”Ik haat het dat ik zo onzeker ben. Als ik terugdenk aan gisteren, schaam ik mij kapot. Waarom zei ik zulke domme dingen, waarom was ik niet gewoon mezelf? En dan die rode kop toen ik aan de beurt was om iets te zeggen. Ik merkt dat mijn handen begonnen te trillen toen ik de kamer binnen liep. Ik wilde door de grond zakken, terwijl ik het eigenlijk heel leuk vond om iedereen te ontmoeten. Ik ben zo onzeker en zenuwachtig steeds. Over wat ik aan moet, wie ik ben, wat ik zeg en hoe ik doe. Ik haat het.”
Zomaar een stukje dat mijn gedachten hadden kunnen zijn toen ik nog erg veel te maken had met onzekerheid en een negatief zelfbeeld. Ik worstelde er enorm mee, deed mezelf stoer voor, maar was ontzettend onzeker over wat ik deed, zei en hoe ik eruit zag. Ik kon daar uren over piekeren en aan gênante momenten terugdenken. Ik maakte het misschien wel veel groter dan het was, maar het voelde in die tijd ook gewoon allemaal heel groot en belangrijk, en daardoor extra stom van mij.
Onzekerheid kun je ervaren op heel veel verschillende manieren en over heel veel verschillende onderwerpen. Onzekerheid is eigenlijk het niet zeker weten en twijfelen aan jezelf. Je weet niet zeker of je de goede keuze maakt en staat er niet met meiden benen, sterk achter wat je doet. Omdat je het niet zeker weet, voel je je kwetsbaar. En als je kwetsbaar bent, kun je dat er laten zijn of je wordt juist erg bang en gestrest. Onzekerheid kost vaak dan ook best wel wat energie en geeft je geen positief gevoel.
Onzekerheid heb je in verschillende mate. Iedereen is namelijk wel eens onzeker. We weten niet alles zeker en dus worden we allemaal wel eens in onzekerheid gebracht of twijfelen we of we iets wel goed aangepakt hebben. Dat hoort erbij. Toch had ik in de tijd voor en tijdens mijn eetstoornis last van overmatig veel onzekere gevoelens. Ik voelde me dagelijks heel erg onzeker. Zo onzeker dat ik mezelf er om haatte. Dat had nog meer oorzaken, maar die onzekerheid vond ik echt vreselijk. Ik nam me in beslag en hield me heel erg veel bezig.
Ik was vooral onzeker over wat anderen van mij vonden. Dat was heel erg belangrijk voor me en zorgde ervoor dat ik veel nadacht over hoe anderen mij zouden zien of wat anderen van mij zouden vinden. Ik vond het ook vreselijk als iemand een negatief oordeel over me had. Juist omdat ik me onzeker voelde en dan maar wat deed, voelde ik mij kwetsbaar. Gaf iemand dan commentaar op mij, dan kwam dat extra hard aan, want ik was er al niet helemaal zeker van.
Maar ik vond het niet alleen belangrijk wat anderen van mij vonden. Ik was ook heel onzeker over wat ik voelde. Was wat ik voelde wel normaal en hoe moest ik ermee omgaan? Ik kon uren piekeren over wat ik eigenlijk zou moeten voelen en bedacht manieren om met mijn gevoelens om te gaan, zoals heel streng lijnen. Een oplossing die mij zekerheid gaf, rust en orde in mijn hoofd. Maar een oplossing die mij helaas eerder nog meer onzekerheid bracht dan echte zelfverzekerdheid.
Zekerheid over dingen heb ik niet. Wel heb ik wat meer vertrouwen ontwikkeld. Ik ben gegroeid door alle therapie, geslaagde en niet geslaagde pogingen om te herstellen, die ik heb gehad voor mijn eetstoornis. Ik heb daarin veel geleerd over mezelf, wie ik ben en over emoties en gedachtes. Ik heb veel opdrachten gedaan, veel gesprekken gehad en me verdiept in mezelf. Stil gestaan en juist doorgezet. Ik heb zelfkennis opgedaan en dat heeft me wat meer zekerheid en acceptatie gegeven. Ik kon mezelf leren begrijpen, stukje bij beetje.
Door me te storen aan mijn eigen onzekerheid, kwam ik juist heel ver van zelfacceptatie af te staan. Door te onderzoeken waarover ik onzeker was en waarom, twijfelde ik minder aan mezelf. De keuzes die ik maakte, waren keuzes waar ik een stuk meer achter stond. Ik deed dingen, omdat ik het wilde en omdat ik blij mezelf bleef en het gevoel had dat het een goed idee was. Niet omdat ik niet wist wat ik moest doen en maar wat deed. Ik luisterde meer naar mijn eigen gevoel en leerde wat goed voor mij was en wat niet.
Ook op het gebied van uiterlijke verzorging, werd ik was zekerder. Ik werkte aan mijn zelfbeeld met PMT en ook daarna probeerde ik bewust om te gaan met de gedachtes die ik had over mijn lichaam en uiterlijk. Ik begon langzaam te wennen aan mijn lichaam na mijn eetstoornis en deed dingen om lekker in mijn vel te zitten. Het ging niet vanzelf, maar door er stapjes in te blijven zetten, kun je ver komen.
Door goed voor mezelf, binnen- en buitenkant, te zorgen, kreeg ik meer rust. Als je aandacht besteed aan jezelf, heb je ook een beter beeld van jezelf. Goed voor mezelf zorgen en werken aan een positief zelfbeeld is en zal altijd belangrijk blijven. Maar het helpt wel om mij lekkerder in mijn vel te voelen. Ook zijn er dingen die ik bewust doe om gelukkig te zijn, zoals ik hier eerder beschreef.
Onzeker ben ik nog wel eens, natuurlijk. Ik ben niet 100 procent zeker van alles wat ik zeg, doe en aantrek. Maar ik accepteer ook dat ik soms onzeker mag zijn. Dat heb je nu eenmaal. Ik blijf er geen uren over piekeren en word niet boos op mezelf als ik onzekerheid opmerk. Ik ben nu vooral nog wel eens onzeker als ik erg moe ben, veel stress heb of een emotionele week achter de rug heb. Ik voel me dan kwetsbaarder en dat uit zich ook in onzekerheid. Wel weet ik dat dat altijd weer over gaat en een momentopname is. Soms ben ik onzeker, maar meestal niet. Ik mag best een beetje vertrouwen hebben en tegen mezelf zeggen dat ik het kan of dat het niet erg is wat ik doe of zeg. Het is oké, onzeker zijn is oké.
Geef een reactie