Ik heb mijn vriend vetgemest

Ik wil jullie graag een eetstoornis gerelateerd probleem voorleggen. Het is iets waar ik me behoorlijk voor schaam, maar wat al voor langere tijd speelt. Het staat mijn genezing behoorlijk in de weg, daarom heb ik het ook al vaak voorgelegd in therapie. Dit heeft vooralsnog niet tot een ‘soort van oplossing’ geleid. Nu weet ik dat er helaas ook geen pasklare oplossing zal zijn, toch denk ik dat ik wanneer ik herkenning en tips krijg van ‘lotgenoten’, dit mij een stap verder zou kunnen helpen. Ook lees ik er weinig tot niets over op internet en in de boeken. Ik zal even heel in het kort iets over mij en mijn eetstoornis vertellen om een beetje een beeld te krijgen. En dan zal ik over gaan tot het voorleggen van het probleem….

Ik ben Sanne. Ik ben 27 jaar en heb sinds mijn 15e een eetstoornis. Eerst anorexia (ondergewicht, weinig eten, veel bewegen), toen eetstoornis NAO (normaal gewicht, veel bewegen, eetbuien/lijnen, laxeerpillen). Op dit moment bestaat mijn eetstoornis nog vooral uit het volgende: ‘te star eetpatroon, compenseren, (soms) te veel bewegen en moeite met eten in gezelschap. Het is wel allemaal aardig leefbaar. Dat moet ook wel, want ik heb samen met mijn vriend een zoontje van twee. Wie had dat ooit gedacht! Na een jaar of zeven niet menstrueren. Voor hem wil ik graag het goede voorbeeld zijn. Ik ben nu 6 jaar samen met mijn vriend, we hebben het vaak leuk, maar de eetstoornis staat ook enorm in de weg. En vormt momenteel een groot probleem. Het gaat om het volgende…


Om het maar even heel cru te zeggen. Ik vind het enorm pijnlijk, maar ik heb mijn vriend vetgemest. Toen we bij elkaar kwamen 6 jaar geleden, had hij licht ondergewicht. We hadden het leuk samen en daar hoorde een hapje en een drankje bij. Ik deed wel mee, maar compenseerde ervoor, of zorgde er in ieder geval voor dat ik niet te veel aankwam. Mijn vriend genoot zichtbaar van het lekkere eten. En dan letterlijk. De kilo’s vlogen er aan, wat hem niet misstond vanwege zijn lichte ondergewicht. Langzamerhand veranderde er iets… Mijn eetstoornis stem werd dringender. Ik gebood hem te eten.

Ik kocht eten met veel calorieën voor hem. Ik wou dat hij veel at. Hierdoor voelde ik mezelf slanker en mooier dan hem en voelde ik me trots dat ik niet mee at. Wanneer hij te weinig at naar mijn smaak,  raakte ik in paniek. Dan durfde ik ook niet meer te eten. Ik vroeg wel honderd keer op een dag of hij wat wilde eten of drinken of ik vroeg het gewoon helemaal niet en zette het gewoon klaar! Het liep de spuigaten uit, met veel ruzie als gevolg. Én met een vriend met overgewicht als gevolg.

Voor mijn vriend was het veel makkelijker om gewoon te eten. Dan was hij immers van het gezeur af. En tja, dan wil je wel groeien met een feeder naast je. We beseften dat het niet langer zo kon gaan en gingen ervoor in relatietherapie. Mijn vriend heeft geleerd dat zijn lichaam, zijn lichaam is. Dat hij erin mag stoppen wat hij wil. Dit lukt hem tot mijn eetstoornis z’n verdriet steeds beter. Hij durft te weigeren wanneer hij ergens geen zin in heeft en dit gaat hem steeds beter af. Ik, mijn eetstoornis, vind dit erg moeilijk en dat maakt dat ik wel duizend keer op een dag zou willen zeuren of hij nu eindelijk wat gaat eten. Hier zijn inmiddels afspraken over gemaakt, waar ik me soms en met heel veel moeite aan kan houden.

Mijn vriend baalt nu van zijn lichaam en wil gaan afvallen. Hij koopt steeds meer magere producten en doet nu ook echt wel een stuk serieuzer aan de lijn. Als ik realistisch kijk, is daar niks mis mee. Hij heeft immers overgewicht en hij wil gewoon weer wat gezonder worden en meer van zijn lichaam gaan houden. En daarnaast ook meer conditie opbouwen om een fitte papa te zijn! Het is heel knap dat hij nu zo goed tegen mijn eetstoornis in kan gaan, maar zó moeilijk voor mij. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan, met een lijnende vriend, die minder eet dan de eetstoornis zou willen, gewicht verliest en magere producten probeert te eten.

meisje

Het stomme is ook nog dat ik het zelf heb veroorzaakt! Als ik hem niet aldoor had gedwongen om te eten,  was hij ook niet zoveel gegroeid en had hij nu ook niet aan de lijn hoeven doen. Ik ben zo bang om meer te eten dan hem, zo bang om hem gewicht te zien verliezen. Het is zo benauwend om te merken dat hij zich niks meer van mijn ‘bemoeigedachtes’ aantrekt, maar in mijn hart gun ik het hem ook om blij te zijn met zichzelf en fit te zijn.

Ik hoop dat jullie tips voor me hebben om beter bij mezelf te kunnen blijven, hem dit te kunnen gunnen. Het los te kunnen laten, zodat dit mijn herstel niet meer in de weg staat. Het slurpt energie, die ik beter in positieve dingen kan stoppen! Zijn er mensen die dit ook hebben? En hoe gaan jullie ermee om?

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

39 reacties op “Ik heb mijn vriend vetgemest”

  1. Heel herkenbaar en beschamend helaas. Voor mij geld het alleen voor mijn moeder en broer. Precies hetzelfde en ik vind het verschrikkelijk.

  2. herkenbaar, dat “vet mesten”, het geeft je een soort van controle, kracht en sterkte – een gevoel van overwinnen en overheersen boven een ander, het geeft je een gevoel van eigen waarde
    maar dit is allemaal NEP, geen blijvend en goed gevoel
    wat mij hielp is mij in de ander verplaatsen, jij wilt ook niet vet gemest worden, doe het dan ook niet bij een ander
    het is een gevoel waar je een tijdje door heen moet “uitzitten”, maar na verloop van tijd wordt de drang minder en kun je je beter op jezelf richten en de ander loslaten

  3. Verbazingwekkend genoeg wel herkenbaar… niet met mijn vriend of zo maar bij mijn mama en zussen bv… of zelfs vrienden. Niet dat ik ze vetmest maar ik wil ook altijd dat ze veel eten en ik geraak in paniek doen ze dat niet

  4. Ook herkenbaar vanuit mijn kant. Ik kon al in paniek raken als mijn broertje geen melk dronk bij de lunch en dat werd nog erger als ikzelf dat wél moet.
    Wat mij heeft geholpen is; mijn broertje/moeder/vader/vrienden hebben geen anorexia of een andere eetstoornis. Zijn kunnen naar hun lichaam luisteren en eten wat ze willen. Ook hebben ze een vet-reserve waardoor ze zich niet strak aan een lijst of tussendoortjes hoeven te houden. En als ze er zin in hebben eten ze zo een zak chips leeg, ze compenseren niet en hebben zelf de regie over hun eigen lichaam.
    Nog altijd vind ik het prettiger als een familielid dat bij me is evenveel of meer eet dan mij, maar heb beheerst mijn leven niet meer en ik kan het veel beter hendelen.

  5. Pijnlijk herkenbaar helaas. Alleen heeft mijn vriend altijd heel goed aangegeven wanneer hij genoeg gegeten had. Tot grote frustratie van mezelf!
    Je bent niet alleen@

  6. Dit begrijp ik heel erg. Als ik voor het gezin wat maak smeer ik express net wat meer boter op hun brood, net wat meer siroop bij hun en wat meer water bij mij. Gewoon om me goed te voelen. Maar ik voel me ook schuldig voor hun zwaardere gewicht. Ik probeer hiermee te stoppen door te denken dat ik in mijn herstel steeds meer op hun zal moeten gaan lijken. Als zij normaal gewicht hebben maar wel wat dunner zijn, mag ik dat ook blijven. Hun niet veel geven werkt uiteindelijk in mijn eigen voordeel..

  7. Omg zooo herkenbaar dit!! Ik kreeg er vaak ruzie over met mn exvriend, omdat ik hem ook gebood te eten. Ik maakte zijn ontbijt en lunch, maar was geirriteerd als ik nog brood in zijn tas vond als hij thuis kwam. Ik vond dat hij alles moest opeten. Meer dan ik in iedergeval, anders voelde ik me erg slecht over mezelf. Maar het probleem was dat hij van zichzelf al erg licht was en niet zoveel at/honger had. Dus dat gaf vaak conflicten.

  8. Ik herken het niet, en wat ik schrijf heeft vast de revue al eens gepasseerd, maar misschien heb je er toch nog iets aan.
    Wat levert jouw gedrag richting je vriend jou op? Controle, een beter gevoel over jezelf, opluchting? Of misschien nog heel andere dingen. Kan je manieren vinden die gunstiger zijn voor je vriend en ook voor jezelf? Werken aan je eigen zelfbeeld, leren meer in ‘je eigen zaken’ te blijven ipv je bezig houden met die van je vriend? Bijv in behandeling?? Ik neem aan dat je wel iets van cognitieve gedragstherapie hebt en dat dit op dit probleem ook is toegepast? Zo niet lijkt me dat wellicht passend? Kan je een hobby vinden waar je een lekkere mate van controle hebt? Sterkte en knap dat je dit deelt!

  9. Zelf heb ik het niet met mijn vriend, sterker nog, ik vind het mooi als hij mager is, wat ook niet gezond is. Maar mijn van mijn zusje zou ik willen dat ze ´dikker´ was. Sinds mijn eetstoornis is ze wel wat aangekomen, maar mijn zusje kan altijd heel goed maat houden en stiekem ben ik daar best wel jaloers op. Dat ze nu een paar kilo is afgevallen, en het ook genoeg vind. Maar vooral dat ze zichzelf mooi vind en dit ook uitstraalt, terwijl ik het nog steeds vreselijk vind om mezelf in de spiegel te zien. Wat mij altijd wel helpt is om mezelf niet te veel te vergelijken met anderen en proberen in te zien dat het geen enkele zin heeft om te proberen hun leven te controleren, aangezien je al genoeg hebt aan je eigen leven. En vergeet ook niet wat voor voorbeeld je voor je dochtertje wilt zijn? Hoe zie je haar toekomst voor je? Dit kan heel confronterend zijn maar het beste is om de confrontatie niet uit de weg te gaan denk ik, maar erover te praten en mee om leren te gaan.

  10. Heel herkenbaar veel ruzie ove mijn vriend had dan wel al overgewicht
    Maar als hij minder dan mij eet dan raak ik hellemaal in paniek en moet ik nog minder dan hem eten en als het te laat is dan is het compenseren in bewegen overgeven noem maar op
    Hij zegt continu dat ik me niet moet aanstellen terwijl voor mij is het een serieus probleem
    Zelfs als hij op werk is controleer ik hem of hij heeft gegeten en wat
    En ik weer gewoon niet wat te doen ermee

  11. Dit heeft niks met een es te maken. Echt erg dit. Je bent er toch zelf bij..Hoe kun je dit je lief aandoen .. Pfff

    1. Hoe weet je dat zo zeker? Veel personen herkennen dit en ikzelf ook, dat het wel vanuit de es komt. Moeilijk soms om onderscheid te maken tussen jezelf en de es. Maar zonder es wil je dit iemand anders en jezelf niet aandoen toch?

  12. Hee lieve meid!

    Ik herken het niet, maar ik vind het wel heel knap en dapper van je dat je dit deelt! En ik vind het wel begrijpelijk dat het een soort ‘concurrentiestrijd’ kan worden wie dunner is vanuit jou. Dat is wat je ook wel eens op Instagram terugziet. Dus ik vind het niet raar en alleen maar knap dat je toegeeft dat je dit anders wilt.

    Enne: de reactie van Alexandra is niet zo lief, niks van aantrekken, ik denk dat dit zeker wel voorkomt uit je es en niks met jou als persoon te maken heeft (:

    Veel sterkte en liefs!

  13. Je verliest jezelf in je vriend

  14. Ik woon alleen en heb geen relatie maar toch herken ik het. Als ik bij anderen ben bemoei ik me ook met hun eetgedrag en het voelt goed als zij iets (in mijn eetstoornis z’n ogen) iets ongezonds eten en ik zo sterk ben dit te weerstaan en niks of gelukkig tegenwoordig iets gezond neem. Daarnaast leg ik als ik ooit bezoek krijg hen vaak (oversreven) besef ik me nu helemaal in de watten en mogen ze niks te kort komen wat eten betreft. Dank je voor je openheid, heeft mij ook weer gewezen op (nog een) uiting van mijn eetstoornis… ❤️

  15. Herkenbaar, helaas.. gelukkig is mijn vriend erg sterk en gaat hij er al van af het begin tegen in.. maar oh wat rot zeg.. het blijkt dat ik meer nodig heb dan hij.. en meer eten dan hij geeft mij zoveel schaamte .. ik schaam me continu en word dan beetje boos.. terwijl hij niks verkeerds doet.. en hij niet dun is ofzo… zo lastig

  16. wat lastig voor je

  17. Goed dat je dit deelt! Ik herken wel heel erg dat ik altijd wil dat anderen meer eten dan ik, vooral bij mijn zus maar ook wel bij mijn vriend. Ik was me hier niet zo bewust van, dus bedankt voor het delen!

  18. Ik snap dat het vanuit de eetstoornis komt, dit gedrag, en dat anderen het daarom wellicht een beetje herkennen, maar dat maakt het niet minder erg. Want eerlijk gezegd vind ik het echt, echt ziek gedrag. Ik denk eigenlijk dat het goed is dat je je ervoor schaamt, hoe gemeen dat ook klinkt; het is namelijk niet normaal, en juist door die schaamte te voelen over wat je je vriend aandoet, besef je dat denk ik ook steeds meer. De enige tip die ik voor je heb, is om meer op jezelf te focussen en niet op je vriend of op anderen. Jij hebt je eigen proces, en je kunt beter daar je energie in steken dan in het vetmesten van je vriend.

  19. Beste Sanne,

    Trek je niets aan van de negatieve reacties.
    Het getuigt van moed, wijsheid en zelfkennis dat je dit bij jezelf herkent en bespreekt. Dat vind ik erg dapper van je en ik hoop dat door dit meer te bespreken, je er meer grip en controle over krijgt. Daar heb ik overigens alle vertrouwen in; je hebt veel zelfinzicht, weet precies hoe het proces werkt en bij jou verloopt. Daarmee kun je voldoende ‘afslagen’ op dat pad vinden om op elk gewenst moment zo’n patroon te doorbreken en voor ander gedrag te kiezen wat jou een beter gevoel over jezelf oplevert. Zet ‘m op, ik weet dat het je gaat lukken!

  20. Ik herken ook het stukje dat je wilt dat anderen meer eten dan jij, of in ieder geval niet minder. Schaam me er ook zeker voor hoe ik daar in mijn omgeving, vooral thuis eigenlijk, mee omga. Dapper dat je je verhaal hier deelt. Je bent echt niet de enige als ik zo naar de reacties kijk! En misschien dat veel mensen het ook wel doen maar niet bewust of wel bewust maar het niet toe willen geven.

  21. Eens met Honeychild. Ik had ook een vriendin die dit bij mij deed en hierdoor is onze vriendschap ook stukgelopen. Ik ging er alleen niet in mee, wat leidde tot ruzies. Ik kon er echt niet meer tegen op een gegeven moment, ik werd er woest van. Einde vriendschap..
    Ik heb geen tips voor je, maar misschien kun je voor ogen houden dat het je in het ergste geval je relatie kan kosten en kan dat je motivatie geven om ertegenin te gaan en te vechten voor je gezinnetje. Dus juist erg focussen op hoeveel je gezin je waard is als je de neiging voelt.

  22. Best wel heftig dit.. ik vind het ook fijner als iemand tegenover me iets calorierijkers neemt, maar echt vetmesten.. dat vind ik niet fijn. Die ander is ook deel van wie jij bent en het beeld dat je van jezelf de wereld inbrengt, dus dan is het juist wel fijn als iemand er goed uitziet…

  23. ik herken het wel, maar dan met mijn zusje. Als ik haar iets lekkers zie eten denk voel ik mezelf slanker ofzo. Echt heel erg, ik schaam me voor mijn gevoel en gedachte. Maar jij bent niet de schuld, en je hoeft je er niet voor te schamen. Ik weet zo even geen tips voor je, maar heel knap dat je met je verhaal naar buiten komt en erover durft te praten! Misschien is dat wel het juiste, erover blijven praten, zoals je nu doet en met je vriend. Een goede stap, erg knap

  24. Ergens wel herkenbaar… ik heb jarenlang in de keuken van een restaurant gewerkt, en heb heel wat borden veel voller en vetter gemaakt dan nodig… 😮 Jullie moeten allemaal eten, ikke niet.
    Nu werk ik niet meer in een restaurant maar in de zorg, en bij brood beleggen voor anderen smeer ik alles dubbeldik.

  25. Wat fijn al die reacties van jullie! Had niet gedacht er zo veel te krijgen! Ben zowel blij met de meer steunende als de wat meer kritische berichtjes! Iedereen mag van het bericht vinden wat hij wil! Mijn vriend en ik zijn er momenteel ook nog voor in therapie( en voor een ander probleem van zijn kant) en we merken langzaam wat verbetering gelukkig! De ene dag gaat het wat beter dan de andere. Maar als ik mezelf in hem verplaats dan weet ik ook hoe verschrikkelijk het moet zijn. We hebben de rollen wel eens omgedraaid, dat hij zich aldoor met mijn eten ging bemoeien. Voelde vreselijk! Ik heb het trouwens niet met anderen. Heb het alleen precies hetzelfde gehad met mijn moeder! Dat is nu helemaal over sinds ik uit huis ben! Helaas kan ik niet zomaar uit ‘ons’ huis gaan… dat zou einde van de relatie betekenen! Dus ik moet het nu op een andere manier oplossen! Gelukkig kan mijn vriend heel wat hebben, hij kan zijn mondje wel roeren zegmaar! (Dat is nog zacht uitgedrukt)… nogmaals super bedankt voor de reacties die er al zijn gekomen!!

  26. Och wat herkenbaar… Niet in de zin dat ik mijn partner “vetmest”, maar wat ik eet is enorm verbonden met wat zij eet. Het gaat stukken beter maar voorheen was het zo: wilde ik een ijsje maar zij niet, dan nam ik er ook geen. Geregeld at ze dus maar met me mee. Het is nooit de spuigaten uitgelopen maar ik kan me dit mechanisme van je goed voorstellen. Sterkte!

  27. Best wel herkenbaar als ik in gezelschap eet voel ik me mislukt als een ander minder eet dan ik.
    De laatste tijd gaat dat wel beter omdat ik me besef dat ieder lichaam anders is en dus andere hoeveelheden nodig heeft.

  28. Herkenbaar hoor en komt ook vaak voor bij mensen met een eetstoornis. Zolang anderen dikker worden ben je blijer met jezelf. Niks aantrekken van negatieve reacties. Ik had het ook bij mijn vriend…kookte voor hem veel calorierijker. Nu weet ik dat het de ziekte is die zo doet en help ik hem met afvallen. Omdat hij te zwaar is en nog zijn hele leven voor zich heeft. Plus ik wil straks een gezonde vader voor onze kinderen

  29. Mijn reactie is gewoon weggehaald? 👎

    1. Ik weet niet hoor maar je vage reactie staat er nog steeds 😉

  30. Ik heb geen tips, maar bedankt voor het delen van je verhaal!

  31. Ik herken dit helaas ook best wel. Misschien niet per se vetmesten, maar wel het feit dat ik altijd liever minder of hetzelfde eet als mijn vriend en dat hij daarom vaak maar wel iets at terwijl hij geen zin had. Op de een of andere manier ben ik hier overheen gekomen, wat ook goed is, want hij kwam wel aan terwijl ik dat niet deed. Ik denk dat het bij mij hielp om te zien hoe ongelukkig ik hem maakte door elke keer te zeggen als hij iets minder had gegeten dat ik dat zo lastig vond en om te zien hoe hij soms met tegenzin iets at om mij te helpen.. ik wou hem dat niet meer aandoen. En ook helpt het mij om te denken dat ik nou eenmaal meer eten nodig heb dan hem soms, omdat hij op andere momenten weer meer eet. En ook al is dat een dag niet zo, ik weet dat ik niet dik wordt van wat ik eet en dat wat hij eet daar ook helemaal los van staat. Hopelijk heb je hier wat aan. 🙂

  32. Zeker herkenbaar! Wanneer de mensen om mij heen meer aten voelde ik mezelf een stuk beter en geruster met wat ik zelf at. Ik maakte allemaal lekkere dingen voor de mensen om mij heen en bood vaak snoep en koekjes aan terwijl ik zelf niks nam. Dit is bij mij gelukkig afgenomen toen het beter met mij ging.

  33. ik denk dat het ook voor jou belangrijk is om te beseffen dat zijn lichaam zijn lichaam is en jouw lichaam het jouwe. probeer je meer op je eigen lichaam te focussen, dat helpt misschien. daarnaast wat andere mensen ook zeggen: iedereen heeft een andere hoeveelheid eten nodig! jij bent herstellende dus het is helemaal niet gek om wat meer te eten. dit is een stukje controle wat eigenlijk buiten jouw handen hoort te liggen, als jouw vriend nu tegen jouw eetstoornis in kan gaan dan zal het steeds een minder groot ding worden voor jouw eetstoornis, totdat je er uiteindelijk overheen komt!

  34. Ik vind dit vreselijk .Goed van je vriend om te leren zijn grenzen te bepalen. Je “gunt” het hem om zich beter te voelen! Nou het is zijn RECHT om dat weer te gaan doen!!

    In feite is het voor jou niet anders. . “Dat is van jou en dit is van mij”

    De eetstoornis is jouw probleem, je moet er zelf de verantwoordelijkheid voor nemen en het niet doorgeven of overhevelen aan iemand anders.Zolang je niet eerljk bent tegenover jezelf en er niet voor uit komt wat je wilt en wat je voelt blijf je anderen manipuleren.Je zou maling moeten hebben aan wat mensen wel of niet eten en voor jezelf en je eigen lichaam en leven zorgen. Eerlijk zijn is zo belangrijk.
    Het is echt nodig om je eigen kracht te vinden, dat kan nooit door iemand anders of door iemand anders te manipuleren zodat je alles naar je hand kunt zetten.
    Probeer eens yoga uit.(met Adriene)Dat kan hierbij zeker helpen

  35. Wow…heel herkenbaar!
    Ik denk dat je er al heel ver komt door dit te beseffen en te delen!!
    Ik vind het in ieder geval erg herkenbaar…

    Blijf vooral eerlijk naar jezelf en naar je vriend!
    ik denk dat je daarmee het verst komt!

  36. Goh ik moest aan je denken, weet je wat een “betere” oplossing is, als je hier erg last van hebt. Op youtube staan van die calorie-challenges. Kijk daar naar. Haha. Het is een beetje suf, maar als het je helpt, dan kun je daar zien hoe mensen (meiden) veel eten, ik vind het altijd wel leuk om te kijken, maar het voelt een beetje gek om dit aan te raden want het is vanuit een ES gedachte. Maar ja goed, wat helpt, dat helpt.
    Dan kun je anderen veel zien eten, en kan jouw vriend zijn eigen ding doen, wat hij ook verdient.
    voorbeeld: https://www.youtube.com/watch?v=7rejyddfD4c

  37. Probeer je schaamte los te laten. Is misschien gemakkelijker gezegd dan gedaan. Maar zoals je al leest is het heel herkenbaar.
    Toen ik nog anorexia had en thuis woonde wilde ik vooral dat mijn ouders en broer aten. Ik kocht gebak, bracht marsen mee,ijs, maakte pasta voor mijn broer. Bakte cake en taart. Hoe meer ze aten des te beter.
    Toen ik op mezelf ging wonen kocht ik nog regelmatig wat en bracht dat. Later werd dat minder. Toen ik boulimia kreeg stopte dit volgens mij wel. Al vind ik het nog steeds fijn te horen dat ze meer eten:).

    Natuurlijk is het moeilijk te zien dat je vriend nu gaat lijnen, maar misschien kun je hem vragen jou niet teveel op de hoogte te brengen van het resultaat? En proberen bij jezelf te blijven, hij is geen concurrentie.
    You can do it!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *