Ik stink door mijn eetstoornis

Wow, het ruikt hier echt naar rotte eieren ofzo?!” Riep één van mijn collega’s toen hij de kantine op werk binnen kwam. Hij had geen idee dat ik dat was, maar ik kon wel door de grond zakken en liep snel naar de wc om mijn knalrode kop te verbergen. Ik stonk door mijn eetstoornis. Naar rotte eieren, naar ammoniak, naar maagzuur en naar zweet.

Heb je altijd zo veel last van oprispingen?”  Vroeg mijn vriend van destijds. “Dat komt doordat je niet goed eet natuurlijk. Je ruikt altijd zo zuur uit je mond.” Niet een heel doordachte opmerking, want die kwam wel even bij me binnen. Het staat me na al die jaren nog steeds zo bij, maar ja, het was wel gewoon de waarheid. Het was ook een beetje naïef om te denken dat je al dat braken en rommelen met eten niet zou merken aan mijn lijf. Zo ook aan hoe ik rook.

Dit waren in de tijd dat ik een eetstoornis niet de enige opmerkingen wat geurtjes betrof. In de tijd dat ik anorexia had zei mijn vader iets van: “Je stinkt helemaal naar ammoniak, omdat je je spieren verbrandt. Je moet echt weer normaal gaan eten.” Hij zei dat best hard, vond ik. Het woord ‘stinken’ alleen al, dat vond ik zo negatief en wat kon ik negativiteit slecht hebben. Ik voelde me zo verkeerd, maar de situatie was natuurlijk ook verkeerd en mijn vader maakte zich ontzettend veel zorgen. Ik begrijp heel goed dat hij soms uit wanhoop dit soort dingen zei in de hoop mij weer aan het eten te krijgen.

Je lichaamsgeur kan veel zeggen over je gezondheid. Denk bijvoorbeeld aan de geur van je ontlasting. Als dat niet goed zit, zit er heel waarschijnlijk intern ook niet iets goed. Ook is er een bepaalde geur die ik niet goed weet te omschrijven wanner je in een kamer komt waar een ziek iemand ligt. Je ruikt gewoon dat er iets niet klopt. Eetstoornissen en vieze geurtjes kunnen dus zeker iets met elkaar te maken hebben. Niet een heel smakelijk onderwerp, maar wel iets waar ik heel onzeker over ben geweest, dus goed om te bespreken, lijkt me.

Ammoniak en anorexia

In principe is het zo dat wanneer je minder energie binnen krijgt dan je verbruikt, je afvalt. Dit, omdat je lichaam opgeslagen vetten gaat verbruiken om toch aan die broodnodige energie te komen. Wanneer je echt veel te weinig eet en misschien zelfs ondergewicht hebt ontwikkeld, gaat je lichaam meer verbruiken dan alleen die vetten. Het lichaam gaat als het ware zichzelf op eten om in leven te blijven. Denk bijvoorbeeld aan je spieren en wees ervan bewust dat je hart ook een spier is. Best gevaarlijk dus, maar ook niet zo fris, want dat proces laat nare geurtjes achter, namelijk de geur van ammoniak.

Hoe je ruikt, hoe weinig je eet, of en hoeveel ondergewicht je hebt zegt overigens niks over de ernst van de eetstoornis. Los van dat je ook ernstig voedingsstoffen tekort kan hebben zonder ondergewicht, is het natuurlijk ook zo dat het gaat om wat er in je hoofd afspeelt. Je gewicht of eetpatroon zegt dat niks over.

Boulimia en maagzuur

Niet iedereen die boulimia heeft geeft over. Er zijn meerdere vormen van compenseren mogelijk, maar in dit geval wil ik toch het zelfopgewekt braken even aankaarten. Je kan je namelijk wel voorstellen dat dat het één en ander aan effect kan hebben wat vieze geurtjes betreft. Het maagzuur dat omhoog komt bij het braken heeft immers een indringende geur die niet makkelijk weg te werken is.

Wanneer ik had overgegeven kon mijn mond, maar ook de hand waarmee ik het braken opwekte nog heel lang zuur ruiken. Hier probeerde ik echt wel iets aan te doen. M’n handen wassen met zeep, parfum gebruiken en veelvuldig mijn mond spoelen bijvoorbeeld. Wel wist ik dat ik niet direct mijn tanden moest poetsen na het braken. Als je dat doet kan je het glazuur van je tanden, wat zacht is geworden door het zuur, namelijk stuk poetsen. Je kan beter even goed je mond spoelen met water en na een half uur je tanden pas weer poetsen. Toch, hoe ik het ook probeerde te verdoezelen, het was volgens mij nooit helemaal weg te werken. Dit wist ik zeker, omdat mijn vriend van destijds er wel eens een opmerking over maakte. Ook kon ik een paar uur later nog aan mijn hand ruiken en kleefde de geur nog steeds aan mijn huid.

Het ontstaan van deze geur kwam echter niet slechts voor bij het braken. Door het braken kreeg het klepje naar mijn slokdarm steeds een flinke klap. Mijn maag was vaak van streek en ik had regelmatig last van maagzuur dat omhoog kwam. Ook hierdoor kon ik flink zuur uit mijn mond ruiken. Niet heel fris natuurlijk, maar wel de keiharde waarheid.

Eetbuien en rotte eieren

Een tijd lang heb ik mijn eetbuien niet gecompenseerd. Ook toen ik hertellende was van boulimia moest ik op gegeven moment leren stoppen met het compenseren van mijn eetbuien. Wanneer ik een eetbui ‘gewoon’ in mijn maag liet zitten kon ik de volgende dag niet om de vieze geur uit en smaak in mijn mond heen. Ik rook naar rotte eieren! Bovendien was m’n maag flink opgezet en liet ik vieze winden. Ik vond dit echt het meest verschrikkelijke wat vieze geurtjes betreft. Ik vind het nog altijd gênant om het erover te hebben, maar dit is wel gewoon hoe het was.

De geur van rotte eieren die ik ervoer was het gevolg van ‘een bedorven maag’. Een bedorven maag is iets dat kan voorkomen wanneer je lichaam het voedsel in de maag niet goed kan verteren en het dus te lang in de maag blijft zitten. Bijvoorbeeld wanneer je te vet gegeten hebt, maar ook als je gewoon veel te veel gegeten hebt. Het is niet per se heel gevaarlijk, maar wel heel vervelend. Je kan als gevolg van zo’n bedorven maag last krijgen van diarree of braken, maar dus ook van zo’n bedorven smaak in je mond.

Bovendien kon ik flink zweten als gevolg van het vele voedsel. M’n lichaam moest keihard werken om die klap weer op te vangen en had een hoop voedsel te verbranden. Als gevolg daarvan was ik net een kacheltje, maar niet zo’n fijn, knus kacheltje hoor. Nee, meer alsof ik koorts had. Rode wangen en klotsende oksels. Vies, plakkerig, zweterig, stinkend. 

Ik wil niet vies zijn

Vieze geurtjes is niet iets dat ik ooit veel besproken heb. Niet met mijn omgeving, maar ook niet in therapie. Logisch ook wel, want ik voelde er ontzettend veel schaamte bij. Het is niet iets waar je graag over praat en het kan voor je gevoel misschien wel achterwegen gelaten worden. Ook op het forum hoor ik hier niet zo vaak over, maar het kan toch niet zijn dat dit soort dingen niet spelen en dat niemand hier mee zit?

Nou goed, niemand is verplicht om het waar dan ook over te hebben, maar misschien is het wel fijn om hier toch wat minder een geheim van te maken. Dat haalt de druk er wellicht ook een beetje af. Voor mij was dat destijds best fijn geweest, dus ik hoop dat jij ook iets aan deze blog hebt. We kunnen hier immers allemaal mee te maken krijgen, maar het betekent absoluut niet dat jij vies bent. Het betekent wel dat je lichaam uit balans is. Een duidelijk signaal. Iets om serieus te nemen, waar je aan mag en kan werken.

Hoe is dit voor jou?

Irene

Geschreven door Irene

Reacties

28 reacties op “Ik stink door mijn eetstoornis”

  1. Heel erg fijn artikel! Dankjewel! Eergisteren zei mijn vriend tegen mij dat mijn huid anders ruikt.. Nu valt het wel op zijn plek dat het kan komen doordat ik te weinig voedsel binnen krijg! Ook het uit mijn mond stinken is erg herkenbaar… Maakt me nog onzekerder waardoor ik nog makkelijker grijp naar eetstoornis gerelateerde handelingen.. Thanks voor het artikel en het bespreekbaar maken! Geur is toch iets wat onbesproken blijft…

  2. Herkenbaar wat je beschrijft, al was de manier waarop ik compenseerde iets anders, maar had zeker het effect van afwijkende lichamelijke geur.
    Destijds had ik dagelijks een metaalsmaak in mijn mond die voor anderen te merken was aan een soort van muffe aceton geur. Toen ik in het ziekenhuis lag gaf de verpleging ook aan, dat mijn lichaam moest herstellen en dat ze aan de geur kon merken dat mijn lichaam (ketoacidose) flink wat te verduren had gekregen. Het enige wat hierin hielp was stoppen met compenseren en meer/"normaal" eten.

  3. Toen ik vorig jaar in het ziekenhuis lag ben ik extreem veel afgevallen en zij de arts dat ze het rook, ik was helemaal verzuurd. Ik schrok hier vreselijk van en had het zelf niet door.

    Ook door het vreselijke laxeren rook ik chemisch uit mijn hele lichaam.

    Ook dachten leraren op school dat ik drank gebruikte omdat ze dat dachten te ruiken. Ik drink alleen helemaal niet.

  4. mooi artikel, maar ik mis hierbij wel de bronnen..
    Daarnaast is de stinkende adem vooral het gevolg van ketose.. Dit is geen spierverbranding, maar vetverbranding..
    https://nl.wikipedia.org/wiki/Ketose_(metabolisme)

    Ik herken het daarnaast wel! Mijn zus heeft me vaak verteld dat ik een lijkgeur had..

  5. Wow echt een goede blog! Dank je Irène om dit taboe te doorbreken. De stank, de commentaren, de schaamte….. ik voel het helemaal

  6. Ik kan me nog herinneren dat ik keihard op de crosstrainer trainde en een uur in de wind naar ammoniak stonk… of op fietsvakantie dacht lekker af te kunnen vallen door veel te weinig te eten naast het vele bewegen… al heeft niemand dat ooit tegen me gezegd, ik rook het zelf maar al te goed.

    En *schaam* destijds zag ik dat als een bevestiging van mijn lichaam dat ik goed bezig was. Hoe ziek kun je zijn.

  7. ik wist dit niet, ik heb weer wat geleerd

  8. Ik herken dit bij een vriendin met anorexia. Ik heb soms het idee dat ik haar maaginhoud gewoon ruik zegmaar. Ze heeft een soort van hele sterkte ochtendadem. Ook niet heel gek; als je minder eet maak je ook minder speeksel aan en krijgen bacteriën in je mond ook veel meer ruimte om te groeien. Nouja, dat ruik je dus ook. Ik wil het absoluut niet veroordelen. Eigenlijk wekt het meer zorgen en verdriet op dan walging oid, al geeft het me soms ook wel een ongemakkelijk gevoel

  9. Mag ik je knuffelen? Deze blog is gewoon zo goed!!!

  10. "Fijn" (?) om te lezen dat ik niet de enige ben die stinkt naar rotte eieren na een eetbui… ♡

  11. Heel erg fijn dat je ondanks dat het ongemakkelijk is toch eerlijk over dit onderwerp schrijft, het kan zo fijn zijn om daarin wat herkenning te vinden!

    Ik heb ook een periode heel erg last gehad van een "bedorven maag", maar juist door te weinig eten en niet door eetbuien. Mijn spijsvertering vertraagde blijkbaar zo dat eten te lang in mijn maag bleef hangen en ik echt verschrikkelijk vieze boeren moest laten, super naar en gênant. Had heel lang geen idee wat het was en werd bijna bang om te eten, terwijl dat het natuurlijk alleen maar erger maakte. Vervelende vicieuze cirkel 🙁

  12. Ik herken dit ook heel erg. Wanneer ik niet durfde te eten of drinken stonk ik heel erg uit mn mond en mensen zeiden dat ook en ik schaamde me rot!!

  13. Of de braaklucht die lang in de badkamer bleef hangen.. bah

  14. Herkenbaar, standaard de nacht na een eetbui uit bed door heftige dorst. De smaak die ik dan in mijn mond heb is zo vies, ik heb het mega warm en als ik terug kom in mijn kamer stinkt mijn kamer zo erg doordat mijn darmen het zwaar hebben met het verwerken van de grote hoeveelheid die ik net voor het slapengaan naar binnen heb gewerkt. Verschrikkelijk en schaam me er zo voor.

    1. Ik voel helemaal met je mee…..

    2. Precies dat. En dan in die nacht ondanks de dorst eigenlijk niet kunnen drinken, omdat dat er simpelweg niet meer bij past bij mij dan..

  15. Goed dat hier een blog over is. Ik weet nog heel goed toen ik ‘op mijn slechtste punt was’ dat mijn moeder nauwelijks dichtbij me kon komen zonder te huilen, omdat ik zo naar ammoniak rook dat het haar deed schrikken. Een lichaam dat kan je verbergen met kleding maar geur probeer daar maar eens wat aan te doen! Echt een van mijn naarste herinneringen uit mijn ES tijd

  16. Zo tof dat je hier open over schrijft en deelt! Echt go you!!

  17. Ik kreeg vaak te horen dat ik uit mijn mond rook. Naar aceton zeiden ze! Nu ik wat verder hersteld ben en een volwaardig eetpatroon heb, is dat helemaal weg! Weer een voordeel van mijn herstel:)

  18. Fijn dat er over geschreven is. Ik dacht dat het aan mij lag dat ik vies rook.

  19. Goede motivatie om te vechten tegen eetbuien!

  20. Heel fijn deze blog erg helpend, dankjewel!

  21. Mensen met een eetstoornis hebben vaak voedingstekorten, zoals zink en door de eetstoornis krijg je nog meer tekorten. Tekorten aan stofjes en verzuring van het lichaam kunnen ook lichaamsgeur geven. Ook kan je insulineresistentie krijgen door onevenwichtige voeding. Ik denk dat je vooral ook spierafbraak krijgt. Normaal gaan eten lost niet zomaar de tekorten en ontregelingen op. Gebruik zelf wat voedingssupplementen. Ook wat voor mijn darmen, colon clean, naast betere darmwerking ook minder lichaamsgeur. Denk dat ik er redelijk heelhuids uit ben gekomen maar wel, door vroeger veel snoepen en de eetstoornis een erg slecht gebit.
    @Jess, vechten heeft nooit zoveel zin; beter naar je lichaam luisteren wel. Langzame koolhydraten combineren met eiwit, vet en vezels kan schelen in de verzadiging en voedingssupplementen kunnen ook helpen om hormonen en neurotransmitters te reguleren.

  22. Ik heb hier nooit zo bij stilgestaan.. maar er vallen heel wat kwartjes op z’n plek

  23. Wat ontzettend goed dat je hier zo open over schrijft. Dankjewel

  24. Dank je wel voor het delen. Omdat er nooit over wordt gepraat denk je dat je de enige bent. Zeker omdat ik mega flatulent werd van eten/niet-eten/veel te veel fruit en groente eten en verder niks. Nog steeds vraag ik me af in hoeverre mijn spijsvertering normaal is na jaren anorexia.

  25. Wat een super dapper artikel!

  26. Hoe maak je zo iets als geur bespreekbaar als je je zorgen maakt om iemand en diegene vraagt waarom je je vermoedens hebt van een eetstoornis? Moet ik de geurtjes wel benoemen of juist niet? Wat als die gene vraagt waarom ik mij zorgen maak? Dan moet ik toch met iets komen..

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *