Ik kan nu omgaan met Binge Eating Disorder

Ik denk dat ik mijn eetstoornis – Binge Eating Disorder, ofwel eetbuistoornis – nooit helemaal zal kwijtraken. Dat zit in me en dat zal nooit verdwijnen. Ik ben nu in staat om er, met wat vallen en opstaan, mee om te gaan. Ik weet hoe het werkt, ik weet hoe ik er vroeger mee omging (fout) en weet nu hoe ik er wél mee om moet gaan. Mijn therapie heeft me dat geleerd. En dat vind ik prima. Ik heb ook nooit de illusie gehad dat ik het helemaal zou kwijtraken, als ik het maar aankan. En dat is gelukt!

Ik ben Pieter, 56 jaar waarvan 26 jaar gelukkig getrouwd en vader van twee geweldige kinderen. Ik ben voltijds rijksambtenaar en zo af en toe voltrek ik ook nog huwelijken in mijn hoedanigheid als Buitengewoon Ambtenaar van de Burgerlijke Stand. Ik woon in Eibergen, in de Gelderse Achterhoek, en vind dat toch wel het mooiste stukje Nederland. Ik heb veel interesses, misschien wel te veel! Maar als ik er een paar moet noemen dan zijn het toch wel muziek, lezen en films. Ik heb recentelijk mijn platencollectie weer tevoorschijn getoverd en probeer stapje voor stapje mijn verzameling weer wat uit te breiden. Ik heb vroeger heel veel gesport, veel hardgelopen, en probeer daar nu ook weer een gezonde routine in te krijgen. Een schoonzoon die sportinstructeur is, draagt daar zeker aan bij. 

Mijn eetstoornis

Ik heb eigenlijk een gewoon leven, maar dat werd lange tijd wel gekenmerkt, of misschien wel gedomineerd, door mijn gewicht. Ik heb in de afgelopen jaren ontzettend vaak aan mijn gewicht gewerkt. Afvallen en sporten. Ik viel kilo’s af, om die dan erna gewoon weer erbij te krijgen. En meer… Mijn echte probleem – zo heb ik zelf vastgesteld – zit hem niet in het afvallen als zodanig. Mijn echte probleem is het vasthouden van het juiste gewicht. En op de een of andere manier lukte me dat maar niet. Ik vergreep me geregeld en te vaak aan te veel eten op de verkeerde momenten. Tussen de reguliere maaltijden door een onbeschrijflijke drang krijgen om te eten en daar zo vaak geen weerstand aan kunnen bieden; zo zie ik mijn leven. Op zich dus een gewoon leven, maar geen controle over mijzelf. En dat vond ik misschien wel het meest frustrerende.

Wat er achter mijn eetstoornis zit, daar ben ik eigenlijk nooit achter gekomen. Er zijn wel ideeën, theorieën, maar echt zeker weten doe ik het niet. De meest gangbare theorie is dat er wellicht sprake is van PTSS, maar ik kan me niets herinneren van wat dat zou kunnen hebben veroorzaakt. Ik heb in mijn loopbaan wel wat spannende en stressvolle situaties meegemaakt, maar ook daarvan kan ik niet met droge ogen zeggen dat dat een zekere verklaring is. Ik weet het dus niet…

Vooroordelen

Ik heb veel te maken gehad met vooroordelen. Opmerkingen als je in een restaurant zit, of bij een viskraam een visje eet. Verwijten dat het aan jezelf ligt. Mensen die heel begripvol zijn als iemand lijdt aan boulimia of anorexia – “want dat is een ziekte” – maar Binge Eating Disorder is alleen maar “gebrek aan controle” en “je moet je meer ruggengraat tonen”. Het gemak waarmee mensen oordelen en dat ook (soms direct, maar vaak ook achter je rug) uitspreken. “Zou je dat wel eten?”, met een knipoog. Hoe pijnlijk dat is, dat weten mensen niet. Maar pijnlijk is het.

(Niet) in herhaling vallen

Er zijn zo vaak momenten geweest dat ik dacht: nu is het tijd voor herstel. Dat leidde tot een tijdelijke aanmerkelijke verbetering, waarna het allemaal toch weer instortte. Het moment dat ik voor mijzelf de keuze maakte om in mijzelf te gaan zoeken naar de oorzaak om niet weer in herhaling te vallen, was ergens dit jaar. Ik wilde graag weer afvallen, maar niet voor de zoveelste keer terugvallen in oude en foute patronen. Ik ben dus bewust op zoek gegaan naar hulp om op het gewenste gewicht te blijven, niet zozeer om er op te komen. Dat kan ik wel, maar daarná; dat was altijd voor mij de killer. En daar zocht ik de oplossing. Een zeer gewaardeerde collega van mij wees me op een krantenartikel over E-health bij Novarum en naar aanleiding van dat artikel heb ik contact gezocht met Novarum en ben ik hun traject ingegaan.

Hulp bij herstel

De grootste uitdaging tijdens dit traject vond ik het afleren van bepaalde gewoontes, tijdig herkennen van foute signalen en daarop anticiperen. Plannen, plannen, plannen. Goed je dag indelen en vooraf inschatten welke risico’s je loopt. Geen enkele dag is hetzelfde, ook al lijken ze soms op elkaar. Pin je niet vast op patronen, maar plan ook ‘door’ de patronen heen als dat nodig is. Als je bijvoorbeeld tussen ontbijt en lunch een normale tijd hebt, dan kan één tussendoortje – zoals je aanleert – prima de tijd overbruggen. Maar als er veel meer tijd tussen zit, dan moet je misschien twee tussendoortjes doen. Voorkom dat je op een ongunstig moment trek krijgt, want dan gaat het vaak fout. Ken dus de valkuilen en plan door omheen. Dat vond ik in het begin ontzettend moeilijk.

En ja, mijzelf accepteren zoals ik ben, dat was ook wel een dingetje. Ik vond mezelf nou niet bepaald mooi of aantrekkelijk. Integendeel. Ik walgde zelfs van mezelf, mijn dikke buik. Gruwelijk. En om te leren accepteren dat dat helemaal niet erg is, dat het uiteindelijk ook gaat om wie je bent en niet hoe je eruitziet, dat was ook wel een struggle.

De gesprekken met mijn therapeute, Bernou, die waren voor mij het belangrijkste. Gedurende een week doorliep ik het programma zoals opgesteld. Vragen beantwoorden, lijsten bijhouden, planningen maken, afwijkingen vaststellen, evalueren, noem het maar op. Maar dan op vrijdag vond dan een soort wekelijkse evaluatie plaats en daarin kreeg alles wat ik deed een plek. Ja, Bernou benaderde alles vanuit een hele positieve inslag en ik heb dan in eerste instantie altijd zoiets van: ja, maar dat staat waarschijnlijk in je handleiding – dat is ook een beetje mijn cynische inslag. Maar al snel kreeg ik het stellige idee dat het ook oprecht was en toen dat gevoel begon te beklijven, steeg mijn motivatie enorm. Je merkt dat iets goed kan werken als er sprake is van een onbevooroordeelde wisselwerking. Eigenlijk, zoals ik erop terugkijk, zou je dat als teamwerk kunnen omschrijven. Die wisselwerking, naast al die oefeningen en momenten van zelfreflectie, waren voor mij heel belangrijk.

Ver in herstel

Ik denk dat ik mijn eetstoornis nooit helemaal zal kwijtraken, maar er is wel echt een last van mijn schouders gevallen. Ik loop niet langer gebogen onder een grote druk van zelfverwijt. Ik weet nu dat het niet aan mij ligt. Ik weet nu dat ik normaal ben, ik weet nu dat ik me niet hoef te schamen voor mijzelf, ik weet nu dat ik een fout mag maken en daarna weer de draad kan oppakken. Ik kan weer gewoon mijzelf zijn. Dat klinkt misschien zweverig, maar zo voel ik het wel.

Je bent wie je bent. Je bent niet de persoon die anderen willen dat jij bent. Er bestaat geen rolmodel, iedereen is anders. Jij ook. Jij bent uniek, jezelf. Laat je nooit, nooit, nooit, door anderen de kop gek maken omdat zij vinden dat jij niet aan hun beeld voldoet! Want dan is het nooit goed. Ik hoop oprecht dat meer mensen in staat zullen zijn hun eetstoornis een plek te geven zodat ze ermee om kunnen gaan en het leven krijgen dat ze verdienen. Ik kijk met plezier terug op de E-health behandeling (ik heb het eigenlijk nooit als een behandeling ervaren) die mij inzicht heeft gegeven. En met inzicht komt het vermogen om te handelen; verstandig te handelen.

Lees hier meer blogs over Binge Eating Disorder.


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Nadine

Geschreven door Nadine

Reacties

41 reacties op “Ik kan nu omgaan met Binge Eating Disorder”

  1. ❤️ mooi. Zo blij dat je weer jezelf mag zijn! Hoe vanzelfsprekend dat ook is, dat lijkt het vaak niet.

    1. Dank je wel voor je mooie reactie.

  2. Mooi om te lezen, Pieter! Ik hoop dat je weer volop kunt genieten en dat je trots bent op jezelf. Dat verdien je zeker!

    1. Genieten doe ik zeker … weer. Vooral nu ik weet dat het kan!

  3. Wat een goed stuk!! Heel fijn om te lezen.

    1. Wauw. Dank je wel.

  4. Super om te lezen. Ik hoop echt dat er door oa jouw verhaal meer begrip komt voor de eetstoornis Binge Eating Disorder. 🙏🏻😘🙏🏻

    1. Dat hoop ik ook. Het is vooral de onbekendheid met binge eating dat leidt tot onbegrip en pijnlijke reacties. Misschien dat dit helpt.

  5. Mooie blog!

    1. Dank je wel!

  6. Mooi en herkenbaar, het kon zo mijn verhaal zijn. Ook ik ben in behandeling bij Novarum, de bedoeling was om fysiek te gaan maar helaas nu helemaal via beeldbellen

    1. Ook dat werkt prima! Geloof me! Succes!!!

  7. Respect voor jou! Veel succes verder en een gezond 2021

    1. Dank je wel en ik wens jou ook het beste!

  8. Wauw wat een mooi stuk, helaas herkenbaar

    1. Ik denk dat er heel veel mensen zijn die dit herkennen omdat het probleem best groot is!

  9. wat een goeie blog! ik herken mezelf om het accepteren van jezelf. dat kan ik nog niet

    1. Gun jezelf de tijd, gun het jezelf!

  10. Dankjewel voor het delen van je verhaal!

    1. Graag gedaan.

  11. mooie blog, duidelijk en eerlijk en goed een keer over bed ook!

    ik heb het zelf niet maar sowieso overlappen er een hoop dingen in eetstoornissen. en ik denk ook goed dat mannen ook open durven te zijn hierin!

    1. Het klopt dat mannen er vaak luchtiger over doen. Als onderdeel van de behandeling moest ik ook lezen en dan ontdek je dat Anorexia, Bolemia en BED heel veel overlap hebben. Bijzonder…

  12. Geweldig stuk Pieter.
    Ben blij voor je dat jet "het lek boven hebt." Eindelijk duidelijkheid.
    hartstikke mooi. Fijne dagen en de goed, fijn en gezond MMXXI.

    1. Dank je Wim

  13. Een mooi en eerlijk gezegd item Pieter.
    Vooroordelen zijn er altijd en vaak gespuwd door onkunde en desinteresse.
    Knap dat je nu een manier en systeem hebt gevonden waar je wat aan hebt en je steun aan hebt. Sjapo Pieter!

  14. Wat goed van je. Hopelijk komt er meer aandacht voor mannen met eetstoornissen en natuurlijk vrouwen ook. Want dat snappen mensen soms ook niet als je een eetstoornis heb, Ookal ben je een vrouw. Raar is dat he?

    Veel groetjes, Anna.

    1. Dank je wel. Het klopt wat je schrijft. Er is relatief weinig aandacht voor omdat velen het als een zwakte zien in plaats van een (psychologische) aandoening. Ik heb het echt ervaren dat mensen boulimia en anorexia als ziekte erkennen en tegen jou zeggen dat je zwak bent. Dus ja… aandacht zou goed zijn.

  15. trots op je dat je dit zo open durft te vertellen. Ik hoop dat je een voorbeeld kunt zijn voor veel andere jongens en mannen én ouderen om te laten zien dat je je niet hoeft te schamen. Dat het niet alleen om graatmagere tienermeisjes gaat als er gesproken wordt over een eetstoornis. Chapeau en diepe buiging. Je bent een waardevol mens!

    1. by the way: groetjes van een abs 😉

    2. Dank je wel voor je bemoedigende woorden. Als mijn ervaringen anderen kunnen helpen dan is dat mooi meegenomen! Groetjes terug.

  16. Wow wat zul jij voor veel mannen een inspiratie zijn!
    Voor vrouwen ook maar bij mannen is er een groter taboe heb ik het idee..

    Ga zo door!!!

    1. Dank je wel. Het is idd geen mannending!

  17. Dank je wel Pieter voor je verhaal en je bijdrage aan het nog meer serieus nemen van, welke eetstoornis, dan ook, super en mooi dat je je werkelijk gesteund hebt gevoeld, toen je voor hulp ging en gemotiveerd raakte en je nu steeds meer hoop hebt om hier iig een weg in te vinden. Heel veel sterkte om hier nog beter uit te komen dan je nu al op weg bent!

  18. Diepe buiging en respect voor dit Pieter! Thanks for sharing!

  19. Wat heb je dat mooi en goed verwoord! Heel stoer van je dat je open durft te zijn. Ik denk dat je een voorbeeld voor velen kunt zijn! Hou vol!

    1. Schrijven helpt enorm. Ik doe mij best!

  20. Ik vind het het een heel krachtig artikel en je zult veelensen inspireren en hopelijk word mede door jou het taboe steeds meer doorbroken niet alleen voor de mensen die er last van hebben of hulpverlening maar ook de omgevi g.

  21. Een taboe is het zeker, zeker voor de onwetenden die denken te weten en dan vaak kwetsende dingen zeggen!

  22. Heel herkenbaar stuk! Ook ik heb gesprekken gehad met Bernou. Ik zit nu weer even in een dalletje na 1,5 jaar waarin het eigenlijk allemaal best oke ging. Ik denk zelf ook niet dat ik er ooit helemaal vanaf kom maar ik herken mijn valkuilen en weet wat ik eraan moet doen. Nu lukt het even niet en ga ik weer even met iemand praten maar nu wel optijd en niet als ik in die diepe kuil vastzit. Bedankt voor je verhaal en succes!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *