Ik heb trek, maar mag niets eten

Ik heb trek.. Die zak chips in de voorraadkast ligt al een tijdje naar me te lonken. Zal ik? Nee, ik moet het niet doen. Het is slecht voor me. Maar ik heb er zo’n zin in. Misschien een koekje in plaats van? Nee,… Ik weet zeker dat als ik er één neem dat de rest ook op gaat. Maar ik heb er echt zin in. Nee niet doen, je gaat er dik van worden!

Een lange tijd ontneem je jezelf van allerlei lekkers. Het is ongezond, overbodig, je wordt er dik van. Het lijstje van verboden producten wordt langzaam maar zeker langer en langer. In het begin stonden er twee dingen op. Twee producten die in jouw ogen eng of slecht leken. Zonder dat je het echt doorhebt lijken er steeds en steeds meer dingen slecht. Zelfs hetgeen wat oké zou moeten zijn, zou ineens meer niet meer mogen. Hoe ben ik op dit punt beland?

eten

De trek blijft aanwezig en wordt alsmaar sterker. Als je er nu aan zou toegeven is de kans op een eetbui groot. Je doet alles om het te voorkomen, het is niet iets wat je wilt. Je zou willen dat je gewoon eens van wat lekkers mocht genieten. Je zou willen dat de strijd weg zou zijn. Dat het je niet zo rot laat voelen. Maar in plaats daarvan heerst er onrust en onmacht. Je doet alles om je er tegen te verzetten en het enige wat je kan doen is dit moment uitzitten.

Niet alleen ontneem je jezelf de dingen die je lekker vindt, ook sociale gelegenheden worden alsmaar lastiger. Feestjes, verjaardagen, uitjes… Wat als er wat lekkers op tafel staat dat ik niet mag nemen? De angst voor het eten zorgt ervoor dat je niet van zulke momenten kan genieten. Anderen vinden het vast stom dat ik niks pak, ….denk je dan. Ik kan net zo goed thuis blijven. Met een verdrietig gevoel zeg je het af. Je blijft wel alleen thuis.

Een ander moment lukt het je gelukkig wel om te gaan! Je bent er en het is gezellig. Maar dan komen ze… De taart, de kommetjes chips en nootjes.. Wat ziet het er lekker uit. Mensen gaan er direct spontaan wat van eten. Kon ik dat maar ook! Toch houden de angsten je tegen. Wat als je je niet in kan houden en alles op maakt? Nee, het mag niet. Wat zouden anderen wel niet denken! Je houdt het de rest van de avond op enkel drinken en op tijd vertrek je weer van het feestje.

Daar zit je dan… Alleen, thuis en verdrietig. Met een enorm schuldgevoel plof je in bed. Waar was ik aan begonnen? De trek is er nog steeds, maar je durft niks meer te pakken. Te veel angsten houden je tegen en het verdriet wordt alsmaar groter. Als dit maar goed blijft gaan vanavond… Maar dat is niet altijd even makkelijk. Met tranen in je ogen val je uiteindelijk in slaap. Deze dag is eindelijk weer voorbij.

Ik herinner me nog goed de periode waarin ik mezelf nooit wat lekkers gunde. Het is een periode waar ik nog vaak met verdriet op terugkijk. Het feit dat ik toen trek had zag ik als iets negatiefs van mezelf. Hoe kon ik nou trek hebben, terwijl ik al zo dik was? In feite was ik alles behalve dik en een extraatje had zeker goed geweest en prima gekund. De donkere bril die ik op had tekende alles zwart. Niet alleen kon ik mezelf nooit wat lekkers gunnen, ik zat hoe dan ook met een rot gevoel. Ik baalde er namelijk van dat de gedachtes me zo in zijn macht hadden.

ijs

Toen ik met de steun van de mensen om me heen stap voor stap mijn verboden lijst wegwerkte, voelde ik vaak ontzettend veel strijd en angst. Hoe kon ik dit alles weer gaan eten zonder er dik van te worden… Ik zag niet hoe dit samen ging, maar ik werd nooit gedwongen. Ik werd uitgenodigd. Ik merkte dat dit me ontzettend goed hielp bij het terugvinden van het vertrouwen in mezelf. Ik kon vertrouwen op mijn hongergevoel maar ik kon ook weer leren vertrouwen op mijn grenzen. Dat ik iets nam was omdat ik het lekker vond, niet omdat ik een bepaald gevoel moest weg eten.

Nu ik zwanger ben merk ik ook dat ik weer vaak trek heb in dingen die soms best confronterend kunnen zijn. De angst om te erg aan te komen spookt regelmatig door mijn hoofd, maar ik het lukt me goed om mild voor mezelf te zijn. Ik ben blij te merken dat het niet meteen gepaard hoeft te gaan met intense schuldgevoelens als ik wat lekkers pak. Het is goed zoals het is en het lijstje met verboden producten blijft verleden tijd.

Phoicai

Geschreven door Phoicai

Reacties

10 reacties op “Ik heb trek, maar mag niets eten”

  1. Wat een mooi geschreven blog Pho-Cai!
    Heel erg helpend en inzichtgevend, en leuk om jou zo wat beter te leren kennen 🙂
    Ik hoop vaker zulke blogs van je te zien!

    Liefs

  2. Het is denk ik ook vooral het NIET meedoen met wat anderen doen en de gezelligheid daarvan missen. Een wijze vrouw zei me eens. Een goede gastvrouw/heer maakt het iedere gast naar zijn zin. Dus dringt je geen koffie op, omdat hij of iedereen vindt dat je koffie moet drinken, maar maakt voor jou volgens jouw liefste wens een kopje thee, waardoor jij gaat smilen en het ‘erbij horen gevoel’ ook krijgt en een gezellige glimlach opzet. Dat kan, alleen is de maatschappij (nog) niet voldoende ingesteld op mensen die standaard, anders willen eten/drinken dan de norm, om wat voor reden dan ook. Je moet je dan altijd verantwoorden lijkt het wel en dat geeft vooral een eenzaam gevoel of een gevoel van afgescheiden zijn van de groep waar je graag bij vertoefd. Tien jaar geleden werd je ook raar aangekeken als je thuis een groene smoothie maakte. En nu kun je ze gewoon kopen, onderweg. Mensen met eetstoornissen hebben vaak best wijze ideeën over het leven en voeding, maar hun stem komt er vaak niet doorheen, omdat iedereen luistert naar de persoon als ‘eetgestoord’ en je het gevoel geven er daarmee, met jouw mening, wederom niet bij te horen. Iemand die besloot weer vlees te gaan eten door vit. b12 tekorten, was zooooo blij, alleen maar omdat ze dan weer het WIJ-gevoel in haar familie kon ervaren, dat straalde er zo duidelijk van af, anders was ze steeds maar overal bezig met uit te leggen dat ze veganistisch was en waarom en dat creëerde een scheidslijn en daarmee rotgevoel waar je ook nog eens doodmoe van werd. Het hangt met zoveel meer factoren samen denk ik. Het gaat niet alleen om het wel of niet eten van dat ‘verboden voedsel’ en jezelf dat gunnen.

    1. Hier sluit ik me HELEMAAL bij aan!
      Als enige vegan in het gezin is het moeilijk soms, maar als gezond vegan eten de norm
      was zou het geen probleem zijn! (Als je gezonde ik dat wil tenminste)

      1. heel herkenbaar, dit heb ik zelf heel erg met brood en koeken.

        onze familie is typisch Belgisch (Belgisch en Nederlands voedsel is gelijk).
        dus 2 broodmaaltijden en koek tussendoor word als gezond en normaal gezien.
        terwijl ik zelf liever havermout ontbijt en met groente en pasta/rijst salade lunch en koeken tussendoor ben ik ook geen grote fan van. als ik alleen ben ben ik altijd blij met mijn eten, maar als ik bij mijn familie ben voel ik me plots abnormaal en krijg ik het gevoel brood te moeten eten/ denk ik dat ik het wil eten om me een deel van de familie te voelen. als ik mijn eigen eten maak krijg ik ook rare blikken, ja zelf bij havermout! heel vervelend. beter en leuker zou zijn als iedereen elkaars keuzes respecteerde.

  3. ik heb ook weleens dat ik honger heb en niet zoveel mag eten

  4. Lieve Phoicai,
    Wat een fijne blog! Net als je andere blogs de laatste tijd! Ik ben moeder van 2 dochters: oudste is 2jr, jongste 8mnd. Beide zwangerschappen prenatale depressie gehad (wist niet dat dit bestond ;)), en 2x veel aangekomen in gewicht. Maar wat ik het vervelends vind is dat ik juist nu alles weer wat in balans lijkt te komen, ik worstel tijdens tussendoortjes met m’n dochters. En iedere dag wens ik dat ik samen met hen ongedwongen kan genieten van eten, zonder gedachtes of ik ervan aankom of doorsla. Dat is zo onbelangrijk en het zo niet waard. Dankjewel voor je openheid!
    Iets in je blogs raken me, en ik wens je alle geluk toe tijdens en na je zwangerschap. Een baby en een peuter is niet altijd even makkelijk (evenals zwanger zijn en bevallen :)) maar ik hoop dat je heel veel liefde en plezier beleefd met je 2 dochters!

  5. Ik dacht even dat de.titel over mijn probleem ging dus ik blij aan de lees, gaat het weer over jezelf te toestaan terwijl je wel gewoon mag. Nu even graag serieus: als je trek hebt en niks mag eten? Mag daar eens een blog over? Wat doe je beperkte kcals mag eten om af te vallen.maar wel de hele tijd trek heb. Eigenlijk wat ik verwachtte onder bovenstaande titel.

    1. mogen mag altijd, toch? wie verbied je om te eten?
      ook bij afvallen is het volgens mij niet de bedoeling om honger te lijden.

      eet je voldoende vezels en groenten? vezels helpen je vol te voelen en groenten bevatten heel weinig kcal waardoor je een groot volume kan eten en je dus goed vol kan zitten zonder veel gegeten te hebben.

      maar eten mag je volgens mij altijd? als je honger hebt heeft je lichaam voeding nodig, het is dan kijken wat de beste keuze is hierin.

      1. Het klopt dat je lichaam voeding nodig heeft ook als je afvalt en het juist niet handig is om honger te hebben omdat je lichaam bezig moet blijven on af te vallen. Maar als je constant trek hebt en al aan je max kcals zit. Het is 90% hoofdhonger maar het gaat pas weg als ik me letterlijk misselijk heb gegeten. Ik had gehoopt dat de blog ging over trek hebben maar niet meer “mogen” eten. Want daar loop ik elke dag tegenaan.

        1. is het dan niet meer eetbuidrang uit emotie?

          misschien even zoeken in de zoekbalk op eetbuien ofzo voor tips?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *