Ik krab mijn huid altijd open

Terwijl ik dit typ, zie ik vanuit mijn ooghoek een wondje op de rug van mijn hand. Ik weet niet meer waar het door gekomen is, maar ik merk wel dat mijn aandacht er telkens door afgeleid wordt. Het zit er nu ongeveer een week en in die week heb ik het iedere dag al een keer opengekrabt. Eigenlijk denk ik er bijna niet meer over na, ik doe dit automatisch zodra er een nieuw korstje opkomt. Het is een soort dwang of drang die ik heb zodra ik het wondje zie. Niet alleen dit wondje trouwens, dit gaat zo bij ieder wondje, puistje of andere oneffenheid op mijn huid.

Als ik een plekje op mijn gezicht zie, dan probeer ik het direct uit te knijpen alsof het een puistje is. Ik wil het als het ware weg hebben, terwijl het plekje alleen maar groter en zelfs een wondje wordt doordat ik er aan zit.

Bron

Mensen die obsessief bezig zijn met het beschadigen van de huid door constant op deze manier aan wondjes te zitten, plekjes open te krabben, aan moedervlekken te zitten etc., hebben in sommige gevallen last van dermatillomanie, beter bekend als skin-picking. Dit gaat verder dan enkel heel graag een puistje uit willen knijpen als je er een ziet, of echt even een velletje bij je nagel weg moeten halen. Mensen die kampen met skin-picking hebben last van dit soort zaken op een dwangmatige manier en doen dit bovendien op een dusdanige wijze dat ze de huid ernstig kunnen beschadigen.

Sommige mensen krabben telkens aan de huid met nagels, maar er zijn ook mensen die pincetten of tangetjes gebruiken om aan de huid te zitten. Bovendien kunnen zij het gevoel hebben dat de huid erg oneffen is waardoor zij nog meer aan hun huid gaan krabben terwijl er eigenlijk niet zoveel te zien is. In hun hoofd is het dus veel erger dan in de werkelijkheid. Ondertussen kan het telkens krabben aan de huid en overal aan zitten, veel schade toebrengen.

Telkens aan de huid zitten kan zorgen voor ontladen. Vaak kunnen mensen die dit doen echt even ontspannen als ze daarmee bezig zijn. Je hoeft hiervoor niet per se last te hebben van deze aandoening, ook in een minder erge mate kan telkens met je huid bezig zijn, wondjes open krabben, puistjes uit willen knijpen enzovoort wat rust geven. Vaak is dit helemaal niet bewust, je gaat immers niet voor je ontspanning even een korstje van je huid krabben. Het sluipt er veelal ongemerkt in doordat je merkt dat het hiermee bezig zijn ervoor zorgt dat je even helemaal nergens anders mee bezig hoeft te zijn.

Ik realiseerde me pas hoeveel ik met mijn huid bezig was toen ik acnetherapie kreeg waarvoor het belangrijk was dat ik dit echt ging minderen. Ik wist wel dat het niet goed was om zoveel aan je huid te zitten, het is immers niet heel hygiënisch en je krijgt sneller last van littekens, maar ik voelde nooit echt motivatie om er iets aan te doen. Toen de huidtherapeut aangaf dat het toch echt wel belangrijk was, ben ik er echt mee bezig gegaan en merkte ik pas op hoeveel momenten van de dag ik normaal gesproken aan mijn huid zat. Dit begon al als ik ‘s ochtends in de spiegel keek en ging de hele dag door, ook tijdens het werk.

Naast veel aan mijn gezicht plukken, heb ik dus ook de neiging om altijd aan wondjes te zitten en velletjes bij mijn nagels weg te halen. Zeker als ik zenuwachtig ben, doe ik dit erg veel. Eigenlijk realiseer ik het me pas dat ik het doe als het bloedt en erg veel pijn doet. Hoewel ik weet dat ik hier vrij veel mee bezig ben, weet ik dat het bij mij geen probleem is in de zin van skin-picking. Ik kan er ook mee stoppen en het is geen extreme dwang of drang. Het is echter wel iets om me bewust van te zijn, zeker als ik me wat gespannen voel. Als je echter merkt dat je dit probleem ook hebt en je er zelf echt niet mee kunt stoppen, dan is het goed om hier hulp bij te vragen. Veel mensen schamen zich voor dit probleem terwijl het ontzettend veel voorkomt.

Bron

Vorm van automutilatie?
Hoewel je met skin-picking en allerlei vormen daarvan, je huid flink kunt beschadigen, is het in principe niet hetzelfde als zelfbeschadiging. De overeenkomsten zijn dat beide zaken een dwingend karakter hebben. Zowel bij skin-picking als bij zelfbeschadiging heb je het gevoel dat je het ”moet” doen. Ook is er in beide gevallen vaak sprake van schaamte en daarnaast wordt de huid nu eenmaal beschadigd. Mensen die telkens aan hun huid zitten en wondjes open krabben, doen dit echter niet bewust om zichzelf te beschadigen. Ze denken soms zelfs dat de huid er beter van wordt, terwijl dit natuurlijk niet zo is als je dit heel erg veel en constant doet. Wel kan het zijn dat je veel aan je huid zit als een vorm van zelfbeschadiging en om jezelf doelbewust te beschadigen. Dit is echter een verschil met skin-picking.

Herken jij dit?

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

32 reacties op “Ik krab mijn huid altijd open”

  1. Ik doe het ook en vaak zit er dan ineens bloed aan m’n handen. Misschien is het wel een vorm automutilatie aangezien ik toch denk: ja ik ben toch al zo lelijk als wat, dus wat boeien een aantal extra littekens nou?

  2. Wow dit is zo herkenbaar! Ik krab perongeluk altijd wondjes open als ik aan het studeren ben omdat ik dan gedachteloos wat met mn handen wil doen. achteraf heb ik altijd spijt maar het gaat zonder er bij na te denken

    1. Heel herkenbaar doe het zelf ook met elk plekje

  3. Toevallig dat dit bericht vandaag komt. Ik bedacht me vannacht dat ik het afgelopen halfjaar elke dag wel minimaal 1 keer tegen mezelf heb gezegd, oké dit is echt het laatste wondje dat ik openkrab! Misschien is het in dat halfjaar hooguit 5 dagen gelukt. Ik word er gek van, allemaal littekentjes in mijn gezicht en op mijn handen. Vooral die in mijn gezicht vind ik verschrikkelijk en ik begrijp niet waarom ik er niet vanaf kan blijven. Ik vind het namelijk heel lelijk en ik schaam me ervoor om altijd wondjes te hebben. Als ik ervan af zou kunnen blijven zijn ze 10 keer sneller weg.. maar ergens vind ik het zo fijn. Het klinkt zo raar maar het geeft me echt een geweldig gevoel als ik ergens een korstje vanaf kan krabben. Ik kan het gewoon NIET niet doen en ik doe het al vanaf kleins af aan.
    Heeft iemand tips om dit te stoppen?

  4. Haha ik doe dit ook al m’n hele leven. Soms stoort het me,’aar eigenlijk vind ik het. U al jaren prima. Voor mij is het inderdaad een vorm van ontlading. Tsja die littekens zijn inderdaad wel echt rot, maar niemand heeft een huid zonder littekens de k ik dan maar :p

  5. Dit heb ik ook… altijd elke dag, kan er niet vanaf blijven

  6. Ik heb dit ook ja.. wondjes, pukkeltjes, velletjes, korstjes, muggenbulten, mijn benen zitten onder de littekens en ook mijn gezicht blijft mede hierdoor alleen maar onzuiver. Dit is ook iets dat ik sinds kinds af aan al doe en ik denk ook niet echt dat ik er nog vanaf kom. Voor mij hoeft dat ook niet eens perse, ik MOET het openkrabben, al baal ik wel van de littekens op mijn benen. Ik zie het trouwens totaal niet als een vorm van zelfbeschadiging, maar meer als een tic, net als nagelbijten.

  7. Wow, heel herkenbaar. Ik ben het ook wel met nikki eens. Voor mij is het geen manier van zelfbeschadiging maar meer automatisme, als word het erger als ik gestrest ben. Maar iderdaad zijn mijn benen ook niet meer zo egaal 🙁 hoe hard ik me ook voorneem te stoppen ik blijf het doen

  8. Zo herkenbaar. Al is het bij mij af en toe wel een vorm van automutilatie. Ik wil het dan bewust kapot maken of zorgen dat het zeer doet. Mijn benen krab ik altijd helemaal open omdat ik altijd bultjes heb. Inmiddels heb ik ook al wat littekens maar dat kan me niet zoveel schelen vaak. Maar meestal is het een vorm van ontlading.

  9. Dit is dus precies wat ik heb, maar ik had nooit het gevoel alsof het iets was, laat staan een naam heeft. Ik heb altijd als ik een puistje op me gezicht heb dat het gewoon helemaal weg moet, tot dat ik zeker weet dat het hele bultje (puistje) weg is. Soms als ik erg gestrest ben ga ik gewoon op me gezicht voelen of er ergens een klein bultje is of puistje , en dan krab ik net zo lang tot dat het weg is. Terwijl het er eigenlijk niet erg uit zag, maar ik werd er ontspannen van. Daarna super veel spijt en daarna durfde ik eigenlijk niet naar school omdat het er zo lelijk uit ziet. Net alsof er een grasmaaier over me gezicht heen is gegaan. Ik schaam me er dan echt voor. Ik probeer elke keer te stoppen maar toch gebeurt het elke keer opnieuw

  10. En ik altijd maar denken dat het super normaal was.. Hahaha
    Totdat mijn vriendin wou dat ik er mee ophield en ik helemaal gestoord werd van de spanning omdat ik het MOEST doen.

  11. Heel herkenbaar. Niet alleen bij mezelf, maar ook bij mijn moeder en oma. Zit dus in de familie, naast een zeer slechte huid (veel acne en psoriasis/eczeem)…

  12. Dacht even dat ik crazy was😀 maar het bestaat!
    Ik moet iedere avond als ik in bed lig even op mijn rug/ schouderbladen krabben en voelen of er pukkeltjes zitten zoja openkrabben.heerlijk rustgevend gevoel😊

  13. ik schrik enorm dat er zovelen zijn met dit probleem; ik doe ‘t ook al jaren, soms maanden aaneen niks, geen probleem, om dan op 1 dag tijd zoveel schade toe te brengen, dat ‘t weer weken/maanden nodig heeft om te genezen. word er moedeloos van. en zo isoleer ik mezelf nog meer, want ik voel me dan vies als ik in contact moet komen met anderen. ik ben al niet zo sociaal aangelegd, en dan maak ik ‘t mezelf nog wat moeilijker.

  14. Ik krab al een jaar of tien, het wordt alleen maar erger, schouders, armen, benen, en nu ook achter de oren. Weten jullie of er een therapie voor bestaat. Buitenstaanders vragen nu aan mij, hoe ik aan al die littekens kom.
    Het is gewoon een dwang geworden.

  15. Ik kan me niet ander herinneren dat ik dit verschijnsel heb. Directe familie en echtgenoot zeggen altijd "niet doen" als ik ermee bezig ben. Pas dan merk ik op dat ik het WEER doe. Het gaat bijna in een onderbewust zijn.
    Het is goed te lezen dat ik niet alleen ben met dit probleem. Beter is samen naar een oplossing te zoeken. Persoonlijk denk ik dat het van uit een psychologische hoek benaderd moet worden. Mogelijk door hypnosetherapie. Zeg het maar, ik weet het niet. Intussen doen muggen weer hun bijdrage en zie ik er weer niet uit.😢

  16. Jeetje wat herkenbaar. Ik kan er niet mee stoppen elk korstje, pukkeltje en mëeter moet weg. Ik zit er helemaal onder. Muggenbulten worden altijd krabplekken. Ik voel altijd overal jeuk. Sinds dat mijn moeder vorig jaar een hersentumor kreeg en ik erg veel met haar bezig was, is het erger geworden. Ze is 1 januari overleden, maar het krabben is nu zo obsesief geworden dat ik er helemaal onder zit. Armen, benen, rug, borst en ook mijn gezicht. Ik noem mezelf tegenwoordig een krentenbol. Zo kan je het wel ongeveer vergelijken. Zo als de krenten verdeelt zijn over een bolletje, zo zijn de krabplekken verdeelt over mijn lichaam. Ik wordt er gek van en schaam me diep. Ik durf niet eens meer te zwemmen met mijn kinderen, want naast dat ik dik ben, heb ik ook nog eens overal rode opengekrabte plekken. 😭

  17. Komt dus toch wel veel vaker voor dan ik dacht… Elk bultje, puistje, korstje en sommige moedervlekken, ik kan er ook echt niet vanaf blijven. En toch elke keer denken dat als ik het zo snel mogelijk probeer weg te halen door er aan te krabben, dat het dan sneller weg is. Vorige jaar was het vooral heel erg op mijn bovenarmen. Inmiddels geen wondjes meer, maar wel een aantal littekens aan overgehouden. Maarja, meteen daarna ben ik mijn huid gaan verpesten op mijn benen. Dit begon vorig jaar na de zomer. Nu nog steeds allemaal wondjes en verkleuringen van littekens over mijn hele benen. Echt heel jammer dat je hierdoor minder sociale activiteiten kan doen, zoals zwemmen en de stad in met een korte broek of leuk jurkje wanneer het 30 graden is… 🙁
    We moeten wat meer van onze huid gaan houden ♡

    1. ik herken het, ik draag eigenlij ook allene maar urkjes ton bijna ana mn knie in de zomer, en omdat ik eht ook op mn armen heb draag ik het liefst een vestje, of een leren jasje, mar dat is natuurlijk veel te warm in de zomer, vandaag vroegen een paar meiden wat ik voor plekjes op mn armen had, ik durfde de echte reden echt niet te zeggen, ik shcaam me er zo voor, nu ben ik er eigenlijk aardig meegestopt, met het krabben, maar de gevolgen blijven…

  18. Ik bedek de wonden met duoderm plakkers. Deze zijn op maat te knippen en helpen mij iets op de goede weg, want met de pleisters kan je niet krabben en na 2 dagen zijn de wondjes vaak weg en glad, zodat niets meer te krabben valt. Sterkte en succes voor eenieder

  19. Ik herken dit zeker maar dan heb ik het op mijn rug en ook een klein beetje op me gezicht. Ik had eerst veel littekens op me gezicht maar ik had besloten om er mee te stoppen en dat is gelukt. Mijn littekens worden steeds minder maar op mijn rug zijn ze verschrikkelijk. Ik kan niet stoppen met mijn rug open te krabben en als ik niks te doen heb ga ik alle wondjes openkrabben op mijn rug en het word steeds erger. Het is heel moeilijk om er van af te komen en ik schaam me wel een beetje als ik bijvoorbeeld wil zwemmen enzo.
    Mijn tip: begin er nooit aan om wondjes open te krabben want straks is het veelste moeilijk om er mee te stoppen xx

  20. Had het even nodig herkenbare verhalen te lezen…

    Ik heb inmiddels zulke erge littekens op mijn rug, allemaal van mijn eigen nagels. Ik merk dat als ik honger heb en als ik me verveel, maar vooral als ik veel stress ik overal alles ga openkrabben.

    Ik doe nu heel erg mijn best om te stoppen, maar de korstjes jeuken enorm, dus is het lastig. Mijn vriend checkt nu mijn rug meerdere keren per dag en hij smeert het ‘s avonds in met dikke Nivea. Wel krab ik mijn gezicht, armen en benen nog open… Dat is de volgende stap zodra mijn rug genezen is.

    Wat ik wel lastig vind is dat mijn vriend zijn baardharen uittrekt, ook door stress. Wanneer ik zie dat hij zichzelf dat wel ‘toestaat’, wil ik dat altijd als excuus gebruiken om zelf weer te gaan krabben…

  21. Ik krab zelf elke dag wondjes open. Ik ben er zelfs al voor naar een psycholoog geweest. Ik kom nu pas te weten dat er iets bestaat als skin-picking en ik ben blij dat ik niet de enige ben die dit doet.

  22. Maar hoe komen we er vanaf? Ik heb zo vaak tegen mezelf gezegd dat ik moet stoppen, maar zo gauw ik iets zien of voel dan moet het ‘weg’. En meestal denk ik pas weer wat ik mijzelf beloofd heb al ik er mee klaar ben. Bij mij werken pleisters absoluut niet, want die voel ik ook altijd zitten en dus moeten die ook weer zsm van mijn huid af.

    1. we kunnen elkaar mss contacteren en er over spreken?

  23. Hallo ik heb exact hetzelfde probleem als jullie. ik schaam me er ook voor en wil graag dat het stopt. ik denk je nagels knippen is heel belangrijk om littekens te vermijden. En nagaan waar en wanneer je het doet. Ik doe het altijd voor de spiegel kan op verschillende plaatsen zijn. Maar ik ben er meestal wel alleen. of toch in die ruimte van het huis. bv. toilet op het werk, school, badkamer. Wat helpt bij mij is bezig zijn het druk hebben. Maar natuurlijk is dat niet genoeg want we gaan jammer genoeg het vraagt ook veel wilskracht. Als iemand nog tips heeft please tell me! groetjes

  24. Hallo,

    Jammer dat bij deze berichten niemand op een ander reageert en er dus geen oplossing wordt geboden.
    Ik krab ook al jaren tot bloedens aan toe, nu zelfs op mijn neus, daar zit al 2 weken een lelijke plek die ik steeds weer openkrab, het is niet meer om aan te zien 🙁
    Ik doe af en toe nitril handschoenen aan, inderdaad nagels heel kort knippen helpt ook enigszins. Pleisters voel ik ook altijd en dat irriteert, dus dat moet er ook af.
    Insmeren met vaseline, helpt tijdelijk, maar daarna begin ik gewoon weer.
    Ik wil er echt vanaf want zeker in mijn gezicht is om me voor te schamen

    1. Beste Yvon,
      Wat rot dat je hier zoveel last van hebt. Voel je welkom om er een vraag over te stellen op het forum, bijvoorbeeld aan onze psychologen. Daar wordt wel gereageerd, hier in het gastenboek onder een blog van 5 jaar geleden is de kans klein dat iemand je bericht nog ziet en reageert.
      Lid worden van ons forum kan gratis en anoniem, click daarvoor op de knop ‘forum’ rechts-bovenaan deze pagina.

  25. Ik heb hier ook erg last van(gehad) Ik heb nu 8 littekens(kleine) op mijn arm, en een hele grotte iets boven mijn knie, waar ik me erg aan stoor, omdat ze zo opvallen, heeft iemand tips omd e littekens te verminderen? please!!!

  26. Wauw .. ik schrij van de hoeveelheid mensen..
    Ik doe het al sins ik 6 was..
    En me moeder op de achtergrond

    “ doe dat nou niet ! Krijg je spijt van.. en kijk me nu 26.. ik krab alles open wat ik zie ..

  27. ik krab elke keer mijn wonden open ook al zegt mijn moeder niet doen je krijgt littekens ik blijf door gaan heb al mega veel littekens maar ik kan er gewoon niet mee stoppen en geeft me gewoon een fijn gevoel iedereen probeert mij tegen houden maar niemand lukt het ik weet zelf ook niet wat ik moet doen

  28. Ik krab ook mijn wondjes open op mijn gezicht arm schouder benen rug ik krab mijn lichaam ook telkens keer open

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *