan beter één hele goede vriend hebben die van je houdt zoals je bent, dan tien vage kennissen die je leuk vinden om wie je niet bent.
Ook van mijn kinderen heb ik een hoop geleerd. Een ontroerend moment is dat mijn zoon mijn been aan het aaien was en zei: ‘Mama, je hebt zulke mooie benen’. Hij was echt nog heel klein toen en hij was helemaal verliefd op mijn benen, gewoon omdat het míjn benen waren. Toen voelde ik echt wat onvoorwaardelijke liefde is en dat dat dus echt bestaat.
Wat vind je moeilijk aan je werk?
Wat ik moeilijk vind aan mijn werk wisselt in de loop van de jaren. Wat ik op dit moment lastig vind is de ontzettende boosheid en dwingendheid van veel mensen. Ze willen beter worden, ze willen hulp voor hun vriendin of kind en dat moet onmiddellijk en snel. De verwachtingen zijn hoog, er wordt soms verwacht dat we mensen even beter maken en als het anders loopt dan verwacht, kan er zoveel agressie ontstaan. Er wordt soms gedreigd met ‘dan schakelen we de kranten in’ of op het internet wordt een uitermate negatief bericht achter gelaten. Ik kan me de machteloosheid en wanhoop voorstellen, maar gaan dreigen? Misschien heeft het met deze tijd te maken, met de hoge eisen, het tempo. Of met het gemak waarmee we met het internet binnen bereik even uiting kunnen geven aan onze frustratie.
Waar ik ook last van heb is collega’s die tegen je uitvaren. Vaak ook uit machteloosheid, daar ga ik van uit. Maar dat verwacht je niet en kan zo vervelend zijn.
Wat maakt volledig herstel ingewikkeld?
Dit is een heel algemene vraag die je eigenlijk niet heel algemeen kan beantwoorden, maar ik zal het proberen. Veel mensen met een eetstoornis hebben ontzettend veel meegemaakt en dat maak je niet zomaar ongedaan. Je kan de tijd niet terugdraaien, maar je moet er mee om leren gaan. Dat maakt het heel lastig denk ik. Een eetstoornis kan een heel goede manier zijn om alle gevoel weg te houden. Mensen moeten als ze beter willen worden eerst de eetstoornis aanpakken en dan komt er vaak nog heel veel na. Vaak gaan ze zich in eerste instantie helemaal niet beter voelen.
Meest indrukwekkende moment uit jouw werk?
Dat zijn er heel veel! Wat indruk op mij maakt is zijn de mensen die de moed verzamelen om echt aan de bak te gaan. Echt tot het gaatje willen gaan en met vallen en opstaan proberen om te herstellen. Dat is ontzettend dapper en stoer. Als ik zie hoe een cliënt met een enorme eetstoornis toch beter is geworden raakt mij dat echt. Dat ze dingen heeft verwerkt, weer blij is, grenzen heeft leren stellen, conflicten heeft gehad en uiteindelijk hier weg gaat als een gezonde jonge vrouw. Het is en blijf indrukwekkend hoe mensen hun geluk weer vinden, hoe vaak het ook gebeurt.
Ik denk dat mensen vaak niet beseffen hoe dat voor een hulpverlener is. Soms zeggen ze ‘Ja, maar jij krijgt hiervoor betaald’, maar het ontroert mij echt om te zien hoe mensen zich hieruit weten te vechten.
Hulpverlener gezocht. Is er een hulpverlener waar JIJ benieuwd naar bent voor de serie ZIELZORGERS? Het verhaal achter welke hulpverlener zou jij graag willen lezen? Laat het ons weten en wie weet vind je dit dan binnenkort op Proud2Bme.
Geef een reactie