Een eetstoornis neem je overal mee naartoe, waar je ook gaat. Hoe ver je ook reist, een eetstoornis komt je achterna. Een leuke vakantie wordt overschaduwd door dwang en eetgestoorde gedachten. Op vakantie gaan is niet meer leuk en het liefst blijf je thuis, waar het veilig is en waar je weet waar je aan toe bent: ‘Geen gedoe met eten, geen vreemde buitenlandse producten’. Je weet best wat je mist als je thuisblijft, maar als je al gaat, wil je eigenlijk het liefst weer zo snel mogelijk weer naar huis. Kon je de eetstoornis maar even achterlaten.
Een paar weken geleden ben ik samen met mijn vriend een lang weekend naar Vlieland geweest. Het was mijn eerste mini vakantie sinds ik voor Proud ben gaan werken en voor het eerst stond ik er echt bij stil hoe fijn het is om zonder eetstoornis op vakantie te gaan. Op zulke momenten ben ik telkens weer verschrikkelijk dankbaar en trots op hoe ver ik ben gekomen. In deze blog wil ik daarom graag met jullie delen hoe op vakantie gaan vroeger was voor mij en hoe het nu is. Ik hoop je hiermee te kunnen motiveren om te blijven vechten tegen die eetstoornis. Het leven is namelijk zoveel beter zonder eetstoornis.
♥ Voorbereidingen treffen
Wanneer ik vroeger op vakantie ‘moest’, kon ik me hier al weken van te voren zorgen over maken, want ‘hoe ging ik dat dan doen met eten?’ Op vakantie gaan betekende dat ik mijn veilige, voorspelbare wereldje moest verruilen voor een onbekend oord. Dat leek mijn eetstoornis helemaal geen goed idee: ‘Wat als ze daar nou geen veilige producten hebben?’ Uit angst om aan te komen in gewicht bleef ik eigenlijk liever thuis. Alles draaide om eten en dat op vakantie gaan ook nog leuk kon zijn kwam niet meer in me op.
Voordat ik op vakantie ging piekerde ik veel en probeerde ik manieren te verzinnen om zo veel mogelijk veilig voedsel mee te nemen zonder dat het opviel. De weken van te voren was ik ook extra veel bezig met mijn gewicht, wat mijn gemoedstoestand niet ten goede kwam. Veel zin in de vakantie had ik dan vaak ook niet meer.
Als ik nu op vakantie ga ben ik helemaal niet meer bezig met mijn gewicht. Wel ben ik bezig met eten, maar op een positieve manier: ‘Zijn er bijzondere streekproducten die ik wil uitproberen?’ ‘Is er ergens een lekker of bekend restaurant waar ik wel zou willen eten?’ Ik kan enorm uitkijken naar lekker eten en vind het leuk om van te voren uit te zoeken welke nieuwe dingen ik wil gaan proeven op vakantie.
De voorbereidingen die ik nu tref voordat ik op vakantie ga hebben tot doel om het zo leuk mogelijk voor mezelf te maken. Ik zoek graag van te voren informatie op over wat er allemaal te zien is op locatie en wat ik allemaal wil doen. Hiernaast vind ik het leuk om een paar woordjes te leren in de taal van mijn vakantieland.
♥ Activiteiten ondernemen
Door mijn eetstoornis voelde ik me vaak moe en uitgeblust. Op vakantie was het niet veel anders. Leuke dingen ondernemen vond ik allemaal maar moeilijk en ingewikkeld. Ik had er gewoonweg de energie niet voor. Ik heb het gevoel dat ik daardoor heel wat leuke dingen ben misgelopen. De eetstoornis hield me terug.
Toen ik zeventien of achttien jaar oud was was ging ik met mijn moeder en broer een paar dagen naar Disneyland Parijs. Als kind was ik daar al eens geweest en dat was een fantastische tijd. Door mijn eetstoornis kon ik er nu alleen veel minder van genieten, doordat ik constant met eten in mijn hoofd zat. Ik was minder vrolijk, voelde me daardoor lastig en ik vroeg me af of ze het niet veel leuker hadden gehad zonder mij. Op een avond gingen mijn moeder en broer terug naar het park om de Disney parade te gaan bekijken. Mijn eetdrang was net op dat moment erg sterk en ik ben toen achtergebleven in het hotel met het smoesje ‘dat ik moe was’. Terwijl zij naar de parade gingen kijken zat ik alleen op de hotelkamer en had ik een eetbui. Als ik hieraan terugdenk word ik alleen maar heel verdrietig.
Als ik nu op vakantie ben vind ik het juist leuk om nieuwe dingen te zien en te ondernemen. Nou is het ook niet zo dat ik de wekker ga zetten op vakantie, maar ik vind het wel heel leuk om veel te doen. Ik hou van wandelen en fietsen en deins er niet van terug om de toerist uit te hangen. Ook vind ik het leuk om de spontaniteit erin te houden en een beetje te leven voor het moment. Op vakantie gaan is net een klein avontuurtje.
♥ Uit eten gaan
Uit eten gaan in de tijd dat ik een eetstoornis had vond ik sowieso al erg lastig, laat staan tijdens een vakantie. Ik vond het maar een hoop gedoe en zonde van het geld. Als ik al uit eten ging at ik het liefst iets simpels of iets wat er vertrouwt uitzag uit angst om aan te komen. Ook hierbij vond ik het sociale aspect vaak lastig. Ik wilde niet laten merken dat ik het zo moeilijk had met eten omdat ik bang was dat ik anderen hiermee lastig zou vallen. Dat voelde heel eenzaam en ik had er vaak alleen mezelf mee.
Op vakantie nu vind ik het juist heel leuk en gezellig om buiten de deur te eten of om spontaan ergens een terrasje te pikken, het liefst mét borrelplank. Lekker eten hoort nu echt bij een goede vakantie en ik hoef me niet langer druk te maken over mijn gewicht. Ik vertrouw op mijn lichaam en weet nu dat ik heus niet ineens zal aankomen van uit eten gaan of van buitenlandse gerechten die ik niet zelf heb klaargemaakt.
♥ Terugkijken
Eenmaal thuis wilde ik mezelf het liefst zo snel mogelijk wegen. ‘Was ik afgevallen?’ ‘Of juist aangekomen?’ Welke van de twee het ook was, het was nooit goed. Als ik vervolgens terugblikte op de vakantie was dat vaak met veel verdriet en zelfverwijten. Ik nam het mezelf namelijk kwalijk dat ik de eetstoornis zoveel ruimte had gegeven, ook al kon ik er eigenlijk ook niet altijd echt iets aan doen. Het hebben van een eetstoornis is niet makkelijk en je maakt het jezelf alleen maar moeilijker door ook nog eens streng voor jezelf te zijn en jezelf alleen maar te richten op alles wat er volgens jou niet goed ging.
Als ik vroeger foto’s van de vakantie terugkeek vond ik mezelf er nooit mooi opstaan. Ik zag overal vetrollen en vond dat mijn gezicht bol leek. Ook mijn make-up of haar zat nooit goed genoeg en ik vond het dan heel erg dat daar foto’s van waren genomen. Als ik nu foto’s uit die tijd zie, zie ik oprecht niets geks of lelijks meer, ik zie alleen dat ik niet straal. Ik was ongelukkig.
Als ik nu terugkijk op een vakantie denk ik aan de mooie momenten die ik heb meegemaakt en de leuke dingen die ik gedaan heb. Of ik wel of niet goed op de foto sta, met of zonder make-up, is minder belangrijk, een foto is immers maar een moment opname.
Ik ben erg blij met de manier waarop ik vandaag de dag vakantie kan vieren. Vrij van de eetstoornis. Ik hoop dat deze blog je motiveert om te blijven vechten tegen je eetstoornis, zodat jij binnenkort ook weer zorgeloos op reis kunt, zonder eetstoornis.
Liefs,
Lotte
Geef een reactie