Ik mag niet trots op mijzelf zijn

‘Ik ben zo trots op je.’ Een voorzichtige glimlach breekt door als ik het berichtje lees. ‘Zie je nou wel’ moedigt een zachte stem in mijn hoofd me aan: ‘Je doet het wel goed, je doet je best en je maakt stappen vooruit.’ Nog voordat ik deze gedachte op me in kan laten werken wordt die zachte stem al overschreeuwd door een veel hardere vijandige stem ‘Het is niet waar! Je hebt het helemaal verpest, ze is helemaal niet trots op je want je doet nooit iets goed!’ De glimlach is alweer verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor tranen die in mijn ogen prikken bij deze gedachte…

Ik druk mijn scherm uit en besluit nog maar niet te reageren. Die harde stem, het overschreeuwt alles. Maar toch als ik het scherm weer even aanklik staat het er toch echt. ‘Ik ben trots op je’ Nogmaals laat ik de woorden op me inwerken. De zachte stem is weer op het toneel verschenen en probeert partij te geven aan alle zwarte vijandige gedachten in mijn hoofd. Het voelt alsof er een touwtrek wedstrijd in mijn hoofd gaande is en ikzelf het touw ben.

Ik mag niet trots op mijzelf zijn

Trots, een woordje dat ik altijd maar moeilijk over mijn lippen krijg. ‘Waar ben je trots op?’ De vraag die nog moeilijker is dan welke wiskundige vraag ze ook maar op school kunnen stellen. Bij het horen van deze vraag komt die harde stem mijn hoofd binnen en overtuigd me er in no time van dat er niks is om trots op te zijn. Trots op het stoppen met automutilatie? Trots op het herstellen van anorexia? Nee, daar mag ik absoluut niet trots op zijn. Je hoort jezelf namelijk niet te beschadigen. En eten, dat zou al helemaal geen probleem moeten zijn. Dus trots zijn op dingen die hartstikke normaal zijn, dat kan niet. Ik wil nog tegenstand bieden tegen deze gedachten, maar ik lijk te verdrinken in een golf van zelfkritiek. Heen en weer geslingerd tussen gevoelens van boosheid, verdriet en angst.

Iedereen komt moeilijke dingen tegen en iedereen staat voor zijn eigen uitdagingen. Wat voor de ene vanzelfsprekend is, kan voor de ander een enorme stap zijn. Beetje bij beetje begin ik te leren dat je geen held hoeft te zijn om trots te mogen zijn. Je hoeft niet cum laude te slagen. Je hoeft niet altijd het beste te presteren. Ook perfect zijn staat niet op het lijstje eisen om trots te mogen zijn. Trots mag je zijn op alles wat een uitdaging voor je is. Hoe groot of klein ook. Hoe makkelijk of moeilijk het voor anderen ook lijkt.

Het herstellen van mijn eetstoornis en opbouwen wat er de afgelopen jaren kapot is gegaan is de grootste uitdaging waar ik ooit voor heb gestaan. Nog steeds is het een proces met vallen en opstaan. Stapje voor stapje mijn leven terugkrijgen en de eetstoornis loslaten.  Ik ben mijn uitdagingen aan het overwinnen. Mijn bergen aan het beklimmen. Ondanks dat ik er nog niet helemaal ben mag elke overwinning gevierd worden.

Ik mag niet trots op mijzelf zijn

Ik ben de laatste jaren al zo ver gekomen. Nooit had dat verdrietige, onzekere meisje gedacht dat ze vier jaar later hier al zou staan. En daar, daar kan ik trots op zijn. Als ik het even vergeet, als ik het niet zie, mijn vooruitgang vervaagt, de vijandige stem het overneemt en het zelfvertrouwen verdwijnt, dan zijn er de mensen om me heen. Mensen die de vooruitgang wél zien. Die trots op me zijn, zelfs als ik het even niet op mezelf kan zijn.

Dus wees trots op elke overwinning, groot en klein, en als jij even niet trots op jezelf kan zijn, kijk dan eens om je heen, en laat anderen trots op jou zijn.

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

10 reacties op “Ik mag niet trots op mijzelf zijn”

  1. Zo herkenbaar! Trots zijn op iemand anders kan ik echt wel maar op mezelf? Noway! En als iemand anders het zegt weet ik niet hoe ik moet reageren want ik ben het er dan niet mee eens maarja dat kan ik dan ook niet zo zeggen…

  2. Mooie blog! Hier heb ik echt super veel last van. Misschien een idee voor een vervolgblog (misschien door de redactie?) om een blog te schrijven met tips om hier stappen in te zetten. Dat wil ik nl zooo graag. Ik werk zo hard, maar ik zou ook zo graag willen kunnen terugblikken en denken ‘wauw dat heb ik toch maar mooi gedaan’, maar dat blijft nogal uit

  3. Super mooie blog en heel herkenbaar. Mensen om mij heen zeggen dat ze trots op me zijn, maar ik vind mezelf totaal mislukt….

  4. Wat een gave foto’s en wat heb je leuke kleren! Heel sportief! Leuk hoor. Mag ik vragen waar je die broek gekocht heb? 🙂
    Je bent volgens mij nog wel erg jong. En dan al zoveel meegemaakt… Mag ik vragen hoe oud je bent? 😉

    1. Hey Floor,
      Dankje! Ik ben 18 jaar en mn broek, ik weet eigenlijk niet meer waar ik die gekocht heb… maar meeste van kleren koop ik bij H&M, The NewYorker en The Sting.

      1. Ok leuk bedankt!

  5. Ik ben trots op je

    Zet je scherm maar niet uit, lees het nog maar een keer duidelijk. Ja Essie, je doet het goed, je mag er zijn!!!

  6. Zo mooi Esther!! Dank je wel voor het delen! Je mag idd heel trots zijn.

  7. Lieve dappere Esther, wat fantastisch dat je dit hebt opgeschreven!! Ik ben ook trots op je 😍!!
    Wat een reuzestappen heb je al gezet…
    Het gevecht in je hoofd en je lijf zal nog wel eens te voelen zijn, maar je kunt altijd terug naar deze woorden. Ze zijn van jou!

  8. Ik wou wat tips delen tegen automutilatie die ik heb gehoord ik weet niet of ze al op deze site staan of niet hardop tellen of iets tellen koop iets kleins in de supermarkt en ga in een lange rij staan denk aan een sterk moment van jezelf denk aan een moment waarin je alles goed deed

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *