Ik heb mijn Instagram verwijderd

Wie al een tijdje met Proud2Bme meeleest, zal waarschijnlijk wel opgevallen zijn dat ik wel eens (ahum, al jaren) benoem dat ik minder op mijn telefoon zou willen zitten. De grote boosdoener in dit verhaal? Instagram. Als ik mijn schermtijd inzie, zit ik soms wel anderhalf uur per dag op de sociale media app. Sociaal? Ja, op sommige vlakken zeker. Ik vind Instagram een leuke app en heb leuk contact met mensen, maar er zit ook een grote schaduwzijde aan. Het rotzooit met mijn zelfbeeld, ik merk dat ik meer naar bevestiging van anderen zoek en soms ben ik plotseling een uur verder terwijl ik naar reels aan het kijken ben, waar ik achteraf van baal. Na een rottige opmerking onder een post van mij door een volslagen onbekende, was ik er klaar mee. Ik heb mijn Instagram verwijderd.

Instagram is slecht voor mijn zelfbeeld

Het voelt een beetje gek om te zeggen. Ik ben immers ervaringsdeskundige bij Proud2Bme, hersteld van een eetstoornis. Ik sta weer positief in het leven en sterk in mijn schoenen, toch? Over het algemeen zeker, maar ik ben ook maar een mens. Instagram rotzooit met mijn zelfbeeld. Met mijn lichaamsbeeld viel het voor mij wel mee, maar vooral het gevoel te moeten presteren stak erg de kop op. Mijn gevoel leuk te moeten zijn en het voor iedereen goed te willen doen. Je kan het never nooit niet voor iedereen goed doen en hoewel ik dat best weet, maakte het me toch onzeker. Ik merkte op dat ik toch veel naar bevestiging zocht en niet ‘dom’ wilde overkomen. Aan de andere kant heb ik voor mezelf hoog in het vaandel staan echt mezelf te willen zijn. Dat botste nogal. Over elke post dacht ik na. Is dit aandachttrekkerij? Is het wel leuk of grappig? Kom ik nu super dom over? Vaak postte en verwijderde ik iets weer tot mijn vingers er pijn van deden. De meeste stories of posts heb ik überhaupt nooit geplaatst hierdoor. Terwijl ik iets misschien best leuk of goed om te delen vond en ik dat ook wel wilde. Eén ding is zeker: het voelde in ieder geval niet heel goed of ontspannen.

Ik vind het internet geen fijne plek

Ik weet heel goed dat je het nooit voor iedereen goed kan doen. Dat het internet vol pestkoppen zit of dat je het gewoon niet altijd met elkaar eens gaat zijn. Mensen kunnen anoniem reageren of gewoon op ‘veilige’ afstand zitten, waardoor veel impulsiever en ook intenser op elkaar wordt gereageerd. Dit zie ik bij trollen op het internet tot verhitte Facebookdiscussies. Ik vind het internet gewoon niet altijd een fijne plek en wanneer ik dat bij anderen zie gebeuren, merk ik dat ik zelf stilval. Het risico voelt groot. Kan ik wel echt mezelf zijn? En voor wie doe ik het eigenlijk?

Nu neem ik niet volledig afstand van het internet. Het is namelijk ook een heel handig middel om met elkaar in contact te blijven, om informatie en entertainment te vinden. Ik gebruik Instagram voor Proud2Bme en mijn band – waar het algoritme niet op mij persoonlijk is afgestemd – ik heb een Facebook-account en ook WhatsApp waar ik vrienden, familie en kennissen spreek. Maar voor mij persoonlijk heeft dat toch een heel andere lading. Ik word er niet zo ingezogen, het maakt me niet zo onzeker.

Iets anders is dat er enorm veel pestgedrag op sociale media voorkomt. Ik heb, zoals je ook hebt gelezen, wel eens een stomme opmerking onder een bericht gehad van een trol. Ook op Proud2Bme krijgen we wel eens rotopmerkingen. Al weet je dat dat meer bij de ander dan bij jouzelf ligt, het is niet leuk. Maar als ik soms van vrienden die bijvoorbeeld leerkracht zijn hoor, hoe heftig het er aan toe kan gaan op Instagram en in WhatsAppgroepen onder jongeren, schrik ik daar echt van. Ook de pro-ana wereld op socilae media of het helaas soms negatieve neveneffect van recovery-accounts, kunnen echt heftig zijn. En als je dan x uur per dag op je telefoon zit, is dat een wezenlijk deel van je tijd en aandacht. Niet het minste om samen over te praten en een gezonde weg in te vinden.

Worstel jij met je zelfbeeld of heb je te maken met (cyber)pesten? Voor hulp hierbij kan je terecht bij Stop Pesten Nu, de Luisterlijn of de Kindertelefoon. En natuurlijk mag je altijd je verhaal of vragen kwijt op ons forum en in onze chats op Proud2Bme. We zijn er voor je!

Ik wil minder op m’n telefoon

Het is bizar hoe erg je je telefoon ingetrokken kan worden. Ik heb het er wel eens over met m’n vrienden. Over hoe iedereen het wel herkent dat je op Instagram naar reels aan het kijken bent (of naar filmpjes op TikTok) en dat er dan ineens een uur voorbij is. Crazy! Mijn telefoon was (en is nog steeds) het eerste dat ik in de ochtend erbij pakte. Ook pakte ik heel vaak mijn telefoon op waar andere mensen bij waren. Elke lege minuut of moment van stilte vulde ik op met mijn telefoon. Zelfs zonder mijn telefoon naar de wc gaan, voelde een beetje kaal en leeg. En hoe zeer ik het me ook voornam om mijn telefoon minder op te pakken, het trok gewoon aan me. Mijn gedachten en hand gingen automatisch naar m’n telefoon, nog voor ik er bewust van was, en ik moest mezelf echt op m’n vingers tikken het niet te doen. Dat is zonder Instagram echt een stuk minder. En dat zorgt voor meer rust, minder prikkels, me beter voelen, meer in het hier en nu leven. 

Nu merk ik de verslaving op

En de grootste boosdoener in het verhaal? Ja, echt, Instagram. Ik heb geen TikTok, anders had die vast en zeker ook hoog op het lijstje gestaan. Apps waar je geen vrienden, maar volgers hebt. En waar je natuurlijk andere mensen volgt. Apps vol suggesties van wat je misschien ook leuk zou kunnen vinden. Een oneindige stroom informatie van wildvreemde mensen. En ook jouw posts en filmpjes kunnen overal terecht komen als jij je account niet op privé hebt staan. Waarom zet je hem niet op privé? Tja, het gevoel van veel volgers en likes, raakt toch een deel van onze persoonlijkheid. Die bevestiging kan echt verslavend zijn. Het maakt je echt geen slecht mens als jij hier gevoelig voor bent, het maakt je vooral een echt mens. Maar wees je er wel bewust van wat het met je doet, maar ook voor wie je je dus allemaal kwetsbaar opstelt, want niet iedereen is even aardig voor elkaar op het internet, helaas.

De moraal van het verhaal?
Het is niet te veel gevraagd om ook online goed voor jezelf te zorgen: onderschat het niet.

Ik denk dat ik het vooral zelf ook even kwijt moest, merk ik na het schrijven van dit stuk. Dat is niet zomaar. Er gebeurt veel meer in mijn leven en niet alles moet ik per se hier kwijt. Toch is sociale media en de invloed die het op je zelfbeeld heeft wel iets dat grote invloed kan hebben wanneer je een eetstoornis hebt. We hebben er ook al meerdere blogs over geschreven en misschien ben je intussen wel een beetje moe van dit onderwerp. Jaha, we weten het wel. Maar feit is: ook als je geen eetstoornis hebt, kan dit zo lastig zijn! Je denkt dat je je maar sterk moet houden, bepaalde mensen niet moet volgen, trollen moet blokkeren of maar gewoon iets minder op je telefoon moet zitten, maar als je er gevoelig voor bent – en heel veel mensen zijn dat – kan het zo ontzettend aan je trekken en veel met je doen. Daar is de app immers zelfs op gemaakt.

Ze willen dat je er zo veel mogelijk op zit. Niet alleen kom je steeds terug voor dat dopamineshotje bij elke ping. Ook op je onzekerheid en angst wordt bewust of onbewust ingespeeld. Je wilt erbij horen, niks missen, bevestiging krijgen. Ik weet niet of dat voor sommigen enkel de app is of dat ze ook druk vanuit hun offline omgeving voelen om ook online aanwezig te zijn. Wat dat betreft kan het best diepgaand en gecompliceerd zijn, maar ik hoop dat je er op wat voor manier ook je weg in kan vinden als jij het ook lastig vindt. Weet dat het niet te veel of te gek is om erover te praten of steun bij te zoeken. Anoniem bij een hulplijn of juist bij je eigen omgeving. Voor velen maakt het echt een wezenlijk deel van ons leven uit. Zorg ook online voor je eigen gezondheid.

En ik zelf? Ik heb mezelf beloofd minstens een maand van Instagram af te blijven, mijn account staat op inactief. Na een maand ga ik het weer heroverwegen, maar ik hoop dat ik goed afkick. Ondanks dat ik merk dat ik er meer mee bezig ben dan ik dacht, geeft het toch ook wel een hoop rust.


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar. 

Irene

Geschreven door Irene

Reacties

10 reacties op “Ik heb mijn Instagram verwijderd”

  1. Wauuww Irene wat dapper en goed van je dat je dit hebt gedaan en durft te delen ook!! Ik herken wat je schrijft; dit had ik met mijn recovery account. Ik sta sterk in herstel, maar toch raakte dingen mij nog omdat ik mezelf bleef vergelijken. Ik heb mijn recovery account inmiddels verwijderd en dat doet me goed! Op mijn persoonlijke insta kan en durf ik gelukkig wel mezelf te zijn en hoewel er soms nog gedachten voorbij komen kan ik ze nu, door mijn ervaringen met mijn recovery account, beter relativeren!

    Nogmaals heel veel respect en zorg goed voor jezelf, je verdient het❤

  2. Hoi Irene, ik vind je beslissing ontzettend cool en ben ook onder de indruk van hoe je de achterliggende gedachten en mechanismen beschrijft 🙂

    Ik heb zelf zo’n anderhalf jaar geleden mijn Instagram verwijderd, en vorig jaar ook Facebook. Nu heb ik eigenlijk geen social media meer, en ik snap ondertussen al helemaal niet meer dat ik daar destijds zoveel tijd in stak en belang aan hechtte! Na een tijd afstand genomen te hebben, zie je ‘dat internetwereldje’ ook veel beter voor wat het is, namelijk niet zo belangrijk voor de dingen die er echt toe doen 😉 Ik durf wel echt zeggen dat mijn levenskwaliteit erop vooruit is gegaan, onder andere doordat ik minder op mijn telefoon zit.

    Ik ben benieuwd hoe jij dit gaat ervaren! Misschien een follow-up blog binnen een maand? 🙂 Veel succes en weet dat het ook prima is als je straks weer terug op Insta wilt! Dan heb je er tenminste toch een keer echt kritisch over gereflecteerd en daar doe je jezelf volgens mij echt goed mee.

  3. Echt een topbeslissing, Irene! Ik denk dat het je alleen maar deugd zal doen!

    Twee jaar geleden, na een reis naar Afrika waar ik nooit bereik had en Instagram geen minuut gemist heb, heb ik de app zelf ook verwijderd. Facebook had ik al lang niet meer. Ik merkte al snel dat ik helemaal niks miste. En als ik dan eens het laatste nieuwtje niet had meegekregen via sociale media, hoorde ik dat wel van vrienden rondom me. Heerlijk om op die manier in het leven te staan!

    En toch heb ik het vorig jaar opnieuw geïnstalleerd, omdat ik iemand wilde volgen in eetstoornisherstel (Megsy). Heb destijds alle contacten gedeletet, behalve mijn partner, schoonzus (foto’s van de kindjes ;)) en een paar beste vriendinnen. Alle fitgirls, healthy foods en workouts werden onherroepelijk ontvolgd. Vervolgens ben ik verschillende eetstoornisherstelaccounts beginnen volgen, waardoor ik voor mezelf opeens een heel ondersteunende, positieve instagram heb gecreëerd. Meermaals heeft een instagrampost me ervan overtuigd toch een uitdaging aan te gaan of toch een moeilijke stap richting herstel te zetten.

    Nu zijn we echter weer een jaar later en zit ik een beetje in dubio. Ondertussen volg ik ook profielen over reizen en kamperen en word ik zo toch weer geconfronteerd met dat "perfecte leventje" dat zo gepromoot wordt op sociale media. Het blijft belangrijk om te monitoren welke impact sociale media heeft, want ik besef nu pas hoe verstoord mijn lichaams- en levensbeeld is door sociale media.

  4. Bedankt voor jullie lieve reacties en het delen van jullie ervaringen! En wat een herkenning, dat is echt mooi om te lezen.

    Wat je schrijft kan ik me heel goed voorstellen Nostalg! Je kan op sociale media zo snel een ‘weggetje’ in worden getrokken en zelf verander je natuurlijk ook continu. Dus was eerst goed was, kan later weer minder goed zijn en andersom. Zo is het denk ik blijven aanvoelen en evalueren, en daarin is geen goed of fout, behalve goed of fout voor jezelf! Maar dus zeker goed om bewust van te zijn, want de effecten zijn zo veel groter dan je soms voor ogen hebt! Gelukkig ook in de positieve zin en dat blijft toch ook altijd mooi om te lezen en ervaren, maar het is echt eerlijk blijven kijken ernaar, want het gaat soms zo snel allemaal!

    Hoop dat jij er voor jezelf ook een beetje uitkomt, maar ik lees wel veel bewustzijn in je berichtje, dus dat komt vast goed. Volg je hart!

    En een follow up Fiona, wie weet! 🙂

  5. Goed zo Irene!

    Ik ben nooit verder gekomen dan Hyves en Facebook. De eerste bestaat niet meer, de tweede heb ik zoveel mogelijk geblokkeerd voor iedereen buiten mijn kring en ik heb een max van 100 ‘ingesteld’. Komt er een vriend bij, kijk ik het lijstje na wie er allemaal wel weer af kunnen. Want ik héb geen 100 vrienden. Buiten de familie zelfs vrijwel alleen maar nieuwsgierigen , denk ik.
    Ik kan beroepsmatig mikn account nirt feheel verwijderen, maar zo gauw dat ook geen probleem is … doeiiii FB!

  6. Goed bezig, Irene! Net als jij (en vele anderen) zit ik ook met zo’n telefoonverslaving.
    Goed dat je het herkent en stappen onderneemt. Het echte leven is eigenlijk veel leuker en mooier dan de hoogtepunten van anderen die je op een scherm ziet.

    Ik trap zelf vaak in de valkuil dat ik een bepaalde app verwijder (bijvoorbeeld Instagram) en dan vervolgens (onbewust) iets anders vind waar ik mijn tijd mee opvul (zoals Reddit). Ik ben daarom nu aan het sparen voor een iPhone. Het schijnt dat je die op zo’n manier kunt aanpassen en indelen dat je nog wel de apps kunt blijven gebruiken die nodig hebt, (zoals WhatsApp, Google maps, etc) maar andere apps en websites blokkeert, zonder workaround. Dan heb je eigenlijk een soort ‘dumb phone’ die je een stuk minder afleidt, zonder de voordelen van je smartphone te verliezen.

    Misschien vind je dat ook een handig idee. Veel succes in ieder geval en net als Fiona ben ik ook wel benieuwd naar een follow-up 🙂

    1. Dit is waar! Ik heb een iphone 12 pro max en ik heb inderdaad die opties die ik soms wel eens gebruik. Vooral toen tijdens de lockdown. Het werkt wel goed!

  7. Ik vind instagram zelf heel leuk maar ik probeer de discussies ook niet echt op te zoeken. Alleen als ik dat zelf wil. Zo hou ik mijn instagram niet persoonlijk, volg ik meer accounts over honden, katten, landschapfotografie. Echt maar een paar zijn activistisch of wetenschappelijk informatief. Fit inspiratie volg ik niet, en alle andere accounts die negatief effect hebben op mij. Zoals het hele complot theorie gebeuren. Dat soort dingen volg ik niet. Fotografie voor landschap en herfst wel ik word daar rustig van. Kan daar sneller van slapen. Het is ook maar net hoe je het besteed maar snap best dat dit niet voor iedereen zo werkt en sommige mensen zijn echt het toppunt van asociaal op internet,

  8. Als ik dit zo lees, lijkt het een goede beslissing voor je te zijn geweest. Fijn!

    Ik maak zelf bewust helemaal geen gebruik van social media en dat bevalt me goed haha
    Al moet ik wel zeggen dat ik soms wel het gevoel heb dat ik iets mis als vriendinnen het ergens over hebben en ik kan niet meepraten haha

  9. Knap!

    Ik heb zelf toevallig een week of twee geleden ook insta en tiktok eraf gegooid. Althans al mijn eigen foto’s en filmpjes. Ik was klaar met al het getrol eronder en zelfs stalkers die ik kreeg.
    Dit woog niet meer op ookal waren ze vaak op een hand te tellen tegen de tientallen tot honderden lieve reacties!

    Heb in m’n bio gezet dat mijn account non-actief is. Ik kijk nog wel veel andere accounts en wil nog wel selectiever gaan worden in wie ik wel en niet volg. Op TikTok is dat moeilijker.

    Maar de druk van niks meer hoeven te plaatsen is weg en dat voelt heel fijn. Daarmee is voor mij ook de druk weg om me continue te hoeven verantwoorden. Ik ben enkel bezig met m’n inner Circle en dat is genoeg.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *