Ik weet het niet. Jij wel?

Oh jeetje, ze hebben het over iets waar ik geen verstand van heb. Wat bedoelen ze ermee? Ik begrijp er niks van! Ik knik maar stilletjes mee alsof ik het snap. Ze moeten niet denken dat ik dom ben! Straks vinden ze me niet meer interessant. Nee, ik knik gewoon mee en houd me verder stil, zodat ze me niks kunnen vragen. Ik weet het gewoon niet…

Wanneer iemand je een vraag stelt wil je er graag antwoord op hebben. Wanneer mensen het over iets hebben wil je graag mee kunnen praten. Het hebben van een antwoord kan in zulke gevallen veel meer betekenen dan het lijkt. Het is niet een kwestie van iets weten, het is vooral het voorkomen om iets niet te weten.

book

Iets niet weten kan ontzettend vervelend voelen. Je wilt kunnen reageren, maar het lukt je niet. Het maakt je onzeker en het kan er voor zorgen dat je je minder goed voelt. Er vliegen allerlei gedachtes door je hoofd. Shit, ik weet het echt niet. Ze verwacht een antwoord en nu kan ik niks anders zeggen dan ‘ ik weet het niet’. Waarom weet ik het niet? Ze zullen me vast heel stom en dom vinden. Aargh, waarom kan ik niks zinnigs bedenken? De onzekerheid neemt het over en er ontstaat een kortsluiting in jouw hoofd. Er komt niks anders uit dan

Ik weet het niet.

Ik betrap mezelf er ook wel eens op om maar mee te knikken als het gaat over iets waar ik totaal geen verstand van heb. Nu ik dit schrijf merk ik ook dat ik het niet makkelijk vind om toe te geven dat ik iets niet weet. Ik zeg dan toch iets waar ik me achteraf heel onzeker over kan voelen. Ik wist er helemaal niks van en straks gaf ik een heel stom antwoord…! Er zijn nou eenmaal onderwerpen waar ik geen verstand van heb. Je kan tenslotte niet overal alles kennis over hebben. Ik zeg ook altijd tegen een ander dat je nooit uitgeleerd bent, maar voor mezelf ben ik vaak wel kritischer. Zoiets moet ik toch wel weten, denk ik dan. Nee, dat is niet zo. Ook ik ben nooit uitgeleerd. 

Het toegeven dat ik iets niet weet vond en vind ik altijd nog best lastig. Ik ben er echter ook achter gekomen dat het niet weten van iets me kan motiveren om er wel achter te komen. Mits ik er interesse in heb natuurlijk. Het mag namelijk ook prima zijn als ik iets niet weet en niet hoef te weten. Als ik wel interesse heb in bepaalde kennissen motiveert het me ook om erachter te komen. Dit kan kennis zijn over een hobby, taal, voedsel of wat dan ook. Het kan ook gaan om kennis over jezelf. Als iemand me vraagt hoe het gaat, weet ik vaak geen antwoord. Een simpele ‘ ja, prima’ is zo gezegd, maar dekt vaak niet de lading. Door de vraag sta ik er wel bij stil en gun ik mezelf de ruimte om er antwoord op te geven.

love

Iets niet weten kan dus juist iets heel positiefs zijn als je hier erna iets mee kan doen. Als je het kan omzetten naar een uitdaging, een zoektocht naar een antwoord. Weet je niet waarom je iets doet of niet doet? Weet je niet waarom je moeite hebt met het eten? Of weet je niet waarom je het lastig vindt om die weegschaal weg te doen? Weet je niet waarom het lastig is om niet door te slaan? Of weet je niet waarom het niet lukt om een eetlijst te volgen? Weet je niet waar angsten vandaan komen of weet je soms gewoon niet meer waar je de kracht vandaan moet halen? Geef niet op want wat je wel weet is dat je niet verder komt door het hierbij te laten…

Foto’s: pexels.com

Phoicai

Geschreven door Phoicai

Reacties

12 reacties op “Ik weet het niet. Jij wel?”

  1. Heel herkenbaar. Ik ben er vanaf gekomen, sinds ik in de wetenschap werkt. Daar is dit heel sterk, praten mensen soms onnodig moeilijk en doen mensen alsof je alles moet begrijpen. Heel veel mensen knikken ja, maar begrijpen er niets van. Het stoort mij zo, dat ik iedereen tegenwoordig tot vervelends toe vraag om alles in Jip en Janneke-taal uit te leggen.

    1. Ja dit herken ik. Ook mensen die alles expres met onnodig moeilijke woorden, en zinsconstructies en ongebruikelijke vaktermen gaan vertellen om maar slim te lijken. Daar stoor ik me zo aan….

  2. De bovenstaande reacties vind ik wel nogal voorooderdelend. Sommige mensen praten van nature met moeilijke woorden gewoon omdat ze dat dan het idee hebben dat die woorden precies de lading dekken van wat ze willen zeggen, en niet omdat ze zichzelf op een bepaalde manier willen presenteren. Soms vind ik juist dat versimpeld taalgebruik ertoe leidt dat er onwaarheden worden gedeeld. Naar mijn idee zouden veel mensen soms juist meer mogen stilstaan erbij of wat ze zeggen wel echt is wat ze bedoelen, en dan helpt het om een wat uitgebreider vocubulaire tot je beschikking te hebben. Van mensen die moeilijk taalgebruik gebruiken kan je mijns inziens alleen maar leren om meer keuze te hebben bij het kiezen van je eigen woorden om jezelf zo nauwkeurig mogelijk uit te drukken. De gevolgens van jezelf onnauwkeurig uitdrukken kunnen namelijk best ver strekken en voorkomen is beter dan genezen.

    1. Oke ik heb de 2e anoniem reactie geschreven. Ik vind dat je gelijk hebt hoor over dat het belangrijk is om je zorgvuldig uit te drukken. Ik bedoel ook zeker niet dat je helemaal geen moeilijke woorden mag gebruiken. Wel stoor ik me aan dat mensen vaak dingen onnodig moeilijk maken om intelligent over te komen. Ik vind het wel een beetje jammer dat je dit vooroordelend noemt aangezien het geschreven is vanuit eigen ervaring. Het gaat mij niet om mensen die zich precies uitdrukken en daarbij moeilijke woorden gebruiken. Maar mensen die onnodig moeilijke woorden gebruiken om beter dan anderen te lijken en dat vervolgens andere mensen maar mee knikken omdat mensen niet durven aan te geven dat het niet te volgen is. Ik merk zelf dat dat in de wetenschappelijke omgeving waar ik me in bevind veel voorkomt.

    2. Niks mis met moeilijker taalgebruik, zolang je maar rekening houdt met je publiek. We hoeven niet allemaal te praten alsof we een vierjarige tegenover ons hebben, maar niemand heeft er ook iets aan als je een verhaal vertelt wat je toehoorders niet begrijpen. Moeilijke woorden zijn m.i. alleen zinvol als:
      a.) Je publiek dezelfde betekenis in gedachten heeft;
      b.) Je helder kunt uitleggen wat je er precies mee bedoelt

      Je kunt de communicatie er dus mee verhelderen of vergemakkelijken. In een gesprek met collega’s uit hetzelfde vakgebied gebruik ik andere woorden (of in veel gevallen zelfs formules i.p.v. woorden) dan wanneer ik voor een zaal studenten sta. Soms dekt het niet helemaal de lading als ik simpelere woorden gebruik bij studenten, maar dat betekent dan dat ik dus niet in staat ben om uit te leggen wat het moeilijkere woord betekent. Aan mij om dat te leren. Als het geen nadelen heeft voor het begrip van studenten, kan ik hen soms de stof wel beter bijbrengen met eenvoudig taalgebruik dan met vaktermen (of formules). Als ik kies voor vaktermen of formules, ben ik binnen een minuut gegarandeerd de hele groep kwijt, ook al dekt die formule de lading nog beter dan een vakterm.

      Misschien ook wel handig om goed te lezen wat ik schreef:
      "Mensen praten soms ONNODIG moeilijk" en "Heel veel mensen knikken ja, maar begrijpen er niets van." Dan heb ik het dus niet over woorden die de lading net iets beter dekken of je eigen vocabulaire vergroten. Het schiet deze twee doelen in ieder geval voorbij.

      1. Ja precies, dit is wat ik heel erg herken!

        1. Bedankt voor de uitleg van jullie beiden. Ik ben het er zeker mee eens dat het geen zin heeft om je taalgebruik niet af te stellen op je publiek. Wat ik meer veroordelend aan de reacties vond was dat je niet kan oordelen waarom iemand te moeilijke taal gebruikt of dat het daadwerkelijk iemands verwachting is dat iedereen hem of haar zomaar begrijpt. Dit zijn beiden aannames.

          Misschien doet iemand dit wel onbewust uit onkunde om zijn of haar taalgebruik beter af te stemmen op het publiek, of misschien is iemand aan het experimenteren met zijn of haar taalgebruik en probeert erachter te komen of het normaal is om een bepaald moeilijk woord in een bepaalde context te gebruiken. Toen ik bijvoorbeeld zelf in het buitenland studeerde en mijn Engels naar een hoger niveau aan tillen was gebruikte ik de nieuwe woorden die ik op de universiteit had geleerd thuis bij mijn gastgezin. Dit deed ik puur omdat ik voor mezelf aan het experimenteren was wat de precieze betekenis van sommige woorden was en hoe je het moet gebruiken. Dit leidde soms dan tot hilarische situaties omdat ik wel eens per ongeluk vakjargon gebruikte om over hele alledaagse dingen te praten.

  3. Als ik iets niet begrijp, dan vraag ik het. Ik heb de ander er namelijk niet mee als ik doe alsof ik het begrijp. Dit is me in het ziekenhuis ed wel duidelijk geworden.. En eigenlijk kijken mensen er nooit raar van op als ik om verduidelijking vraag.

  4. Gisteren tijdens mijn intake voor mijn behandeling werden me ook vragen gesteld waarvan ik niet wist wat ermee bedoeld werd. Val dan stil en begin te lachen, om op een gegeven moment “weet ik niet” te zeggen. Ik voel me dan zo ongemakkelijk, blijft lastig😅

  5. Bij een ‘ik weet het niet’ is er de ruimte om te leren. 🙂

  6. Dit had ik vandaag nog. Mijn collega’s zaten gesprekken te voeren over dingen waar ik echt geen verstand van heb. Iedereen was aan het meekletsen en voelde me daar best wel ongemakkelijk bij.

  7. Voor mij is “ik weet het niet” juist een makkelijk antwoord om te geven, vooral tijdens de intake gesprekken merkte ik het. Als ik antwoord met “ik weet het niet” hoef ik niet na te denken of uit te spreken wat ik echt voel. Blijft lastig en moet zeker aan gewerkt worden. Op werk bijvoorbeeld, lach ik soms mee om van die quotes die ik voor mijn neus krijg, maar die hele tekst gewoon niet snap. Het overvalt mij en vind het lezen en snappen dan opeens zo lastig uit het niets.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *