Ik voel me lelijk in de sportschool

In de kleedkamer van de sportschool knoop ik de sleutel van mijn locker aan mijn schoenveters. Links van mij staan drie meiden in felgekleurde leggings en matchende sport-bh’s te giechelen. Giechelen ze om mij?, denkt mijn hoofd automatisch. Nee, joh, waarom zouden ze? Ik kijk in de spiegel en zie een mezelf in mijn oude sportlegging met een wijd sportshirt. Het matcht niet helemaal. En wat zit m’n haar trouwens stom! Ik merk dat ik een beetje onzeker word…

Naast sommige meiden die er altijd mooi uit leken te zien in de sportschool, kon ik me best een lelijk eendje voelen. Tijdens het sporten was ik extra bewust van mijn lichaam en de lichamen om mij heen. Hoe ziet de rest eruit? En hoe ben ik vergeleken met hen? Ik fatsoeneerde mijn haar een beetje en stopte mijn shirt zo in mijn broek dat het wat leuker zou staan, maar echt overtuigd van mezelf was ik niet.


fotografie: pexels

Eenmaal thuis stond ik voor de spiegel in mijn legging en sport-bh. Ik keek naar mijn lichaam en mijn witte buik. Ik draaide me een kwartslag. Platte borsten, vormloze armen… en die buik weer! Ja, nee, zo kan ik toch niet naar de sportschool gaan? Die andere meiden zagen er zo mooi uit. Ook leken ze iedereen in de sportschool te kennen. Ze babbelden wat met een groepje jongens en groetten de baliemedewerker alsof ze kind aan huis waren. In mijn hoofd maakte ik meteen de connectie dat mooie mensen leuker zijn en een leuker leven hebben. Daarom heb ik géén aanspraak en connecties in de sportschool. Ik keek nog een keer afkeurend in de spiegel en snel kleedde ik me weer om.

Toch kon ik het niet laten om even later op het internet de speuren naar sportoutfits. Ik zag vooral een hele hoop blote buiken op mijn beeldscherm voorbij komen. Nou dat doe ik echt niet hoor. Hoe voelen mensen zich hier fijn in als ze aan het sporten zijn en je hele lichaam meetrilt? Oh ja, ik weet het al. Omdat hun lichaam niet meetrilt en het mijne wel. Ik ben namelijk lelijk. Wat ik ook deed, ik kwam altijd uit bij het feit dat ik mezelf niet goed, knap of dun genoeg vond. En de kleding die ik dan wel droeg? Het verhulde mijn lijf, maar ik voelde me er eigenlijk ook niet echt mooi of goed genoeg in. Was ik maar zoals zij

Mooie mensen hebben een leuker leven

Mooie mensen hebben een leuker leven; daar was ik vroeger echt van overtuigd. Als ik om mij heen keek leek ik het overal te zien. Mooie mensen werden beroemd, waren populair op school, hadden veel vrienden, waren succesvol. En ik? Ik was niet echt mooi – vond ik – dus wat waren mijn kansen nou eigenlijk? Dat dit zo was leek keer op keer bevestigd te worden, maar misschien had ik ook nog weinig oog voor iets anders. Onbewust was ik allemaal bewijzen tégen mezelf aan het zoeken: Zie je wel, zie je wel. Dit noemen we ‘negatief filteren’, een veelgemaakte denkfout, waarbij je alleen de negatieve dingen ziet en de positieve dingen niet meer opvallen. 

Laten we er voor het gemak even van uitgaan dat de mensen waar ik naar opkeek inderdaad veel mooier waren dan ikzelf was. Hadden ze dan echt een leuker leven? Of vulde ik dat alleen maar zo in? Ik zag bij de ander vooral wat ik bij mezelf dacht te missen, maar verder dan dat keek ik niet. Ik ken niet naar wat ik wél had, ik wist niet waar zij zich misschien wel onzeker of slecht over voelden. Ik kende hen helemaal niet, dus hoe kan ik oordelen of hun leven leuker of beter is dan dat van mij? En maakt dat uiteindelijk uit of heeft het eigenlijk helemaal geen zin om dat te vergelijken? Het enige leven dat ik kan leven is het leven dat ik zelf heb. Dus laat ik focussen op hoe ik dat van mij, voor mij, zo leuk en fijn mogelijk kan maken – mét alle ups en downs.

Je bent hier voor jezelf

Je bent hier namelijk voor jezelf. In het leven – met de zorg en liefde van en voor anderen – maar zeker in de sportschool. Sporten doe je nooit voor iemand anders dan jezelf. Is dat wel zo, dan is het goed om eens te kijken naar of die beweegredenen wel gezond zijn. Voel je je anders niet goed genoeg of niet geaccepteerd? Hangt jouw eigenwaarde af van iets wat je uit jezelf misschien wel helemaal niet zo fijn of leuk vindt? Sporten en/of naar de sportschool gaan doe je voor jezelf, dus je mag ook helemaal doen en dragen waar jij je fijn bij voelt. 

Kleding om in te sporten 

Op dit moment doe ik niet echt aan een specifieke sport. Ik doe thuis yoga en ga overal naartoe op de fiets als dat mogelijk is. Ik beweeg voldoende op een dag en voor nu is dat wel even goed. Maar als ik weer ga sporten, wat zou ik nu dan aantrekken? Dan zou ik aantrekken waar ik me lekker in voel. En waar voel ik me lekker in? Eerlijk gezegd kan dat veranderen en ligt het ook aan de sport die ik doe.

Het belangrijkste vind ik dat de kleding waar ik in sport lekker zit. Dat ik me er goed kan in bewegen en dat het allemaal op z’n plek blijft zitten. Ook ligt het aan hoe warm het is, waar en met wie ik ga sporten en hoe lekker ik in mijn vel zit. Want ook al heb ik geen eetstoornis meer, nog steeds kan ik de ene dag lekkerder in mijn vel zitten dan de andere dag en kom ik mezelf daarin tegemoet. Dat is helemaal oké. In de loop der jaren heb ik verschillende sportoutfits verzameld. Lange strakke broek, lange wijde broek, korte strakke broek, korte wijde broek. Shirt met lange mouwen, shirt met korte mouwen, shirt zonder mouwen. Over het algemeen voel ik me in alles wel prima. En het zijn allemaal goede opties!

Ik ga je dan ook niet vertellen wat de beste outfit is om in te sporten. Het is allemaal goed. Draag waar jij je fijn in voelt en probeer tijdens het sporten niet te veel te vergelijken met anderen. Er is niks mis met je mooi voelen in je sportoutfit of sparen voor een bepaald setje. Dat hoeft geen legging met sport-bh te zijn, dat kan ook een super vet shirt zijn of schoenen die je helemaal te gek vindt! Als jij je er mooi in voelt en het een fijne boost geeft, is dat alleen maar fijn. Ik voel me ook fijn in mijn lievelingskleding, maar het is geen vereiste. Ik draag net zo lief een oud shirt dat zich perfect leent voor het sporten, omdat het niet meer mooi hoeft te blijven. Prima!

Dus draag vooral wat lekker zit, waar jij je goed in voelt. Je bent aan het sporten, je bent geen modeshow aan het lopen. En als je echt eerlijk, zonder eetstoornisbril of oneerlijk te vergelijken om je heenkijkt, zie je dat ook in je omgeving.

Wat draag jij tijdens het sporten?


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar. 

Irene

Geschreven door Irene

Reacties

4 reacties op “Ik voel me lelijk in de sportschool”

  1. Vorige week had ik hier weer erg last van. Ik vergelijk mezelf niet direct met anderen in de sportschool maar als ik dan ineens mezelf zie in die grote spiegel….het was heel naar en alleen, ik heb even op het toilet daar zitten huilen. Ik merk dat ik me deze week ook geremd voel om te gaan.
    De tip van dragen waar ik me fijn in voel, neem ik zeker mee. Dat zal niet alles meteen wegnemen, maar het is een begin!

  2. Oh heeeeeel herkenbaar maar niet alleen in de sportschool – want daar kom ik eigenlijk bijna nooit – maar vooral op straat… als ik een knap meisje zie word ik eigenlijk meteen onzeker en voel ik me lelijk. Bluh

  3. Ik draag eigenlijk wat past en wat ik in mijn kast heb liggen haha. Ik denk echter dat het niet met kleding te maken heeft. Of ik nou het perfect passende setje had of in mijn naakie zou gaan, ik blijf in hetzelfde lichaam zitten. Het gaat bij mij om het gevoel. Ik voel me lelijk, onhandig, te groot een attractie. Daar gaan geen kleren tegen opgewassen zijn. Hetgeen wat me af kan leiden is het fysiek langer uithouden dan degene om me heen. Dan zakt het onzekere gevoel tijdelijk. Kortom gewoon er als mezelf zijn zonder enige prestatie te hebben geleverd is niet goed genoeg. Dat zou ik heel graag anders willen beleven. Krijg het alleen nog niet onder de knie.

  4. Ik her ken het gevoel en ga daarom niet meer naar de sportschool en heb mijn abo stopgezet. Ik voel me er altijd bekeken en achteraf – net zoals Marije in de eerste reactie – zit ik vaak te huilen. Sporten doet me meer kwaad dan goed, puur door de aanwezigheid van anderen….

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *